All Chapters of ตีตราจอง น้องบุญธรรม: Chapter 1 - Chapter 10

น้องบุญธรรมร่างบางของหญิงสาวที่หลับอยู่บนเตียงกว้างภายในกระท่อมไม้หลังงาม ที่ภายด้านในตกแต่งอย่างหรูหราราวกับว่าเป็นบ้านพักชั้นดีนี้เอง ซึ่งตั้งอยู่ภายในสวนผลไม้ เธอกำลังเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้า ๆ ในช่วงมืดของวัน กลับได้ยินเพียงเสียงหรีดหริ่งเรไรร้อง พระอาทิตย์ก็คงจะลับขอบฟ้าไปนานแล้ว เพราะภายในห้องมีเพียงแสงสว่างจากหลอดไฟเท่านั้นนี่เธอเผลอหลับลงไปตั้งแต่ตอนไหนอีก จำได้ว่าเธอเองก็ตื่นขึ้นมาแล้วรอบหนึ่ง แต่ทำไมเธอถึงหลับลงไปอีกได้ล่ะ เธอกวาดสายตามองไปยังรอบ ๆ ห้องสีเหลี่ยมก็พบเพียงชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา ซึ่งสายตาคมก็กำลังจับจ้องมองมาทางเธออยู่เช่นกัน“อยากจะถามอะไรก็ถามมาเถอะ จ้องอยู่แบบนั้นฉันไม่รู้เรื่องหรอกนะ” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องมองหน้าเขาราวกับว่าสงสัยเหหมือนมีความนัยอะไรอยากจะถามปกรณ์กิตติ์ ณรงค์สิทธิเดช หรือ กิตติ์ หนุ่มโสดวัย 28 ปี ซึ่งเป็นเจ้าของสวนผลไม้ทางภาคตะวันออกของประเทศ ที่รับช่วงสืบทอดมรดกและได้รับดูแลต่อมาจากบิดาเพราะเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียว“ตอนนี้กี่โมงแล้ว?” เธอจึงตัดสินใจถามเขาออกไป เพราะไม่รู้ว่าควรจะถามอะไร แค่ตื่นขึ้นมาแล้วมีค

ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นรุ่งเช้าหญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่ของวันใหม่ กลับพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดอันแสนอุ่นของเขาเสียแล้ว และศีรษะที่หนุนต่างหมอนมาตลอดทั้งคืน นั่นก็เป็นท่อนแขนของเขา ใบหน้าหล่อเหลาที่เปลือกตายังคงปิดสนิท มองแล้วช่างเป็นภาพที่หาดูได้ยากมาก เพราะทุกครั้งที่ใบหน้านี้เปิดเปลือกตาขึ้นนั้น คิ้วเข้มมักจะขมวดอยู่เป็นปมตลอดเวลา ราวกับว่ามีเรื่องกลุ้มใจให้ครุ่นคิดอยู่ตลอดมือเล็กกรีดนิ้วเรียวยาวไปตามกรอบของใบหน้าหล่ออย่างหลงใหลเพ่งพินิจพิจารณาสำรวจมอง โดยที่เจ้าของใบหน้าหล่อนั้นยังคงปิดเปลือกตาหลับสนิทอยู่“คุณกิตติ์! นี่คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เธอเบิกตาโพล้งถามออกไปอย่างตกใจ เพราะเจ้าของใบหน้าหล่อที่หลับสนิทอยู่นั้น เปิดเปลือกตาขึ้นมาแถมมือของเขายังกำที่ข้อมือเธอเอาไว้แน่นอีก“ก็...ตื่นตั้งแต่ที่รู้ว่าเธอกำลังแต๊ะอั๋งฉันอยู่นี่แหละ” เขาตอบพร้อมกับหันมามองหน้าเธออย่างอยากจะกวนประสาทเธออีกด้วย“คะ ใครแต๊ะอั๋งคุณกัน...” เธอตอบเสียงตะกุกตะกักแล้วรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะรู้สึกประหม่า และพยายามจะผละตัวออกจากวงแขนกว้างของเขา“ถ้าอยากหรืออดทนไม่ไหว ก็บอกกันดี ๆ จะได้จ

ดูไม่ปกตินะ“ใครจะกล้ามารังแกยัยนี้ ขืนมีคนมารังแกพวกมึงคิดว่าพ่อกูจะปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ พวกมึงเองก็รู้ดี ว่าพ่อกูทั้งรักทั้งหวงยัยนี้ยิ่งกว่ากูที่เป็นลูกในไส้เสียอีก” ปกรณ์กิตติ์ขึ้นอย่างรู้สึกน้อยใจ แต่ยังเป็นวาจาที่แหนบแนมศิรดา“ก็น้องเขาเป็นผู้หญิงไหมว่ะไอ้กิตติ์ เหมือนกันกับมึงที่เป็นผู้ชายอกสามศอกเสียที่ไหน” อคิราห์พูดเสริม เพราะเขาเห็นดีเห็นงามกับที่น้องชายพูด“พวกมึงเอาตาข้างไหนมองกันว่ะ ว่ายัยนี้เป็นผู้หญิง” ปกรณ์กิตติ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก แล้วยกแก้วเครื่องดื่มที่อคิราห์ยื่นมาให้ตรงหน้าขึ้นกระดกทันทีทีเดียวหมดแก้ว“ตาสองลูกของพวกกูนี่แหละ ว่าแต่มึงดูไม่ปกตินะไอ้กิตติ์” อคิราห์เอ่ยพร้อมกับจ้องมองปกรณ์กิตติ์อย่างนึกจับผิดในท่าทีแปลก ๆ ไปของเพื่อนที่ม่ได้เจอกันนาน“มะ ไม่ปกติยังไงว่ะ กูก็ดูปกติดี อาจเป็นเพราะพวกเราไม่ค่อยได้เจอหน้ากันนานหรือเปล่า พวกมึงสองคนเลยมองกูเปลี่ยนไป” ปกรณ์กิตติ์เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสูง และพยายามปั้นหน้าเก็บอาการให้เป็นปกติที่สุด“คงงั้นมั้ง แต่กูเห็นด้วยกับไอ้ฟืนนะ ว่ามึงก็ดูเหมือนไม่ค่อยปกติจริง ๆ” อัคนีผู้เป็นแฝดน้อง ก็เห็นด้วยกับแฝดพี่

คนคุ้นเคยบ่ายคล้อยของวันต่อมาสวนปกรณ์กิตติ์“มาหาใครค่ะ” หญิงสาวถามแขกผู้มาเยือนขึ้นทันที ขณะที่เธอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ที่หน้าบ้าน แล้วเห็นรถไม่คุ้นตาขับเข้ามาจอดที่ลานกว้างปิ่นมุก หญิงสาวคนสนิทของศิรดา เป็นลูกสาวของ ‘แก้วตา’ ซึ่งเป็นแม่บ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ที่เธอลืมตาดูโลกแล้ว และเติบโตมาพร้อมกันกับศิรดาภายในสวนผลไม้แห่งนี้“กิตติ์อยู่ไหม พาฉันไปพบเขาหน่อย” เสียงของหญิงสาวผู้มาเยือนเอ่ยถามขึ้นมาทันทีรสรินทร์ หรือ โรส อดีตคนคุ้นเคยของปกรณ์กิตติ์ที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ต้องแยกย้ายกันไปเมื่อทั้งคู่เรียนจบ เพราะหญิงสาวตัดสินใจจบความสัมพันธ์ลง แล้วเลือกที่จะไปใช้ชีวิตในต่างแดนกับชายคนรักหญิงสาวสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดกับรองเท้าส้นสูงพร้อมกับแว่นกันแดดบดบังใบหน้าขาวผ่อง บนตัวล้วนแต่มีเครื่องประดับราาคาแพง ซึ่งดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าไม่ใช่คนพื้นที่นี้แน่“เอ่อ...คือว่า” ปิ่นมุกได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคนตรงหน้าเช่นไร และอีกอย่างเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใครกัน อยู่ที่นี่มาจนอายุ 23 ปีแล้ว เธอยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมาถามหาเจ้านายหนุ่มของเธ

ต้องทำเวลา NCบทเพลงรักอันแสนเร่าร้อนได้เริ่มขึ้นในทันที หลังจากที่ทั้งคู่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกทั้งหมดทุกชิ้นแล้ว เพราะต่างต้องรีบทำแข่งกับเวลาที่เร่งรีบ ขืนชักช้ากว่านี้มีหวังคนคงสงสัยกันเป็นแน่“อ๊ะ เสียว”เสียงครวญครางร้องของศิรดาดังขึ้นมาเป็นระยะ ตั้งแต่ที่เขานั้นเริ่มขยับสะโพกตอกอัดใส่เธอตั้งแต่คราแรกด้วยจังหวะที่เนิบนาบแล้ว และเริ่มไต่ระดับขึ้นตามมาเรื่อยย ๆ“เสียวก็ร้องออกมา ปล่อยอารมณ์ไปกับมันแป้ง” เสียงกระเส่าเอ่ยบอกคนใต้ร่างเพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายลดความกังวลลงบ้าง เพราะเขารับรู้ได้ว่าเธอกำลังตื่นเต้นมาก รู้สึกถึงสัมผัสจากแรงตอดรัดภายในร่องฉ่ำที่บีบรัดเป็นจังหวะถี่เร็วตับ ตับ ตับ“อยากขึ้นเองไหม” เขาผ่อนแรงลงเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามเธอออกไป เพราะอยากจะเป็นฝ่ายเอาใจและตามใจเธอบ้าง เขาเองก็ไม่รู้หรอก ว่าเธอนั้นมีความสุขไปด้วยกันกับเขาหรือเปล่าเธอได้แต่ส่ายหน้าให้เขาเป็นคำตอบ และรีบเร่งให้เขารีบดำเนินบทรักนี้ให้จบลงเร็วไว เพราะว่าเวลานี้ก็ผ่านมาหลายนาทีแล้ว ตั้งแต่ที่เขาสอดใส่เขากลับไม่ยอมเสร็จสมสักที ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจหรือเปล่าและเธอก็ยังมีความกังวลคิดมากอยู่ตลอด หาก