로그인공유
Chapter 15 "เรื่องจริง" 1
최신 업데이트:
2024-12-10 00:50:04“คุณทำร้ายโน้ตทำไม”
คนของฉัตรบรรณหิ้วปีกชวินทร์ออกไปนอกบ้าน เขาตะโกนก้องให้ปล่อยตนออก แต่คนเหล่านั้นไม่สน ลากเขาขึ้นรถไปเสีย
“ถ้าไม่ทำงี้มันก็ไม่ยอมสงบ”
“คุณแปงป่าเถื่อน พูดกันดีๆ ก็ได้”
ฉัตรบรรณเลิกคิ้ว เวลาไม่กี่วันทำเนตราเปลี่ยนความรู้สึกต่อชวินทร์ขนาดนี้เชียวหรือ ปรกติแม้แต่หน้าญาติเขา เธอยังไม่มอง หลีกเลี่ยงการพบเจอสุดกำลัง
“มันลักพาตัวคุณมา รู้ไหมแฟนคุณจะแจ้งตำรวจอยู่แล้ว”
“คุณพูดอะไร แฟนฉันคือโน้ต”
“แฟนดาวชื่ออาร์ม แล้วเขาก็กำลังห่วงดาวมากด้วย”
“นี่มันอะไรกัน”
ศีรษะเธอปวดหนึบ สิ้นเรี่ยวแรงจนเหมือนกับร่างกายละลายติดเก้าอี้
“ฉันล้มหัวฟาด ความทรงจำกลับไปสมัยมหาวิทยาลัย โน้ตบอกว่าเป็นแฟนฉัน”
“ตั้งแต่เมื่อไร”
“ไม่รู้ ฉันตื่นมาในโรงพยาบาลก็เห็นโน้ตแล้ว”
เอาล่ะสิ ...ฉัตรบรรณคิด ดูท่าว่าญาติเขาอาจจะโดนข้อหาทำร้ายร่างกายอีกกระทง
“โน้ตมันทำอะไรคุณ”
“ก็...ดูแล แล้วพาฉันมาพักฟื้นที่นี่”
เธอหน้าปั้นยาก ก่อนตอบ
“แล้วจำได้ไหม ทำอะไรถึงล้ม”
“โน้ตบอกว่ารดน้ำต้นไม้อยู่แล้วลื่น”
แสดงว่าชวินทร์อยู่กับเธอตลอดหลังเนตรายื่นใบลาออก ร้ายนักเชียวญาติเขา
“เขาโกหกฉันทำไม”
“ผมก็ไม่รู้”
ฉัตรบรรณมีคำตอบ แต่ไม่แน่ใจนัก ต้องใช้เวลาพิสูจน์สักหน่อย
“ไปเก็บของ แล้วขึ้นรถ อยากรู้อะไรค่อยถามผมทีหลัง”
รถเอสยูวีของฉัตรบรรณแล่นตามหลังรถตู้คันที่มีชวินทร์อยู่ เนตราถาม แล้วก็ถาม ฉัตรบรรณตอบพลางสายตาจ้องรถคันข้างหน้า
“เขาทำอย่างนี้กับฉันทำไม”
เนตราพึมพำน้ำตาเอ่อ ร้อนถึงฉัตรบรรณต้องยื่นทิชชู่ให้
“ผมก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน”
“เขาจะแก้แค้นที่ฉันเป็นสาเหตุให้เลิกกับแฟนเหรอ แต่นั่นมันตั้งหกปีมาแล้วนะ จะแค้นอะไรนานขนาดนั้น”
ทุกการกระทำของเขานั้นหลอกลวง ทุกคำพูด ทุกการสัมผัส ความอ่อนโยนที่ปลิ้นปลอก และเธอก็หลงปลื้มไปกับมัน ชวินทร์ยังเป็นคนเดิม คนที่มองเธอด้วยสายตาเย็นชาในเช้าวันนั้น
“ผมขอโทษทุกเรื่องแทนมันด้วย”
“ฉันโง่เอง ผิดซ้ำผิดซาก”
ใจส่วนหนึ่งคิดอยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางเลือกเธอ
“ต่อไปผมจะไม่ให้มันเข้ามาบริษัทแล้ว ดาวสบายใจได้”
แม้ชวินทร์จะเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลฝีมือดีขนาดไหน แต่เขาไม่เอาแล้วปัญหาชู้สาวแบบนี้
“ดาวพักให้สบายใจเถอะ รู้สึกดีเมื่อไรค่อยมาทำงาน”
หากเธอความจำเสื่อมจริง แสดงว่าคงจำไม่ได้ที่ตัวเองยื่นใบลาออก ฉัตรบรรณยังไม่พร้อมที่จะเสียเลขาฯรู้ใจไป
“โน้ตบอกว่าฉันยื่นใบลาออกกับคุณแล้ว”
เนตรามองเขาอย่างสงสัย ฉัตรบรรณบริภาษชวินทร์ในใจที่พูดมาก
“ผมรับไว้พิจารณา แต่ยังไม่อนุมัติ คุณทำงานดีจนผมเสียดาย เลยให้ใช้พักร้อนเป็นเวลาคิด”
ยังดีที่เธอยังเหลืองานไว้เลี้ยงชีพ แต่น่าหนักใจตรงเขาเป็นญาติชวินทร์นี่สิ รถแล่นเข้ามอเตอร์เวย์ ท่ามกลางการจราจรคล่องตัว เนตรามองออกไปนอกกระจก ในอกอึดอัดอยากร้องไห้
เธอมองตรงไปยังรถตู้ข้างหน้า เพ่งความเกลียดไปยังคนอยู่ในนั้น เธอเกลียด! เกลียดชวินทร์ เกลียดที่เขาล่อลวงให้หลงรัก และเหนือสิ่งอื่นใด เกลียดตัวเองที่ตกหลุมพรางเขาอย่างง่ายดายเหมือนเคย
ฉัตรบรรณโทรศัพท์บอกให้คนของเขาล่วงหน้าไปบ้านชวินทร์ก่อน ส่วนเขาจะไปส่งเธอที่บ้าน
“นี่ของดาว ผมได้มาจากคอนโดโน้ตมัน”
เขายื่นถุงซึ่งมีเสื้อผ้าพับไว้อย่างเรียบร้อยให้เธอ ข้างในนั้นมีมือถือ สร้อย นาฬิกา และแหวน
“พักผ่อนให้สบายนะ ถ้ามีอะไรโทรเรียกผม”
ฉัตรบรรณอารีก่อนจากไป เธอยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้าน เพราะประตูรั้วล็อก ก่อนตัดสินใจลองปีน ภาวนาว่าอย่าเพิ่งมีใครผ่านมาเลย มิฉะนั้นต้องอธิบายกันยาวถึงเหตุต้องลอบเข้าบ้านตัวเองเหมือนขโมย
เข้ามาในเขตรั้วบ้านแล้วก็ไปที่ใต้กระถางต้นโป๊ยเซียนพ่อ โล่งใจที่ตนเองยังติดนิสัยซ่อนกุญแจสำรองไว้ใต้นั้น
บ้านยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีรถเก๋งสีเทาควันบุหรี่จออยู่ในโรงรถ ห้องรับแขกโทรทัศน์เปลี่ยนเป็นจอแบนขนาดใหญ่
หญิงสาวนั่งลงบนโซฟาหนังเทียม ซึมซัมบรรยากาศของบ้าน กลิ่นไม้เก่า เสียงนาฬิกาไขลานเครื่องเก่าดัง
ติ๊กต๊อก เนตรากลับมาสู่ที่ของตัวเองโดยสมบูรณ์
เธอหยิบโทรศัพท์เครื่องบางมาดู มีสายไม่ได้รับเกือบร้อย หน้าเบอร์สายไม่ได้รับเขียนว่า ‘พี่อาร์ม’ คนนี้ละหรือที่ฉัตรบรรณบอกว่าเป็นแฟนตัวจริงของเธอ
เนตรากดโทรกลับ เสียงต่อสายดังสักครู่ ก่อนมีคนรับ
“ดาวเหรอ หายไปไหนมา พี่เป็นห่วงมากรู้ไหม”
เสียงสุชัจจ์เหมือนในฝัน อบอุ่น ใจดี ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย
“ดาวมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยค่ะ เลยหลบไปพัก”
“ทำไมไม่ติดต่อใครเลย ถามเจ้านายดาวก็บอกแต่ว่าดาวพักร้อน พี่เกือบแจ้งคนหายแล้วนะ”
“ดาวขอโทษค่ะ”
เธอหยิบแหวนทองมาคลึงเล่นกับนิ้ว พยายามค้นลึกไปในความทรงจำ เกี่ยวกับตัวเขา
“กลับมาก็ดีแล้ว พรุ่งนี้พี่ไปหานะ หลังเลิกงาน อยากกินอะไรพิเศษไหม”
“อะไรก็ได้ค่ะ ดาวกินได้หมด”
บทสนทนาแบบนี้เหมือนเกิดขึ้นหลายครั้งระหว่างเธอกับเขา
“งั้นพักผ่อนเถอะ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจเล่าให้พี่ฟังเลย เราจะได้หาทางแบ่งเบาไปด้วยกัน”
เนตรากำแหวนมาแนบอก กลั้นไม่ให้สะอื้นออกมา
“ค่ะ พี่อาร์ม”
นี่อย่างไรล่ะ คนที่ห่วงใยเธอด้วยใจจริง แฟนตัวจริงของเนตรา ไม่ใช่คนหลอกลวงอย่างชวินทร์ แต่อีกเสี้ยวในใจกลับเจ็บแปลบ ได้แต่หวังว่าแผลนี้จะหายในเร็ววัน
최신 챕터
ดาวคะนึงรัก Chapter 54 ‘You’ re my everything’ 2
“ไม่เจอกันกี่ปีนะ หกปีแล้วใช่ไหม นายเป็นยังไงบ้าง”ฟลุ๊คถามไถ่เริ่มต้นบทสนทนา“ก็ดี ฉันดูแลกิจการครอบครัว”“ถามจริงกับดาวนี่ นายกะจริงจังกับเขานานขนาดไหน”นิ้วเรียวแกร่งที่กำลังจะกดปุ่มเลือกกาแฟจากตู้ชะงัก ดวงตาฟลุ๊คแสดงความไม่เชื่อใจฉายชัด“ถามอย่างนี้มีเคืองนะเว้ย มาต่อยกันดีกว่า”ชวินทร์มองหน้าอีกฝ่ายหมิ่นๆ“ไม่เอาล่ะ ขืนต่อยนายดาวจะพาลโกรธฉัน ฉันกับพวกสาวๆ เป็นห่วงดาว ถ้านายคิดจะเล่นๆ กับเขาก็พอได้แล้ว”เขาพุ่งตัวมา สองมือกระชากคอเสื้อฟลุ๊ค เพื่อนเนตราดาวเตี้ยกว่าเขานิดหน่อย จึงกลายเป็นต้องเขย่งเท้า“อย่าพูดหมาๆ แบบนี้อีก”ชวินทร์กัดฟันกรอด“พูดเรื่องจริงต่างหาก เมื่อหกปีก่อนตอนดาวเสียใจก็มีพวกฉันนี่แหละที่อยู่ปลอบใจ ตอนนั้นนายยังไปง้อแจงอยู่เลย” อีกฝ่ายไม่กลัวเขาเสียด้วย คิดว่าเป็นไงเป็นกัน ถ้าต้องมีเรื่องก็พร้อม“เออ เรื่องตอนนั้นฉันยอมรับผิด แต่ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้น ฉันจริงใจกับดาว”“ฉ
ดาวคะนึงรัก Chapter 53 ‘You’ re my everything’ 1
ชวินทร์กลับบ้านตอนห้าโมงเย็น เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุด เตรียมไปเฝ้าเนตรา คนรับใช้รีบรายงานเขาทันทีว่ารัชนีรออยู่ในห้องนั่งเล่น มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา“อาการเขาเป็นยังไงบ้าง เด็กคนนั้นที่ชื่อดาวน่ะ”เนตราเล่าว่าโดนไล่ออก ชวินทร์ไปไล่เบี้ยกับฉัตรบรรณ พบว่าคำสั่งมาจากฉวีวรรณ ฉัตรบรรณรอคุยกับมารดาช่วงเช้า แต่ท่านก็เลี่ยงด้วยเหตุผลไม่สบายสองหนุ่มวิเคราะห์กันว่ามารดาทั้งสองรวมหัวกันเล่นงานเนตรา เขาไม่แปลกใจนักที่ท่านรู้เรื่องเธอเข้าโรงพยาบาล“ฟื้นแล้วครับ ยังปวดหัวนิดหน่อย เพราะซ้ำรอยแผลที่เคยแตกเดิม”รัชนีพยักหน้า“แน่ใจแล้วเหรอกับคนนี้น่ะ แม่เห็นเขาหาแต่เรื่องเดือดร้อน เสียชื่อเสียง”“แล้วคนยังไงละครับที่คุณแม่ชอบ แบบแจงหรือเจมี่”ดวงตาภายใต้คิ้วเข้มวาวขึ้นทันใด เมื่อนึกถึงสิ่งสองคนนั้นทำ“อย่าประชดแม่นะ”นางเอ็ด แต่ลูกชายไม่สน“ถ้าเป็นดาว เขาจะไม่ทำให้ใครเจ็บตัว ว่าร้ายใครก็ไม่เคย”“ลูกตีค่าผู้หญิงคนนี้สูงไปหรือเปล่า”
ดาวคะนึงรัก Chapter 52 สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม 3
“ใครกันมาแต่ไก่โห่”บิดาตวาดด้วยอารมณ์กำลังขึ้น คนรับใช้หน้าเสีย“เขาบอกว่าเป็นลูกน้องเฮียไช้ค่ะ” ชื่อที่ได้ยินทำเอาชะงัก“คุณยังติดต่อกับไอ้เสี่ยนั่นอยู่เหรอ”ภรรยาเบ้ปากอย่างรังเกียจ“ไหนว่าคืนเงินที่ยืมมันหมดไปแล้วไง”สามีหลบตา เดินออกประตูไปหาแขกที่มิได้เต็มใจต้อนรับ“คุณเดี๋ยวก่อนสิ กลับมาพูดกันก่อน!”มารดาดุลยาร้องไล่หลัง“ใครมาหาพ่อคะแม่”“เสี่ยเจ้าของบ่อนที่พ่อแกไปยืมเงินไงล่ะ”นางตอบเสียงสะบัด“ไหนคุณพ่อบอกว่าเล่นพนันนิดๆ หน่อยๆ ไงคะ”บิดาเธอชอบแบบนี้ ท่านมีเพื่อนก้วนที่เล่นกันประจำ โดยเล่าว่ากินเงินกันขำๆ“นิดหน่อยกับผีล่ะสิ เป็นหนี้เสี่ยนั่นทีเป็นสิบล้าน ถามทีไรก็บอกแต่ว่าคืนแล้ว นี่ไม่รู้รอบใหม่เอามาอีกเท่าไร”ดุลยาอึ้งกับความจริงในฐานะครอบครัวที่ยอบแยบมากกว่าที่คิด“พ่อแกก็เป็นแบบนี้ บริหารงานรึก็ไปไม่รอด ญาติคนอื่นก็รอจะฮุบบริษัท”มาร
ดาวคะนึงรัก Chapter 51 สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม 2
“แล้วนี่ละพี่”ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเข้ามาพร้อมโทรศัพท์มือถือเครื่องคุ้นตา“ทั้งไลน์ที่ส่งให้คุณเจมี่ คุณแจง ทั้งรูปถ่าย”ฉัตรบรรณรับมาสไลด์ดูช้าๆ ชัดๆ พร้อมกับคิ้วที่ค่อยๆ ขมวดเข้าหากัน ภิรมย์เหงื่อแตกอ้าปากพะงาบๆ“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะคุณแปง คือ...”“รูปนี้ของผมกับดาวมาอยู่ในกล้องพี่ได้ยังไง”ชายหนุ่มเปิดรูปที่เขาปลอบเนตรดาวในวันที่เธอร้องไห้“...พี่เซฟรูปมาจากที่เขาแชร์กันมา”โธ่เอ๋ย! เธอน่าจะตั้งรหัสโทรศัพท์ตั้งแต่แรก เป็นผลจากความกลัวจำไม่ได้ ประมาทว่าจะไม่มีใครยุ่งกับของตัว“แล้วในไลน์ล่ะ”ฉัตรบรรณกดไปดูแอปพลิเคชั่นแชทสุดฮิตในทันใด แชทกลุ่มเจมิลลากับดุลยาปักหมุดไว้บนสุด เขาไล่สายตาตามบทสนทนาทุกบรรทัด ดุลยาเป็นตัวเสี้ยม ภิรมย์เป็นลูกคู่ ช่วยกันวางแผนบงการให้เจมิลลาไปทำเรื่องต่างๆ“ยังมีที่ไปปั่นเฟซอีกค่ะ”เจ้านายกดปิดหน้าจอ เพราะข้อมูลเพียงแค่นี้ก็เพียงพอต่อการตัดสินใจแล้ว“พี่ไปเซ็นใบลาออกที่เอชอาร์ได
ดาวคะนึงรัก Chapter 50 สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม 1
ชื่อสายเรียกเข้าจากจอมือถือทำดุลยาสะดุ้ง เธอสูดหายใจลึกรวบความกล้าส่งเสียงรับ“ไงคะโน้ต”“คุณแสบมากนะ ทำร้ายคนที่ผมรัก”...คนที่ผมรัก ยิ่งทำใจดุลยาร้อนรุ่ม แต่เธอไม่ใช่เด็กสาวอ่อนวัย จนกรีดร้องเก็บอารมณ์โกรธเกรี้ยวไว้ไม่อยู่“แจงไม่ได้ทำอะไรนะ แค่อยู่ในเหตุการณ์เฉยๆ เจมี่ต่างหากเป็นคนลงมือ เขาหึงคุณแปง”“แล้วใครล่ะที่คอยยุเขา คุณไม่ใช่เหรอ”“อย่ามากล่าวหากันนะ!”ดุลยาไม่เคยทำอะไรผิด ทุกอย่างเพราะสถานการณ์บังคับ หรือไม่ก็กดดันจนเธอต้องตัดสินใจทำอย่างนั้น หญิงสาวหาเหตุผลเข้าข้างตนเองได้เสมอ“ไปสอบสวนเจมี่โน่น”“ผมทำแน่”เขาย้ำเยือกเย็น แต่ดุลยาใจดีสู้เสือทำไม่กลัว“แล้วคุณจะได้รู้ว่าเจมี่เพ้อเจ้อขนาดไหน เขาน่ะเด็กเลี้ยงแกะตัวจริง เรียกร้องความสนใจ รู้เรื่องความแสบของเจมี่สมัยอยู่อเมริกาไหม”“ผมไม่อยากฟังจากคุณ จะคุยกับเจ้าตัวเอง”อย่างน้อยดุลยาก็ปล่อยพิษที่เรียกว่าความค้างคาใจไว้ให้เขาแล้ว
ดาวคะนึงรัก Chapter 49 จะไม่ปล่อยเธอไปไหน 2
เนตรากะพริบตาปริบๆ เห็นเท้าตนกำลังยืนอยู่บนพื้นที่นุ่มมาก สีขาวและบางเบาเรี่ยข้อเท้า ราวอยู่บนเมฆ ลมอ่อนพัดโชย กลิ่นสดชื่นเหมือนฝนตกใหม่ เธอกำลังก้าวขาไปข้างหน้าเรื่อยๆ ตรงหน้าปรากฎคนคู่หนึ่ง“พ่อคะ...แม่”เธอวิ่งถลาเข้าไปหา เหมือนเวลาเด็กอนุบาลมีพ่อแม่มารับหลังเลิกเรียน ท่านทั้งสองโอบกอดเนตราอย่างอบอุ่น น้ำตาเธอไหลพรากอย่างไม่อาย“หนูคิดถึงพ่อแม่ที่สุด”หญิงสาวบอกอู้อี้กับปกเสื้อพ่อ ซึ่งชื้นด้วยน้ำตา จำได้ว่าตัวนี้สวมให้กับมือก่อนนำร่างท่านบรรจุโลง“พ่อกับแม่ไม่ได้ไปไหน เราอยู่กับลูกเสมอในความทรงจำ”แม่ยิ้มละไม มือลูบศีรษะเธอด้วยความรัก“หนูอยากอยู่กับพ่อแม่”การที่ได้เห็นทั้งสองแบบนี้ แสดงว่าชีวิตเธอดับไปแล้วแน่ และที่นี่คงเป็นสวรรค์ แม้ไม่มีนางฟ้า เทวดา ไม่มีทิพยวิมาน แต่ขอแค่มีพ่อแม่ลูก แค่นั้นก็พอแล้ว“ยังจ้ะดาว ยังไม่ถึงเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน”เนตราเงยหน้ามองแม่แบบเหวอๆ ท่านยกนิ้วแตะริมฝีปาก“หนูต้องเจอเรื่องต่างๆ อีกเยอะแยะ เข้มแข็
다른 추천
Hot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์72.2K 조회수CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI43.2K 조회수หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย293.7K 조회수ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์241.1K 조회수เจ้าบ่าวมัจจุราช
baiboau-เนื้อนวล63 조회수ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย
SS.WONDER710 조회수The contract สัญญาป่วนชวนมารัก
มี่เยี่ยน77 조회수น้ำผึ้งซาตาน
baiboau-เนื้อนวล299 조회수
