ด่วนพิศวาส

ด่วนพิศวาส

last updateLast Updated : 2025-03-08
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
77Chapters
612views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เพื่อแลกกับชีวิตของพี่ชาย มะเฟืองจำยอมทำหน้าที่อีตัวบนเตียงของเสี่ยเจ๋งจนกว่าเขาจะพอใจ

View More

Chapter 1

1

娘が生後1ヶ月を迎えたあの日、藤井遙華(ふじい はるか)はこの子を連れて、この世界から出て行くことにした。

「宿主、本当に出て行くのですか?」

それを聞いて、遙華の腕の動きは一瞬で止まった。ただそのまま赤ちゃんを抱き上げていた。しかし、遙華はすぐに固い決意を表している目つきで、「はい」と答えた。

そのような迷いもない答えを得るとは思っていなかったからか、システムは少し残念そうな口調で、「もう少し待ちませんか?広瀬景市(ひろせ けいいち)はもうすぐ記憶が取り戻せるかもしれませんし」と言った。

それに対して、遙華はまるで何の感情もないような目をして、ただ落ち着いた口調で、「もう待ちくたびれた。こんなに長い間、ずっとずっと待ってたから」といった。

遙華の話を聞いて、システムもこれ以上何を言っても無駄だと分かった。

「カウントダウンが始まりました。7日後、宿主は完全に元世界へ戻ります!」

日差しが窓の外から、色とりどりのガラスを越して、机の上に置いてある写真を照らした。遙華の目つきは微妙に変わった。そして写真を手に取って、その中に映っている景市の顔を優しく触っていた。

遙華は攻略ミッションの執行者であることを、誰でも知らなかった。

小さい頃から、遙華はミッションの世界に来て、景市を攻略し始めた。この十年間、二人は学生時代の出会いから白無垢の日まで辿り着いた。

景市は遙華のことを死ぬほど愛していると、誰もが言っていた。

遙華に伝説の結婚式を挙げるために、何千万円も使って海外からバラを1万枚航空便で運送してもらったもの。

数玉を手に入れて、遙華の健康を祈るために、999段の階段を額ずきながら上がったもの。

遙華のために何十億円の大金も使って、宇宙を漂う広い星雲を買ってあげて、二人の名前で名付けたもの。

だから、攻略ミッションを達成しても、遙華はこの世界に残って、景市と結婚して一緒に暮らすことにした。

しかしある日、遙華は妊娠してから9ヶ月経った時、いきなりサンシュユの実が食べたくなってきた。冬の深夜3時に、景市は車で買いに行ったのだが、まさか交通事故に遭ってしまったとは。

目が覚めた時に、景市は周りの人に関することを全部忘れてしまった。遙華に関することも。

それだけでなく、景市は高校時代に遙華をいじめてきた真白菜々子(ましろ ななこ)に恋をしたのだ。

奈々子は景市が目覚めた瞬間、自分が景市の初恋だと嘘をついたから。

ただこの前自分が海外にいるうちに、遙華は勝手に景市の布団に入ってしまったから、世間の口で遙華と結婚するしかなかったと。

広瀬家の家訓では、妻が亡くならない限り離婚してはいけないから、

自分とは仕方がなく、別れさせられてしまって、一生一緒にはいられないという大嘘をついた。

景市は完全に信じてしまった。その故、遙華も、遙華の産まれた「畜生」も、骨の髄まで憎んでいた。

そう、今の景市は、自分と遙華の娘のことを「畜生」と呼んでいるのだ。

遙華は耐えられなくなり、絶望したこともあるが、色々な方法を考えて、景市の記憶を取り戻せようとしていた。

高校時代に景市が自分に書いたラブレターを見せたり、ここ数年一緒に撮った写真を見せたり、生後1ヶ月になった娘を景市の前に抱き上げてきて、見せようとしたりしたが、

景市は自分たちの娘をドンと地面に落として、嫌気の差した顔で、

「もういい。畜生を俺の前に持ってくるな!」と言った。

あの日、落とされた娘の顔は血まみれになって、まるで遙華の傷だらけの心のようだった。それで、遙華は娘を連れて、この世界から抜け出すことを決めたのだ。

続々と立ち去るゲストと一緒に、遙華も娘を抱き上げて、待合室のほうに行った。

しかし、待合室のドアを閉めようとしたら、赤いネイルをしている手が閉めかけたドアを止めた。

遙華は上を向いて、目に映ったのは奈々子の顔だった。

「遙華、今日もお疲れ様。私が代わりに抱っこしてあげようか?」

奈々子は優しいふりをしているが、その爪で遙華の腕の中にいる子どものほっぺたを引っ掻こうとした。

その瞬間、高校時代に奈々子に長い爪で顔を引っ掻かれて傷つけられた光景が頭に浮かんできて、

遙華はゾクッとした。すぐに娘を連れて横に避けて、「大丈夫」と言った。

それを聞いて、奈々子は眼差しから表されている悪辣を隠しきれなかった。「抱かせないなら奪うからね」

そう言って、直接子どもを奪おうとした。

奪い合っている中、奈々子の長い爪は子どものほっぺたに入り込んでしまって、柔らかいほっぺたからすぐに血が滲んできた。

子どもの痛そうな泣き声を聞いて、遙華の心もチクチクと痛みだした。

それで遙華は歯を食いしばって、力を入れて子どもを奪ってきた。

子どもが奪われた瞬間、奈々子は勢い余ってよろよろと後ろに転んだ。

その時、景市はパッとドアを開けた。

「奈々子!」

それを見た景市は、慌てて転んだ奈々子に手を差し伸べて起こした。

その傷ついた手のひらを見て、景市はまるで大切なものが傷つけられた目をして、「どういうことだ?」と聞いた。

奈々子は唇を噛み締めながら、涙を貯めた目で景市の顔を見ていた。「景市、私、ただ子どもを抱っこしてみたかったのに、遙華は全然抱っこさせてくれなかったし、私を押し倒してさ……」

次の瞬間、景市は遙華のほうを向いて、いつ怒り出してもおかしくないような鋭い目つきで遙華を睨んでいた。

「謝れ!」

景市が事情も聞かずに奈々子の味方になるのはもう珍しいことではないが、毎回見るたびに、遙華の心はやはり刺されたように痛かった。

昔、あんなに自分のことを愛していたのに。

皆知っていたのだ。景市は彼女がいないとだめだということを。

怒鳴るどころか、遙華の前で大声を出すことすらなかった。

遙華は手を握りしめて、濡らした瞼で、「押してないの。奈々こは子どもを奪おうとしたから、勢い余って転んだの」と言った。

言い終わった瞬間、昔いつも優しかった景市の顔色はいきなり変わったのを見た。その墨のように淀んだ目から、すぐに嵐をもたらすような眼差しが見えた。

それは怒り出す兆しだと、遙華は分かっていた。

ハラハラしながらも、遙華は子どもを抱き上げて後ろ引き下がっていた。

「信じないなら監視カメラを確認して。本当に押してないの!」

なのに、景市はまるで聞こていないようで、力強く遙華の手を掴んで、後ろにいる奈々子を見ながら、そう聞いた。

「奈々子を押したのはどっちの手?」

奈々子は一瞬ぼんやりしていたが、適当に遙華の左手の方に指を指した。

次の瞬間、パッキとした音が遙華の耳に入った。

「ああ!」

そして、激痛が指から全身に走った。

遙華は顔色が一瞬で真っ青になって、膝から崩れ落ちるほど痛かった。

折れられた左手の人差し指を見て、遙華の目も一瞬で涙でいっぱいだった。

しかしその可哀想な姿を見ても、景市は全然情をかけなかった。

遙華の左手の指は景市に1本ずつ折れられ、

パキッとしたたびに、景市は彼女の耳元で、「まだ謝らないつもり?」と尋問のように囁いていた。

それに対して、遙華はただ唇を噛み締めて、声も出さなかった。

景市が右手に変えようとしたところで、奈々子は自分のドヤ顔を隠して、二人の方に来て軽く景市の袖を引っ張っていた。

「景市、もういいよ」

景市は少し躊躇っていた後、ようやく遙華の手を放して、警告のように言い聞かせた。「もしまた奈々子を傷つけたら、どうなるか分かるよな?」

待合室のドア閉められた。その瞬間、遙華はスンッと頭を垂れた。目から零れた涙は体の前の地面を濡らした。

どれくらい経ったか、個人医者はそのことを聞いてすぐに遙華のところへ駆けつけてきた。

みんな遙華と景市の過去を知っているから、遙華のことを可哀想だと思っていた。昔、景市は全身全霊で遙華を愛してきたのに。周りの人はもちろんだが、昔景市が宝物を扱っているように遙華を大切にしてきたことを、全市の人も見届けてきた。

医者たちは遙華と子どもの傷を処置しながら、遙華を慰めていた。

「若奥様、どうか広瀬会長を責めないでください。広瀬会長はただ記憶をお失いになってしまったから、あんなことをしちゃいました」

「聞いた情報によると、朝日病院のほうは傷ついた脳神経を治せる薬を開発したそうで、7日後で市場に出るとのことです。それを飲めば、広瀬会長はきっと若奥様のことを思い出すでしょう」

7日後?

遙華の目はいきなり淀んだ。そして苦笑いを浮かべながら、こう言った。「遅すぎるよ。その日が来るのを、待ちきれないわ」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
77 Chapters
1
1 ชีวิตแลกด้วยชีวิต “เจอไหม” เสียงห้าวทรงพลังตะคอกถามด้วยความโกรธที่อัดแน่นอยู่เต็มอก ใบหน้าหล่อคมเข้มถมึงทึงกว่าครั้งไหน ดวงตาคู่คมฉาบฉายไปด้วยประกายอาฆาตแค้น แนวกรามแกร่งขบกันจนเป็นสันนูน สองมือกำแน่นจนข้อนิ้วมือปูดโปนบ่งบอกถึงโทสะที่กักกั้นไว้ “ไม่เจอครับเสี่ย” คำตอบที่ได้ยินจากปากลูกน้องทำให้การุณย์หรือเสี่ยเจ๋ง หนุ่มใหญ่วัย42ปีสบถดังลั่น เขามองฝ่าสายฝนท่ามกลางความมืดไปยังเบื้องหน้า ถนนที่ทอดยาวหายเข้าไปในป่าเต็มไปด้วยโคลนตมและหลุมลึกมีน้ำขังอยู่เต็ม สุดวิสัยที่รถคันไหนๆจะแล่นเข้าไปได้ แสงจากสายฟ้าแลบแปลบปลาบอยู่เบื้องบนทำให้มองเห็นรอบกายชัดเจนในบางครั้ง แต่ก็เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ การุณย์รู้ดีว่า หนทางเส้นนี้ที่จะใช้เดินทางเพื่อขึ้นไปยังหมู่บ้านในเขตอุทยานแห่งชาติซึ่งอยู่ในบนเขานั้นยากลำบากเพียงใด ยิ่งในเวลาฝนตกหนักแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แทบจะเรียกได้ว่าหมู่บ้านนั้นตัดขาดจากโลกภายนอกเลยก็ว่าได้ เพราะเส้นทางเดียวที่ใช้สัญจรนั้นเต็มไปด้วยโคลนตม และหากฝืนเดินทางขึ้นไปตอนนี้ อาจจะเจอกับน้ำป่าไหลหลากพัดพาเอาชีวิตให้สูญหายไปกับสายน้ำก็เป็นได้
last updateLast Updated : 2025-01-31
Read more
2
มะเฟืองถอนหายใจเบาๆ หญิงสาวเบือนหน้าหนีสายตาดุ เธอเพิ่งรู้ว่าสองคนนั้นหนีตามกันไปเมื่อเย็นวันนี้ รู้หลังจากที่กลับมาจากรดน้ำพรวนดินในสวนผัก พี่ชายสายเลือดเดียวกันที่มีอายุมากกว่าเธอ8ปี บอกให้เธอรู้ด้วยการเขียนข้อความสั้นๆวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ทั้งที่เธอเคยเตือนพี่ชายแล้วว่ากรุณาหรือตัวจิ๋วนั้นอยู่สูงเกินเอื้อม พี่ชายเธอไม่ต่างจากหมามองเครื่องบิน ไม่มีวันจะได้ครองคู่กับเพื่อนสาวเธอแน่ๆ เธอบอกให้พี่ชายตัดใจ เธอเตือนกรุณาว่าไม่ให้ไปหาเธอที่บ้านอีก เพราะเกรงจะถูกครหา แต่ใครเลยจะรู้ว่าคนสองคนที่แอบคบหากันมาตั้งห้าปีโคตรใจเด็ด กล้าหนีตามกันไปโดยไม่เกรงกลัวอำนาจและความบ้าระห่ำของเสี่ยเจ๋ง “มะเฟือง!” การุณย์ตวาดเสียงดังลั่น ยังผลให้คนที่คิดไว้แล้วว่าเธออาจจะต้องรับมือกับความเกรี้ยวกราดของคนหวงลูกอย่างเขาหันหน้ากลับมาสบสายตาดุอีกครั้ง มะเฟืองพยักพเยิดยื่นหน้าใส่เขา แล้วส่งเสียงอู้อี้บอกให้รู้ว่า หากเขาต้องการคำตอบช่วยกรุณาแกะผ้าออกจากปากเธอด้วย การุณย์คำรามในลำคอด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ยื่นเมื่อออกไปแกะผ้าออกจากปากให้หญิงสาว ก่อนจะถอยออกมายืนกอดอกจ้องหน้ามะเฟืองเขม็ง
last updateLast Updated : 2025-01-31
Read more
3
“หึ! ฉันไม่เอามันถึงตายหรอก แค่จะทำให้มันจดจำไปชั่วชีวิต ว่าคนต่ำๆเศษสวะอย่างมันไม่คู่ควรกับลูกสาวฉัน” การุณย์เหยียดริมฝีปากอย่างดูแคลน จ้องมองมะเฟืองด้วยสายตาเย้ยหยัน “ถ้าเสี่ยทำอะไรพี่ไฟ คนที่จะเสียใจก็คือตัวจิ๋ว สองคนนั้นเขารักกัน เสี่ยไม่สงสารลูกสาวตัวเองเหรอ” “ความรักมันกินไม่ได้หรอกนะนังหนู อย่าพูดให้เมื่อยปากเลย รออยู่นี่ก่อนนะ ฉันจะไปลากคอพี่ชายเธอมารับโทษ ถ้าฉันได้ตัวมันมาเมื่อไร ฉันถึงจะปล่อยเธอไป” การุณย์พูดจบก็หันหลังเดินกลับไปทางประตู “เสี่ยเจ๋ง! จับผู้หญิงไม่มีทางสู้มาเป็นตัวประกัน แบบนี้มันหน้าตัวเมียชัดๆ” มะเฟืองตะโกนไล่หลังไปด้วยความโมโหสุดขีด ร่างสูงใหญ่ชะงักเท้าหันหลังกลับทันทีเมื่อถูกด่าว่าหน้าตัวเมีย การุณย์ขบกรามแน่น เดินเร็วกลับไปหาคนที่นั่งเชิดหน้าท้าทายอยู่กลางโกดัง “ปากดีนักนะ” การุณย์ใช้มือข้างเดียวบีบแก้มหญิงสาวจนปากจิ้มลิ้มเผยอขึ้น ใบหน้าสวยบิดเบ้เพราะความเจ็บ “หน้าตัวเมียของจริงน่ะคือพี่ชายเธอ รู้ว่าไม่มีปัญญาเลี้ยงดูผู้หญิงให้สุขสบายได้ ยังมีหน้าพาหนีไปลำบาก ลากลูกสาวคนอื่นไปเอาทั้งที่ไม่ได้
last updateLast Updated : 2025-01-31
Read more
4
พ่อแม่ของมะเฟืองเสียชีวิตไปตั้งแต่มะไฟยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี3 พี่ชายเธอจึงเรียนไม่จบ เขาตัดสินใจกลับมาทำงานไร่งานสวนบนที่ดินเพียง3ไร่ที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ เพื่อจะได้ดูแลและส่งเสียมะเฟืองให้เรียนจนจบมอปลาย กรุณาเป็นเพื่อนรักสมัยมอปลาย เธอได้เรียนต่อจนจบมหาวิทยาลัย และเพิ่งกลับมาอยู่บ้านได้ไม่นาน ก็มาหนีตามพี่ชายเธอไป มะเฟืองทอดถอนใจ หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้น หลังจากที่ป้าประไพขอร้องแกมบังคับให้เธอกินอาหารมื้อเช้า ผู้สูงวัยก็ปล่อยเธอไว้ในโกดังเพียงลำพัง กระทั่งตอนเที่ยงป้าประไพกลับมาอีกครั้งพร้อมกับข้าวมื้อเที่ยง แต่มะเฟืองปฏิเสธที่จะกิน เธอแนะนำให้ป้าประไพเอาไปเททิ้งแล้วบอกเสี่ยเจ๋งว่าเธอกินแล้ว และตอนเย็นก็ไม่ต้องเอามาให้เธอกินอีก ครั้งนี้ไม่มีเสี่ยเจ๋งอยู่ด้วย ผู้สูงวัยจึงอือออพยักหน้ารับ ถือจานกลับไปโดยไม่รบเร้าเธอเหมือนเมื่อเช้า ดวงตาคู่งามมีแววอ่อนล้าโรยรายามมองไปรอบโกดัง เพราะถูกมัดมาทั้งคืนทั้งวัน ร่างกายจึงเริ่มพ่ายแพ้ให้กับความอ่อนเพลีย อาการครั่นเนื้อครั่นตัวที่เป็นมาตั้งแต่เมื่อเช้าเริ่มรุมเร้ารุนแรง มะเฟืองปวดไปทั้งตัว ปวดหัวจนแทบระเบิด หญิงสาวจับไข้ตั
last updateLast Updated : 2025-01-31
Read more
5
“ตายแล้วเหรอ จะได้เอาไปฝัง” การุณย์นั่งลงข้างร่างสาวที่นอนตะแคงกอดตัวเองอยู่ ดวงตาของเธอปิดสนิท ผมยาวเปียกน้ำฝนดูยุ่งรุงรัง ผิวเนื้อสาวเปรอะเปื้อนขะมุกขะมอม เสื้อผ้าก็เปียกชื้นไม่น่าสบายตัวเอาเสียเลย“มะเฟือง...” เมื่อคนที่ถูกเขาเยาะเย้ยไม่กระดุกกระดิก แถมยังไม่โต้ตอบปากดีเหมือนเมื่อวาน การุณย์เริ่มเอะใจ เขายื่นมือไปจับหัวไหล่มนแล้วเขย่าเบาๆ“ล่ะ ตัวร้อนจี๋เลย” การุณย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาเพิ่งนึกได้ว่าให้คนเอาตัวหญิงสาวมาไว้ที่นี่หลังจากเลยเวลาเที่ยงของอีกวันแล้ว เขาจึงตามมาดูให้แน่ใจว่าเธอยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า เพราะตราบใดที่ยังไม่ได้ตัวพี่ชายเธอ เขาก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไปไหนเด็ดขาด แต่สภาพของหญิงสาวตอนนี้ทำให้เขาหงุดหงิดชะมัด“ยายเด็กบ้าเอ๊ย! ฉันจับเธอมาเป็นตัวประกันนะ ไม่ได้จับมาเป็นตัวปัญหา” หนุ่มใหญ่บ่นอย่างหัวเสีย “ยุ่งยากชิบเป๋ง” การุณย์บ่นเซ็งๆ ก่อนช้อนอุ้มเอาร่างสาวมาแนบอกแล้วพาเดินออกมาจากบ้านพักหลังโทรม ซึ่งแถวนี้เป็นที่พักลูกน้องของเขาทั้งแถบ เวลานี้เป็นเวลาพักเที่ยงเสียด้วย สายตาหลายคู่จึงเมียงมองมาทางเจ้านายที่กำลังอุ้มตัวประกันสาวด้วยความสงสัย“มองอะไร มีอะไรก็ไปทำกัน
last updateLast Updated : 2025-01-31
Read more
6
“ก็แค่แมวป่วยตัวหนึ่งล่ะวะ” การุณย์ส่ายหน้ากับท่าทีสิ้นฤทธิ์ของหญิงสาว เขาเริ่มลงมือปลดเสื้อผ้าออกจากร่างสาวโดยการฉีกเสื้อยืดจนขาดหลุดจากร่างบางลวงตาเป็นลำดับแรก เรือนร่างขาวนวลเนียนใต้เสื้อยืดมอซอทำให้หนุ่มใหญ่ตาลุกวาว โนมเนื้อก้อนอวบใต้เสื้อชั้นในสีซีดกลางเก่ากลางใหม่ทำให้เขากลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่“น่าเจี๊ยะเหมือนกันนะเรา ยายเด็กปากดี” หนุ่มใหญ่เจ้าสำราญผู้ผ่านสังเวียนรักมาโชกโชนยิ้มมุมปาก เขาสอดมือลงใต้แผ่นหลังเนียน เพียงมือเดียวก็ปลดตะขอเสื้อชั้นในผืนจ้อยที่ห่อหุ้มเต้าทรวงสาวได้อย่างง่ายดาย เขาใช้สองมือฉีกจนมันขาด ก่อนโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี ก้อนเนื้อเด้งหยุ่นดีดตัวทันทีหลังหลุดจากพันธนาการ ภาพตรงหน้าทำให้หัวใจหนุ่มใหญ่เต้นตึกตักราวกับเด็กหนุ่มเพิ่งเห็นนมสาวครั้งแรก“ตัวเล็กแต่นมใหญ่” การุณย์รำพึง สายตาจับจ้องนมสาวอย่างตื่นตาตื่นใจ เขารู้สึกน้ำลายสอ ต่อมน้ำลายราวกับถูกเปิดก๊อก มันไหลออกมาจนเต็มกระพุ้งแก้ม“หนาว...” เสียงแหบพร่าของคนที่ถูกเขาเปลื้องผ้าท่อนบนออกจนเกลี้ยงดึ
last updateLast Updated : 2025-02-01
Read more
7
มะเฟืองขยับตัวหย่อนขาลงข้างเตียง วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ เธอจะต้องรีบหาย จะได้แข็งแรง แล้วจะได้รีบตามพี่ชายขึ้นไปอยู่บนภู มะเฟืองตักข้าวต้มกินจนหมดชาม กินยาอย่างที่เหมียวเตรียมไว้ให้ แล้วลุกขึ้นเดินโงนเงนไปทางห้องน้ำที่เธอมองเห็นอยู่ไม่ไกลจากเตียง ทว่าเดินไปไม่กี่ก้าว ขาเจ้ากรรมก็ดันอ่อนแรงลงดื้อๆ ร่างบอบบางจึงล้มลงนั่งแหม็บบนพื้น มะเฟืองมองไปรอบๆห้อง เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างรอบตัวหมุนติ้วๆไปหมด เวียนหัวจนอยากจะอาเจียนออกมา แต่เธอพยายามฝืนกระถดตัวไปจนถึงประตูห้องน้ำ และเพียงเธอพาตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องน้ำได้ยังไม่ทันพ้นกรอบประตูดี หญิงสาวก็โก่งคออาเจียนออกมาเลอะพื้นห้องน้ำอย่างสุดจะกลั้น การุณย์วางปากกาในมือลงทันทีเมื่อเหมียวมาบอกว่ามะเฟืองฟื้นไข้แล้ว หนุ่มใหญ่ก้าวยาวๆเดินขึ้นบันไดตรงดิ่งไปยังห้องที่หญิงสาวอยู่ เมื่อไปหยุดอยู่ที่ประตูหน้าห้อง เขายิ้มมุมปาก ดวงตาคู่คมกล้าเป็นประกายแฝงแววเจ้าเล่ห์ มือเรียวอย่างผู้ชายทว่าหยาบกร้านเพราะกรำงานหนักทุกอย่างเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ขออนุญาตคนที่อยู่ในห้อง &n
last updateLast Updated : 2025-02-01
Read more
8
“ไม่เคยใช้ และไม่อยากใช้สักนิด” มะเฟืองก้มหน้ากัดฟันตอบเสียงลอดไรฟัน ไม่ยอมเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่บนขอบอ่าง เธอเกลียดเขา เกลียดคนดูถูกคน คิดว่าตัวเองเพียบพร้อมแล้วจะมากล่าววาจาดูถูกคนอื่นยังไงก็ได้เหรอ            “ไม่อยากใช้ก็ต้องได้ใช้” การุณย์บอกเสียงยั่วยวนกวนประสาท            “ออกไป” เสียงสั่นน้อยๆออกคำสั่งเบาๆ หากคนได้ยินเพียงยักไหล่และนั่งอยู่ที่เดิมต่อไป กระทั่งน้ำในอ่างได้ระดับที่พอใจ การุณย์จึงเอื้อมมือปิดก๊อกน้ำ เขาลุกขึ้นยืนกอดอกแล้วถอยไปยืนพิงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า สายตาคมปลาบจับจ้องร่างสาวเขม็ง            “อาบน้ำได้แล้วมะเฟือง ถ้าเธอเรื่องมากโยกโย้ ฉันจะลงไปอาบให้เธอเอง” มะเฟืองเบี่ยงหน้ากลับมามองคนขู่ด้วยสายตาเอาเรื่อง ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นด้วยความคับแค้นใจที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ การุณย์ยิ้มมุม
last updateLast Updated : 2025-02-02
Read more
9
“ชาร้อนอีกสักถ้วยไหม” มะไฟนั่งอยู่ส่วนที่ต่อเติมออกจากตัวกระท่อมสำหรับตั้งเตาไฟและทำครัว เขามองคนขี้หนาวอย่างเห็นใจ ชายหนุ่มร่างใหญ่กำยำผู้กรำงานไร่งานสวนทำงานหนักมาตั้งแต่ยังเด็กยังรู้สึกหนาวสั่นเลย นับประสาอะไรกับคุณหนูลูกสาวเสี่ยเจ๋งผู้ไม่เคยตกระกำลำบาก เธอคงหนาวมากกว่าเขาเป็นสิบเป็นร้อยเท่า            กรุณาส่ายหน้า หญิงสาวกระชับผ้าห่มผืนน้อยให้แน่นขึ้นอีก ดวงตากลมโตมองผ่านหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย เธอมองเห็นเพียงสีขาวปกคลุมอยู่ด้านนอก กรุณาหันกลับมามองคนที่นั่งจ้องมองเธออยู่แล้วยิ้มบาง            “ตัวจิ๋วอยากกลับบ้านไหม” มะไฟเห็นท่าทางเบื่อๆของคนที่ฉุดเขามาจากบ้าน จึงเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ...ที่จริงกรุณาไม่ได้ออกแรงฉุดกระชากเขามาหรอก เธอบอกเพียงว่าเสี่ยเจ๋งบังคับเธอให้แต่งงานกับลูกชายของเพื่อน ซึ่งเธอไม่อยากแต่ง และหากเธอต้องแต่งงานกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา ชีวิตเธอก็คงเหมือนตก
last updateLast Updated : 2025-02-02
Read more
10
เช้าวันต่อมาแสงสีทองทาบทับจับขอบฟ้า เป็นแสงตะวันแรกที่อาบไล้ยอดภูหลังจากท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆฝนมาหลายวัน กรุณาขยับตัวเข้าหาไออุ่นที่อิงแอบแนบนอนมาทั้งคืน แก้มนุ่มเบียดชิดอยู่กับซอกคอแกร่ง มือข้างหนึ่งวางแหมะอยู่บนแผ่นอกกำยำน่าลูบไล้ เจ้าของท่อนแขนที่เธออาศัยหนุนนอนกอดกระชับร่างเธอแน่นขึ้นอีกนิด สายตาคู่คมจับจ้องใบหน้าสาวที่ยังคงหลับตาพริ้มราวกับเด็กน้อยที่ยังหลงวนอยู่ในห้วงฝันแสนหวาน            “ตื่นได้แล้วคนขี้เซา” มะไฟปลุกคนในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เนื้อตัวนุ่มนิ่มกำลังจะทำให้เขาตบะแตก ทว่าแม่คนขี้อ่อยแบบไม่รู้ตัวว่าอ่อยกลับไม่มีท่าทีว่าจะตื่น มิหนำซ้ำเธอยังเบียดอกอวบภายใต้เสื้อยืดบางๆแนบไปกับสีข้างของเขาได้อย่างน่าหวั่นใจ            “ตัวจิ๋ว ตื่นได้แล้ว” มะไฟรวบรวมสมาธิเรียกหญิงสาวอีกครั้ง กรุณาปรือตาขึ้นช้าๆ คลี่ยิ้มให้เขา มะไฟใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง คิดว่าเธอคงจะตื่นแ
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status