เข้าสู่ระบบแชร์
ค้นหา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-27 11:53:01
บทล่าสุด
ตราบาปหัวใจ ไม่ให้โอกาส
เช้าวันใหม่เริ่มต้น แต่หัวใจของมินตรายังหนักอึ้งไม่ต่างจากคืนที่ผ่านมาเธอเดินไปที่ประตูบ้านอย่างลังเล เพราะรู้ดีว่าใครกำลังยืนรออยู่ข้างนอก และเมื่อเธอเปิดประตูออก สิ่งแรกที่เห็นคือชายร่างสูงในเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ธรรมดาธีรัชเขายืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเมื่อวาน เหมือนวันก่อน และอีกหลายวันก่อนหน้านั้นในมือของเขาเต็มไปด้วยถุงของเล่นหลากสี มินตราขมวดคิ้ว ความรู้สึกในใจเธอสับสนปนเปกันไปหมด“อะไร?”น้ำเสียงเธอเย็นชา ใจจริงแล้วเธอไม่ต้องการให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของลูกแม้แต่นิดเดียว“ของเล่นให้ลูกเรา”ไม่รอคำตอบ ธีรัชเดินผ่านเธอเข้าไปในบ้านสายตาเขาหยุดลงที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ ซึ่งกำลังมองเขาด้วยดวงตาใสซื่อธีโอ...ลูกชายของเขาและมินตราเด็กชายลังเลเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้าหาเขา“อันนี้ของธีโอเหรอครับ?”ธีรัชย่อตัวลงให้ระดับสายตาเท่ากัน แล้วยื่นของเล่นให้“ใช่ ของธีโอทั้งหมดเลย”ธีโอมองหน้าเขานิ่ง ๆ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างแล้วจู่ ๆ ก็ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะคว้าของเล่นมากอดไว้แน่นธีรัชรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเติมเต็มในหัวใจเขาไม่ได้คิดจะใช้ของเล่นซื้อใจลูก ไม่ได้อยากแสดงตัวว่า
ตราบาปหัวใจ ขอโอกาส
"พี่ธีรัช!?"เสียงของมินตราดังก้องท่ามกลางความเงียบสงบ ร่างของหญิงสาวยืนนิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอกห้าปีเต็มที่เธอหายไปจากชีวิตเขา ห้าปีที่เธอพยายามลืม ทุกอย่าง และวันนี้ โชคชะตาก็พาเธอกลับมายืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งธีรัชยืนนิ่ง ร่างสูงสง่าภายใต้แสงแดดอ่อน ดวงตาคมจ้องมองเธอและเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างกายอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าเขาแข็งทื่อ แต่ในแววตานั้นกลับสั่นไหวไม่ใช่แค่ตกใจ แต่ลึกไปกว่านั้น มันมีทั้งความสับสน คำถาม ความเจ็บปวด และ...ความโหยหา"กลับไปกับพี่" เขาพูดขึ้น เสียงของเขาไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเคย มันเต็มไปด้วยความเว้าวอนมินตรากระชับมือที่จับลูกแน่นขึ้น เธอส่ายหน้าทันที“ฉันไม่กลับ”ธีรัชขมวดคิ้ว “ทำไม?”“เพราะมินไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องกลับไป!”“มิน...”เขามองเด็กชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างเธอ ธีโอหันมามองแม่แล้วซุกตัวแน่น ใบหน้าเล็กๆ ซบลงที่ท้องของเธอ มินตราก้มลงลูบศีรษะลูกเบาๆ“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ พี่ธีรัช มินใช้เวลาห้าปีเต็มๆ เพื่อสร้างชีวิตใหม่ที่ไม่มีพี่ พี่ไม่รู้หรอกว่าทุกวันมันยากแค่ไหน มินไม่มีใครเลย มีแค่ธีโอ...”เสียงของเธอสั่น แต่ก็ไม่ยอมให้หยดน้ำ
ตราบาปหัวใจ แม่ชื่อมินตรา
เมืองเล็กริมทะเลชื่อ “บ้านหินทราย” กำลังกลายเป็นเป้าหมายของการลงทุนครั้งใหม่ โครงการอสังหาริมทรัพย์ระดับไฮเอนด์จากบริษัทใหญ่ในเมืองหลวงกำลังจะปักหมุดที่นื่เนื่องจากกำลังได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวสายธรรมชาติและเป็นเมืองเป้าหมายของโปรเจกต์ล่าสุดจากบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ “Akarin Media Group” และซีอีโอคือเขา “ธีรัช”หลังจากที่บริษัทสื่อดิจิทัลของเขาขยายโปรเจกต์ใหม่ร่วมกับกรมการท่องเที่ยว เมืองเล็กๆ แห่งนี้จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของแคมเปญ ‘เสน่ห์เมืองริมฝั่งฟ้า’ ที่เขาเป็นหัวเรือใหญ่ในการวางคอนเซปต์ทั้งหมดเขาเป็นบอสใหญ่ เป็นคนเลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่มีสิ่งเดียวที่เขาไม่ได้เลือก... คือความรู้สึกในอก ที่เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้าสู่เมืองนี้ ความรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าสิ่งที่เขาฝังกลบไว้นานเกือบห้าปีกำลังจะเวียนกลับมาอีกครั้งหนึ่งเขาเดินริมถนนเลียบชายฝั่ง สวมเสื้อเชิ้ตพับแขน กับกางเกงแสล็คสีเข้ม ดูไม่เป็นทางการเท่าไรนักสำหรับบอสใหญ่ของบริษัทที่มีเครือข่ายสื่อครอบคลุมทั้งรายการโทรทัศน์ออนไลน์ แมกกาซีนท่องเที่ยว และช่องสารคดีระดับประเทศ"ที่นี่มีศักยภาพดี…เหมาะแก่การถ่
ตราบาปหัวใจ มินตราและธีโอ
เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครจำเธอได้มินตราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เงียบๆ มาเกือบห้าปีแล้วมันไม่ใช่ที่ที่เธอเคยฝันว่าจะมาอยู่ ไม่ได้อบอุ่นเหมือนบ้านที่เคยรู้จัก แต่ที่นี่… ไม่มีใครถามว่าเธอเป็นใคร ไม่มีใครพูดถึงชื่อเขาให้ได้ยิน ไม่มีคนของเขามากวยใจ และนั่นก็มากพอแล้วทุกวันของมินตราเริ่มต้นในร้านเบเกอรี่เล็กๆ ข้างสถานีรถไฟ เธอทำขนม ชงกาแฟ ล้างถาด เตรียมของขายในตอนเช้า และปิดร้านตอนบ่าย แม้เงินที่ได้มาจะไม่มาก แต่เธอไม่เคยบ่นเพราะอย่างน้อย เธอไม่ต้องก้มหน้าให้ใครมาด่าว่าหรือรังแกอีกมินตราไม่ได้มีบ้านสวยงามเช่นอดีต ไม่มีเสื้อผ้าแพงๆใส่ ไม่มีโต๊ะอาหารยาวเหยียดหรือโคมไฟระย้า เธอมีแค่ห้องเช่าเล็กๆ ที่พอวางเตียงหนึ่งตัว โต๊ะตัวเล็ก และตู้เสื้อผ้าเก่าๆ หนึ่งใบ แต่ทุกอย่างในนั้นกลับสะอาด เรียบร้อย และยังดูปลอดภัยสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเธอในตอนนี้คือเสียงเล็กๆ ที่ดังขึ้นในยามเช้าหรือหลังเลิกงาน“แม่ครับ~”มินตราหันกลับไป เด็กชายตัวเล็กกำลังวิ่งเข้ามาหาเด็กวัยสี่ขวบผิวขาวจัด ผมยุ่งเล็กน้อยจากการนอนกลางวัน ดวงตากลมโต เหมือนใครบางคนในอดีต ที่เธอไม่อยากพูดถึงอีก“ครับ ธ
ตราบาปหัวใจ ห้าปีผ่านไป
ธีรัชมองเธออย่างสมเพช ใบหน้าคมสันเคยอ่อนโยน กลับแข็งกร้าวจนน่ากลัว“ฉันเคยคิดว่าเธอเป็นคนที่สำคัญที่สุด เพราะฉันติดหนี้ชีวิตเธอ…” เขาหัวเราะเบา ๆ ทว่าเต็มไปด้วยความขมขื่น “แต่ที่จริง ฉันใช้ชีวิตอยู่กับคำโกหกมาตลอด”“พี่ธีรัช ฟังพิมพ์ก่อน...”“พอแล้ว!!”เสียงตวาดดังก้องไปทั่วห้อง ราวกับฟ้าผ่าพิมพ์นาราสะดุ้ง เธอไม่เคยได้ยินเขาตะคอกด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อน“ฉันทนกับคำโกหกของเธอมานานเกินไปแล้ว! เธอใส่ร้ายมินตรา ทำให้ฉันเกลียดเธอ ทำให้ฉันทำร้ายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า…”เสียงเขาเริ่มสั่นเล็กน้อย แววตาวาวด้วยน้ำตาที่ถูกกลืนไว้“ทั้ง ๆ ที่มินตราคือคนที่ช่วยชีวิตฉัน ทั้ง ๆ ที่ฉันควรจะทะนุถนอมเธอคนนั้น...”พิมพ์นาราหน้าซีดเผือด ความลับที่เธอพยายามปกปิดมาทั้งชีวิต วันนี้มันถูกเปิดเผยจนหมด“พี่ธีรัช... พิมพ์ขอโทษ…” เธอยื่นมือออกไปหาเขา น้ำตาคลอเบ้า“พิมพ์แค่... แค่รักพี่ พิมพ์แค่กลัวว่าพี่จะไม่เลือกพิมพ์…”“แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปทำลายชีวิตของมินตรา?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบแต่รุนแรง“เธอเคยเห็นบ้างไหมว่าเธอทำให้คนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิทเจ็บแค่ไหน?”พิมพ์นารานิ่งงันไปโดยสิ้นเชิง เธอไม่มีคำแก้ตัวใด ๆ ทั้
ตราบาปหัวใจ เขารู้แล้ว
เขาให้คนไปสืบเรื่องราวในอดีตของมินตรา ไม่นานนัก คนของเขาก็ติดต่อกลับมาพร้อมข้อมูล และหนึ่งในนั้นคือเบอร์ติดต่อของชายชราผู้เคยเป็นเจ้าหน้าที่ประจำค่ายอาสาเมื่อหลายปีก่อน คนที่ยังคงอยู่ และยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้“ผมจำได้ดีครับ” เสียงชายชราในสายโทรศัพท์พูดอย่างหนักแน่น“เด็กผู้หญิงคนนั้นตัวเล็ก ๆ แต่กล้าหาญมาก เธอกระโดดลงไปช่วยเด็กชายคนนั้นโดยไม่ลังเล ทั้ง ๆ ที่ตัวเองว่ายน้ำได้ไม่แข็งเท่าไหร่เลยนะครับ”ธีรัชนิ่งฟัง ไม่พูดแทรกแม้แต่นิดเดียว“ตอนนั้นเราต้องรีบลงไปช่วยพวกเขาทั้งคู่” ชายคนนั้นเล่าต่อด้วยน้ำเสียงจริงใจ“แต่เด็กหญิงคนนั้นน่ะ เป็นคนคว้าแขนเด็กชายไว้ก่อน ถ้าไม่มีเธอ เด็กคนนั้นคงจมน้ำไปแล้วแน่ ๆ”เหมือนทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหวเขานั่งอยู่คนเดียวในห้องทำงาน ท่ามกลางแสงสลัวจากโคมไฟบนโต๊ะ ภาพถ่ายเก่า ๆ ใบหนึ่งวางอยู่ตรงหน้า เป็นภาพที่คนของค่ายส่งมาให้หลังจากขอค้นแฟ้มเอกสารเก่าภาพของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนยิ้มอยู่หน้าเต็นท์กลางป่า ผมยาวถักเปียทั้งสองข้าง และที่ปลายเปีย มีโบสีฟ้าผูกไว้ธีรัชจำโบเส้นนั้นได้ เขาจำได้ทุกอย่าง แม้มันจะเคยเลือนรางอยู่ในความทรงจำ แต่เมื่อเห็นภาพนี้ มันกลับช
บางทีคุณอาจจะชอบ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน111.4K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn44.9K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.7K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.2K viewsทรายร้อนรัก
ชนิตร์นันท์131 viewsเมียลับที่ไม่ได้รัก
ทรายแมว151 viewsมะนาวลายส้ม My Lemon My Orange
ลิขิตา Likita168 viewsพ่อเพื่อนสอนสวาท
กาสะลอง374 views
