12 - หวงหรือไง

หวงหรือไง

“คุยอะไรกันอยู่หนุ่ม ๆ” สุทัศน์ที่พึ่งจะลงมาจากชั้นบนของบ้านนั้นเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าแขกผู้มาเยือนเป็นเพื่อนของลูกชายตนที่หายหน้าหายตาไปนานเพราะไปเรียนที่ต่างประเทศกัน

“อาทัศน์สวัสดีครับ”

สองแฝดหนุ่มได้แต่ยกมือขึ้นไหว้ทำความเคารพผู้ใหญ่อย่างอ่อนน้อม เมื่อเห็นเป็นผู้อาวุโสของที่นี่เดินมาทันทายพวกตน

“ไปอยู่ต่างประเทศเสียนาน หน้าออกไปทางฝรั่งเสียแล้วสองแฝด ตามสบายเลยนะ อาไม่อยู่รบกวนวัยรุ่นอย่างพวกเราแล้ว” สุทัศน์ได้แต่เอ่ยแซวสองแฝดเพื่อนลูกชายอย่างนึกเอ็นดู

“พ่อจะไปไหนครับ” ปกรณ์กิตติ์เอ่ยถามคนเป็นพ่อขึ้น เมื่อเห็นว่าบิดาของเขานั้นแต่งตัวดูดีกว่าทุกวัน คงต้องมีธุระออกไปข้างนอกแน่

“ไปทำธุระนิดหน่อยแล้วแป้งกับปิ่นขอไปด้วย แกมีอะไรหรือเปล่าไอ้กิตติ์” สุทัศน์ตอบลูกชายออกไปตามตรง เพราะเขาพาหญิงสาวสองคนไปด้วยกันจริง แล้วถามลูกชายอย่างนึกจับผิด เพราะร้อยวันพันรปีเจ้าลูกชายไม่เคยถามไถ่เลยว่าผู้เป็นพ่อนั้นจะไปไหน

“เปล่าครับ”

ปกรณ์กิตติ์รีบปฏิเสธทันควัน เมื่อเจอสายตาคู่นั้นของผู้เป็นพ่อมองมาอย่างจับผิด และสุทัศน์ก็เดินออกไปทันที เพราะรู้ว่าสองสาวรออยู่ที่รถแล้ว

“น้องคนนั้นชื่ออะไรหรือว่ะไอ้กิตติ์” อคิราห์หันมาถามทางปกรณ์กิตติ์ต่อทันที เพราะหญิงสาวที่เดินออกไปนั้นยังคงเป็นที่สะดุดตาของเขาอยู่

“พวกมึงสองคนเลิกแสดงสายตาเจ้าชู้แบบนี้เลยนะ” ปกรณ์กิตติ์ได้แต่ตำหนิเพื่อนทั้งสองคนออกไป พูดว่าสนใจน้องสาวบุญธธรรมเขาอยู่หยก ๆ แต่พอเจอคนสวย ๆ เข้าหน่อย สายตาแพรวพราวออกมาทันที

“มึงมองออก?” อัคนีเลิกคิ้วถาม

“ไม่ออกนะสิแปลก แหม่...กูอุตส่าห์จะใจอ่อนยอมช่วยมึงอยู่แล้วเชียวไอ้ไฟ แต่เห็นสายตาของมึงตอนนี้ กูว่ากูเปลี่ยนใจแล้ว”

“มึงหมายความว่ายังไงไอ้กิตติ์” อัคนีท่าทีร้อนรนขึ้นมาทันที ที่เมื่อกี้เผลอหลงใหลไปกับสาวรูปงาม โดยลืมไปว่าจุดประสงค์ของตนคืออะไร

“ก็ตามที่พูดนั้นแหละ ใครชอบใครก็ใช้ความสามารถจีบเอาเองสิ จะมาหาพ่อชักพ่อสื่อกันทำไม เก่งนักไม่ใช่เหรอ เรื่องหว่านเสน่ห์ให้สาว ๆ เข้ามาติดกับ” ปกรณ์กิตติ์ได้แต่เอ็ดอัคนี แถมยังพูดจาแหนบแนมใส่อีกด้วย

“หวงหรือไงว่ะ?” อคิราห์จึงถามขึ้นมาบ้าง เมื่อเขาสังเกตอาการของปกรณ์กิตติ์จนแน่ใจแล้วว่าทั้งหมดนี้คืออะไร ปากบอกไม่สนใจน้องสาวบุญธรรม แต่อาการแสดงของปกรณ์กิตติ์นั้นช่างสวนทางกันจริง ๆ

“หวงอะไร มึงพูดอะไรไอ้ฟืน” ปกรณ์กิตติ์ได้แต่ยกแก้วน้ำเปล่าตรงหน้าขึ้นดื่มแก้เก้อ เมื่อเจออคิราห์พูดจี้ใจขนาดนี้

“ก็ท่าทีของมึงตอนนี้ไง มันเหมือนคนหวงก้างยังไงก็ไม่รู้” อคิราห์พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็น้องเขาอยู่ในพื้นที่ของมัน ก็เหมือนเป็นคนของมันไหม ยิ่งแต่น้องแป้งแล้ว ถือว่าเป็นน้องสาวของมันนะเว้ย เป็นใครจะไม่หวงน้องกันวะ สวยแบบนี้” อัคนีแฝดผู้น้องจึงพูดขึ้นมาบ้าง

“พวกมึงสองคนหยุดเถียงกันเลย มึงจะเว้นคนในบ้านกูไว้ไม่ได้เลยหรือไงว่ะ ทำไมถึงชอบล่าแต้มกันนัก ถือว่ากูขอล่ะ...” ปกรณ์กิตติ์รีบปราม เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องเริ่มจะไม่ลงลอยกัน และเอ่ยขอร้องเพื่อนทั้งสองขึ้น

“แต่กับน้องแป้ง กูไม่ได้คิดจะล่าแต้มเลยนะเว้ยไอ้กิตติ์ กูชอบน้องเขาจริง ๆ กูเลยอยากจีบเผื่อได้เธอไปเป็นแม่ของลูก” อัคนีพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกับปกรณ์กิตติ์อีกครั้ง เพื่อให้เขาเชื่อมั่นใจคำพูดของตน

“ไหนพวกเราเคยสัญญากันไว้ไงว่ะ ว่าจะไม่จีบหรือมาชอบคนใกล้ตัวของเพื่อน” ปกรณ์กิตติ์จึงยกเหตุผลเมื่อสมัยที่เคยเรียนอยู่ที่นี่ด้วยกันขึ้นมาอ้าง เพราะเขาเองยังคงลำบากใจ และไม่อยากผิดใจกันกับเพื่อน

หากว่าอนาคตในวันข้างหน้าทั้งคู่ตกลงปลงใจกันแล้ว และทั้งคู่เกิดปัญหาหรือผิดใจกันกับหญิงคนรัก กลัวว่าจะมองหน้ากันไม่ติด และอาจจะตัดเพื่อนกับเขาไปเลยก็ได้

เพราะเหตุนี้พวกเขาทั้งสามเลยยึดคติไว้ตลอด ว่าจะไม่จีบหรือชอบคนใกล้ตัวหรือแม้แต่คนที่รู้จักสนิทของเพื่อน

“น้องแป้งก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับมึงนี่ไอ้กิตติ์ มึงจะหวงทำไมนักหนา” อคิราห์พูดขึ้นมาบ้าง เมื่อปกรณ์กิตติ์ยกเหตุผลตั้งแต่สมัยเรียนขึ้นมาอ้าง

“แต่ยัยนั่นก็เป็นคนที่นี่ไหมว่ะ”

“ไม่รู้ล่ะ ยังไงกูจะจีบน้องแป้ง” อัคนียังคงยืนกรานอยู่เช่นเดิม เพราะความตั้งใจของตนที่มีเธอหญิงสาว หากเขาคิดฟันเล่น ๆ มีหวังพี่ชายบุญธรรมอย่างปกรณ์กิตติ์ได้ฆ่าเขาตายแน่

*

*

ห้างสรรพสินค้า

“เสร็จธุระแล้วพากันมารอลุงที่รถนะ” สุทัศน์เอ่ยบอกสองสาวที่ติดรถมาด้วย เมื่อรถจอดสนิทที่ชั้นจอดรถใต้ดินในห้างสรรพสินค้าดัง

“เราไปกันเถอะแป้ง” ปิ่นมุกจึงหันมาชวนทางศิรดา

“เราขอไปด้วยกันกับปิ่นดีกว่า เพราะไม่รู้ว่าจะไปไหนดี”

“อ้าว แล้วแป้งมาด้วยทำไม”

“เราแค่ไม่อยากอยู่บ้าน เลยหาทางอู้งาน” ศิรดาพูดแค่นั้น ทั้งสองก็พาดันเดินไปขึ้นลิฟท์ทันที

ใครจะอยากอยู่บ้านกันละ ขืนเธออยู่บ้านมีหวังเธอคงโดนปกรณ์กินติ์จับกดเป็นแน่ เหตุนี้เธอจึงหาข้ออ้างออกมาข้างนอกแทนที่จะอยู่บ้านนอนพักผ่อนแบบสบาย