‘ใกล้รัก’ น้องชายต่างสายเลือดที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของ ‘อุ่นใจ’ กำลังตกอยู่ในอันตราย ทางเดียวที่อุ่นใจจะสามารถช่วยน้องชายได้นั่นก็คือการยอมตกเป็นของผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์อย่าง ‘ทศกัณฐ์’ อุ่นใจ ยอมกล้ำกลืนความอดสูใจ ยอมรับชะตากรรมของตนเอง คนอย่างทศกัณฐ์ที่ไม่เคยแยแสสิ่งใดคงปฏิบัติกับเค้าและน้องชายไม่ต่างกับเศษฝุ่นเศษดินข้างถนน แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด!! คุณเขาไม่เพียงไม่ดูถูก แต่คุณเขากลับดูแลใส่ใจอุ่นใจกับน้องชายเป็นอย่างดี...ดีเสียใจจนหัวใจดวงน้อยเริ่มจะสั่นไหว...ดีเสียจนอุ่นใจต้องยอมรับกับตนเองว่าเค้าได้ตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์คนนี้เข้าเสียแล้ว อุ่นใจจะทำอย่างไรต่อไปกับความรักที่ควรกักเก็บไว้ อุ่นใจจะทำอย่างไรความลับที่เริ่มเปิดเผยและทำให้ชีวิตพลิกผัน และที่สำคัญอุ่นใจ.....จะทำอย่างไรกับคนคนนั้น คนที่ดูเหมือนจะเป็นตัวจริงของคุณเขา....
View Moreท่ามกลางเสียงบีตส์ทุ้มดังกระหึ่ม แสงสีสาดส่องบาดตา ผู้คนออกมาวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังเดินแหวกฝูงชนตรงเข้าไปยังบาร์เครื่องดื่ม ถึงแม้จะมีสีหน้าเรียบนิ่งติดจะไปทางหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาที่มีนั้นลดน้อยลง ความหยิ่งผยองที่ส่งผ่านออกมาทางแววตากับท่าทีที่ไม่ยี่หระต่อสิ่งใดกลับยิ่งช่วยดึงดูดให้ทั้งสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ละแวกนั้นอยากจะพาตนเองมาเข้าใกล้แนบชิด
“วง ARO เล่นกี่โมง?”
เสียงทุ้มถามขึ้นมาหลังจากที่สั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์เป็นที่เรียบร้อย
“เพิ่งเล่นจบไปเมื่อกี้เองครับ” คิ้วเข้มขมวดมุ่นกับคำตอบที่ได้รับ
เสียเวลาชะมัด! ไอ้สิงห์ก็ไม่ยอมบอกเวลาที่แน่นอน! แล้วจะออดิชันอยู่ไม่กี่วันข้างหน้าอยู่แล้วจะให้เขามาดูลาดเลาทำไมก็ไม่รู้!
‘ทศกัณฐ์’ อดไม่ได้ที่จะก่นด่าหุ้นส่วนรุ่นน้องในใจ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะมันย้ำนักย้ำหนาให้แวะมาดูรุ่นน้องที่มันรู้จักร้องเพลง เขาก็ไม่มีทางเสียเวลาพักผ่อนอันมีค่าของตัวเองย่างกรายเข้ามาในนี้เด็ดขาด
“อะ..เอ่อ แต่อีกไม่เกิน 15 นาที วงต่อไปก็จะขึ้นเล่น ถ้าคุณสนใจเราสามารถหาโต๊ะส่วนตัวให้ได้นะครับ”
“ไม่เป็นไร ขอบใจมาก”
ทศกัณฐ์ยื่นทิปให้กับบาร์เทนเดอร์ที่กำลังทำหน้าที่เชียร์แขกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
ชายหนุ่มกวาดสายตาไปรอบ ๆ ผับเพื่อประเมินอย่างรวดเร็ว..
ขนาดไม่จัดว่าเล็กแต่ก็ไม่ได้เรียกว่าใหญ่ การตกแต่งก็ไม่ได้มีอะไรมาก มุ่งเน้นไปที่การขายเหล้าและวงดนตรีสด บรรยากาศอึมครึมที่มาพร้อมกับกลิ่นอับบ่งบอกถึงการบริหารจัดการที่ไม่ได้มาตรฐาน ลูกค้าส่วนใหญ่ก็ดูจะเป็นพวกนักเรียนนักศึกษา ทั้งสภาพร้านและกลุ่มลูกค้าเรียกได้ว่าคนละกลุ่มเป้าหมายกับผับเขาอย่างชัดเจน
ดูท่าอยู่ต่อไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร คิดได้ดังนั้นร่างสูงใหญ่ก็ตัดสินใจเดินออกจากผับ มุ่งหน้าหาผับอื่นเพื่อผ่อนคลายต่อไป
อันที่จริงแล้วผับที่เขาหุ้นกันกับสิงห์ จัดว่าเป็นหนึ่งในผับหรูที่มีชื่อเสียงในบรรดาหมู่นักศึกษา ด้วยความที่เปิดมานาน ทุกอย่างอยู่ตัวจนทั้งเขาและหุ้นส่วนแทบจะไม่จำเป็นต้องเข้าร้าน
แต่ก็อย่างว่า การแข่งขันในปัจจุบันถ้าเราหยุดก็เท่ากับถอยหลังให้คู่แข่ง และคนอย่างเขาก็ไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้ใครมาแซงหน้า และถึงแม้ผับนี้จะเป็นธุรกิจที่สร้างรายได้ให้เพียงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับธุรกิจหลักที่เขาดูแลอยู่ แต่เขาก็รักผับนี้ไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงอยากที่จะเห็นผับนี้พัฒนาและเติบโตขึ้นไปเรื่อย ๆ
แล้วยิ่งที่ผ่านมากระแสดนตรีสดเริ่มนิยมอย่างแพร่หลาย ทำให้เขาสนใจอยากจะลองทำดูบ้าง เลยเป็นสาเหตุให้คืนนี้เขาใช้เวลามาตระเวนดูธุรกิจคู่แข่งแทนที่จะนอนพักผ่อนอยู่ที่เพนต์เฮาส์
ในระหว่างที่เดินผ่านลานจอดเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปยังผับข้าง ๆ ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายฝ่าความมืดเข้ามา
“โอ๊ย! ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยผมร้องให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย”
ภาพเด็กผู้ชายตัวเล็กกำลังยื้อยุดอยู่กับผู้ชายร่างสูงทำให้ทศกัณฐ์ชะงักแล้วลังเลว่าควรจะเข้าไปช่วยดีหรือไม่
“ก็เอาเซ่! ดูซิคาายยยมันจะกล้ายุ่งกับเรื่องผัวเมีย!” ชายหนุ่มกำลังตัดสินใจจะหันหลังเดินจากไปเนื่องด้วยไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของใครแต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็น
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วยครับ!!! โอ๊ย!!”
คนตัวเล็กกว่าทั้งยื้อทั้งสะบัดแต่ก็ไม่หลุดจากการฉุดกระชากเลยตัดสินใจกัดที่แขนอย่างแรงจนทำให้โดนอีกฝ่ายผลักล้มลงไปกองกับพื้น ทศกัณฐ์ขมวดคิ้วทันทีที่เห็นไอ้ชาติหมานั่นง้างมือขึ้นเตรียมจะลงมือ
“เฮ้ย! ทำอะไรวะ!”
ชายหนุ่มตัดสินใจเข้าไปช่วยทันทีเพราะต่อให้เป็นผัวเมียกันการใช้ความรุนแรงก็ไม่ควรจะเกิดขึ้น
“มึงเป็นครายยย ยุ่งอารายกับเรื่องผัวเมียเขา!” คู่กรณีหันกลับมาชี้กราดตั้งท่าจะอาละวาด เปิดโอกาสให้เด็กผู้ชายตัวเล็กที่ถูกผลักล้มลงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีออกมาแอบข้างหลังทศกัณฐ์ทันที
“ไม่ใช่นะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ช่วยด้วยครับ!”
“คุยกันดี ๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือ” ทศกัณฐ์ตวัดสายตาเอ่ยเตือนชายร่างสูงด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสรุปแล้วที่ยื่นมือเข้าช่วยเนี่ย เขาจะเป็นตัวละครตัวไหน ระหว่างพระเอกขี่ม้าขาว กับ ไอ้ตัวประกอบขี้เสือกเรื่องของผัวเมีย
“กูบอกว่าอย่ามายุ่งไงวะ! อยากเสือกดีนักใช่ไหม!” อีกฝ่ายที่ดูเมามายพุ่งหมัดเข้ามาโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองเสียเปรียบด้านรูปร่างขนาดไหน
ผัวะ!
หมัดปวกเปียกถูกปัดออกแล้วถูกสวนด้วยหมัดหนักเข้าไปที่ปลายคางจนล้มลงกองกับพื้น ทศกัณฐ์ตั้งท่าจะเข้าไปซ้ำอีกรอบแต่อีกฝ่ายดันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปก่อน
กระจอกชะมัด..
“เอ่อ ขอบคุณนะครับ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาทำให้เขาหันหลังกลับไปมอง แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว..
อีกฝ่ายตัวเล็กกว่าเขามาก ไหนจะผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากสีแดงสดกับเครื่องหน้าหวานนั่นอีก ไม่แปลกใจเลยที่จะมีคนเข้ามาลวนลาม หน้าตาล่อเสือล่อตะเข้แบบนี้
“คราวหน้าคราวหลังก็ระวังตัวให้ดี”
“คะ..ครับ..เอ่อ..คุณ...”
“อุ่น! ผู้จัดการต้องการคุยด้วย! เดี๋ยวนี้!” คนตัวเล็กกำลังจะเอ่ยพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ถูกผู้ชายในชุดพนักงานเรียกตัวไว้ซะก่อน
ทศกัณฐ์เลือกที่จะปลีกตัวถอยออกมาเงียบ ๆ โดยไม่ได้สนใจว่าคนตัวเล็กต้องการจะพูดอะไรต่อ เพราะนอกจากคำขอบคุณแล้วเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีก แค่ได้รู้ว่าคืนนี้เขาตัดสินใจถูกต้องก็เพียงพอแล้ว
ทศกัณฐ์เลือกเดินเข้าร้านกึ่งผับกึ่งร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลนัก บรรยากาศเย็นสบายกับเสียงดนตรีนุ่ม ๆ ทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะก้าวขาเข้าไปเพื่อผ่อนคลายอารมณ์จากการที่โหมทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์ เขาเลือกนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์สั่งเครื่องดื่มเบา ๆ มานั่งจิบ
ร้านนี้บรรยากาศดีใช้ได้ การตกแต่งร้านที่ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไปบวกกับเพลงเย็น ๆ ที่เปิดคลอ ทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายตัวเองนานกว่าที่คิด รู้ตัวอีกทีก็สั่งเครื่องดื่มเพิ่มไปอีกแก้ว...ในขณะที่กำลังเพลิดเพลินอยู่นั้นก็รู้สึกได้ว่าเก้าอี้ตัวถัดไปมีคนเข้ามานั่ง
“บังเอิญจังเลยนะครับ เจอกันอีกแล้ว...ผมขอเลี้ยงเหล้าขอบคุณได้ไหมครับ?” ยิ้มหวานจากคนข้าง ๆ ที่ส่งมาทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
คนที่เขาเพิ่งจะเข้าไปช่วยเมื่อกี้?
บังเอิญเจอกันอีกแล้ว?
“คุณชอบดื่มวิสกี้เหรอครับ” น้ำเสียงหวานที่เข้ากับนัยน์ตาคู่สวยดึงดูดสายตาจากชายหนุ่มได้ไม่ยาก ท่าทางกล้า ๆ กลัว ๆ ของคนตรงหน้าทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหรี่ตามองด้วยความสนใจ
ร่างสูงกระดกวิสกี้ที่เหลือลงคออย่างใจเย็นก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า
“…มันก็ไม่ได้แย่”
“งั้นแก้วต่อไปผมขอเลี้ยงนะครับ” ทศกัณฐ์มองร่างบางตรงหน้าที่กำลังหันรีหันขวางมองหาบาร์เทนเดอร์
…หึ ๆ เรื่องบังเอิญอย่างงั้นเหรอ?
ชีวิตนี้เขาไม่เคยเชื่อในเรื่องโชคชะตาหรือความบังเอิญ
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากการกระทำและความตั้งใจของตัวเราเองล้วน ๆ และครั้งนี้เขาก็เชื่ออย่างนั้นเช่นกัน
คิดว่าเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เหรอ?
แสร้งเรียกร้องให้เข้าไปช่วย...
แล้วก็ทำทีเป็นบังเอิญมาเจอกันอีกครั้ง...
หึ ถ้าอยากจะลองแบบนี้ดูก็ได้ เขาไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว
เล่นด้วยสักหน่อยละกันถือเสียว่า
…ฆ่าเวลา...
ปัง!“กลับ”“ครับนาย”ทศกัณฐ์ปิดเปลือกตาเอนตัวพิงเบาะปล่อยให้คนขับรถพากลับไปยังที่พัก“เอ่อ นายครับ”คนสนิทที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับกลืนน้ำลายตอนที่เห็นผู้เป็นนายหงุดหงิดยามที่ถูกขัดจังหวะการพักผ่อน“ตามตาราง ตอนบ่ายโมงครึ่งนายมีนัดกับคุณสิงห์เรื่องออดิชันนักร้องที่ผับเอ่อ..นายให้ผมตรงไปที่ผับเลยไหมครับ”“อืม” เสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของคนสนิททำให้เขาคลายหัวคิ้วที่ขมวดมุ่นลงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ชายหนุ่มรู้ตัวว่าทำให้ลูกน้องและคนใกล้ชิดพลอยรู้สึกอึดอัดกับอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียวที่มีมากกว่าปกติ แต่จะให้เขาทำอย่างไรในเมื่อเขาเกลียดการรอคอย แล้วโดยเฉพาะการรอคอยที่นับวันมันยิ่งดูเหมือนจะไม่มีวันเป็นจริงในคราแรกเขามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าตนเองจะต้องเป็นฝ่ายชนะ...เขาเฝ้ารอดูเรื่องบังเอิญอย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เขารอแล้วรอเล่าแต่ก็ยังไม่มีวี่แววของอีกฝ่าย จากที่รอคอยอย่างอารมณ์ดีและใจเย็นหลัง ๆ เขากลับอารมณ์เสียและหงุดหงิดกับการรอคอยที่ไม่ได้ดั่งใจ อาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายถูกใจเขาเอามาก ๆ ก็เป็นได้เขาถึงเป็นได้ขนาดนี้ทศกัณฐ์นั่งมองบัตรนักศึกษาที่กำลังหมุนเล่นอยู่ในมือ
ถึงแม้ความใหญ่โตจะทำให้เข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความเสียวซ่านลดน้อยลง ร่างสูงถอนออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าไปใหม่ปัก!“ซี๊ดดดดด”“อึก!”มือหนากดรั้งศีรษะคนใต้ร่างไว้แล้วเริ่มโจนจ้วงใส่เข้าไปไม่ยั้งปัก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อื้ออ..อึกก..อ๊อก..” แรงประท้วงอันน้อยนิดไม่สามารถเหนี่ยวรั้งชายหนุ่มไว้ได้สะโพกแกร่งหมุนควงไม่หยุด เสือกไสท่อนเอ็นจนคนใต้ร่างเถือกไถไปชิดติดผนัง ความไร้เดียงสาของปากนุ่มที่คับแน่นตอดรัดจนร่างแกร่งเสียวซ่าน ความร้อนพุ่งทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด ร่างสูงอัดรัวอีกสองสามครั้งก่อนที่จะเกร็งกระตุกฉีดพ่นน้ำคาวขุ่นจนคนตัวบางสำลัก“ซี๊ดดดดด”“คะ แค่ก ๆ อึกก อา” เสียงไอเสียงหอบหายใจผสมปนเปจนชายหนุ่มนึกสงสาร เชยปลายคางมนขึ้นมาแล้วใช้ลิ้นสากไล้เกลี่ยทำความสะอาดคราบคาวให้ก่อนที่จะบดจูบปากบางอีกครั้งกลิ่นกายหอมกรุ่นผสมปนเปกับกลิ่นคาวกฤษณาทำให้เขาอดที่จะขบชิมอย่างลุ่มหลง“อื้อออ”คนใต้ร่างหันหน้าหนีอย่างขัดใจแต่ก็ยังไม่วายเอื้อมมือมาคล้องคอเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ความดื้อรั้นที่ย้อนแย้งทำให้เขาอมยิ้มในใจ ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างอารมณ์ดี ดอมดมขบชิมความหอมหวานอย่างเพลิดเพลิน รู้สึกตัวอีกท
SHIT!ร่างกายของคนตัวเล็กกำลังจะบอกความจริงอะไรบางอย่าง แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีเวลาได้คิดอะไรมากไปกว่านี้เพราะคนใต้ร่างกำลังถดตัวหนี“อื้ออ มะ ไม่เอาแล้ว จะ เจ็บ”“ชู่ววว” ทศกัณฐ์จ้องเข้าไปในดวงตาของคนตัวเล็ก“ฮืออ อ..อุ่นเจ็บ อื้ออ” หยาดน้ำสีใสเอ่อล้นนัยน์ตาสีสวย ปากสีแดงถูกเจ้าตัวขบจนแน่น ความร้อนและความฝืดเคืองจากช่องหลืบทำให้ชายหนุ่มได้แต่กดแช่ไว้อย่างนั้นแล้วหันไปปรนเปรอส่วนอ่อนไหวให้กลับมาชูชันอีกครั้ง“อ๊ะ!!” ทศกัณฐ์ใช้มือสากสัมผัสหยอกเย้ากับส่วนปลายเกลี่ยวนไปมาจนคนใต้ร่างเริ่มเปล่งเสียงครางอีกรอบ“อื้อ..อ๊าา..อะ” ชายหนุ่มก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอพร้อมกับขบชิมยอดอก“ตรงนี้เจ็บไหม?” เสียงแหบพร่าเอ่ยถามขณะที่ใช้ปลายลิ้นเลียยอดตุ่มไตสีสดแผ่วเบา“อ๊า มะ ไม่..ยะ อย่า อ๊ะ!”“ตรงนี้ล่ะ?” อีกมือก็เริ่มล่อลวงรูดรั้งแก่นกายหวานเร็วขึ้นสวบ ๆ ๆ ๆ ๆ“อื้ออ คะ..คุณ ”“อืม” ทศกัณฐ์ตอบรับอย่างถูกใจกับปฏิกิริยาของคนใต้ร่าง มือสากจับปลายขายกขึ้นเกี่ยวกับรอบเอวสอบแล้วดันปลายนิ้วเข้าไปอีกครั้ง“อ๊ะ! จะ..อื้ออ” กลีบปากหวานถูกปิดด้วยจูบร้อนแรง ทศกัณฐ์ดูดดึงลิ้นเรียวโน้มน้าวให้ใต้ร่างผ่อนคลายจนตนเองสามารถแทรกน
แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด... คนที่เสนอตัวเข้ามาเลี้ยงเหล้าเขาเมาคอพับไปเรียบร้อยหลังจากที่ผ่านไปแค่ไม่กี่แก้ว ไม่รู้ว่าเมาจริงหรือว่าแกล้งเมากันแน่ แต่เขาก็ไม่ใส่ใจเท่าไรนักเพราะเด็กคนนี้นับว่าถูกใจเขาไม่น้อย ตั้งแต่ที่นั่งดื่มด้วยกันแล้วแววตาที่เหมือนจะกลัวแต่กลับไม่ยอมถอย ท่าทางที่เหมือนจะกล้าแต่กลับเขินอาย ความไร้เดียงสาที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเร่าร้อนทำให้ชายหนุ่มอดใจแทบจะไม่ไหวสำหรับค่ำคืนนี้ทศกัณฐ์จัดการอุ้มคนตัวบางขึ้นมาวางไว้บนเตียง..สายตาคมไล่มองไปตั้งแต่ผิวขาวเนียนละเอียด ไปจนถึงแก้มสีแดงปลั่ง ความวาบหวามที่ดูไร้เดียงสาทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะละปลายนิ้วสากไปตามริมฝีปากสีสด ความอวบอิ่มทำให้เขาหลงใหลจนเกือบจะยั้งใจไม่อยู่ โดยเฉพาะในตอนที่นัยน์ตาหวานฉ่ำหรี่ปรือขึ้นมาสบสายตา ความเย้ายวนเริ่มมอมเมาจนเขาแทบจะถอนสายตาไม่ขึ้น เสียงหวาน พึมพำอะไรสักอย่างที่จับใจความไม่ได้ และเขาก็ไม่คิดสนใจจะฟังเมา?คิดว่าเขาจะเชื่ออย่างงั้นเหรอ?แต่ถ้าแสดงได้สมบทบาทขนาดนี้...เขาก็จะเล่นตามน้ำไปด้วยละกันชายหนุ่มก้มลงไปละเลียดชิมริมฝีปากนุ่ม“อืออออ”ทั้งเคล้าทั้งคลึงดูดชิมให้สมความหวานที่อีกฝ่ายมอ
ท่ามกลางเสียงบีตส์ทุ้มดังกระหึ่ม แสงสีสาดส่องบาดตา ผู้คนออกมาวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังเดินแหวกฝูงชนตรงเข้าไปยังบาร์เครื่องดื่ม ถึงแม้จะมีสีหน้าเรียบนิ่งติดจะไปทางหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาที่มีนั้นลดน้อยลง ความหยิ่งผยองที่ส่งผ่านออกมาทางแววตากับท่าทีที่ไม่ยี่หระต่อสิ่งใดกลับยิ่งช่วยดึงดูดให้ทั้งสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ละแวกนั้นอยากจะพาตนเองมาเข้าใกล้แนบชิด“วง ARO เล่นกี่โมง?”เสียงทุ้มถามขึ้นมาหลังจากที่สั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์เป็นที่เรียบร้อย“เพิ่งเล่นจบไปเมื่อกี้เองครับ” คิ้วเข้มขมวดมุ่นกับคำตอบที่ได้รับเสียเวลาชะมัด! ไอ้สิงห์ก็ไม่ยอมบอกเวลาที่แน่นอน! แล้วจะออดิชันอยู่ไม่กี่วันข้างหน้าอยู่แล้วจะให้เขามาดูลาดเลาทำไมก็ไม่รู้!‘ทศกัณฐ์’ อดไม่ได้ที่จะก่นด่าหุ้นส่วนรุ่นน้องในใจ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะมันย้ำนักย้ำหนาให้แวะมาดูรุ่นน้องที่มันรู้จักร้องเพลง เขาก็ไม่มีทางเสียเวลาพักผ่อนอันมีค่าของตัวเองย่างกรายเข้ามาในนี้เด็ดขาด“อะ..เอ่อ แต่อีกไม่เกิน 15 นาที วงต่อไปก็จะขึ้นเล่น ถ้าคุณสนใจเราสามารถหาโต๊ะส่วนตัวให้ได้นะครับ”“ไม่เป็นไร ขอบใจมาก”ทศกัณฐ์
Comments