54

“เอ่อ...ผมรออยู่ในห้องทำงานนะครับเสี่ย” การุณย์พยักหน้ารับทราบ เขาก้มลงกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วเดินหนีเข้าห้องทำงานไป ปล่อยให้มะเฟืองมองตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยความสงสัย

รถกระบะบุโรทั่งแล่นช้าๆมาตามทางลงจากภูสูง ผ่านป่าทึบ หุบเหวลึก และเส้นทางคดเคี้ยวขรุขระ จนกระทั่งมาถึงสะพานที่เพิ่งซ่อมเสร็จไม่นาน

“เสร็จซะที รอมาตั้งหลายวัน นึกว่าจะไม่ได้ทำมาหากินกันแล้ว” ลุงเจ้าของรถบ่นเสียงดัง ขณะสองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่หลังกระบะกุมมือกันแน่น สบสายตาให้กำลังใจกัน

มะไฟดึงผ้าขาวม้าที่คลุมศีรษะคนรักลงมาอีกนิดเพื่อปกปิดดวงหน้าสาว ส่วนเขาสวมหมวกไม้ไผ่สานและใช้ผ้าขาวม้าพันคอสูงขึ้นมาจนปิดจมูกไว้หมิ่นเหม่ กรุณามีแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอกลัวบิดาจะรู้ว่าเขาและเธอลงมาจากภู กลัวว่าท่านจะทำร้ายคนรักที่เลื่อนสถานะเป็นสามีของเธอแล้ว แต่เพราะข้าวของเครื่องใช้ และอาหารประทังชีวิตใกล้หมด เขาและเธอจึงต้องลงมาเพื่อซื้อขึ้นไปตุนไ