LOGINShare
9. เอะอะก็เข้าเรื่องงาน ทั้งที่เรายังคุยเล่นกันไม่จบเลย
Last Updated:
2025-07-24 11:05:21ห้องทำงานรองประธานบริษัท PNSP
“เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู! รู้จักคำว่า ‘มารยาท’ บ้างไหม? เรื่องพื้นฐาน... ไม่รู้เลยหรือไง” เสียงเย็นชา และเฉียบขาดของเจ้าของห้องดังขึ้นทันทีที่ประตูถูกเปิดโดยไม่ทันเคาะ อันดาถึงกับสะดุ้ง
“ขอโทษค่ะ” เธอรีบตอบ แล้วหมุนตัวถอยหลังออกไป ปิดประตูอย่างเรียบร้อย
ชนกันต์เหลือบตามองประตูอย่างหงุดหงิดเล็กๆ ขัดจังหวะงาน แล้วยังเปิดประตูโครมเข้ามาอีก
แต่อีกไม่กี่วินาทีต่อมา... เสียงเคาะเบาๆ ก็ดังขึ้น
ก็ยังดี... เธอยังรู้จักแก้ไข แต่ก็เหมือนจะกวนประสาท
ประตูเปิดออกอีกครั้ง ร่างระหงของอันดาโผล่พ้นเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอารมณ์ดี
“บอสคะ” เสียงหวานเจือความทะเล้นเล็กๆ เอ่ยขึ้น
“ที่นี่ไม่มีใครเรียกผมว่าบอส” เขาพูดเรียบๆ
“แหม... ยังไงซะฉันก็เป็น ‘คู่ควง’ ของคุณนะคะ ขอเรียกพิเศษกว่าคนอื่นหน่อยจะเป็นอะไรไป แถมเรียกแบบนี้เวลาออกงานก็เนียนขึ้นด้วย”
“อยากเรียกอะไรก็เรียก” เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าจากเอกสาร
“ค่ะ” เธอตอบรับ ยิ้มยังคงไม่หายจากใบหน้า
“แล้วนี่เข้ามาทำไม มีเรื่องอะไร?”
อันดาสูดหายใจเข้าเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
“บอสคะ... ขอเบิกเงินล่วงหน้าได้ไหมคะ?”
คำถามนั้นทำให้บรรยากาศในห้องเงียบไปชั่วครู่ เธอรู้ว่าเสี่ยง… ทำงานวันแรกก็มาขอเงิน เจ้านายคนไหนก็ต้องมีหงุดหงิดบ้างแหละ เธอแค่หวังว่าเขาจะไม่ด่าแรงเกินไป
“เท่าไหร่?”
“หนึ่งพันบาทก็ได้ค่ะ หรือถ้าสองพันได้ก็... เอ่อ... ขอบคุณมากเลยค่ะ” เธอพูดพลางก้มหน้าเกร็งๆ
ชายหนุ่มวางปากกาลง หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา ล้วงเงินแบงก์พันออกมาหลายใบ กะด้วยตาน่าจะราวๆ ห้าพัน แล้วส่งให้เธอ
อันดาชะงักนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้
“ให้เบิกเหรอคะ?” เสียงของเธอแฝงความดีใจ เงยหน้ามามองเขาตาไม่กระพริบ
“ไม่ใช่เบิก ฉันให้ไว้ใช้ แยกจากเงินเดือน” เขาตอบเสียงเรียบ “ยังไงตอนนี้ เธอก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว จะปล่อยให้อดๆ อยากๆ ก็กระไรอยู่”
อันดาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาสั่นไหว แต่ก็ยืดหลังตรง
“ไม่ได้ค่ะ ฉันแค่รับบทคู่ควง รับงาน รับเงิน ไม่เอาเงินคุณฟรีๆ หรอกค่ะ”
“คือ… ไม่เอา?” เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย มองเธออย่างท้าทาย
อันดารีบคว้าเงินมากอดไว้แน่น เหมือนกลัวเขาจะเปลี่ยนใจ
“เอาค่ะ! …แต่ขอถือว่ายืม เงินเดือนออก ฉันคืนแน่นอน ขอบคุณนะคะ”
เขาไม่ได้ตอบอะไร แค่พยักหน้าเบาๆ แล้วกลับไปจดจ่อกับงานตรงหน้า
ทันทีที่เธอปิดประตูออกไป รอยยิ้มจางๆ ก็ผุดขึ้นบนใบหน้าชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว
ให้เงินฟรีๆ ก็ยังจะไม่เอา
เขาส่ายหัวเบาๆ พลางพึมพำในใจ
จะไปสนใจทำไมกัน… ที่ให้ไปก็เพราะสงสารเท่านั้น
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่หน้าบริษัท
ใกล้เวลานัดพบลูกค้าใหญ่ นาวินเดินเข้ามาแจ้งชนกันต์ ก่อนที่ทั้งสามคนจะพากันออกจากออฟฟิศไปยังรถตู้สีดำเงาที่จอดรออยู่หน้าบริษัท
อันดานั่งเบาะหลังติดกระจก ข้างๆ ชนกันต์ ส่วนนาวินนั่งด้านหน้าใกล้คนขับ เพราะต้องคอยบอกทาง
อันดาแอบเหลือบมองชายหนุ่มข้างกาย
…ในใจนึกยิ้มขำ เห็นเย็นชาแบบนี้ แต่เขาเป็นคนใจดี เมื่อนึกถึงตอนที่ให้เงินเธอยืม
ห้องอาหารส่วนตัว โรงแรมณพาท
“ปกติเห็นคุณกันต์มากับคุณนาวินสองคนตลอด วันนี้กลับพาสาวสวยมาด้วย... แปลกใจอยู่นะครับ” คุณพิเชษฐ์ ลูกค้ารายใหญ่ที่นัดมาคุยเรื่องสัญญาใหม่หัวเราะร่วน แววตาไม่ปิดบังความสนอกสนใจในตัวอันดาแม้แต่น้อย
ดวงตาเขามองต่ำลงไปที่ช่วงอกของเธอ ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปาก …ท่าทางไม่น่าดูเอาเสียเลย
“ครับ ช่วงนี้นาวินมีงานเยอะเกินไปหน่อย เลยให้เธอมาช่วยเป็นเลขาอีกคน” ชนกันต์ตอบเรียบๆ
“เลขาคนใหม่แน่เหรอครับ?” คุณพิเชษฐ์โน้มตัวมากระซิบใกล้ๆ น้ำเสียงเจือความล้อเลียนอย่างโจ่งแจ้ง “ถ้าใช่จริงๆ ผมขอทำความรู้จักหน่อยได้ไหมล่ะ?”
ชายหนุ่มปรายตามองคนถามด้วยสายตานิ่งเรียบ แต่นัยน์ตาเต็มไปด้วยแววไม่พอใจ
...สายตาของไอ้คนนี้มันไม่ใช่แค่ ‘ชื่นชม’ แต่มันคือความละลาบละล้วงแบบหยาบคาย
“เธอเป็นคนของผมครับ” คำตอบนั้นถูกเปล่งออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ เย็นเฉียบ แต่หนักแน่น
คุณพิเชษฐ์ชะงักเล็กน้อย ยิ้มบางอย่างรู้ทัน แต่ก็เหมือนยังไม่รู้จักคำว่า ‘หยุด’
“งั้น… คุยเรื่องงานกันต่อดีกว่านะครับ” นาวินรีบแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ พยายามประคองสถานการณ์ให้ไม่ตึงเครียดไปกว่านี้ เขาหยิบสัญญาขึ้นมาวางตรงหน้าอีกฝ่าย
“นี่ครับ เราได้แก้ไขตามรายละเอียดที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้าแล้ว”
“อะไรกัน เอะอะก็เข้าเรื่องงาน ทั้งที่เรายังคุยเล่นกันไม่จบเลย” คุณพิเชษฐ์เอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะยกแขนพาดพนักพิงอีกด้าน รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นที่มุมปาก
Latest chapter
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 14. คุณมากับใครเหรอครับ
รถตู้หรูสีดำเงาวับค่อยๆ เคลื่อนมาจอดนิ่งบริเวณหน้าทางเข้างาน ซึ่งปูพรมแดงทอดยาวจากขอบถนนไปจนถึงบริเวณหน้าห้องจัดเลี้ยง นักข่าว และช่างภาพหลายคนต่างจับจองมุมถ่ายภาพ แข่งกันเก็บทุกวินาทีของค่ำคืนนี้อย่างตั้งใจชนกันต์ก้าวลงจากรถก่อน แล้วจึงโน้มตัวลงเล็กน้อย ยื่นมือไปหาอันดาที่อยู่ด้านในด้วยท่าทีสุภาพ อ่อนโยน ภาพของชายหนุ่มในชุดสูทดำเนี๊ยบ ที่กำลังพยุงหญิงสาวออกจากรถ ยิ่งทำให้เขาดูสมบูรณ์แบบราวเจ้าชายในสายตาผู้คนรอบข้างแต่สำหรับหลายคน นี่ไม่ใช่ภาพที่แปลกตา เพราะชนกันต์มักปรากฏตัวในงานลักษณะนี้ พร้อมกับหญิงสาวคนสวยเสมอ โดยเฉพาะบรรดาคู่ควงในวงการบันเทิงที่เปลี่ยนหน้ากันมาอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่เคยมีใครอยู่เคียงข้างเขานานเกินปี ยกเว้นเพียง “คุณเอมอมร” สาวนอกวงการเพียงคนเดียวที่เคยคบหากับเขายาวนานเกือบสองปี ซึ่งครั้งนั้นหลายคนต่างคาดหวังว่าเธออาจเป็น ‘ตัวจริง’ ... แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่คืนนี้... เขากลับมาพร้อมหญิงสาวนอกวงการอีกคน ที่ดูแตกต่างจากคนก่อนๆอันดาจับมือของเขาไว้ ก่อนจะก้าวลงจากรถอย่างระมัดระวัง แล้วเขาก็พาเธอคล้องแขน เดินเข้าสู่งานด้วยความมั่นใจเธอก้มมองมือตัวเองที่คล้องอยู่กับแขนขอ
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 13 . จะยิ้มทำไมกันนะ?
นาวินถึงกับอ้าปากค้าง พลางกระซิบกับตัวเอง “สวย... เกินคาดมาก” เมื่อเห็นอันดาปกติอันดาก็จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้ว แต่เพราะมักไม่แต่งหน้าแต่งตัว เลยดูเรียบง่าย แต่พอได้รับการดูแลจากช่างฝีมือระดับสูงแบบนี้ เธอกลับดูราวกับเป็นคนละคนชนกันต์ยังคงจ้องเธอไม่วางตา เขารู้ดีว่าเธอเป็นคนสวย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าพอได้รับการปรุงแต่งแล้ว จะกลายเป็นหญิงสาวที่งดงามได้ขนาดนี้...“เอ่อ... สวยจริงเหรอคะ ฉันรู้สึกไม่ค่อยชินเลยค่ะ” อันดาถามเสียงเบาอย่างไม่มั่นใจนัก ปกติแล้วเธอไม่เคยแต่งตัวเปิดเผยเรือนร่าง หรือแต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้มาก่อนเลย“สวย” คำตอบสั้นๆ แต่หนักแน่นหลุดออกมาจากปากของชนกันต์ อย่างที่ไม่มีใครคาดคิด แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่คิดว่าจะพูดคำนั้นออกไปอันดาอมยิ้มอย่างเขินอายโดยไม่รู้ตัว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ เพียงแค่ได้ยินคำชมนั้นจากเขา ตอนแรกเธอนึกว่าเขาคงจะพูดแซวประมาณว่า ไปส่องกระจกดูก็รู้แล้วมั้ง ซะอีกนาวินที่ยืนฟังอยู่เงียบๆ ถึงกับหลุดยิ้มเมื่อได้ยินเจ้านายพูดเช่นนั้น เขาจึงขอตัวออกไปข้างนอก ปล่อยให้เจ้านายของเขาได้อยู่ตามลำพังกับ ‘คู่ควง’ ที่ดูเหมือนจะเริ่มกลายเป
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 12. แข็งนอก แต่ข้างในกลับอบอุ่นเกินคาด
อันดานึกสงสารคุณพิเชษฐ์อยู่บ้าง แต่สิ่งที่เขาทำก็เกินให้อภัยจริง ๆ อย่างที่ชนกันต์บอก หากหยุดตอนนี้ ทุกอย่างอาจยังพอมีทางกลับตัวได้ แต่ถ้ายังไม่ยอมหยุด... ก็คงต้องปล่อยให้ผลกรรมจัดการเองทันทีที่ขึ้นมานั่งบนรถตู้หรู อันดาก็หันมายกนิ้วโป้งสองข้างให้ชนกันต์ พร้อมกับรอยยิ้มกว้างสดใส“สุดยอดเลยค่ะ!” เธอบอกอย่างตื่นเต้น เขาเก่งมากจริง ๆ และวันนี้เขาก็ทำให้เธอประทับใจจนไม่รู้จะพูดอย่างไรดีชนกันต์เสมองไปทางหน้าต่าง เหมือนไม่สนใจ แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกไปจากทุกครั้งที่ผ่านมาปกติแล้ว ผู้หญิงที่เข้าหาเขามักจะเอ่ยคำชมหวานหู เช่น‘คุณกันต์เก่งจังเลยค่ะ’‘คุณกันต์ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ฉันประทับใจคุณจริง ๆ’‘ถ้าเราได้คบกันจริง ๆ คงดีไม่น้อยเลยนะคะ ที่จะได้มีคนดีๆ แบบคุณคอยปกป้อง’แต่คำพูดพวกนั้น เขาฟังแล้วก็ลืม เพราะไม่รู้ว่าอันไหนจริง อันไหนเสแสร้งทว่า... คำชมจากอันดาไม่ได้มาในรูปคำพูดเลิศหรู หากแต่เป็นท่าทางตรงไปตรงมา ซึ่งทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวรู้สึกตัวอีกทีก็รีบหุบยิ้มลง แล้วหันมามองเธอด้วยท่าทีเฉยเมยเหมือนเดิม เพราะในความจริง เขากับเธอก็ไม่น่าจะมีอะไรเกินกว่านี้ ฐานะก็ต่างกัน นิสัยเธอก
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 11. โลกนี้เป็นของคนที่มีอำนาจ
“แล้วยังไงครับ โลกนี้เป็นของคนที่มีอำนาจ คนที่ให้ผลประโยชน์ได้มากก็เป็นผู้ชนะอยู่วันยังค่ำ ต่อให้เธอไม่เต็มใจ ผมก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่” พิเชษฐ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเย็น เขาลุกขึ้นยืน หมายจะเดินเข้าไปฉุดอันดาขึ้นจากเก้าอี้ โดยไม่สนว่าอยู่ต่อหน้าใคร เพราะมั่นใจในอำนาจของตนว่าไม่มีใครกล้าขัด…แต่เขาคิดผิดทันทีที่แขนของเขาเอื้อมไปใกล้หญิงสาว กลับถูกมือหนาของชนกันต์คว้าหยุดไว้ ก่อนจะบิดข้อมืออีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ล็อกตัวไว้แน่น แล้วผลักออกห่าง"ผมว่า ถึงเวลาต้องจบเรื่องนี้ได้แล้ว" ชนกันต์เอ่ยเสียงเย็น แล้วปล่อยหมัดซัดเข้ากลางใบหน้าพิเชษฐ์เต็มแรง ตามด้วยเท้ากระแทกซ้ำจนอีกฝ่ายล้มลง"ผมอุตส่าห์พยายามหลับหูหลับตา เฉยชากับนิสัยคนอย่างคุณ แต่คุณก็ยังกล้าทำเรื่องต่ำทรามแบบนี้ต่อหน้าผม!" เขาคำราม ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่เท้า และมือนั้นยังระดมกระหน่ำใส่พิเชษฐ์ไม่หยุด“คุณกันต์! พอเถอะครับ พอได้แล้ว!” นาวินรีบเข้ามาห้าม จนตัวเองโดนผลักกระเด็นเล็กน้อย ก่อนที่ชนกันต์จะยอมหยุดเขาสูดลมหายใจลึก ดึงชายเสื้อสูทที่หลุดลุ่ยกลับเข้าที่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ดวงตายังวาวโรจน์ด้วยไฟโทสะ
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 10. คุณคิดเห็นยังไง คุณอันดา?
ชนกันต์เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศผิดปกติในโต๊ะอาหารนี้ เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายมาคุยธุรกิจ หรือมาหาเรื่องและสิ่งที่คุณพิเชษฐ์พูดต่อมา... ก็เกินขอบเขตของความอดทนโดยสิ้นเชิง“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ผมจะพูดตรงๆ ... ผมถูกใจเลขาคนใหม่ของคุณมาก คุณก็คงผ่านมาก่อนแล้วไม่รู้กี่ครั้ง งั้นถือว่าแบ่งปันกันบ้างเถอะครับ ขอแค่คืนเดียว แลกกับลายเซ็นในสัญญา ผมว่าคุณคงไม่ขาดทุนหรอก จริงไหม?”มือของชนกันต์กำแน่น เส้นเลือดที่ขมับปูดเด่น...สายตาเขานิ่งเหมือนเดิม แต่ภายใต้ความนิ่งนั้นเต็มไปด้วยคลื่นความโกรธที่แทบจะปะทุการดูถูกผู้หญิงคนหนึ่งต่อหน้าเขาแบบไม่ไว้หน้าเช่นนี้ ไม่เพียงแค่ล่วงเกินศักดิ์ศรีของเธอ... แต่มันคือการเหยียบย่ำความเป็นมนุษย์เขารู้ว่าคุณพิเชษฐ์เป็นคนอย่างไร ประวัติเสือผู้หญิงของอีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องลับในแวดวงธุรกิจ แต่ไม่คิดว่าจะกล้าล้ำเส้น... กล้าพูดอะไรแบบนี้กับเขา ต่อหน้าเขาอันดาต้องพยายามข่มอารมณ์โกรธเช่นกัน เธอจับจ้องไปยังทีท่าของชนกันต์ หวังว่าเขาจะลุกขึ้นช่วยเหลือเธอ ไม่ใช่เลือกที่จะเพิกเฉยเพียงเพราะผลประโยชน์ หากเขาทำเช่นนั้น เธอจะถือว่าบุญคุณที่เคยมีต่อกันสิ้นสุดลง และหลังจากนี้... ก
ตอนแรกว่าจะไม่รัก 9. เอะอะก็เข้าเรื่องงาน ทั้งที่เรายังคุยเล่นกันไม่จบเลย
ห้องทำงานรองประธานบริษัท PNSP“เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู! รู้จักคำว่า ‘มารยาท’ บ้างไหม? เรื่องพื้นฐาน... ไม่รู้เลยหรือไง” เสียงเย็นชา และเฉียบขาดของเจ้าของห้องดังขึ้นทันทีที่ประตูถูกเปิดโดยไม่ทันเคาะ อันดาถึงกับสะดุ้ง“ขอโทษค่ะ” เธอรีบตอบ แล้วหมุนตัวถอยหลังออกไป ปิดประตูอย่างเรียบร้อยชนกันต์เหลือบตามองประตูอย่างหงุดหงิดเล็กๆ ขัดจังหวะงาน แล้วยังเปิดประตูโครมเข้ามาอีก แต่อีกไม่กี่วินาทีต่อมา... เสียงเคาะเบาๆ ก็ดังขึ้นก็ยังดี... เธอยังรู้จักแก้ไข แต่ก็เหมือนจะกวนประสาทประตูเปิดออกอีกครั้ง ร่างระหงของอันดาโผล่พ้นเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอารมณ์ดี“บอสคะ” เสียงหวานเจือความทะเล้นเล็กๆ เอ่ยขึ้น“ที่นี่ไม่มีใครเรียกผมว่าบอส” เขาพูดเรียบๆ“แหม... ยังไงซะฉันก็เป็น ‘คู่ควง’ ของคุณนะคะ ขอเรียกพิเศษกว่าคนอื่นหน่อยจะเป็นอะไรไป แถมเรียกแบบนี้เวลาออกงานก็เนียนขึ้นด้วย”“อยากเรียกอะไรก็เรียก” เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าจากเอกสาร“ค่ะ” เธอตอบรับ ยิ้มยังคงไม่หายจากใบหน้า“แล้วนี่เข้ามาทำไม มีเรื่องอะไร?”อันดาสูดหายใจเข้าเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ“บอสคะ... ขอเบิกเงินล่วงหน้าได้ไหมคะ?”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศใ
You may also like
ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz21.7K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก25.0K viewsพันธะร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol16.8K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ48.0K viewsรอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]
มณีภัทรสร98 viewsก็แค่เมียเก่า
ดอกอ้อลู่ลม4.0K viewsสัญญารักของยัยตัวร้าย
สุรารักษ์156 viewsWhere the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ
จันทร์เจ้าฟากฟ้า98 views
