Share
บทที่ 29 แม่ยายกลับมาแล้ว
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 30 แม่ยายที่ไม่เหมือนใคร
ในคืนนั้น ขณะที่ไทร์พร้อมที่จะเข้าไปนอนในห้องเดิมของแบลร์ เขากลับถูกเฮเลน แม่ยายของเขา ไล่ออกไปทันทีที่เขาเข้ามา “นายกำลังทำอะไร?” เฮเลนทำท่าจับเอวของเธอขณะที่เธอจ้องไปที่ไทร์อย่างโกรธจัด “ผมจะเข้ามานอน” “นอน? นายมีสิทธิที่จะนอนในห้องนอนหรือเปล่า? ไปนอนที่โซฟาโน่น” วินนี่เฟรดขมวดคิ้วเมื่อเธอเข้ามาและพูด อย่างหงุดหงิดว่า “คุณแม่คะ ทำอะไรอยู่? แบลร์นอนกับฉันมาตลอด ห้องนอนนี้ว่างเหลือเฟือ แล้วทำไมไทร์ถึงต้องนอนบนโซฟาด้วยล่ะ?” เฮเลนพึมพำ “เขาเป็นขอทานที่คุ้นเคยกับการนอนข้างถนน ตอนนี้เขาแต่งงานในครอบครัวเราแล้ว ดีแค่ไหนแล้วที่มีหลังคาคลุมหัวเขาอยู่ ถ้าเขาอยากนอนในห้องนอน ก็ฝันไปเถอะ!” “แต่คุณแม่…” วินนี่เฟรดอยากจะโต้กลับ แต่ไทร์ก็รั้งเธอไว้อย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไร ได้นอนโซฟาก็ยังดี” “ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยนายก็มีสมองอยู่บ้าง” เฮเลนพึมพำ “แต่อย่าคิดที่จะพักที่บ้านเราเพื่อกินอาหารฟรีไปตลอดล่ะ ในอีกไม่กี่วัน นายไปหย่ากับวินนี่เฟรดของเราซะ นายไม่คู่ควรกับเธอเลย” เมื่อพูดอย่างนั้น เฮเลนก็ดึงวินนี่เฟรดเข้าไปในห้องของเธอทันที หลังจากประตูปิดลง การแสดงออกของวินนี่เฟรดเต็มไปด้วยการกล่า
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 31 ความสุขทวีคูณ
วินนี่เฟรดเสียใจกับคำพูดนั้นมาก ก่อนที่สัญญาจะได้รับการลงนามทำไมไม่ให้ไอริสจากฝ่ายธุรกิจเป็นคนจัดการล่ะ? แล้วตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แต่คุณกลับใช้แผนกมาเป็นข้ออ้าง คุณลำเอียงได้แค่ไหนกัน จอร์จ ซี?ไอริสมองวินนี่เฟรดอย่างหน้าด้าน “ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าคุณปู่ให้โครงการนี้กับฉัน”วินนี่เฟรดไม่มีคำพูดใด ๆ จะตอบโต้แต่แล้วในขณะนั้น ไทร์ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ “ช่างน่าตลกสิ้นดี”“แกหัวเราะอะไรของแกไอ้ขอทาน? แกไม่มีสิทธิ์ที่จะพูด” ไอริสจ้องเขม็งไปที่ไทร์ด้วยท่าทางเยาะเย้ยไทร์ยิ้มเยาะ “ฉันกำลังหัวเราะให้กับความโง่เขลาของเธอไง วินนี่เฟรดและฉันเป็นคนไปที่สมิธกรุ๊ป เพื่อลงนามสัญญานี้ ลองดูที่เงื่อนไขหมายเลขแปดเสียก่อน เงื่อนไขได้ระบุไว้อย่างชัดเจนแล้วว่า ตราบใดที่วินนี่เฟรดไม่ได้ทำข้อผิดพลาดที่ร้ายแรง เธอจะเป็นคนจัดการโครงการนี้ และถ้าหากเปลี่ยนผู้รับผิดชอบ สัญญาจะเป็นโมฆะโดยอัตโนมัติทันที”“อะไรนะ!?” สีหน้าของไอริสเปลี่ยนไปทันที เธอพลิกดูสัญญาอย่างรวดเร็ว และเธอก็ได้เห็นความจริง เงื่อนไขในข้อสุดท้ายของสัญญานั้น ตรงตามที่ไทร์กล่าวมาทุกประการ นั่นคือสมิธกรุ๊ปได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้วว่า มีเพียงวินนี่เฟร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 32 นายมีกี่ชีวิต
วิลเลียมดูขายหน้าขึ้นมาทันที ในขณะที่เฮเลนโกรธจัด เธอทุบโต๊ะอย่างแรงพร้อมกับด่าไทร์ “ไทร์นายพูดบ้าอะไรของนาย วิลเลี่ยมอายุแค่ยี่สิบห้าในปีนี้”“ยี่สิบห้างั้นเหรอ?” ไทร์และวินนี่เฟรดระเบิดเสียงหัวเราะออกมาวิลเลียมเริ่มกังวลเขาจึงรีบหยิบบัตรประจำตัวประชาชนของเขาออกมา “ดูสิ ปีนี้ฉันอายุยี่สิบห้าจริงๆ บัตรประชาชนไม่โกหก หน้าตาของฉันเพียงแค่ดูโตก่อนวัยไปนิด”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ไทร์หัวเราะจนน้ำตาแทบไหล “พี่ชาย ไม่ใช่ว่าหน้าตาของคุณโตเร็วหรอก คุณแค่เติบโตอย่างบ้าคลั่ง”“ไอ้ขอทานเหม็น หุบปาก!” เฮเลนโมโหจัดไทร์หุบปากอย่างเชื่อฟัง เขาไม่มีเจตนาที่จะทำให้เรื่องยุ่งยาก เพราะท้ายที่สุดแล้วจะไม่มีใครสามารถขโมยวินนี่เฟรดไปจากเขาได้เฮเลนมองวินนี่เฟรดและพูดอีกว่า “เธอยังจะยืนอยู่ทำไมกัน? เร็วเข้า นั่งลงแล้วใช้เวลากับวิลล์”วินนี่เฟรดมองวิลเลียมด้วยสายตาอันเย็นชาและพูดว่า “ฉันขอโทษนะคะมิสเตอร์คอลลินส์ ฉันแต่งงานแล้ว”“วินนี่เฟรด ฉันไม่ถือสาเลยนะ ตราบใดที่คุณสัญญาว่าคุณจะหย่ากับเขา ฉันสามารถแต่งงานกับคุณในวันถัดไปได้เลย ฉันได้ยินมาว่าคุณมีลูกสาวด้วย ไม่เป็นไร หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว ฉันจะปฏิบั
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 33 มันกำลังลอย
”พี่ชาย สร้อยคอของคุณดูไม่ปลอมไปหน่อยเหรอ? มันมีมูลค่าเพียงสามสิบเหรียญเท่านั้น ดูสิ มันเริ่มจะซีดแล้วด้วย”ชายร่างใหญ่ตกตะลึงและโกรธจัดในทันทีการได้รับความเคารพเป็นสิ่งสำคัญที่นักเลงควรจะมี และวิลเลียมก็โรยเกลือลงบนบาดแผลของชายคนนั้นอย่างโจ๋งครึ่มชายร่างใหญ่หันกลับมาและคว้าคอเสื้อของวิลเลียม “เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?”“สร้อยคอของคุณมันเป็นของปลอม แต่ของฉันเป็นของแท้แน่นอน และมันก็มีมูลค่าถึงหนึ่งแสนแปดหมื่น มาแลกกันเถอะ”ชายร่างใหญ่ก็มึนงงหลังจากที่เขาสวมสร้อยคอปลอมบนคอของเขาแล้ว วิลเลียมก็รู้สึกเบาจนแทบจะลอยได้ เขากลับมายังพื้นที่ด้านล่างเวที พร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังคงซีดเซียวเฮเลนรีบถามด้วยความเป็นห่วงว่า “วิลล์ คุณเป็นอะไรไป? คุณรู้สึกไม่สบายเหรอ? เร็วเข้านั่งลงและดื่มชาก่อน”“ผมไม่เป็นอะไรครับป้า” วิลเลียมส่ายหัว เขาจ้องมองไปที่ไทร์ด้วยความกลัว ไทร์ที่ยังคงจุ่มชิ้นเนื้อลงในหม้อไทร์บังเอิญเหลือบมองกลับไปที่เขาอย่างเย็นชา จนทำให้ขนบนผิวหนังของวิลเลียมลุก“ป้าครับ ผมว่าบราเธอร์ไทร์กับวินนี่เฟรดเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว”เฮเลนอึ้งไปเลย“จริงครับป้า ดูสิ ว่าพวกเขารักกั
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 34 รอชมการแสดงที่ยอดเยี่ยมได้เลย
อีธานโบกมืออย่างไม่เต็มใจ และแสดงท่าทีที่จะไม่ปฏิบัติตามอย่างชัดเจน “คุณไอริส ฉันรู้ว่าคุณไม่เห็นด้วยกับคุณวินนี่เฟรด แต่ให้ฉันพูดเถอะ ได้โปรดอย่าคิดที่จะลองทำอะไรตลก ๆ กับโครงการนี้เลย หากมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น คุณจะไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้”หลังจากนั้น อีธานหันหลังเพื่อที่จะเดินจากไป “ฉันจะแสร้งทำเป็นว่าวันนี้ไม่ได้ยินเรื่องนี้ แต่ฉันไม่อยากเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นอีก มิฉะนั้น อย่าโทษถ้าหากว่าฉันจะรายงานเรื่องคุณกับท่านประธาน”อีธานจากไปโดยไม่หันกลับมามอง แต่แล้วเมื่อเขาไปถึงทางออก ไอริสก็เริ่มหัวเราะตามหลังเขา เสียงหัวเราะของเธอทำให้อีธานรู้สึกเหมือนมีหนามทิ่มแทงเข้าไปที่หนังศรีษะของเขา“อีธาน ลินซ์ ตาแก่งี่เง่า อย่าปฏิเสธข้อเสนอที่อ่อนโยนเพื่อบทลงโทษที่โหดร้ายจะดีกว่า ฉันรู้ดีว่าคุณทำอะไรในบริษัทมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา หยุดพยายามทำตัวชอบธรรมต่อหน้าฉัน ถ้าฉันไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับคุณ ฉันจะมาขอความช่วยเหลือจากคุณทำไม”อีธานแสดงท่าทีลังเลในขณะที่เขาหันไปมองไอริส เขาตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนวิญญาณชั่วร้าย หากใครไม่ทำชั่วในระหว่างวัน พวกเขาจะไม่กลัวผีมาเคาะประตูบ้านในตอนกลางคืน และอีธ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 35 เหมือนลาดีดีนี่เอง
ในขณะนั้น ไทร์รู้สึกเหมือนถูกแทงในส่วนที่ละเอียดอ่อนที่สุดของหัวใจ แม่ยายของเขาได้จำนำสินสอดทองหมั้นของเธอไปเพียงเพื่อซื้อรถให้ลูกสาวของเธอ“พรุ่งนี้ฉันจะไปเอากำไลคืนมา” ไทร์กล่าววินนี่เฟรดยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง “คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ? ภูมิหลังทางครอบครัวทางคุณยายของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง ดังนั้นสินสอดทองหมั้นของแม่จึงมีคุณภาพอยู่บ้าง ฉันได้ยินมาว่ากำไลของเธอมีมูลค่าราว ๆ หลายหมื่นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เก็บมาหลายปีตอนนี้คงมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนแล้ว ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอก แต่ต้องขอบคุณนะ ที่ตอนนี้ฉันมีโครงการใหญ่อยู่ในมือ และรายการที่ผลิตได้ถูกส่งต่อไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป อีกไม่นาน สมิธกรุ๊ปจะจ่ายเงินให้เรา ฉะนั้นเมื่อถึงเวลานั้นลองคิดหาหนทางอีกที”ไทร์หัวเราะเยาะอยู่ในใจ พอได้เงินกำไลนั้นก็อาจจะหายไปแล้วเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ไทร์ส่งแบลร์ไปโรงเรียนแล้ว เขาโทรหาเจด ลอเรล ผ่านเส้นสายของเจด เขาพบว่ากำไลที่แม่ยายของเขาจำนำไป และได้รับกลับคืนด้วยเงินสดในระหว่างนั้นเจดได้อธิบายสถานการณ์ของวิลเลียมให้ไทร์ฟัง ไทร์แค่ยิ้มออกมา เขาไม่นึกถึงเหตุการณ์นั้นด้วยซ้ำ เป็นเรื่องธรรม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 36 โจเซฟ ซี
ไทร์และวินนี่เฟรดต่างงุนงง คนรุ่นเก่าวัดสถานะของรถด้วยขนาดงั้นเหรอ? เฮเลนดูไม่แฮปปี้อย่างเห็นได้ชัด ไทร์ฉันบอกให้นายซื้อรถคันใหญ่ แล้วทำไมได้คันนี้แทน?พลัมเป่าเปลือกเมล็ดแตงโมลงบนพื้นก่อนที่จะสังเกตเห็นว่าโลโก้เบนซ์มีความคล้ายคลึงกับมิตซูบิชิ เธอขึ้นเสียงและเริ่มเยาะเย้ยอีกครั้ง “เฮเลน ลูกเขยของเธอใช้ได้จริง ๆ ดูโลโก้นั่นสิ รถของเรามีโลโก้ที่คล้ายกัน พวกมันทั้งสองมีสามง่าม แต่ดูของฉันสิ มันหนาเหมือนใบไผ่ ส่วนของเธอเป็นเหมือนเข็ม”ขณะนั้น ไทร์และวินนี่เฟรดที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกได้ถึงเส้นเลือดที่กำลังแข็งในตัวของพวกเขาเฮเลนกลับกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “นายมันไร้ค่า แค่ทำให้มันถูกต้องมันยากหนักเหรอ? มันน่าขายขี้หน้าไหม! เฮเลนจากไปด้วยความโกรธ ขณะที่วินนี่เฟรดและไทร์วิ่งไล่ตามเธออย่างรวดเร็วพร้อมกับสีหน้าที่ยังงุนงงที่บ้าน เฮเลนโกรธอยู่นาน วินนี่เฟรดต้องการจะอธิบายให้เธอฟังแต่ถูกไทร์ห้ามไว้ ผ่านไปครู่หนึ่ง ความโกรธของเฮเลนสงบลง จากนั้นเธอเดินไปหาไทร์ “นี่ไทร์ ที่ฉันตะหวาดนายไปก่อนหน้านี้ นายอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”ไทร์รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดว่าแม่ยายของเขาจะขอโทษเขาด้วยความเต็ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 37 เธอเป็นคนดี
ในสายตาของวินนี่เฟรด โจเซฟ ซี เป็นผู้อาวุโสที่มีความสามารถและกล้าหาญอยู่เสมอ นอกจากนี้ ในช่วงหกปีที่ผ่านมา ที่ตระกูลซีทั้งหมดไม่ว่าจะใกล้หรือไกลดูหมิ่นเธอ มีเพียงโจเซฟเท่านั้นที่มีคุณค่าต่อวินนี่เฟรด และให้ความช่วยเหลือครอบครัวของเธออย่างมาก ดังนั้น โจเซฟจึงเป็นผู้อาวุโสที่วินนี่เฟรดนับถืออย่างมาก ตอนนี้โรงงานของโจเซฟใกล้จะล้มละลาย วินนี่เฟรดจึงไม่สามารถยืนดูอยู่เฉยๆ ได้“คุณปู่สี่ ฉันแน่ใจว่าคุณมาหาฉันเพราะคุณได้ยินมาว่าฉันรับผิดชอบการทำงานร่วมกันกับสมิธกรุ๊ป ใช่ไหม” "ใช่" โจเซฟพยักหน้า “วินนี่เฟรด ถ้าไม่ใช่เพราะว่าปู่ไม่มีที่อื่นให้หันไปหา ปู่ก็คงไม่กล้าที่จะมาหาเธอ โครงการที่เธอทำอยู่ตอนนี้ควรจะเกินสิบล้านทุกเดือนตามคำสั่งซื้อ เธอช่วยให้พื้นที่ส่วนเล็ก ๆ แก่โรงงานของฉันทำได้ไหม”วินนี่เฟรดเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าคุณปู่สี่ของเธอดูซีดเซียวแค่ไหน เธอจึงปวดใจ “คุณปู่สี่ ฉันไม่มีปัญหากับมันจริง ๆ แต่เรื่องนี้ยังต้องได้รับการอนุมัติจากคุณปู่ ทำไมคุณไม่ไปกับฉันเพื่อพบคุณปู่และคุยกับเขาเรื่องนี้ล่ะ เมื่อสองสามปีก่อน เมื่อครอบครัวของเรามีปัญหา ทั้งหมดต้องขอบคุณความเอื้ออาทรของคุณปู่
Latest chapter
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
