ตอนที่ 12  ยารักษา

ตอนที่ 12  ยารักษา

วิญญาณน้อยนอนดิ้นทุรนทุราย พยายามตะเกียกตะกายออกมาจากแนวเขตอาคมอันตนก้าวล่วงผ่านเข้าไป เสียงหวีดกรีดร้องของผีเนื้อทองสะท้อนโหยหวนไปทั่วทั้งหมู่บ้าน หมอคุ้มหยุดฝีเท้าหันหลังกลับแล้วพุ่งกระแสฌานตามหาวิญญาณลูกชายในทันที

ภายในข่ายฌานอันมีลักษณะคล้ายดวงแก้วรูปทรงกลมโปร่งแสงขนาดใหญ่ ภาพวิญญาณลูกชายกำลังนอนดิ้นทุรนทุรายด้วยถูกไฟของไสยเวทย์เผาผลาญไม่ต่างจากท่อนฟืนซึ่งถูกไสผลักเข้าไปในเตาไฟ

“เนื้อทอง!” หมอคุ้มล้วงมือเข้าไปภายในย่ามสีน้ำตาลเข้มข้างตัว จากนั้นดึงเอาหุ่นปั้นรูปร่างคล้ายคนหนึ่ง ควายหนึ่งออกมาจากนั้นตวัดมีดอาคมกรีดลงไปกลางฝ่ามือเห็นเป็นเลือดสดๆ ไหลโจ๊กหยดเป็นทางยาว หมอไสยเวทย์ท่องบ่นมนต์คาถาเป่าพรวดลงไปในทันที ข้อมือแข็งปรากฏด้ายแดงลงอาคมผูกวิญญาณสว่างวาบ หมอคุ้มกระชากดึงวิญญาณลูกรักให้กลับออกมาจากเขตอาคมแกร่ง เศษซากวิญญาณอันถูกฉีกกระชากขาดร่องแร่งแดงฉานน่าสมเพชเวทนา

“ไอ้ครั้น มึงรีบพาเนื้อทองกลับบ้าน” 

“แล้วพ่อครูเล่า”

“กูจะไปดูว่ามันเป็นใคร” หมอคุ้มเดินหายไปในความมืดไม่รอช้า

ควายธนูตัวใหญ่เท่าช้างเขาโง้งยาวถูกหักคอเหลือเพียงครึ่งท่อน หัวขาดกลิ้งไปตกอยู่ใต้ต้นพิกุลใหญ่ เหลือแค่ส่วนลำตัววิ่งวนไปวนมากระทืบตีนอยู่โครมๆ ท่าทางเหมือนกำลังโมโหที่ไม่อาจฝ่าเข้าไปในเขตอาคมได้ โหงพรายที่ส่งมาพร้อมกันนอนแขนขาด หัวหลุดกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง หมอคุ้มขยับเดินมาหยุดอยู่หน้าเรือนไม้ซึ่งเป็นกุฏิเก่า แต่ไม่ได้ก้าวต่อเข้าไปด้านใน สายตากวาดมองรอบด้านตามสัญชาตญาณของผู้มีวิชาอาคม มิได้ผลีผลามทำการรีบร้อน

“พ่อหมอมาหาหลวงตาหรือขอรับ” ไอ้รุ่งเดินออกมาจากทางมืด ในมือถือประคองบาตรเหล็กสีดำ สะพายย่ามผ้าเก่าๆ เดินเข้ามาหา

“เปล่า” เสียงเข้มตอบขรึมกลับไป

“อีกเดี๋ยวหลวงตาน่าจะตื่นไปบิณฑบาต พ่อหมอจะอยู่รอหรือไม่เล่า หรือจะให้ข้าตะโกนเรียกหลวงตาดีหรือเปล่า” ไอ้รุ่งเดินเข้าไปในเขตชานเรือนตักน้ำในโอ่งข้างล่างล้างตีน ก้าวขึ้นไปยืนบนกระไดได้สองสามขั้น แสงเทียนแสงตะเกียงจากบนเรือนไม้นั้นจึงพลันสว่างขึ้น

“หลวงตาตื่นจากจำวัดพอดี พ่อหมอรอข้าเดี๋ยว ข้าจะไปกราบบอกหลวงตาให้ว่าพ่อหมอมาหา” ไอ้รุ่งหันหลังเดินขึ้นกระไดแล้วหายไปครู่หนึ่ง เงาสะท้อนของคนสองคนเดินไปเดินมาอยู่บนเรือน จากนั้นร่างของภิกษุชราขยับออกมายืนอยู่บนชานกุฏิ เสียงระฆังวัดตีดังอยู่แก๊งๆ เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าได้เวลาที่พระทุกรูปต้องออกไปโปรดญาติโยม

"เอ็งมีอะไรหรือ" เสียงแหบพร่าของพระชราเอ่ยดัง

“พ่อครู” หูทิพย์จิตหนึ่งถูกดึงกลับไปยังเรือนตัว ภาพของวิญญาณเนื้อทองนอนดิ้นปัดๆ นั้นทำให้หมอคุ้มจำต้องละกุฏิไม้หลังนี้ไปก่อน

ไอ้รุ่งชะเง้อคอมองแผ่นหลังของหมอเสน่ห์เดินจ้ำๆ หายไปในความมืดก่อนจะหันมาส่งยิ้มแสนซื่อให้หลวงตาแก่ ซึ่งหันหลังเดินกลับเข้าไปภายในห้องก่อนจะปิดงับบานประตูลงกลอนอย่างเดิม เด็กวัดอายุพ้นวัยหนุ่มค่อยๆ ก้าวลงมาจากบันไดโดยมิได้หยิบคว้าย่ามและบาตรเหล็กติดมือมาด้วย ร่างสูงนั้นเดินหลบเข้าเงามืดบ่ายหน้าไปยังอีกทิศหนึ่งซึ่งตรงข้ามกับทางที่หมอเสน่ห์เดิน

โอ่งน้ำมนต์ใหญ่ซึ่งมันเคยใช้เป็นโอ่งชุบตัวเนื้อทอง ตั้งแต่สมัยปลุกเสกคาถาเมตตามหานิยมลงนะเนื้อทองเมื่อสิบปีก่อนโน้น  บัดนี้ถูกเปลี่ยนถ่ายใช้เป็นโอ่งสำหรับชุบวิญญาณของลูกชาย ภายในโอ่งใหญ่นอกจากน้ำมนต์ใสอันได้มาจากน้ำฝน น้ำฟ้า มีเพียงหมอคุ้มและไอ้ครั้นเท่านั้นที่รู้ว่าข้างใต้โอ่งใบนั้นคือกระดูกและเนื้อหนังของเนื้อทองถูกกรองถูกเก็บไว้ภายใน

หมอคุ้มนั่งเข้าที่ปลุกรักษาวิญญาณผีลูกชายซึ่งถูกทำร้ายมา โดยมีไอ้ครั้นลั่นดานปิดประตูเรือนงดรับทำพิธีปลุกเสกให้ชาวบ้านอยู่หนึ่งวันหนึ่งคืน วิญญาณของเนื้อทองน้องน้อยจึงได้ฟื้นคืนสภาพเดิมแต่ก็ยังไม่ใคร่หายดีนัก

“เอ็งเห็นมันหรือไม่เนื้อทองว่าเป็นผู้ใดในเรือนนั้น”

“ไม่เห็นจ้ะพ่อ อาคมมันกล้านัก ข้ามองไม่เห็น ฟังไม่ได้ยินสิ่งใดเลย”

“แล้วเหตุใดเอ็งถึงไปที่นั่น เอ็งก็รู้มิใช่หรือเขตพุทธาวาส ธรรมมาวาส สังฆาวาสเป็นเขตต้องห้ามของเอ็ง แม้นกุฏิเก่านั้นมันจะปลูกห่างจากขอบเขตพัทธสีมามากโข แต่เทวดาอารักษ์บารมีล้วนแก่กล้าเหนือจากชั้นผีที่เอ็งอยู่มิใช่น้อย จะต่อสู้ต่อกรกับพวกมันไม่ใช่เรื่องง่าย” หมอคุ้มขมวดคิ้วถามวิญญาณลูกชายด้วยความสงสัย

“ข้าได้ยินเสียงประหลาดคล้ายคนท่องมนต์ ท่องคาถาดังออกมาจากเรือนนั้น รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ แปลกเหลือเกิน ข้าคิดว่าบางทีอาจเป็นพวกมัน...คนที่ฆ่าข้า...”

“จะเป็นไปได้อย่างไร สิบปีผ่านมาแล้ว พ่อใช้ฌานออกล่าตามหาแผ่นหนังนะเนื้อทองของเอ็งกับปั้นเหน่งที่หายไปในทุกหลังคาเรือน ทั้งใกล้ ทั้งไกลไม่มีเว้นแม้แต่จอมปลวก ศาลผีริมทาง ศาลตา ศาลยาย ใต้ร่มไทรหรือไม้สูง ไอ้อีทุกหน้า ทุกตัวพ่อล้วนไปจิกหัวตรวจมาสิ้น อาคมคาถาเมตตานิยมครอบใหญ่ออกปานนั้น หาใช่สิ่งที่จะปกปิดซ่อนเร้นได้โดยง่าย ทั้งเอ็งกับพ่อหรือต่างเข้าออกเดินเฉียดป่าช้าวัดใต้บ่อยไป หากมีสิ่งผิดหูผิดตา ไอ้พวกผีที่เลี้ยงไว้มีหรือมันจะไม่มากระซิบบอก"

“มันอาจเป็นผู้คงวิชาแฝงตัวมาหรือเปล่าพ่อครู” ไอ้ครั้นนั่งชันเข่าทำท่าคิดหนัก

“เรื่องนั้นข้าต้องสืบให้รู้แน่ แต่ตอนนี้เนื้อทองอย่าเพิ่งออกไปไหน อยู่รักษาร่าง รักษาวิญญาณให้หายเสียก่อน พ่อจะตามไปดูเอง”

“จ้ะพ่อ” วิญญาณน้อยโผล่เพียงหัวออกมาจากโอ่งใหญ่

“ไอ้ครั้น มึงท่องคาถาผิดหรือยังไง ทำไมแผลกูไม่หายสักที” อสุรกายน้อยนั่งตัวดำจ้องไอ้ครั้นตาถลน

“กูก็ท่องที่พ่อครูสอนอยู่นี่ แผลมึงเล็กหรือไง กูไม่ได้เก่งเท่าพ่อครูนะ ที่จะเป่าพรวดเดียวแล้วทำให้แผลมึงหายน่ะ”

“มึงท่องคาถาบทไหน สลับอะ สลับอิ  จิติ ปาตีนัง สลับกันหรือเปล่า มึงท่องใหม่เลยนะ ไอ้ครั้น” ผีเนื้อทองที่สามารถท่องคาถาของพ่อได้ครบทุกบทร้องถาม

“กูท่องถูกแล้ว มึงอย่ากวนสมาธิกูสิ” 

“มึงอยู่กับพ่อมาตั้งนาน เมื่อไหร่มึงจะเก่งสักที แล้วอย่างนี้มึงจะไปสู้ผีจากหมอคนอื่นเขาได้หรือ ขนาดกูเป็นผี กูยังหูดี ตาดีกว่ามึงอีก”

“เออๆ มึงไม่ต้องห่วงหรอก อีกหน่อยกูจะเป็นหมอผีที่เก่งให้ได้เหมือนพ่อครู แล้วกูจะคอยปกป้องมึงเองเข้าใจมั้ยไอ้ผีขี้บ่น” ไอ้ครั้นยกกิ่งว่านท่อนเท่านิ้วก้อยยาวสักคืบเคาะลงไปบนหัวผีขี้บ่น

“อือ แต่มึงรีบเก่งเร็วๆ นะ กูขี้คร้านรอนาน”

ผีเนื้อทองนั่งยกมือขึ้นมาอยู่ในท่าพนม จากนั้นท่องบ่นบริกรรมคาถารักษาตนเอง แม้จะอยู่ในอัตภาพของวิญญาณอันหากายหยาบไม่ได้แต่ด้วยเพราะเคยมีวิชาอาคมติดตัวและถูกเพาะบ่มสั่งสอนมาจากพ่อ นั่นจึงทำให้ผีเนื้อทองมีทั้งฤทธิ์ มีทั้งเดช ต่างจากผีทั่วไป

“เนื้อทอง” เสียงเรียกคุ้นหูดึงแผ่นหลังผีน้อยให้เหยียดขึ้นตั้งตรง

“หือ” คอยาวเอียงข้างสะบัดหน้าไปตามทิศทางซึ่งมีคนจุดธูปเรียก

“อะไรของมึงไอ้ทอง”

“พี่รุ่งเรียก”

“มึงนี่มันได้ยินเสียงผู้ชายไม่ได้เลยนะ”

“ก็เขาเรียกกู”

“เขาเรียก...แล้วมึงต้องไปหาทุกคราวหรือ ช่างหัวมันปะไรให้มันรอก่อน มึงหันกลับมาไวๆ นั่งหลุกหลิก หลุกหลิกอย่างนี้ แล้วคาถากูก็ไม่ได้ผลสักที เดี๋ยวพ่อมึงกลับมาก็ด่ากูอีก” ไอ้ครั้นหยิบว่านไม้กิ่งยาวเคาะลงมาบนหัวดำๆ แดงๆ ของผีน้องที่นั่งตาถลนอยู่ตรงหน้า

“เดี๋ยวกูมา ไปหาพี่เขาก่อน” วิญญาณผีน้อยหายวับออกไปจากโอ่งน้ำมนต์ขลัง

“ไอ้ทอง...ไอ้ผีร่าน กูละอยากจับมึงยัดลงหม้อเหลือเกิน...เฮ้อ”

ภายในศาลาไม้ริมน้ำหลังเดิม ไอ้รุ่งนั่งชะเง้อคอรอวิญญาณเนื้อทอง จนเมื่ออสุรกายร่างดำเกรียมคล้ายขอนไม้ขนาดใหญ่แกะสลักเป็นรูปร่างคน มีแขน มีขา ถูกไสเขาไปเผาอบทำเป็นถ่านหุงข้าวท่อนใหญ่ บางส่วนบางเสี้ยวนั้นผิวหนังถลอกเห็นเป็นรอยแดงๆ มีเลือด มีหนองไหลซึมออกมา ลูกตาโปนปูนเหมือนจะหลุดทะลักล้นพ้นจากเบ้า ริมฝีปากหนาเป็นสีชาดแดงดั่งเลือดกับเขี้ยวสีเหลืองอ๋อย มีน้ำมูก น้ำเหลืองไหลยืด แยกเขี้ยวยิ้มคลานเข้ามาใกล้

“เนื้อทอง”

“แฮ่...” วิญญาณน้อยคลานย่องๆ เข้ามานั่งยองอยู่บนพื้นศาลาแหงนหน้ามองชายหนุ่ม

“เนื้อทองของพี่” ฝ่ามือนุ่มวางลูบลงไปบนเรือนผมยุ่งแห้งหยาบเหมือนเศษฟางข้าว ส่วนมากทั้งสองคนจะมาพบกันในช่วงวันพระซึ่งร่างกายของเนื้อทองจะกลับคืนร่างเดิม มีบ้างบางคราวที่จะได้พบกันในอัตภาพนี้ แต่ไอ้รุ่งนั้นกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวตกใจผีร้ายอย่างเนื้อทองเลยสักนิด

“เมื่อคืน...พี่ได้ยินเสียงทองร้องโหยหวนจนสะดุ้งตื่น ทองเป็นอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มขยับหย่อนกายลงมานั่งบนพื้นไม้กระดานศาลา กวาดสายตามองแขนขาขรุขระเต็มไปด้วยเลือดหนอง

“ฮืออออ” เด็กน้อยขยับตัวไปมาเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นร่องรอยอาคมที่ทำร้ายตน

“หลวงตา ให้คาถาพี่มาบทหนึ่ง บอกว่ามันช่วยเนื้อทองได้”

“ฮืออออ”

“ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะช่วยรักษาแผลให้”

ไอ้รุ่งหันไปหยิบของบางสิ่งออกมาจากย่าม เห็นเป็นตลับยาทองเหลืองเก่าจนเขรอะมองไม่เห็นลวดลาย เมื่อเปิดฝาขึ้นเห็นเป็นผงอะไรบางอย่างสีขาวเหลือง ไอ้รุ่งใช้นิ้วหยิบมันออกมาวางลงบนฝ่ามือแล้วประกบเข้าด้วยกันพร้อมว่าคาถาในใจเงียบๆ อึดใจเดียวมันเป่าผงนั้นออกมาเบื้องหน้า ความทุกข์ทรมานแสบร้อนจากฤทธิ์เพลิงผลาญเมื่อคืนนั้นกลับทุเลาลงจนเกือบหายสิ้น เนื้อทองฉีกยิ้มยิงฟันกว้างด้วยความดีใจ

“เป็นอย่างไร หายเจ็บ หายปวดหรือไม่เนื้อทองของพี่”

“ฮือออ” วิญญาณน้อยหมอบคลานเอนกายลงไปนอนหนุนตักใหญ่แทนคำตอบ

“เห็นหรือไม่ การอยู่ในร่างของวิญญาณอย่างนี้ มันไม่มีสิ่งใดดีเลย พี่อยากให้เจ้าเป็นอิสระเหลือเกินเนื้อทอง”

“ฮือออ”

“บุญกุศลที่พี่เฝ้าอุทิศให้ แม้ได้ไปมันก็ไม่ถึงขนาดเปลี่ยนสภาพ เปลี่ยนภพ เปลี่ยนภูมิให้เจ้าได้ เพราะพ่อหมอนั้นก็ไม่เคยหยุดสั่งให้เจ้าสร้างเวรสร้างกรรมแม้แต่วันเดียว พี่สงสารทองเหลือเกิน” สายตานิ่งจับมองไปยังขอเท้าอันมีด้ายอาคมสีแดงส่องแสงสว่างให้เห็นอยู่เด่นชัด

“พี่หวังว่าสักวันหนึ่ง ทองจะเชื่อใจพี่...ให้พี่ช่วยทองให้เป็นอิสระนะ”

*** เอาล่ะตอนนี้เรามีเรือ 3 ลำ ให้เลือกพายแล้วนะคะ   (พรเทพ-เนื้อทอง)    (ไอ้ครั้น-เนื้อทอง)    (พี่รุ่ง-เนื้อทอง)   เราจะขึ้นเรือลำไหนกันดี     ส่วนตัวแล้วตอนนี้ขอเกาะเรือ ไอครั้นไปก่อน  เอ็นดูไอ้ครั้น  ท่องคาถารักษาผี