Home / โรแมนติก / ดุจฟ้าลิขิตรัก / ตอนที่ 4 ควบคุม 2

Share

ตอนที่ 4 ควบคุม 2

last update Last Updated: 2025-09-19 15:58:26

ปีนี้หญิงสาวอายุครบ 21 ปีแล้ว บิดาเลยไม่ได้เคร่งเครียดอะไรกับเธอมากนัก ต่างกับอีกคน กลับยิ่งบังคับกะเกณฑ์ชีวิตของเธอมากขึ้นทุกที ร่างบางพลิกคว่ำ ปล่อยมือเล็กที่ถือโทรศัพท์ห้อยลงกับพื้น พลางคิดอะไรเพลินๆ จนเวลาล่วงผ่านไปหลายชั่วโมงโดยไม่ทันรู้ตัว

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงกดรหัสที่ประตูห้องดังขึ้น ประทานพรไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะคนที่มีรหัสเข้าห้องของเธอได้ มีแค่ครอบครัวของเธอ กับครอบครัวของดาราภัส รวมทั้งตัวเธอเองและครอบครัว ก็มีรหัสเข้าห้องของดาราภัสเช่นกัน

“ทำไมยังไม่นอนอีก” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว พลิกกายกลับขึ้นมานั่ง สีหน้าตกใจ

“พี่ฟ้า!!! เข้ามาทำไมคะ” เสียงหวานหวีดดังขึ้นอย่างลืมตัว มือเล็กดึงชายกระโปรงชุดนอนลงมาปิดต้นขาขาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอก ปกปิดตัวเองจากสายตาคม

“มาเช็ก ว่าได้หนีออกไปหรือเปล่า” สายตาคมตวัดมองกิริยาของหญิงสาวเพียงเล็กน้อย

“เห็นแล้วนี่คะว่าไม่ได้ออกไปไหน กลับออกไปได้แล้วค่ะ”

“เข้าห้องนอนไปซะ”

“คนที่ควรออกไปคือพี่นะ ไม่ใช่เพลง”

“ถ้าคิดว่ายังนั่งอยู่ แล้วตัวเธอจะปลอดภัยก็เชิญ”

“โอ๊ย ให้ตายเถอะ”

     คนตัวเล็กอุทานออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้น คว้าโทรศัพท์ที่ตกพื้นตอนเธอตกใจ เดินสะบัดเข้าห้องนอนไป

     นภพงศ์มองตามร่างหญิงสาวจนประตูห้องนอนถูกปิดลง ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงที่โซฟา ตัวที่หญิงสาวเพิ่งลุกออกไป กลิ่นแป้งฝุ่นที่เธอใช้ยังหอมอยู่จางๆ เขานั่งสั่งงานลูกน้องผ่านโทรศัพท์อยู่สักพัก ก็เดินสำรวจห้องตามปกติที่เคยทำ ก่อนจะปรายตามองไปยังจุดที่เขาสั่งให้คนมาแอบติดกล้องวงจรปิดไว้ แล้วเดินออกจากห้องไป

เช้าวันต่อมา นภพงศ์ลงมาวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่เช้า ทั้งที่กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ค่อนคืน ร่างสูงใหญ่มาหยุดอยู่ที่ศาลากลางสวน ที่บิดามารดากำลังนั่งรับประทานมื้อเช้าอยู่

“ยัยพลอยล่ะครับ”

“ยังไม่ลงมาเลย ปิดเทอมแล้ว คงตื่นสายหน่อย” ฟางข้าวยิ้มให้บุตรชายน้อยๆกับความเข้มงวดของเขา

“ปิดเทอมหรือเพราะไปเที่ยวมาล่ะครับ”

“เอาน่ะ น้องโตแล้วนะลูก 21 ปีแล้วนะ น้องก็ต้องอยากเที่ยวเล่นบ้าง” ณดลส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ ที่นภพงศ์นิสัยขี้หวงเหมือนเขาไม่มีผิด แถมดูเหมือนจะมากกว่าเขาด้วยซ้ำ

“…ครับ”

“วันนี้บ้านเรามีนัดไปบ้านนู้น พรุ่งนี้เราจะไปทะเลกัน 2-3 วัน ไปด้วยไหม”

“เดี๋ยวผมดูก่อนละกันครับแม่ ว่างานที่บริษัทเสร็จทันไหม”

“จ้ะ ตามใจลูกละกัน”

“งั้นผมขอตัว” ณดลกับฟางข้าวมองตามบุตรชายคนโตที่เดินกลับเข้าบ้าน สีหน้าอ่อนใจ

“อะไรมันจะนิ่งขรึมได้ขนาดนี้”

“เหมือนดลไง นิ่งๆ เงียบๆ แต่ปากว่ามือถึง”

“โถ่ข้าว ถ้ามันเป็นแบบนี้ อีกไม่นาน คงได้ยกสินสอดไปให้บ้านนู้นน่ะสิ”

“ก็แล้วยังไงคะ ทั้งข้าวทั้งลัลก็ตั้งใจกันแบบนั้นแต่แรกแล้วนี่คะ”

“แต่เด็กๆเพิ่งอายุ 21 เองนะ”

“ตอนข้าวท้อง ข้าวอายุมากกว่านี้แค่ปีเดียวค่ะ”

คนเป็นพ่ออย่างณดลก็ได้แต่กลอกตาไปมาอย่างขัดใจที่เถียงภรรยาไม่ได้ เพราะตัวเขาเองก็ทำภรรยาอย่างฟางข้าวท้องก่อนแต่งเช่นกัน เพียงแต่ตอนนั้นฟางข้าวเรียนจบแล้วเท่านั้นเอง

วันนี้ประทานพรไม่ออกไปไหน เพราะมารดาเรียกให้เธอกลับไปนอนที่บ้าน บอกว่าบ้านของนภพงศ์จะพากันมานอนที่บ้านของเธอ และเช้าพรุ่งนี้จะไปทะเลกัน ให้เธอเตรียมตัวจัดของให้เรียบร้อย

ร่างผอมบางที่สัดส่วนเต็มตึงพาตัวเองมานั่งจัดการมื้อเที่ยงอย่างเหม่อลอย ทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน หญิงสาวชอบแต่งตัวหลวมๆสบายๆ อำพรางรูปร่างของตัวเอง เธอจึงมักจะใส่ชุดนอน หรือเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น เวลาอยู่ที่คอนโด

ประทานพรนั่งละเลียดละเล็มมื้อเที่ยงไปเรื่อยๆ ก่อนจะเก็บล้างให้เรียบร้อย แล้วกลับเข้าห้องนอนไปจัดกระเป๋า เธอทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งบนเตียงรอเวลาอาบน้ำแต่งตัวก่อนออกไป

หญิงสาวปล่อยใจลอยไปเรื่อยๆ จนดวงตากลมโตเริ่มปิดลงจากความเย็นสบายของเครื่องปรับอากาศ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อเตียงนอนยุบลง พร้อมกับเสียงทุ้มที่ดังขึ้น

“ไม่เคยระวังตัวเลยนะ” ร่างสูงใหญ่ของนภพงศ์ท้าวมือลงกับที่นอน คร่อมร่างบางเอาไว้โดยไม่ได้คุกคามให้เธอตกใจ

“พี่ฟ้า!!!...เข้ามาในห้องเพลงอีกแล้ว นี่มันห้องส่วนตัวของเพลงนะ”

“แล้วไง ก็มีรหัส”

“โอ๊ย เพลงอยากจะบ้า คงต้องเปลี่ยนรหัสแล้วมั้ง”

“ถ้าคิดว่าทำแล้วฉันจะเข้ามาไม่ได้ก็ลองดู”

“พี่จะตามวุ่นวายอะไรกับเพลงนักหนาเนี่ย”

มือเล็กยกขึ้นผลักหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสะเทือนเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับจับข้อมือเล็กกดลงกับที่นอนแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหวาน จนประทานพรหน้าเหวอกับสิ่งที่เขาทำ

“เดี๋ยวนี้กล้าเถียงจังนะ”

“…..พี่ฟ้า ปล่อยเพลง”

“หึ”

ประทานพรนอนนิ่ง เธอรู้นิสัยเขาดี ว่าเขาไม่ชอบให้ใครขัดใจ เธอมองสบตาคมดุอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะขยับตัวผละออก แล้วปล่อยข้อมือเธอให้เป็นอิสระ

“ลุกไปเตรียมตัวซะ อ้อ ฉันลืมบอก กระโปรงเปิดถึงสะโพกแล้ว”

“ว้าย!!” มือเล็กรีบปัดชายกระโปรงลงปิดต้นขาหลังสิ้นเสียงทุ้ม แล้วรีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยมีเสียงหัวเราะเบาๆไล่ตามหลัง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 60 สถานที่แห่งความสุข (ตอนจบ) 2

    ระหว่างที่กำลังนั่งคุยเล่นกันอยู่ คนอื่นๆ ก็กลับเข้ามาที่บ้านพัก แต่เมื่อมองไม่เห็นรถของกันชนก ก็มีสีหน้าแปลกใจ“ฟ้า เจ้ากันย์ไปไหน” ณดลถามบุตรชายตัวเอง ระหว่างถือของเดินมาวางที่โต๊ะ“ลากยัยพลอยออกไปแล้วครับ”“ห๊ะ…..” คนอื่นๆ ที่กำลังทยอยขนของที่ซื้อมาวางที่โต๊ะ หันมามองทั้งสองคนด้วยความพร้อมเพรียง“…..” นภพงศ์กับดาราภัสทำเพียงยิ้มๆ ให้กับผู้ใหญ่“สงสัยจะได้เตรียมสินสอดแล้วมั้ง” นัทธีหันมาบอกลลัลนาที่ยืนอึ้งอยู่“เห็นจะต้องเป็นแบบนั้นล่ะค่ะ”“เดี๋ยวข้าวไปดูที่ห้องยัยพลอยหน่อยดีกว่า”ฟางข้าวพูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปสำรวจห้องของบุตรสาว เมื่อเปิดดูตู้เสื้อผ้าก็ปิดประตูห้องไว้ตามเดิม แล้วกลับลงมา“เรียบร้อยค่ะทุกคน กวาดเสื้อผ้าไปเรียบ” ฟางข้าวบอกทุกคนพร้อมกับนั่งลงกับทุกคน“คงจะกลับไปที่คอนโดนั่นแหละ ปล่อยไปเถอะ” นัทธีพอจะเดานิสัยบุตรชายตัวเองออกบอกทุกคนนภพงศ์มองสถานการณ์ตรงหน้าพร้อมกับลอบถอนหายใจ ไม่มีใครคิดจะตามกันชนกกับดาราภัสไป อย่างน้อยทั้งสองคนนั้นก็มีเวลาได้เคลียร์กันประทานพรหัวเราะออกมาเบาๆ กับสิ่งที่เห็น ทั้งอาการของสามี และอาการของบิดามารดา สองหนุ่มสาวมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะจับจ

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 59 สถานที่แห่งความสุข (ตอนจบ)1

    เมื่อประทานพรลงมาข้างล่าง ก็เห็นว่าทุกคนกำลังสนุกสนานกันกับการเตรียมปาร์ตี้มื้อเย็น หญิงสาวเดินไปนั่งลงข้างๆ สามี ก่อนจะลงมือช่วยอีกแรง“อ้าว ไม่พักผ่อนก่อนล่ะลูก”“ไม่ล่ะค่ะแม่ เดี๋ยวกลางคืนนอนไม่หลับ อีกอย่างเพลงเริ่มหิวแล้วค่ะ”“ไปทานผลไม้รองท้องก่อนสิลูก อยู่โต๊ะนู้นน่ะ”เมื่อฟังมารดาพูดจบ ประทานพรก็ลุกขึ้นเดินไปอีกโต๊ะ ที่ดาราภัสนั่งปอกผลไม้อยู่ เธอนั่งลงตรงข้ามเพื่อนรัก ก่อนจะหยิบผลไม้ชิ้นหนึ่งส่งเข้าปากตัวเองพลางเคี้ยวแก้มตุ่ย“ไงคุณแม่ ตื่นมาก็หิวเลย”“ก็ช่วยไม่ได้ ไม่ได้กินคนเดียวนี่นา”สองสาวเพื่อนรักนั่งคุยเล่นกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งการเตรียมมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย หนุ่มๆ จัดการจุดเตาเพื่อย่างอาหารทะเล ส่วนสาวๆ นั่งรอกินพลางพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน อังเดรช่วยบรรดาพี่น้องหยิบจับทำนั่นทำนี่ได้เพียงนิดหน่อย เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยได้มาเที่ยวทะเลบ่อยนักเมื่ออาหารทะเลที่นภพงศ์กับกันชนกย่างสุก พวกเขาก็ทยอยตักใส่จานใบใหญ่ ก่อนจะยกไปวางที่โต๊ะริมทะเล ที่ประทานพรกับดาราภัสนั่งอยู่“มาแล้วจ้ะสาวๆ”“หืม วันนี้พี่กันย์พูดเพราะ แปลก” ประทานพรแซวพี่ชายพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กันชนกได้แต่มองหน้า

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 58 ชีวิตต้องดำเนินต่อไป 2

    เวลาล่วงผ่านไปจนกระทั่งเย็น ทั้งนภพงศ์และประทานพรพากันกลับบ้านพักผ่อน โดยที่ข้าวของที่จะนำไปเที่ยว ได้ถูกจัดเก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วเช้าวันต่อมา ทั้งสองบ้านต่างมารวมตัวกันที่บ้านของประทานพรตั้งแต่เช้า กระเป๋าทุกใบ รวมทั้งข้าวของที่เตรียมจะนำไปถูกขนขึ้นรถจนหมด ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นรถ แล้วขับตามกันออกไปเมื่อเดินทางมาถึงที่บ้านพัก ทั้ง 2 ครอบครัวช่วยกันขนข้าวของลงจากรถเอาไปวางไว้ที่โต๊ะกลางบ้าน ก่อนจะแยกกันขนกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนบ้าน โดยที่ประทานพรและดาราภัสนั่งทานขนมอยู่ที่โต๊ะริมทะเล“แกว่าการมาที่นี่ของเราครั้งก่อน กับการมาครั้งนี้ มีอะไรเปลี่ยนไปบ้างวะ” ดาราภัสทอดสายตามองไปยังผืนน้ำกว้าง ก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นมาพร้อมกับหันมามองใบหน้าหวานของเพื่อนรักที่ควบตำแหน่งพี่สะใภ้“เปลี่ยนเยอะ ในความคิดฉันนะ ฉันรู้สึกว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ คงเพราะฉันกำลังจะเป็นแม่คนด้วยมั้ง สถานะหลายๆอย่างก็เปลี่ยนความรู้สึก ความคิดก็เปลี่ยน” ประทานพรตอบดาราภัส แต่สายตาของเธอทอดมองไปยังผืนน้ำทะเลกว้างหญิงสาวปล่อยความคิดให้ลอยไปไกล ครั้งก่อนตอนที่เธอมาที่นี่ ก็มาพร้อมกับทุกคนในครอบครัวเหมือนวันนี้ ต่างก

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 57 ชีวิตต้องดำเนินต่อไป 1

    หลังจากที่ทุกคนตกลงกันว่าจะพากันไปเที่ยวก่อนที่อังเดรจะกลับ จึงต้องกำหนดวันว่างขึ้นมา จนสรุปได้ว่ารอให้ประทานพรและดาราภัสสอบเสร็จก่อนนภพงศ์กับกันชนกรีบเคลียร์งานให้เสร็จ จะได้ไม่มีงานค้างมากนัก หากต้องหยุดไปหลายวัน จนบ่ายวันหนึ่ง ก่อนถึงวันไปเที่ยว นภพงศ์ไปรับประทานพรที่มหาวิทยาลัยตามปกติ“พี่ฟ้า ทางนี้ค่ะ” เสียงสดใสของประทานพรดังขึ้นพร้อมกับโบกมือเรียกคนรัก เมื่อเห็นว่าเขามองหาเธอไม่เจอ“ยัยพลอยล่ะ” ชายหนุ่มถามคนรักสีหน้าแปลกใจที่ไม่เห็นน้องสาวของตัวเองอยู่ด้วย ทั้งที่ปกติทั้งคู่จะตัวติดกันตลอด“โดนพี่กันย์ลากไปแล้วค่ะ” หญิงสาวหัวเราะเบาๆ“อีกแล้วเหรอ”“ช่วงนี้มาลากไปทุกวันแหละค่ะ หวงยัยพลอยน่าดู”“แล้วมันก็ซื่อบื้อยังไม่รู้ตัวด้วยนะ ทั้งที่หวงจนแทบจะไม่ให้ยัยพลอยห่างตัวขนาดนี้”“เดี๋ยวก็คงรู้สึกตัวแหละค่ะ แต่เพลงกลัวยัยพลอยจะช้ำซะก่อน”ประทานพรพูดพลางส่งของที่วางบนโต๊ะให้กับสามี พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะพากันเดินไปที่รถที่นภพงศ์จอดเอาไว้ไม่ห่างนัก“ก็หวังว่ามันจะไม่รุนแรงมาก”“คงยากหน่อยนะคะ หึงแรงซะขนาดนี้” นภพงศ์ได้แต่กลอกตาไปมากับคำบอกเล่าของภรรยาสาว ก่อนจะพากันขึ้นรถแล้ว

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 56 พายุสงบลงแล้ว 2

    “ดุเหมือนเดิมเลยแห๊ะ” “น้องมึงนั่นแหละ” “น้องกู แต่เมียมึง”“ไอ้***”ลลัลนาส่ายหน้าด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ปล่อยให้ทั้งคู่เถียงกันไปอยู่แบบนั้น ส่วนตนเองหันมาพูดคุยกับฟางข้าวและลูกๆอย่างสนุกสนานหลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยทุกคนพากันแยกย้ายกลับบ้าน โดยที่กันชนกพาดาราภัสไปส่งที่คอนโด หญิงสาวต้องการไปเคลียงานของเธอให้เสร็จเพราะใกล้จะสอบเต็มทีทางด้านนภพงศ์และประทานพร เมื่อกลับมาถึงบ้านก็พากันกลับขึ้นห้องไปพักผ่อนเลย เพราะหญิงสาวอ่อนเพลียเต็มที“เพลงหลับแล้วเหรอฟ้า”“ครับ”เมื่อดูแลจนคนรักพักผ่อนเรียบร้อยแล้ว นภพงศ์ก็ออกจากห้องนอนไปเงียบๆ เขาตรงไปยังห้องทำงานของนัทธี ซึ่งเขามั่นใจว่าอังเดรก็กำลังอยูที่นั่นในตอนนี้“เอาล่ะ ทางคุณดำรงติดต่อมาแล้วนะ ทางนั้นไม่ได้ติดใจอะไร” นัทธีบอกกับชายหนุ่มที่เพิ่งจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน“เป็นไปได้ยังๆไงครับ”“ลดาฆ่าตัวตายเอง ทางเราไม่ได้บีบคั้นหรือทำร้ายหล่อนใช่ไหมล่ะ มีแต่หล่อนมาทำร้ายคนของเรา คุณดำรงเลยไม่ติดใจอะไร พร้อมกับฝากขอโทษทุกคนด้วย” นัทธีอธิบายกับนภพงศ์ด้วยสีหน้าเบาใจพวกเขารู้ดีว่ามาเฟียที่อาว

  • ดุจฟ้าลิขิตรัก   ตอนที่ 55 พายุสงบลงแล้ว 1

    “กลับมาแล้วครับ”นภพงศ์เข้ามาพร้อมกับส่งเสียง ทั้งที่ปกติเขาไม่เคยทำ นั่นหมายความว่าวันนี้ต้องมีอะไรแน่นอน ลลัลนาที่กำลังนั่งทานของว่างอยู่กับประทานพรได้ลุกขึ้นเดินมาดูด้วยความแปลกใจ“พี่เอลล์!!!” ลลัลนาสีหน้าแปลกใจ ก่อนจะรีบโถมตัวเข้ากอดญาติผู้พี่อย่างดีใจ“ว่าไงจ๊ะ คนสวยของพี่ เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม”“สบายดีค่ะ พี่เอลล์มาเมื่อไหร่คะ ไม่เห็นบอกลัลเลย”“ลงเครื่องเมื่อเช้า แล้วเลยไปหาฟ้าที่บริษัทเลย กะว่าเข้ามาพร้อมกันนี่แหละ ไหนตัวแสบของพี่ล่ะ”“นั่งอยู่ข้างในค่ะ เข้าบ้านเถอะค่ะ”ลลัลนาคล้องแขนอังเดร พร้อมกับที่เขายกแขนรอราวกับรู้นิสัยของเธอดี ก่อนจะพากันเดินเข้าไปในบ้าน ตามหลังนภพงศ์ที่เดินเข้ามาหาภรรยาสาวอย่างประทานพรก่อนหน้านั้นไม่ถึงนาที“ว่าไง สาวน้อยของลุง”“ลุงเอลล์!!!!”อังเดรยิ้มให้ประทานพรอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะกางแขนออก รอให้หลานสาวที่ตอนนี้กำลังจะเป็นคุณแม่ แต่ยังเป็นหลานสาวตัวน้อยสำหรับเขาเสมอโผเข้ามากอดเขา ด้วยตัวเขาเองไม่มีลูก จึงเอ็นดูเด็กๆทั้ง 4 คนเหมือนลูก เพราะทั้ง 4 คน เกิดและเติบโตในสายตาของเขามาตลอด นั่นเป็นสาเหตุที่เขาฝึกทั้งนภพงศ์และกันย์ชนกให้แข็งแกร่งและรู้ทุกอย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status