Semua Bab ดุจฟ้าลิขิตรัก: Bab 1 - Bab 10

ดาราภัส หรือ พลอย บุตรสาวคนเล็กของณดลกับฟางข้าว ด้วยความที่บิดามารดาของทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน พวกเธอจึงสนิทกันราวกับพี่น้อง อีกทั้งพวกเธอทั้งคู่อายุเท่ากัน เรียนปีเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน เอกเดียวกัน จึงไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คนที่มหาวิทยาลัยจึงขนานนามทั้งคู่ว่าแฝดกันเลยทีเดียวความสวยที่ไม่แพ้กันของทั้งคู่ ทำให้เป็นที่หมายตาของผู้ชายทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย เป็นเหตุให้กันชนก ต้องไปนั่งบ่นอยู่กับนภพงศ์ในเวลานี้นั่นเอง“แก พร้อมยัง” ดาราภัสกดรหัสเข้าห้องเพื่อนรัก เดินตรงเข้ามาในห้องนอนของเจ้าของห้อง ที่ไม่ได้ปิดประตูไว้ตามความเคยชิน“แป๊บ ขอหาเสื้อคลุมก่อน”“ไม่ต้องแล้ว ไปเถอะ”ร่างบอบบางของประทานพร อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้ากำมะหยี่รัดรูปสีดำ โชว์แผ่นหลังลงมาจนถึงบั้นเอว ความยาวเลยต้นขาลงมาแค่คืบ ถึงแม้ด้านหน้าของชุดจะไม่ลึก แต่ความอวบอิ่มของเนินอกคู่สวยที่ดันล้นออกมาจากขอบชุด ก็ส่งผลให้หญิงสาวดูเซ็กซี่จนเป็นที่ชื่นชมแม้แต่กับผู้หญิงด้วยกันก็ตาม“หน้าอกแกนี่ใหญ่ดีจริงๆให้ตาย”“แกน้อยกว่าฉันมากมั้ง”“ก็น้อยกว่าแกอะ”“คุณแม่ให้มาเยอะไปหน่อย ไม่ได้อยากได้เลย” ร่างบางบ่นพึมพำในท้ายประโย

ปีนี้หญิงสาวอายุครบ 21 ปีแล้ว บิดาเลยไม่ได้เคร่งเครียดอะไรกับเธอมากนัก ต่างกับอีกคน กลับยิ่งบังคับกะเกณฑ์ชีวิตของเธอมากขึ้นทุกที ร่างบางพลิกคว่ำ ปล่อยมือเล็กที่ถือโทรศัพท์ห้อยลงกับพื้น พลางคิดอะไรเพลินๆ จนเวลาล่วงผ่านไปหลายชั่วโมงโดยไม่ทันรู้ตัวติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงกดรหัสที่ประตูห้องดังขึ้น ประทานพรไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะคนที่มีรหัสเข้าห้องของเธอได้ มีแค่ครอบครัวของเธอ กับครอบครัวของดาราภัส รวมทั้งตัวเธอเองและครอบครัว ก็มีรหัสเข้าห้องของดาราภัสเช่นกัน“ทำไมยังไม่นอนอีก” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว พลิกกายกลับขึ้นมานั่ง สีหน้าตกใจ“พี่ฟ้า!!! เข้ามาทำไมคะ” เสียงหวานหวีดดังขึ้นอย่างลืมตัว มือเล็กดึงชายกระโปรงชุดนอนลงมาปิดต้นขาขาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอก ปกปิดตัวเองจากสายตาคม“มาเช็ก ว่าได้หนีออกไปหรือเปล่า” สายตาคมตวัดมองกิริยาของหญิงสาวเพียงเล็กน้อย“เห็นแล้วนี่คะว่าไม่ได้ออกไปไหน กลับออกไปได้แล้วค่ะ”“เข้าห้องนอนไปซะ”“คนที่ควรออกไปคือพี่นะ ไม่ใช่เพลง”“ถ้าคิดว่ายังนั่งอยู่ แล้วตัวเธอจะปลอดภัยก็เชิญ”“โอ๊ย ให้ตายเถอะ” คนตัวเล็กอุทานออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้

“อ้าว เกิดอะไรขึ้น” ลลัลนาทักขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อนภพงศ์อุ้มประทานพรเดินเข้ามาในบ้าน ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน“เพลงดื่มไปนิดหน่อยครับ”“ไม่นิดแล้วมั้งเนี่ย ฟ้าพาน้องไปส่งบนห้องไป”“ครับ”นภพงศ์หันตัวกลับ เดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ก้าวยาวๆไปทางห้องนอนของคนในอ้อมแขน โดยมีแม่บ้านเดินตามมาเปิดประตูห้องให้ร่างสูงวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างเบามือ ยืนมองคนตัวเล็กอยู่สักพัก ก็หมุนตัวเดินกลับออกไป โดยไม่ลืมปิดประตูห้องให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินลงข้างล่างไปรวมตัวกับคนอื่น“เหตุการณ์คุ้นๆไหมข้าว เหมือนเคยเกิดขึ้นนะ”“จริงเหรอ พวกแกเป็นแบบนี้จริงเหรอ” ลลัลนาหัวเราะชอบใจ“อือ ก็ตอนที่เมาวันที่ไปกินชาบูที่ห้องลัลนั่นแหละ”“ตายแล้ว ฉันพลาดอะไรไปเยอะสินะ ไม่เห็นเล่าอะไรให้ฉันฟังเลยนะแก”“อ้าว ฉันหลับไหมล่ะแก ถามคนอุ้มสิ มาถามอะไรฉันล่ะ”“คุณพ่อคุณแม่มีอะไรหวานๆแบบนี้บ้างไหมครับ” กันชนกถามออกมาอย่างสนใจ“ไม่เชิงนะ พ่อกับแม่แต่งงานกันเร็ว เลยไม่ถือว่ามันแปลก เวลามีช่วงเวลาหวานๆน่ะ”นัทธีตอบกันชนกพลางส่งยิ้มให้กับลลัลนา“อ้อ ข้าวแปลกว่างั้นเถอะ” ฟางข้าวเบะปากใส่นัทธีอย่างหมั่นไส้“ไม่แปลกเลยมั

หลังจากเดินทางกันมาหลายชั่วโมง ในที่สุดก็มาถึงที่หมาย หลังจากคุยกัน ทุกคนเลือกที่จะพักที่บ้านพักตากอากาศแห่งนี้หลังจากณดลกับฟางข้าวแต่งงานกันไปไม่นาน ก็ได้ชวนลลัลนากับนัทธีมาเที่ยวที่นี่ และออกความเห็นร่วมกันว่าจะรื้อรั้วออกและสร้างบ้านขึ้นอีกหลังข้างๆกัน เผื่อวันข้างหน้า ที่ลูกๆของพวกเขาโตขึ้น พวกเขาจะพากันมาที่นี่ และหลังจากนั้น พวกเขาก็พากันมาที่นี่อีกหลายครั้ง ตามความตั้งใจของฟางข้าวกับลลัลนารถหรูของนภพงศ์ ตามมาจอดข้างๆรถของกันชนก เขามาถึงเป็นคันสุดท้าย ร่างสูงถือกระเป๋าของคนตัวเล็กกับของตัวเอง ตรงไปวางรวมกับของทุกคน ที่พากันเอาข้าวของมาวางเอาไว้“มาช้าจังล่ะลูก” ฟางข้าวกำลังเช็กข้าวของหันมาเห็นนภพงศ์เดินเข้ามาพร้อมกับประทานพรที่เดินตามหลัง เธอถามขึ้นแววตาเป็นประกาย“ไม่อยากขับเร็วมากน่ะครับแม่”“เดี๋ยวมื้อเที่ยงเราจะออกไปทานกันข้างนอก แล้วจะแวะซื้อของมาทำปิ้งย่างกันเป็นมื้อเย็น จะไปกับแม่ด้วยไหม หรือจะรออยู่ที่นี่”“เพลงไปด้วยนะคะแม่ข้าว เพลงจะไปซื้อเสื้อผ้าเพิ่มค่ะ”“โอเคจ้

หลังจากมารวมตัวกันครบ ทุกคนก็ลงมือย่างอาหารทะเลทานกันอย่างสนุกสนาน หนุ่มสาวอย่างนภพงศ์ กันชนก ประทานพร และดาราภัส ก็ไม่พลาดที่จะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยที่บิดามารดาร่วมดื่มด้วยแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น“เอาล่ะ ดึกแล้ว เด็กๆสนุกกันไปนะ พ่อแม่ไปพักกันก่อน”“ฝันดีนะจ๊ะเด็กๆ อย่าเมากันมากล่ะ”ผู้ใหญ่ทยอยขึ้นพักผ่อน หลังจากเห็นว่าดึกมากแล้ว และต้องการให้เวลาส่วนตัวกับหนุ่มๆสาวๆ ประทานพรกับดาราภัสลุกหอมแก้มบิดามารดา แล้วทรุดตัวนั่งดื่มเครื่องดื่มต่อ หลังจากบิดามารดาเดินออกไปแล้ว“อ้าว ทำไมเตกีล่ากับวอดก้าเหลือแค่นี้อะ ซื้อมาตั้งเยอะไม่ใช่เหรอวะ”“ดู 2 คนนี้”นภพงศ์ไม่ต้องอธิบายอะไรกับกันชนกมาก แค่บอกให้เพื่อนมองสภาพของประทานพรกับดาราภัส ที่ดื่มหนักจนขวดกองเต็มข้างตัว“เห๊ย ดื่มหนักกันแท้วะ 2 คนนี้ จะพอไหมเนี่ย”“ไปซื้อมาเพิ่มไป”“มึงไปกับกูดิ” กันชนกขยับตัวลุกจากที่นั่ง เตรียมออกไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่ม“มึงจะปล่อยให้น้องอยู่ด้วยกันแค่ 2 คน ?”“เออ กูลืมคิด”“พลอยไปซื้อขนมไหม พี่จะออกไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่ม”