Share

ตอนที่ 24 ออกจากตำแหน่ง

last update Last Updated: 2024-12-16 15:36:31

เว่ยเซียวหายไปสองวันและกลับมาพร้อมคำตอบ ทางบ้านเว่ยไม่มีใครมีปัญหา เพราะมีพันโทเว่ยพี่ชายคนโตของบ้านอยู่ที่นั่นแล้ว และเห็นด้วยกับความคิดของฉินเสี่ยวหราน เธอเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน หน้าที่ดูแลพ่อแม่ย่อมเป็นเธอ

"อีกทั้งพี่สาวของผมยังบอกด้วยครับว่าเรื่องแค่นี้จะไปคิดยากอะไร พี่สาวของผมยังไม่แต่งงานเพราะอยากอยู่คนเดียว และในอนาคตเมื่อแต่งงานไป ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันอยู่ดี" เว่ยเซียวกล่าวยิ้ม ๆ

ต้องบอกว่าครอบครัวเว่ยให้ความสำคัญกับการตัดสินใจของคนในครอบครัวมาก และเป็นครอบครัวที่หัวสมัยใหม่ ไม่ได้รักลูกชายมากกว่าลูกสาวหรือเข้มงวดในเรื่องการแต่งงานของลูก ๆ ไม่ได้หาผู้ชายหรือผู้หญิงมาดูตัว ไม่ได้บังคับให้แต่งงาน ยิ่งลูกชายคนโตแต่งงานมีหลานให้แล้ว น้องทั้งสองคนก็เป็นอิสระ

"พี่สาวของคุณมีความคิดที่ดีมากค่ะ" ก่อนที่จะคบหากับเว่ยเซียว เธอก็เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อน การอยู่คนเดียวไม่ใช่เรื่องที่แย่ เพราะเวลาอยากไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องกังวลอะไร

"ครับ หลายเดือนมานี้พี่คิดเรื่องงานมานานแล้ว คิดว่าจะลาออกไปหางานอย่างอื่นทำดีกว่า เพราะไม่ค่อยมีเวลาให้เธอสักเท่าไร" เว่ยเซียวปรึกษาคนรักของเขา เขาคิดเรื่องนี้มาเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 25 โรงงานม้วนผ้า

    เว่ยเซียวใช้วันลาพักร้อนถึงสิบวันเพื่อพาฉินเสี่ยวหรานที่อยากไปซื้อม้วนผ้ารวมถึงใช้เวลาด้วยกันที่ต่างมณฑล จริง ๆ เขาอยากลาเป็นเดือนด้วยซ้ำ แต่ฉินเสี่ยวหรานอยากให้เขาใช้วันลาที่เหลือในช่วงสิ้นปีด้วยกันมากกว่าถึงจะบอกว่าไปต่างมณฑล แต่ฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้มีแพลนว่าจะไปมณฑลไหน และกลัวว่าจะใช้เวลาไม่คุ้ม ฉินเสี่ยวหรานถึงเลือกไปมณฑลข้าง ๆ ที่ได้ยินว่ามีม้วนผ้าหลากหลาย"แวะร้านอาหารก่อนก็ได้ค่ะ พวกเราค่อยถามพนักงานในร้าน" ฉินเสี่ยวหรานบอกคนรักของเธอที่ขับรถอยู่อีกฝ่ายพยักหน้าก่อนวนหาที่จอดรถยนต์ "ที่นี่เจริญกว่าอำเภอของพวกเรามาก มีโรงงานหลายโรงงาน ไหนจะร้านค้าที่มีลูกค้าเข้าออก""ใช่ค่ะ แต่ละที่ย่อมแตกต่างกันไป อำเภอของพวกเราช่วงนี้ก็เริ่มมีคนมาเยอะแล้ว" โดยเฉพาะลูกค้าที่มาตัดเย็บเสื้อผ้าร้านหรานหลิง ทำให้ร้านค้าอื่น ๆ พลอยได้รับผลประโยชน์ไปด้วยฉินเสี่ยวหรานเดินนำคนรักของเธอเข้าไปในร้านอาหารที่คิดว่าเป็นร้านอาหารดัง เพราะมีลูกค้าเดินเข้าออกอยู่ตลอดเวลา ไหนจะป้ายประกาศ หนังสือพิมพ์ และภาพถ่ายขาวดำอีก บ่งบอกได้ว่าที่นี่เคยเป็นร้านที่ถูกสื่อให้ความสนใจ อาจจะรวมถึงตอนนี้ด้วยก็ได้"หมูตุ๋นน้ำแด

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 26 ช่วยเหลือกันและกัน

    ฉินเสี่ยวหรานตื่นขึ้นมาตอนเช้า หลังอาบน้ำแต่งตัวก็ลงไปสั่งอาหารเช้าขึ้นมารับประทานบนห้อง พร้อมกับสั่งมาให้เว่ยเซียวที่นอนอยู่ห้องข้าง ๆ กันด้วย อันที่จริงออกไปกินข้างนอกจะราคาถูกกว่า แต่ฉินเสี่ยวหรานต้องออกไปที่โรงงานม้วนผ้าอีก เธอจึงใช้เวลานี้ให้เกิดประโยชน์"หลังจากไปโรงงานแล้วพวกเราจะไปไหนกันต่อไหมครับ" เว่ยเซียวถามฉินเสี่ยวหรานพยักหน้า "ไปค่ะ ฉันอยากไปดูร้านเสื้อผ้าของที่นี่สักหน่อย เผื่อมีความคิดดี ๆ ไปใช้ในร้านบ้าง"ในตอนนี้เธอยังถือว่าเป็นมือใหม่ของวงการอยู่ แน่นอนว่าต้องศึกษาจากพี่ ๆ ในวงการก่อน ไม่ใช่ว่าจะไปคัดลอกแบบ ฉินเสี่ยวหรานเรียกว่าลองดูเชิงร้านอื่นมากกว่า"ร้านเสื้อผ้าหรานหลิงดีที่สุดแล้วครับ" เว่ยเซียวกล่าวยิ้ม ๆ"แน่นอนสิคะ ฉันออกแบบเสื้อผ้าไม่ให้เหมือนใครเพื่อให้มันแตกต่าง ถ้ายังเหมือนอยู่คงต้องไปเปลี่ยนใหม่แล้ว" ฉินเสี่ยวหรานอมยิ้มร้านเสื้อผ้าหรานหลิงแน่นอนว่าต้องเป็นร้านที่ไม่เคยมีใครสร้างขึ้น การจองคิวรวมถึงการซื้ออื่น ๆ ต้องมีระบบของร้านเข้ามาเกี่ยวข้อง ส่วนร้านอื่นยังคงมีความล้าหลังอยู่บ้างที่ฉินเสี่ยวหรานมั่นใจเพราะระบบของร้านเป็นเธอที่นำระบบในอนาคตมาใช้ เป

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 27 สวนผักขนาดใหญ่

    จัดการเรื่องของที่ต้องการหมดแล้ว วันนี้ฉินเสี่ยวหรานกับเว่ยเซียวจึงลงมารับประทานอาหารมื้อเช้าที่ด้านล่างของโรงแรม ราคาอาหารของที่นี่แพงแต่พอมีส่วนลดลูกค้าที่เข้าพักก็ถือว่าเหมาะสมฉินเสี่ยวหรานยังคงถามหาสถานที่กับคนของที่นี่ "ขออภัยค่ะ พวกเราเป็นคนต่างถิ่นที่เข้ามาในเมือง อยากจะรู้ว่าที่นี่มีสถานที่ท่องเที่ยวบ้างไหมคะ"ต้องบอกก่อนว่าที่นี่มีประชากรน้อยกว่ามณฑลของพวกเธอ แต่ว่าพื้นที่ดินทำกินมีมากกว่ามณฑลของพวกเธอซะอีก แถมยังเป็นย่านการค้า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวดึงดูดผู้คน แต่พวกเธอไม่รู้จัก นอกจากได้ยินเรื่องม้วนผ้าฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้รู้จักที่นี่"ในเมืองไม่มีหรอกค่ะ ส่วนมากที่นี่จะเป็นร้านค้าซะส่วนใหญ่ แต่ทางโรงแรมมีสวนผักขนาดใหญ่ และยังมีรถรับส่งสำหรับลูกค้าที่ต้องการจะไปด้วยค่ะ" พนักงานสาวอธิบายอย่างกระตือรือร้น เพราะถ้าลูกค้าซื้อของกลับไปด้วยคนที่แนะนำจะได้รับส่วนแบ่งฉินเสี่ยวหรานหันมาถามคนรัก "พวกเราจะไปสวนผักกันไหมคะ หรือจะไปดูที่อื่น" ยังเหลือวันลาอีกหลายวันและเธอไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อเว่ยเซียวพยักหน้า "ลองไปดูกันก่อนก็ได้ครับ เหมือนจะเคยได้ยินว่าส

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 28 ซื้อพันธุ์ต้นไม้ ดอกไม้

    วันที่สามของการลาพักร้อนและการเดินทางมาท่องเที่ยวผ่อนคลายที่ไม่เหมือนการเที่ยวสักเท่าไร เพราะทุกอย่างมันเริ่มต้นที่การทำงาน แต่ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การทำกิจกรรมก็เป็นการผ่อนคลายอย่างหนึ่งฉินเสี่ยวหรานลงมาสั่งอาหารเอาไว้ ก่อนกลับขึ้นห้องไปเตรียมตัวเพื่อไปสวนผักอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันระหว่างคนรักกลับไปแต่งตัว เว่ยเซียวก็ลงมารอที่โต๊ะสำหรับแขกความจริงแล้วไม่จำเป็นต้องลงมาจองโต๊ะเอาไว้ โต๊ะอาหารด้านล่างของโรงแรมมีเพียงพอให้สำหรับลูกค้าที่เข้ามาพักในโรงแรม อีกทั้งฉินเสี่ยวหรานยังสั่งอาหารเอาไว้แล้ว เดินลงมาก็มีพนักงานต้อนรับ"เพิ่มปลาผัดขิงด้วยครับ" เว่ยเซียวบอกพนักงานที่เดินมาทบทวนเมนูปลาผัดขิงคือเมนูโปรดที่ฉินเสี่ยวหรานชอบสั่ง แต่เว่ยเซียวไม่ชอบกิน แทบจะนับครั้งได้เวลารับประทานอาหารด้วยกันฉินเสี่ยวหรานเลี่ยงที่จะสั่งมัน เหมือนกับครั้งนี้ที่เธอเลือกของโปรดเว่ยเซียวมา ส่วนตัวเองไม่ได้มีของที่ชอบเรียกได้ว่าทั้งสองรู้ว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร ฉินเสี่ยวหรานรู้เรื่องนี้มาจากคนรักของเธอบ้าง แม่ของเขาบ้าง ส่วนเว่ยเซียวก็เหมือนกัน แต่เขาพิเศษหน่อยตรงที่ว่ามีน้องสาวของคนรักช่วย"พี่สั่งป

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 29 รวมตัวในงานเลี้ยง

    จากตอนแรกที่คิดว่าจะเดินทางไปยังเมืองอื่นบ้าง หลังทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แต่เว่ยเซียวเห็นว่าที่นี่เป็นเมืองแห่งการค้าจึงพาฉินเสี่ยวหรานไปเรียนรู้หลายที่ ไป ๆ มา ๆ รู้ตัวอีกทีก็เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เที่ยวเล่นก่อนกลับไปทำงานโดยส่วนตัวฉินเสี่ยวหรานมองว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก เธอแทบไม่ทันได้ตั้งตัว อีกทั้งยังให้ความสนใจกับงานฝีมือต่าง ๆ ซึ่งจะอยู่ต่อก็คงเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากหมดวันลาของคนรักแล้วหนี่ซุนเจ้าของโรงงานกลุ่มผลิตของชาวบ้านเดินออกมาหาหน้าโรงงาน "จะกลับกันแล้วหรือ ม้วนผ้าของเธอยังเหลืออีกสองสามลาย คิดว่าคงจะส่งได้อีกสี่วันข้างหน้า""ฉันรู้ค่ะ แต่ว่าหมดวันลาของเขาแล้วจึงต้องกลับ" ฉินเสี่ยวหรานบอกใครจะเชื่อว่าเพียงเวลาไม่กี่วันเธอจะสนิทกับเจ้าของโรงงานได้ ฉินเสี่ยวหรานมาที่โรงงานในทุกวันเพื่อดูความเรียบร้อยและถามถึงงานว่าไปถึงไหนแล้ว ซุนหนี่เป็นคนออกมารับตลอดทุกวัน จึงทำให้สนิทกัน และอีกฝ่ายก็นับฉินเสี่ยวหรานเป็นน้องสาว ส่วนฉินเสี่ยวหรานก็นับถืออีกฝ่ายเป็นพี่สาวเช่นเดียวกัน"น่าเสียดาย อีกสองวันข้างหน้าที่นี่จะมีงาน ถ้าเธอยังอยู่ก็คงชวนมา" ซุนหนี่ถอนหายใจ นาน ๆ ถึงจะเจอคนรู้ใจ อยู

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 30 สายตาอันโกรธแค้น

    วันหยุดหมดลงแล้ว ฉินเสี่ยวหรานกลับมาทำงานตามปกติ โดยที่เธอเข้ามาที่ร้านตั้งแต่เช้าเพื่อดูแลความเรียบร้อยของบัญชี และตรวจสอบเอกสารที่ไม่ได้เข้ามาดูตั้งสิบวันบอกได้เลยว่างานนี้ฉินเสี่ยวหรานพลาด เธอพลาดที่ทิ้งงานไปหลายวัน สุดท้ายต้องจบลงด้วยการทำงานหนัก อันที่จริงผู้จัดการร้านทำบัญชีเอาไว้ให้แล้ว แต่ว่าฉินเสี่ยวหรานต้องการตรวจสอบให้แน่ใจ เพราะต่อให้ผิดหนึ่งตัวราคาชุดนั้นสามารถจ่ายเงินเดือนพนักงานได้ตั้งหนึ่งคน"เสี่ยวหราน มีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่ร้าน เธอบอกว่าเป็นคนรู้จักของเธอแต่พี่ไม่รู้จักเขา" ยวี่ฉินเดินขึ้นมาบนชั้นสองเพื่อบอกเจ้านายที่นั่งทำงานอยู่ถึงยวี่ฉินจะบอกว่าอย่าเข้ามารบกวน แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ยอม ต้องการเจอเจ้าของร้านท่าเดียว ทำให้ยวี่ฉินตัดสินใจที่จะขึ้นมาเรียก"คนรู้จักหรือคะ" ไม่ใช่ซุนหนี่แน่ ๆ เพราะไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงโทรมาแล้ว และเพื่อนของเธอพนักงานในร้านต่างรู้จัก นั่นหมายความว่าคงเป็นคนนอก"ค่ะ"ฉินเสี่ยวหรานวางมือออกจากกองเอกสารเดินลงมาข้างล่างตามยวี่ฉิน ทำให้เธอเห็นว่ามีสายตาที่จ้องมองมายังเธอด้วยสายตาอันโกรธแค้นคน ๆ นั้นคือ หยูเหมี่ยวหรือคุณครูหยูนั่นเอง ตั้งแต่อี

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 31 ข่าวดีที่รอคอย แต่ต้องรอไปอีก

    ชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปครึ่งปีแล้ว ร้านเสื้อผ้าหรานหลิงที่มีคนจองคิวทุกวันมีรายชื่อเป็นพัน ๆ ชื่อ แต่คิวที่ได้อย่างแน่นอนในสองร้อยคิวตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งร้อยคิวเท่านั้น พนักงานในร้านจึงได้ติดต่อลูกค้าที่ลงชื่อไว้ เพื่อเติมให้เต็มหนึ่งร้อยคิวพันธุ์ไม้ ดอกไม้ ที่ซื้อมาจากมณฑลข้าง ๆ เว่ยเซียวนำมาปลูกในที่ดินของบ้านฉินที่กำลังสร้างบ้าน และในระยะเวลาหกเดือนมันก็เติบโตขึ้นมามาก เขายกมันให้กับฉินเสี่ยวหรานร้านค้าที่เคยวุ่นวายตอนนี้ปิดรับคิวลงชื่อแล้ว คนที่ร้านจึงบางตาลงมาก แต่ไม่สามารถดูถูกได้เลยเนื่องจากต่อให้ไม่มีลูกค้าหน้าร้าน คิวจองชื่อหลังร้านก็ทำให้พวกเธออยู่ได้อีกหลายปีที่สวนดอกไม้มีคนดูแลอยู่ประจำ ฉินเสี่ยวหรานจึงให้เพื่อนสนิททั้งสองคนเข้ามาช่วยในร้านเสื้อผ้า ด้วยการเป็นพนักงานตรวจสอบ และการทำบัญชีเงินเดือน ใครเบิกเงินไปก่อน ใครจะลา จะหยุด ก็เป็นทั้งสองที่ทำ เนื่องจากมีพนักงานเพิ่มจึงปรับเปลี่ยนวันเวลาทำงานได้มากขึ้นเรื่องสำคัญที่จะไม่พูดถึงไม่ได้นั่นก็คือเฉินเสี่ยวหรานตกลงแต่งงานกับเว่ยเซียวแล้วหลังเห็นว่าร้านเสื้อผ้าไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง สร้างความดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก เ

    Last Updated : 2024-12-22
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต

    การเลื่อนขั้นในครั้งนี้เป็นการจัดงานที่ยิ่งใหญ่ เนื่องจากพันตรีสองคนได้รับเลื่อนขั้นเป็นพันโทพร้อมกันในกรณีพิเศษ หลังเข้าช่วยเหลือคนสำคัญที่แม้แต่คนช่วยก็ไม่รู้ว่าเป็นใครครอบครัวเว่ย ครอบครัวฉิน ได้รับการต้อนรับเข้างานเลี้ยงเป็นอย่างดี และถูกจัดให้นั่งโต๊ะเดียวกัน นั่งรวมกับคนที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้ มีเพียงนายพลเว่ยที่รู้ว่าบุคคลสำคัญเป็นใครจริง ๆ พิธีเลื่อนขั้นเสร็จไปตั้งแต่ช่วงเช้า ตอนเย็นมีเพียงงานเลี้ยงและการพูดคุย มีคนใหญ่คนโตเข้าร่วมงานเลี้ยง ทหารตัวเล็ก ๆ มีหรือจะไม่พาครอบครัวมาให้เห็นหน้าค่าตาฉินเสี่ยวหรานถูกจัดที่นั่งให้นั่งทางด้านซ้ายของพ่อเธอที่ติดกับที่นั่งของคนรัก ส่วนแม่และน้องสาวนั่งอีกทางของพ่อ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออย่างไร"นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะพากันจัดงานใหญ่โตแบบนี้ รอบที่แล้วยังเล็กกว่านี้เสียอีก" ฉินเสี่ยวหรานเอ่ยขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางคนในโต๊ะที่มีเพียงคนกันเองจริงอยู่ว่านายพลเว่ยเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพ แต่ในกองทัพมีแยกหน้าที่ออกเป็นหลายหน่วย อย่างเช่นหน่วยแพทย์ หน่วยตัดเย็บ หน่วยลาดตะเวน หน่วยครูฝึก หน่วยต่าง ๆ และภายในกองทัพยังมีหน่วยเตรียมสถานที่

    Last Updated : 2024-12-22

Latest chapter

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 40 ครอบครัว (จบบริบูรณ์)

    เจ็ดปีแล้วที่ลิลลี่ ลลิลิล ได้มายังที่นี่ ได้ใช้ชีวิตเป็นฉินเสี่ยวหราน จากเด็กมัธยมปลายที่ตามพ่อแม่จากต่างเมืองมาใช้ชีวิตในกองทัพ สู่เจ้าของร้านเสื้อผ้าหรานหลิงที่เป็นที่จดจำของผู้คน มามีครอบครัวที่อบอุ่นสี่ปีที่ฉินเสี่ยวหรานได้แต่งงานมีครอบครัว หลังน้องสาวแต่งงานออกไปฉินเสี่ยวหรานก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านใหญ่ดูแลพ่อแม่ ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสามปีสำหรับการมีฉินเสี่ยวเว่ยลูกชายตัวน้อยของฉินเสี่ยวหรานกับเว่ยเซียว เขาเป็นแก้วตาดวงใจของบ้าน และฉินเสี่ยวหรานไม่ได้มีลูกเพิ่มด้วยประชากรที่เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากในแต่ละปี รัฐบาลจึงมีนโยบายลูกคนเดียว ยกเว้นชาวบ้านตามชนบทที่อนุญาตให้มีลูกสองคน ในกรณีลูกคนแรกไม่ใช่ลูกชาย อันที่จริงหากฉินเสี่ยวหรานอยากมีลูกคนที่สองเธอสามารถมีได้แต่ฉินเสี่ยวหรานต้องการทุ่มเทให้ลูกชายคนเดียวของเธอมากกว่า หากมีลูกก็ต้องหยุดทำงานไปอีก และฉินเสี่ยวหรานไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น ไหน ๆ ก็มีลูกชายแล้ว"ฮ่า ๆ เสี่ยวเว่ยชิมนี่ดูสิ" ฉินเสี่ยวหรานยื่นแตงโมให้ลูกชายด้วยความเอ็นดู"แม่ ผมอยากกินแอปเปิล" ฉินเสี่ยวเว่ยส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็วฉินเสี่ยวหรานถอนหายใจ "แอปเปิลมัน

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 39 ปี 1987

    ฉินเสี่ยวเว่ยตามแม่ไปทำงานที่ร้านเสื้อผ้าทุกวัน และกลายเป็นดาวเด่นของร้าน ด้วยความที่เป็นเด็กพูดเก่ง ไม่งอแง และขี้อ้อน ลูกค้าที่มาซื้อเสื้อผ้าโดนเด็กชายตกแบบงง ๆ เวลาตามแม่ของเขามาทำงานก็จะได้รับขนมติดมือมาตลอดแต่ฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ให้ลูกของเธอกินขนมพวกนี้ เนื่องจากว่าเป็นขนมที่เด็กไม่ควรกิน อีกทั้งไม่รู้ว่าคนให้ใส่อะไรมาบ้าง ป้องกันได้ก็ควรป้องกันเอาไว้ก่อน และฉินเสี่ยวเว่ยก็รับของมาทุกวันวันไหนที่ลูกชายของฉินเสี่ยวหรานออกมาหน้าร้านก็จะมีลูกค้ามามุงดู แต่ถ้ามาที่ร้านแต่อยู่ภายในห้องก็เยอะเหมือนกันแต่ไม่ได้เยอะขนาดนั้นวันที่เจ็ด เดือนมีนาคม ปี1987 เหยาหนานและบ้านเหยามาสู่ขอฉินเสี่ยวหลิงไปเป็นสะใภ้ หลังฉินเสี่ยวหลิงตกลงคบหากับเหยาหนานได้หนึ่งปีเต็ม ต้องบอกว่าบ้านเหยานั้นรีบมาก กลัวจะไม่ได้ฉินเสี่ยวหลิงเป็นสะใภ้ ถึงขั้นมาขอหมั้นตั้งแต่ที่รู้ว่าทั้งสองคบกันแรก ๆ ด้วยซ้ำเพียงแต่ฉินเสี่ยวหรานถามน้องสาวแล้ว และทั้งสองลงความเห็นกันว่ารออีกหน่อย รอให้ฉินเสี่ยวหลิงใช้ชีวิตอีกสักปี และพอครบพวกเขาก็รีบมาทันทีครั้งนี้ฉินเสี่ยวหรานอนุญาต น้องสาวของเธอได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระและพร้อมที่จะมีสามีแ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 38 กลับไปทำงาน

    ฉินเสี่ยวหรานต่อเติมคูหายื่นออกมาจากตึกร้านเสื้อผ้าหรานหลิงเพื่อใช้ในการเปิดร้านขายดอกไม้ ซึ่งดอกไม้ที่นำมาขายเป็นดอกไม้ในที่ดินของสามีฉินเสี่ยวหรานเอง แต่ว่าสองสามีภรรยาเปิดร้านนี้ให้พ่อแม่ฉิน โดยที่ช่วยจ่ายค่าอื่น ๆ แต่พ่อแม่ของฉินเสี่ยวหรานรับเงินเพียงเท่านั้นที่จริงแล้วทั้งสองไม่คิดว่าจะขายดอกไม้ด้วยซ้ำ แต่ว่าดอกไม้ที่ได้พันธุ์มาจากสวนผักของโรงแรมในตอนนั้นเกิดขายดีขึ้นมา และเพาะปลูกไม่ทันจึงนำดอกไม้ที่ปลูกในไร่ออกมาขาย ใครจะคิดว่ามันก็ขายได้ จึงเกิดเป็นธุรกิจใหม่ร้านดอกไม้ที่ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่ว่าในแต่ละวันมีรายได้เดือนละมากกว่าร้อยหยวน เงินส่วนต่างจ้าวหยู่ฟางเก็บไว้ให้หลานชายทั้งหมดในตอนนี้ฉินเสี่ยวเว่ยอายุสองขวบแล้ว ฉินเสี่ยวหรานที่ติดลูกชายก็ได้ฤกษ์กลับไปทำงานสักที ตลอดสองปีที่ผ่านมาถึงแม้จะดูแลทางเบื้องหลังมาตลอด แต่ฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้เข้าไปดูหน้าร้าน เพราะบางครั้งคนเยอะก็ไม่อยากให้ลูกชายไป อีกอย่างแม่ของเธอยังสนับสนุน ไป ๆ มา ๆ ก็เข้าสองปี"วันนี้จะเอาเสี่ยวเว่ยไปด้วยหรือ แม่ว่าลูกไปทำงานก่อนไหม ตอนบ่ายแม่จะพาหลานไปที่ร้านเอง" จ้าวหยู่ฟางมองหลานชายที่แม่ของเขาแต่งตัวใ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 37 ฉินเสี่ยวเว่ยหนึ่งขวบ

    เผลอแป๊บเดียวฉินเสี่ยวเว่ยก็อายุหนึ่งขวบแล้ว เป็นหนึ่งปีที่บอกได้ว่าฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ไปทำงานนอกบ้าน เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกเองหนึ่งปีเต็ม ๆ เนื่องด้วยว่าจู่ ๆ ช่วงหลังมานี้น้ำนมค่อนข้างเยอะมาก ถ้าไปทำงานกลัวว่าเชื้อโรคข้างนอกจะติดตัวมาด้วย ฉินเสี่ยวหรานจึงมอบหน้าที่ตรงนี้ให้กับแม่ของเธอแทนบ้านฉินไม่พลาดที่จะจัดงานเลี้ยงฉลองครบหนึ่งปีของฉินเสี่ยวเว่ย หลังจากงานเลี้ยงจบมัธยมปลายของฉินเสี่ยวหลิงเมื่อกลางปีที่แล้ว บ้านฉินก็ไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไรอีก วันนี้จึงจัดงานอย่างยิ่งใหญ่ฉินเสี่ยวหลิงเดินหน้าทำงานในหน่วยแพทย์ของกองทัพ ตอนนี้ได้รับการเลื่อนยศแรกของหน่วยแพทย์แล้ว รอสอบเลื่อนขั้น ที่สำคัญคือเธอมีผู้ชายมาตามจีบคน ๆ นั้นไม่ใช่คนอื่นที่ไหน เป็นเหยาหนานที่ไปรับภารกิจนอกกองทัพนานหลายปี มาเจอฉินเสี่ยวหลิงที่วันฉลองการจบการศึกษาถึงได้ตามจีบ โดยมีคุณนายเหยากับพันโทเหยาผู้เป็นพ่อแม่สนับสนุนฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ต้องการจัดงานใหญ่โต แต่ว่าพอนับดูจำนวนคนแล้วได้เป็นร้อยคน ฉินเสี่ยวหรานรู้ว่าการทำอาหารมันเหนื่อยมาก รอบนี้ถึงได้แตกต่างจากครั้งอื่น ตรงที่ว่าฉินเสี่ยวหรานนั้นจ้างแม่ครัวมาทำอาหารให้ อาหาร

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 36 ฉินเสี่ยวหลิงเรียนจบแล้ว

    ช่วงเวลาที่ฉินเสี่ยวหรานคิดว่าผ่านไปเพียงไม่นาน แต่ว่าลูกชายของเธอก็ได้หกเดือนแล้ว และฉินเสี่ยวหลิงน้องสาวของเธอก็เรียนจบมัธยมปลาย ยังจำปีนั้นที่เข้ามาเรียนได้อยู่เลย เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆฉินเสี่ยวหลิงชื่นชอบในวิชาแพทย์ ได้ศึกษางานมานานถึงสามปี จึงตัดสินใจที่จะไม่เรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย และขอขมาพ่อแม่รวมถึงพี่สาวที่ไม่อาจไปเรียนต่อตามความหวังได้ เพราะงานในกองทัพที่เธอทำจนอยู่ตัวไม่ต้องผ่านการประเมินก่อน ที่สำคัญไม่มีการทดสอบ รวมถึงเงินเดือนที่ได้รับก็ได้เป็นจำนวนมาก สวัสดิการก็ดีสำหรับฉินเสี่ยวหรานกับพ่อแม่ พวกเธอไม่ได้ว่าน้องสาวในเรื่องนี้ การที่อีกฝ่ายตัดสินชีวิตของตัวเองได้แล้ว มีเพียงการสนับสนุนเท่านั้นฉินเสี่ยวหรานอุ้มลูกชายวัยหกเดือนนั่งตรงโต๊ะที่สั่งทำ พร้อมกับวางจานอาหารให้เขาได้จับกิน มันเป็นการกินชนิดหนึ่งพ่อแม่ไม่ต้องป้อนและสอนให้เขากินข้าวเป็นตลอดหกเดือนที่่ผ่านมาเธอเลี้ยงลูกด้วยวิธีของตนเอง อาหารที่บำรุงน้ำนมที่เขาว่าดีก็ให้แม่ทำให้ ช่วงหลัง ๆ มาพอจะมีน้ำนมบ้างก็ไม่ให้ดื่มนมผง เป็นหกเดือนที่ฉินเสี่ยวหรานบำรุงตัวเองจนมีเนื้อมีนวลและสามีคอยตามหวง"เสี่ยวเว่ย น้าเล็กทำ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 35 ลูกชายตัวอวบอ้วน

    แต่ก่อนการคลอดลูกในเดือนธันวาคมเป็นอะไรที่ลำบากมาก นอกจากอากาศที่หนาวแล้วยังต้องอด ๆ อยาก ๆ แต่ค่านิยมของคนในชนบทก็คือยิ่งมีลูกเยอะยิ่งดียังดีที่ฉินหานกับภรรยาเล็งเห็นว่าตรงนี้คือปัญหาที่ทำให้บ้านลำบาก พอมีลูกคนที่สองเป็นผู้หญิงเขาก็ไม่ได้มีคนที่สามต่อ เรื่องนี้จึงเป็นอีกเรื่องที่บ้านของเขาถูกคนอื่นมองว่าแปลก ยิ่งไม่มีลูกชายยิ่งต้องมีลูกเพิ่มในตอนนี้บ้านฉินมีเงินแล้ว ไหนจะบ้านของสามีที่รับขวัญหลานหลายพันหยวน จึงไม่ได้ลำบากอะไร ในบ้านเต็มไปด้วยความอบอุ่นจากปล่องไฟที่ฉินเสี่ยวหรานออกแบบมาเอง และภายในตัวบ้านคืออบอุ่นมากฉินเสี่ยวหรานคลอดลูกชายตัวอวบอ้วน ตั้งชื่อว่าฉินเสี่ยวเว่ย ฉินเสี่ยวมาจากแซ่และชื่อตัวแรกของแม่ ส่วนเว่ยมากจากแซ่ของพ่อ ในตอนแรกฉินเสี่ยวหรานจะตั้งว่าฉินเสี่ยวเซียว แต่พอคิดอีกทีเอาฉินเสี่ยวเว่ยจะดีกว่าฉินเสี่ยวเว่ยคลอดมาได้เพียงสิบวันเหล่าคุณย่า คุณยายต่างเดินทางมารับขวัญหลาน แต่ละคนที่รับขวัญหลานนอกจากบ้านเว่ยแล้ว แต่ละคนล้วนให้ไม่ต่ำกว่าร้อยหยวน ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนมาก"ดูสิ ตั้งแต่ออกมาก็ตัวอวบอ้วนแล้ว ตอนนี้ยังดื่มนมเก่งตุ้ยนุ้ยเชียว" คุณนายเว่ยที่อาบน้ำเสร็จแล้วเ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 34 ปี 1984

    ช่วงขึ้นบ้านใหม่เป็นช่วงปลายปีหรือก็คือเดือนตุลาคม มีคนมาร่วมงานอย่างล้นหลาม ทั้งที่เป็นแขกรับเชิญและคนที่เข้ามาเอง แต่เพราะเป็นงานมงคลฉินเสี่ยวหรานจึงไม่ได้ว่าอะไร โชคดีที่เตรียมของเอาไว้เยอะหลังขึ้นบ้านใหม่ พันโทฉินที่ได้รับตำแหน่งได้ไม่กี่เดือนขอคืนบ้านพักให้รุ่นน้องที่จะเข้ามาทำงาน ก่อนพากันขนของไปอยู่บ้านใหม่ใกล้ตลาด ถึงแม้ว่าจะย้ายไปแล้ว แต่เหล่าคุณนายก็ยังคงติดต่อกันตลอด และยังมีนัดหมายรับประทานอาหารร่วมกันอีกด้วยส่วนฉินเสี่ยวหรานนั้นยินดีต้อนรับบรรดาคุณนายกับลุง ๆ เพื่อนของพ่อ สำหรับเธอการมีเพื่อนเป็นความสุขอย่างหนึ่ง และในแต่ละวันเธอเอาแต่ทำงาน ถ้าแม่ไม่อยู่กับพวกคุณนายคงไม่มีคนคุยด้วยต้นปี 1984 ฉินเสี่ยวหรานแต่งสามีเข้าบ้าน และคน ๆ นั้นคือพันโทเว่ยเซียว หลายคนที่รู้กำหนดการในตอนแรกถึงกับคัดค้าน บอกว่าการที่เว่ยเซียวแต่งเข้าบ้านภรรยาเป็นการหยามเกียรติของตระกูลเว่ยโดยปกติแต่ละตระกูล แต่ละแซ่ล้วนต้องการขยายวงศ์ตระกูลให้ใหญ่ ตระกูลเว่ยในกองทัพตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น การที่เว่ยเซียวแต่งงานออกไปจึงคิดว่ามันไม่สมควรแน่นอนว่าคนตระกูลเว่ยต่างเพิกเฉยไม่คิดสนใจเรื่องนี้ พ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 33 บ้านฉิน

    ในที่สุดเวลาที่หลายคนรอคอยก็มาถึง บ้านอิฐเจ็ดห้องนอน หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องรับประทานอาหารที่ถูกสร้างด้วยวัสดุอุปกรณ์อย่างดีราคาสูงก็เสร็จแล้วสไตล์ของบ้านต่างจากบ้านทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด เป็นฉินเสี่ยวหรานที่ลงมือออกแบบเองโดยเฉพาะ ทั้งยังคุมผู้รับเหมาและคนงานเองแทบจะตลอด ยิ่งวันไหนมีปัญหาเธอจะเข้าไปดูทันทีเพื่อจะได้แก้ไขทันแต่ก็ไม่ได้ถึงกับแปลกไปซะทีเดียว หลายคนในอำเภอต่างหาช่างฝีมือ ช่างออกแบบ เพื่อออกแบบแต่ละอย่างให้ทันสมัย อย่างเช่นเสื้อผ้าเช่นเดียวกัน มีหลายร้านที่ต้องการหาคนมาออกแบบ ก่อนหน้านี้มีร้านเสื้อผ้า โรงงานผ้าเข้ามาติดต่อขอซื้อแบบเสื้อ แต่ฉินเสี่ยวหรานไม่ยอมขายให้ เธอให้เหตุผลว่าไม่ต้องการให้แบบเสื้อกระจายมากเกินไปเพราะชุดที่ออกแบบมาในแต่ละครั้ง ฉินเสี่ยวหรานวางขายให้ลูกค้าในร้านไม่สามารถนำออกไปข้างนอกได้ หลังจากตัดเย็บเสร็จก็มีการทำลายทิ้งต่อหน้าลูกค้า เป็นการการันตีได้ว่าแบบนี้ไม่มีใครใช้แล้วจริง ๆอีกทั้งภาพจำของทุกคนคือลายผ้า ลวดลาย และการตัดเย็บไม่เหมือนใครอื่น ถ้าไปอยู่ร้านอื่นหลายคนจะจำสับสนได้ ที่สำคัญก็คือฉินเสี่ยวหรานไม่ได้มีเวลาออกแบบเยอะขนาดนั้น

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต

    การเลื่อนขั้นในครั้งนี้เป็นการจัดงานที่ยิ่งใหญ่ เนื่องจากพันตรีสองคนได้รับเลื่อนขั้นเป็นพันโทพร้อมกันในกรณีพิเศษ หลังเข้าช่วยเหลือคนสำคัญที่แม้แต่คนช่วยก็ไม่รู้ว่าเป็นใครครอบครัวเว่ย ครอบครัวฉิน ได้รับการต้อนรับเข้างานเลี้ยงเป็นอย่างดี และถูกจัดให้นั่งโต๊ะเดียวกัน นั่งรวมกับคนที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้ มีเพียงนายพลเว่ยที่รู้ว่าบุคคลสำคัญเป็นใครจริง ๆ พิธีเลื่อนขั้นเสร็จไปตั้งแต่ช่วงเช้า ตอนเย็นมีเพียงงานเลี้ยงและการพูดคุย มีคนใหญ่คนโตเข้าร่วมงานเลี้ยง ทหารตัวเล็ก ๆ มีหรือจะไม่พาครอบครัวมาให้เห็นหน้าค่าตาฉินเสี่ยวหรานถูกจัดที่นั่งให้นั่งทางด้านซ้ายของพ่อเธอที่ติดกับที่นั่งของคนรัก ส่วนแม่และน้องสาวนั่งอีกทางของพ่อ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออย่างไร"นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะพากันจัดงานใหญ่โตแบบนี้ รอบที่แล้วยังเล็กกว่านี้เสียอีก" ฉินเสี่ยวหรานเอ่ยขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางคนในโต๊ะที่มีเพียงคนกันเองจริงอยู่ว่านายพลเว่ยเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพ แต่ในกองทัพมีแยกหน้าที่ออกเป็นหลายหน่วย อย่างเช่นหน่วยแพทย์ หน่วยตัดเย็บ หน่วยลาดตะเวน หน่วยครูฝึก หน่วยต่าง ๆ และภายในกองทัพยังมีหน่วยเตรียมสถานที่

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status