หลังจากโดนนภพงศ์นั่งเฝ้าจนต้องรีบเตรียมตัวให้เสร็จ ประทานพรก็โดนนภพงศ์ลากมาที่บริษัท หญิงสาวนั่งหน้ามุ่ยมาตลอดทาง
“ไปนั่งรอ”
“แล้วจะลากเพลงมาทำไมเนี่ย”
“ก็วันนี้ไปบ้านนู้นไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ใช่ แต่เพลงก็ขับรถไปเองได้นี่ แล้วทำไมไม่ไปรับพลอยบ้างล่ะคะ”
“พลอยอยู่บ้าน ไปพร้อมป๊ากับแม่”
“เพลงก็ไปเองได้”
ร่างสูงไม่ตอบอะไร เขานั่งลงเปิดเอกสารทำงาน ทิ้งให้หญิงสาวกลอกตาไปมาอย่างหงุดหงิด มือเล็กหยิบโทรศัพท์มาเล่น รู้ว่ายังไงเธอก็เถียงเขาไม่ชนะ ก็เขาเล่นไปบังคับให้เธอเตรียมตัว ถือกระเป๋าเสื้อผ้าเธอขึ้นรถ แล้วก็ลากเธอมาที่นี่ เธอจะทำอะไรได้อีกนอกจากนั่งรอ
ครืด ครืด
“ค่ะแม่”
‘เตรียมตัวหรือยังลูก จะเข้ามากี่โมง’
“เตรียมตัวเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่เข้าไปกี่โมง อันนี้ต้องถามพี่ฟ้าค่ะ”
‘หือ ทำไมต้องถามฟ้าล่ะ’
“ก็พี่ฟ้าไปลากเพลงออกมาจากคอนโด มานั่งแหมะอยู่ที่บริษัทนี่คะ”
‘…..’
“พี่ฟ้า คุณแม่ค่ะ” มือเล็กกดเปิดลำโพงแล้วลุกไปวางไว้ตรงหน้าของนภพงศ์ แล้วกระแทกตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่
“ครับแม่ลัล”
‘ฟ้าไปรับน้องมาเหรอลูก’
“ครับ”
‘โอเคจ้ะ งั้นเคลียร์งานเสร็จรีบมานะ ทางนี้เตรียมของพร้อมหมดแล้ว อาจจะออกกันแต่เช้า อย่ามาถึงดึกมากล่ะ’
“คุณแม่!!!”
‘อย่าดื้อกับพี่ฟ้าล่ะเพลง แค่นี้นะจ๊ะ บ้านนู้นมาถึงกันแล้ว’
ลลัลนากดวางสายไป ทิ้งให้ประทานพรหน้าเหวอที่มารดาไม่ว่าอะไรนภพงศ์ ทั้งที่เขาไปลากตัวเธอถึงที่คอนโด
“ตามนั้นนะ” ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างพอใจ เมื่อเห็นเธอทำสีหน้าไม่ถูก
ทางด้านลลัลนา เธอรีบตัดบทวางสาย เมื่อรู้ว่าบุตรสาวอยู่กับนภพงศ์ ก่อนจะบอกกับนัทธี ที่กำลังทานของว่างอย่างพอใจ
“ยังเพลงอยู่กับฟ้าครามค่ะ ตาฟ้าไปรับออกมาจากคอนโด ตอนนี้อยู่ที่บริษัท”
“หืม เริ่มแล้วเหรอ” นัทธีพยักหน้ารับรู้ เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงก็เป็นเรื่องที่ 2 ครอบครัวตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่ก่อนประทานพรกับดาราภัสเกิดอยู่แล้ว เพียงแต่พวกเขาไม่เคยไปบังคับลูก ปล่อยให้เป็นเรื่องของเด็กๆ ถ้าพวกเด็กๆรักกันก็จะไม่ห้าม แต่ถ้าต่างคนต่างมีชีวิตรักของตัวเองก็จะไม่บังคับ
“ค่ะ ฟ้าครามตามเฝ้ายัยเพลงมานานนะคะ ตั้งแต่ยัยเพลงเริ่มโต แต่คงเห็นว่าถึงเวลาแล้วล่ะมั้งคะ”
“อืม ไม่ว่ากัน แค่อย่าทำยัยเพลงท้องก่อนเรียบจบก็พอ”
“เหลือแต่ตากันย์ของเรานะคะ เมื่อไหร่จะเริ่มก็ไม่รู้”
“ปล่อยเป็นเรื่องของเด็กๆเถอะลัล อย่าคิดมากเลย”
“ค่ะ”
หลังจากเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อย นภพงศ์ก็ลากประทานพรไปที่ผับต่อ เพราะเขาจะไม่อยู่ 2-3 วันตามที่มารดาบอก เลยต้องจัดการงานเอาไว้ให้เรียบร้อย
“เพลงขอดื่มได้ไหมคะ” ดวงตาคมหรี่มองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ลงไปที่บาร์”
“ค่ะ”
ประทานพรออกจากห้องทำงานของชายหนุ่ม ไปหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตัวสูงหน้าบาร์อย่างคุ้นเคย
“ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะครับคุณเพลง”
“วันนี้เพลงมากับพี่ฟ้าค่ะ”
“ครับผม จะรับเหมือนเดิมไหมครับ”
“เหมือนเดิมค่ะ”
ใบหน้าหวานส่งยิ้มให้กับบาร์เทนเดอร์ หลังจากเขาวางแก้วเครื่องดื่มแล้วยื่นมาตรงหน้าเธอ มือเล็กหยิบมันขึ้นจิบเบาๆ ลิ้มรสชาติอย่างพึงพอใจ
“คุณเพลงนี่คอแข็งมากนะครับ ผู้หญิงน้อยคนนะ ที่จะดื่มเครื่องดื่มแรงแบบนี้”
“ก็เพลงคลุกคลีกับที่นี่มาตั้งแต่เด็กนี่คะ”
ร่างบางนั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง เธอก็เริ่มมีอาการมึนๆ
“มาคนเดียวเหรอครับ” เสียงทุ้มดังขึ้น หลังจากที่มีร่างของคนแปลกหน้าทรุดตัวนั่งลงเก้าอี้ข้างๆเธอ
“…..มากับฉัน” ก่อนที่หญิงสาวจะได้ตอบอะไร ก็มีเสียงที่เธอคุ้นเคยดังขึ้น ตอบคำถามแทนเธอ
ประทานพรหันหน้าไปมองข้างหลัง เห็นร่างสูงของนภพงศ์มองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ เขายืนซ้อนหลังเธอจนชิด และก้มหน้าเล็กน้อยมองเธออยู่
บาร์เทนเดอร์หนุ่มส่งสายตาให้คนที่วอนหาเรื่องเดือดร้อนรีบลุกออกไป ก่อนที่เขาจะก้มหน้าทำเครื่องดื่มเงียบๆ
“เสร็จงานแล้วเหรอคะ คุณพ่อ”
“ใครพ่อเธอ”
“พี่ไงคะ ยิ่งกว่าคุณพ่อเพลงอีก ไม่รู้จะตามเฝ้าอะไรเพลงนักหนาก็ไม่รู้”
“…..”
“หวงเหรอคะ”
“…..กลับ”
มือใหญ่ของนภพงศ์คว้าหมับไปที่เอวเล็ก ยกร่างเธอให้ลงมายืนที่พื้น หญิงสาวตัวเอียงเล็กน้อย ก่อนจะปลิวตามร่างสูง ที่โอบเอวของเธอเดินก้าวยาวๆออกจากผับไป ทิ้งให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ไม่มีสงครามเกิดขึ้น
พนักงานที่นี่ต่างก็รู้ดี ว่าเจ้านายอย่างนภพงศ์ หวงประทานพรมากแค่ไหน เสียงเล่าลือกันมานานว่าประทานพรคือว่าที่นายหญิงของที่นี่ เลยไม่เคยมีใครกล้ามายุ่งหรือวุ่นวายกับหญิงสาวทั้งสองคน นั่นรวมถึงดาราภัสด้วยนั่นเอง
“ปล่อยเอวเพลงได้แล้วค่ะ”
“เดินให้มันตรงก่อนเถอะ จะให้ฉันปล่อยน่ะ”
“ก็รอนาน เพลงเบื่อ เลยดื่มเพลินๆ”
ร่างสูงปรายตามองหญิงสาวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะจับเธอยัดเข้ารถเมื่อเดินมาถึง ปากเล็กบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ แต่นภพงศ์ก็ไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย เขาก้าวขึ้นรถ ขับตรงกลับบ้านของหญิงสาวด้วยความเร็ว
ช่วงเช้าของการฝึกงานวันแรก หมดไปกับการแนะนำเอกสารต่างๆของแผนก โดยที่ผู้จัดการแผนกเป็นคนสอนงานกับหญิงสาวเองโดยตรง“คุณเพลง” ทับทิมลงมาที่โต๊ะทำงานของประทานพรเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง“คะ”“ไปทานข้าวกันค่ะ”“โอเคค่ะ”หญิงสาวลุกออกจากโต๊ะ เมื่อเห็นคนอื่นเริ่มทยอยออกไปจากห้องบัญชี เธอเดินไปที่ห้องอาหารของพนักงานพร้อมกับทับทิมที่แนะนำชั้นและแผนกต่างๆ ให้เธอฟัง“แล้วปกติพี่ทับทิมไปทานข้าวกับใครคะ”“คนเดียวค่ะ คนส่วนใหญ่กลัวพี่ เพราะพี่เป็นเลขาของท่านประธาน คงกลัวพี่เอาไปฟ้องมั้งคะ”“อย่างนี้เพลงก็นินทาพี่ฟ้ากับพี่ทับทิมไม่ได้แล้วอะสิคะ”“ถ้าเป็นคุณเพลงพี่คงฟ้องไม่ได้ค่ะ” ประทานพรหัวเราะชอบใจ เมื่อทับทิมเริ่มพูดเล่นกับเธอพนักงานที่มาทานข้าวในห้องอาหารประหลาดใจไม่น้อยที่เลขาของประธานบริษัทกำลังทานข้าวและคุยเล่นอยู่กับนักศึกษาฝึกงานหลังทานมื้อเที่ยงเสร็จหญิงสาวขึ้นไปที่โต๊ะทำงานก่อนเวลา พนักงานที่ทยอยกลับเข้างานมองเธอด้วยสา
ในที่สุดวันเปิดเทอมก็มาถึง ประทานพรกับดาราภัสมีเวลาเข้ามหาวิทยาลัยเพียงอาทิตย์เดียว ก็ต้องลงฝึกงานเต็มตัว มหาวิทยาลัยของพวกเธอเปลี่ยนหลักสูตรใหม่ จากที่ฝึกงานแค่ช่วงซัมเมอร์ กลายเป็นต้องฝึกงานหนึ่งเทอมเต็มๆตอนแรกทั้งเธอและดาราภัสก็กังวล เพราะถ้าหากไปฝึกงานที่บริษัทของครอบครัวตัวเอง อาจจะมีการพูดกันในมหาวิทยาลัยได้ว่าพวกเธอใช้เส้นทำให้จบการฝึกงาน พวกเธอเลยเข้าไปคุยกับครอบครัว เลยตกลงกันว่าพวกเธอจะสลับกัน โดยที่เธอไปฝึกที่บริษัทที่นภพงศ์ดูแล และดาราภัสไปฝึกที่บริษัทของบ้านเธอ“ไปเร็ว เดี๋ยวไม่มีที่จอดรถ”“เออๆ”ดาราภัสเข้ามาในห้องของประทานพร เร่งเพื่อนรักให้รีบออกจากคอนโด ไม่เช่นนั้นพวกเธอจะต้องลำบากในการหาที่จอดรถ ถ้าหากไปช้ามากกว่านี้ประทานพรกับดาราภัสพากันขับรถออกจากคอนโด โดยที่ขับไปกันคนละคันตามปกติ แต่อาจจะเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของทั้งโรงเรียนและมหาวิทยาลัยหลายที่ เลยทำให้รถติดมากกว่าปกติ จนเมื่อพวกเธอมาถึงมหาวิทยาลัย พวกเธอจึงต้องใช้เวลาในการหาที่จอดรถนานพอสมควรหลังจากหาที่จอดรถได้ ทั้งประทานพรและดารา
ประทานพรกับดาราภัสช่วยกันสั่งอาหารมื้อดึกมาหลายอย่าง เมื่ออาหารทยอยมาถึง กันชนกกับนภพงศ์เป็นคนลงไปรับอาหารที่ด้านล่าง แต่เป็นเพราะอาหารที่สั่งมันหลายอย่างเกินไป พวกเขาเลยต้องนั่งรอรับอาหารอยู่ข้างล่างเลย ไม่เช่นนั้นคงต้องขึ้นลงกันอีกหลายรอบ จนเมื่ออาหารมาครบ นภพงศ์กับกันชนกก็กลับขึ้นมาข้างบนสีหน้าหงุดหงิดด้วยกันทั้งคู่การทานอาหารมื้อนี้ผ่านไปอย่างเรียบง่าย ในเมื่อตอนนี้ทั้ง 4 คนไม่มีความลับต่อกัน เมื่อทานอาหารเสร็จ กันชนกลากดาราภัสออกไปส่งที่ห้อง ส่วนตัวเขาก็ขับรถกลับคอนโดของตัวเองประทานพรเคลียร์ของจนเรียบร้อย ก็เข้าห้องนอนไป เมื่อเข้าไปในห้องนอนก็พบว่าคู่หมั้นหนุ่มกำลังรอเธออยู่“มีอะไรคะ” ประทานพรถามขึ้นลอยๆ โดยไม่ได้รอคำตอบ เมื่อเขาเอาแต่มองเธอ ตั้งแต่เธอเข้ามาในห้องนอน“…..” นภพงศ์มองคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างตัวอีกรอบและออกมาในชุดนอน ก่อนที่หญิงสาวจะขึ้นมานอนบนเตียงฝั่งที่ว่างอยู่“ไม่กลัวเลยเหรอ”“มีอะไรต้องกลัวล่ะคะ”“…..”“ไม่กลั
“โอ๊ยยยย ทำไมแกไม่ปิดเสียงโทรศัพท์ เกือบตายแล้วไหมล่ะ”“ฉันลืม…โทษทีๆ” ดาราภัสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอว่าใครกันที่โทรมาหาเธอในเวลานี้“ใครโทรมา”“คุณแม่น่ะสิ” ประทานพรกับดาราภัสถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยก็ออกมาได้“กลับคอนโดเถอะ เดี๋ยวพี่ฟ้าพี่กันย์ก็ไปหาเองแหละ”“อือ”ประทานพรมองออกไปนอกหน้าต่างสีหน้าครุ่นคิด ดาราภัสขับรถหรูด้วยความเร็วสูง ตรงกลับคอนโดของพวกเธอ เธอเดาว่าป่านนี้พี่ชายของพวกเธอน่าจะเคลียร์เรื่องที่ผับอยู่แน่นอน“แยกย้าย พี่มาค่อยมาเจอกันที่ห้องฉัน”“โอเค ตามนั้น”ประทานพรกับดาราภัสแตะมือกันก่อนแยกย้ายเข้าห้องตัวเอง ต่างคนต่างตั้งใจว่าจะอาบน้ำแล้วมานั่งรอพี่ๆที่ห้องของประทานพร แต่แค่เพียงเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ประทานพรก็สะดุ้งสุดตัว เพราะตอนนี้บนเตียงนอนของเธอมีร่างของคนตัวสูงในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขายาวนั่งเอนกายพิงหัวเตียงอยู่“พี่ฟ้า!!!”“…ไปอาบน้
หลังจากมาถึงที่ผับ ทั้งสองสาวตรงไปที่หน้าบาร์เหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือวันนี้คนที่ผับค่อนข้างเยอะ ทั้งลูกค้าที่มาเที่ยว และคนของนภพงศ์ที่ปะปนอยู่กับลูกค้าในผับ“พี่บาสสวัสดีค่ะ”“สวัสดีครับคุณเพลง คุณพลอย วันนี้ได้บอกคุณฟ้าแล้วใช่ไหมครับว่าจะมา”“ยังค่ะ มีอะไรเหรอคะ” ดาราภัสสีหน้าแปลกใจ เพราะบาร์เทนเดอร์หนุ่มไม่เคยถามแบบนี้กับพวกเธอ“เอ่อ…” บาสมองประทานพรอย่างขอความเห็น“พี่บาสบอกพี่ฟ้าไปก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”“ครับผม” บาร์เทนเดอร์หนุ่มส่งข้อความบอกเจ้านายหนุ่มตามที่หญิงสาวบอก นภพงศ์บอกเขาว่าหญิงสาวรู้แล้ว ว่าเขาคอยตามดูแลเธออยู่เมื่อนภพงศ์กับกันชนกรู้ว่าประทานพรกับดาราภัสมาที่ผับวันนี้ก็ตกใจมาก เพราะวันนี้สายรายงานมาว่าพวกศัตรูจะบุกมาที่ผับ ตอนนี้เขาสั่งให้คนของเขาปะปนกับแขกที่มาเที่ยวเพื่อคอยสังเกตการณ์ แต่ไม่คิดว่าน้องสาวของพวกเขาจะมาเที่ยวเอาวันนี้ครืด ครืด“เพลง กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย วันนี้ที่ผับไม่ปลอดภัย” ชายหนุ่มรีบโทรหาคู่
แกร๊กเสียงประตูห้องนอนถูกกดล็อก ทำให้หญิงสาวเจ้าของห้องนอนที่กำลังเคลิ้มหลับสะดุ้ง ใบหน้าหวานหันขวับมามองประตู พลางถอนหายใจด้วยความเคยชิน“ทำให้ตื่นเหรอ”“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่หันหลังให้ พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายเงียบๆ ก่อนจะก้าวยาวๆ คว้าชุดคลุมเดินตรงเข้าห้องน้ำไป เมื่อเขาออกมาประทานพรก็หลับสนิทไปแล้ว ถ้าเป็นปกติที่เขามาหาเธอ เขาจะไปอาบน้ำที่ห้องของดาราภัส เพราะเขามีเสื้อผ้าทิ้งไว้ที่นั่น แต่วันนี้เขากลับมาดึก แล้วน้องสาวของเขาก็อยู่ที่ห้อง เขาจึงไม่แวะเข้าไปแต่ตรงมาห้องของคู่หมั้นตัวน้อยของเขาเลยคนตัวสูงล้มตัวลงไปนอนเคียงข้างคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้ สอดแขนไปใต้ศีรษะทุยและกอดเอวเล็กไว้หลวมๆ“เพลง”“…อย่ากวนค่ะ เพลงง่วง”“ช่วงนี้ระวังตัวหน่อยนะ มีคนตามเพลงอยู่”“รู้แล้วค่ะ เพลงว่าจะถามพี่ฟ้าอยู่เหมือนกันว่าใช่คนของพี่ไหม”“ไม่ใช่ คนของฉันมีแค่ 2 คน และเพลงรู้จักทั้ง 2 คน”“พี่แ