Chapter 3 ความจริงที่แสนจะเจ็บปวด

อย่าละทิ้งสิ่งที่มี เพียงเพราะเหตุผลบางอย่างมากกว่าหัวใจตัวเอง ชยันต์ค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างที่ห้องของพี่ชาย เขาพยายามข่มตานอนให้หลับ แต่แล้วความพยายามของเขามันก็ไร้ผล เมื่อชายหนุ่มไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ หลายวันที่เขมิกาจากไป ทำไมเขาถึงไม่มีความสุขในชีวิตเลย เขาควรดีใจไม่ใช่เหรอที่ไม่มีเธอคอยมายุ่งย่ามกวนใจ เขาเกลียดเธอเกลียดเขมิกาเกลียดทุกอย่างที่เป็นเขมิกา เกลียดแม้แต่เด็กในท้องของเธอ                                                                     

เพล้ง!! อยู่ๆ กรอบรูปของชรัญที่ถ่ายกับเขมิกาก็หล่นลงมาโดยไม่มีสาเหตุ ชยันต์ค่อยๆ ลุกเดินเข้าไปเก็บเศษแก้วรวมกันไว้ ก่อนจะหยิบรูปใบนั้นขึ้นมา และเขาต้องแปลกใจ เมื่อพบว่ามันมีกระดาษอีกใบซ่อนอยู่หลังรูปภาพใบนั้น เขาค่อยๆ คลี่มันออกแล้วเปิดอ่านโดยมีใจความในกระดาษแผ่นนั้นเขียนถึงเขมิกา  

******ถึง..เขมิกาที่รักสุดหัวใจ จดหมายฉบับนี้ชรัญตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ผมตั้งใจจะบอกเขมตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าพอ แต่ครั้งนี้ชรัญได้รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีในชีวิต พร้อมที่จะเล่าความจริงให้กับเขมได้รับรู้ ชรัญได้นอกกายนอกใจเขมมาโดยตลอดหลายครั้งหลายครา โดยที่เขมไม่เคยรู้ ชรัญคบซ้อนหลายคนในเวลาเดียวกัน แล้ววันนี้บาปกรรมที่ชรัญได้กระทำไว้กับเขม มันส่งผลมาแล้ว ชรัญถูกผู้หญิงคนนั้นบังคับให้รับผิดชอบ ซึ่งผมไม่มีทางเลือก

เรื่องระหว่างเราคงไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วเขม เพราะชรัญได้ทำผู้หญิงคนนั้นท้อง พ่อของเธอมีอิทธิพลมาก ถ้าชรัญไม่ทำตามที่พ่อของเธอบอก สิ่งเดียวที่ชรัญจะได้รับจากพ่อของเธอก็คือความตายเท่านั้น หากชรัญต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น ฉะนั้นชรัญขอเลือกเองดีกว่า ขอตายด้วยมือตัวเอง ดีกว่าตายเพราะน้ำมือของผู้หญิงคนนั้น                                                                  

                                                                                                 รักเขมสุดหัวใจขอโทษ              

                                                                                                จาก ชรัญผู้ชายเลวๆ                              

เมื่ออ่านข้อความในจดหมายจบ เศษแก้วที่ติดอยู่ในมือมันถูกเขาขยำไปพร้อมกับกระดาษใบนั้น เลือดกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมกัน มันช่างสาสมกับสิ่งที่เขาทำไว้กับเขมิกา เวลานี้หัวใจและแผลในมือของเขามันชาไปหมด รวมทั้งตัวของเขาด้วย เขาทำอะไรลงไป

 เขาได้ทำร้ายเขมิกาเพียงเพราะเข้าใจผิด เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับการตายของชรัญเลยแม้แต่น้อย แต่เขมิกาต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ ไม่ว่าจะเป็นชรัญหรือแม้แต่ตัวเขาเองชยันต์ ทั้งสองล้วนทำผิดต่อเขมิกาด้วยกันทั้งคู่ ชยันต์ทรุดตัวลงไปกองกับพื้น สิ่งที่เขาทำกับเขมิกาและลูกน้อยในครรภ์นั้น มันเลวร้ายกว่าอสุรกายเสียอีก เขาเกลียดตัวเองขึ้นมาทันที ป่านนี้เขมิกาจะอยู่ที่ไหน อย่างไร กับใคร เธอจะเป็นยังไงบ้างลูกจะยังอยู่กับเธอไหม    

“ฮึกฮือ! เขมิกาผมขอโทษ” น้ำตาของลูกผู้ชายอกสามศอกไหลออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้น ปิศาจอย่างเขากับนางฟ้าอย่างเธอมันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว นี่เขาทำร้ายคนบริสุทธิ์ไปถึงสี่คน หนึ่งในนั้นคือลูกของเขาเด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เขากลับสั่งให้เธอไปฆ่าลูกอย่างเลือดเย็น

 เขาไม่มีหน้าไปเจอเธอได้อีกแล้วสิ่งที่เขาทำกับเธอมันระยำต่ำช้าเกินไป เมื่อชายหนุ่มได้มอบและยัดเยียดความเจ็บปวดให้กับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งสาเหตุที่บ้านของเขมิกาต้องมาล้มละลาย บิดามารดาของเธอต้องฆ่าตัวตายนั่นคือฝีมือของเขาเอง คนที่เป็นฆาตกรน่าจะเป็นเขามากกว่า เขาทำให้ชีวิตของเขมิกาพังไม่เป็นท่า ทำให้เธอต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมเพียงลำพังซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า                         

ชยันต์เดินออกจากห้องพี่ชายของเขา แล้วเข้าไปยังห้องของตัวเอง ชายหนุ่มหยิบรูปของเขมิกาขึ้นมา ทำให้เขานึกถึงวันที่ทำให้ครอบครัวของเธอล้มละลาย วันที่บิดามารดาของเธอตายไปต่อหน้าต่อตา เขมิกานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่บ้านหลังนั้น โดยปราศจากคนรอบข้าง

 แม่บ้านหรือคนขับรถทุกคนหายหนีไปหมดเมื่อเธอเหลือแต่ตัว เขาเดินเข้าไปในบ้านของเธอทำตัวดังเทพบุตรชุบชีวิตเธอขึ้นมา ใบหน้าที่หมองหม่นของเธอค่อยๆ คลายยิ้มออก เมื่อเธอมีเขาอยู่ข้างๆ ที่คอยให้กำลังใจในวันที่เธอเดียวดาย เขาใช้ความอ่อนแอของเธอเป็นเครื่องมือในการทำให้เขมิกาจนตรอก จนยอมสยบให้กับเขา

 เมื่อเธอมอบหัวใจและร่างกายให้กับผู้ชายอย่างชยันต์โดยไม่รู้เลยว่าวันข้างหน้า เขาจะกลายเป็นปิศาจมาทำร้ายเธอ เขมิกาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสาเหตุที่เธอตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นเป็นเพราะเขา               

ภาพใบหน้านวลดวงตากลมโตล่องลอยมาที่หัวชยันต์อีกครั้ง คำที่มารดาเตือนกำลังส่งผลแล้วหลักฐานเพียงแค่รูปถ่าย เขากลับตัดสินเธอให้เป็นฆาตกร มันช่างไร้เหตุผลไม่มีความยุติธรรมให้กับเธอเลยสักนิด นับจากนี้เขาจะทำยังไงต่อไปดี เขมิกาคงไม่มีทางที่จะให้อภัยเขาแล้ว ทำไมใจเขาถึงได้มืดบอดเห็นเธอเป็นเพียงแค่ศัตรู ทั้งที่หัวใจของเขามันรักเธอจนเต็มหัวใจ

แต่สิ่งที่แสดงออกไปกลับผลักไสหัวใจตัวเองให้หนีห่าง เขาเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของชรัญพี่ชายของเขาในเวลานี้ ทำไมชรัญถึงตัดใจปลิดชีวิตตัวเอง ความรู้สึกแบบนี้เองใจมันจะขาดรอนๆ

เมื่อนึกถึงใบหน้างามของหญิงสาวที่เขาเคยนอนเคียงข้าง คนที่ทำอาหารอร่อยๆ ให้รับประทาน คนที่จัดแต่งบ้านให้สวย คนที่เตรียมเสื้อผ้าเนี้ยบๆ ให้ใส่ คนที่รอเขากลับบ้าน คนที่ทำหน้าที่แม่บ้านไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งที่เธอไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ แต่เขมิกาก็ทำสิ่งเหล่านั้นให้เขามาโดยตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งปีด้วยความเต็มใจ                   

รูปร่างบอบบางกับกิริยามารยาทที่เรียบร้อยของเขมิกา บวกกับใบหน้างามเข้ารูปนั้น แม้ไม่ต้องแต่งแต้มเธอก็สวยธรรมชาติ สวยทั้งนอกและใน แต่เขากลับมัวแต่ผูกติดอยู่กับความแค้น เลยมองข้ามความดีที่เขมิกามีให้ ชาตินี้เขาคงหาภรรยาที่แสนดีและเพียบพร้อมอย่างเธอไม่ได้อีกแล้ว นี่สินะที่เขาเรียกว่าตกนรกทั้งเป็น ผลกรรมที่เขาได้กระทำไว้ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า มันกำลังส่งผลถึงชาตินี้และเดี๋ยวนี้ เขากำลังรับผลกรรมที่ทำไว้กับเขมิกา ทุกอย่างมันย้อนและสะท้อนกลับมาหาเขา ความเจ็บปวดที่เขมิกาได้รับนั้น มันได้คืนสนองกลับมาทิ่มแทงหัวใจของเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่า ในเวลานี้เขาเหมือนตกอยู่ในนรกอเวจี