LOGINShare
2 - ทำไมต้องแคร์คนอื่น
Last Updated:
2025-11-12 18:18:23ทำไมต้องแคร์คนอื่น
“เสร็จจแล้วก็มากินข้าวสิ” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าเธอเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“คุณเอารถอะไรมา ฉันจะกลับเข้าบ้าน ไปกินข้าวไปนอนที่นั่นดีกว่า” ศิรดาไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูด เธอกลับถามหากุญแจรถทันที
ปกรณ์กิตติ์ที่ได้ยินประโยคไม่เข้าหู ก็ลุกพลวดขึ้นหุนหันเดินมาหาเธอทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะไม่พอใจในสิ่งที่เธอทำตัวเมินใส่เขาเอาเสียเลย แล้วคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเธอ
“แต่นี่มันดึกแล้วน่ะแป้ง ไปกินข้าวก่อน แล้วก็นอนที่นี่ต่ออีกสักคืน พรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านมันไม่หายไปไหนหรอก” น้ำเสียงกดต่ำเอ่ยพูดกับเธอ
“คือ...”
“จะมากินข้าวดี ๆ หรือจะให้ฉันทำอย่างอื่นแทน” เขาพูดพร้อมกับใช้สายตาข่มขู่แถมยังมองแทะโลมที่ร่างกายของเธออีกด้วย
ศิรดาจึงต้องจำใจเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่เขานั้นได้จัดเตรียมอาหารไว้รอเธอแล้ว และเธอก็ยอมนั่งทานแบบเงียบ ๆ โดยไม่กล้าพูดอะไรสักคำ และรีบจัดการเก็บโต๊ะเก็บของให้เรียบร้อยเมื่อรับประทานเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจับรับยาจากมือของเขาที่ส่งมาให้เธอ
“กินยาด้วย” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยกับเธอ
“มียาแค่นี้...” เธอขมวดคิ้วก่อนที่จะตัดสินใจถามเขาออกไปอย่างสงสัย เพราะมียาแค่หนึ่งเม็ดเท่านั้น ซึ่งเธอพอจะทราบดีว่าเป็นยาชนิดใด
“อืม...หรือเธอต้องการยาอะไรอีกล่ะ?” เขาถามเธอกลับไปบ้าง แต่ก็พอจะเดาออกอยู่หรอก ว่าเธอนั้นต้องการยาอะไร
“ยาคุม!”
“จะไปกินทำไม ก็รู้อยู่ว่ามันอันตราย” เขาพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวทันที เพราะไม่พอใจนักที่เธอต้องการทำแบบนี้
“แต่คุณ...”
“แค่ครั้งแรกเอง เธอคงไม่ท้องหรอก” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมกับจ้องมองใบหน้าเธออย่างขุ่นเคือง ก่อนที่จะเดินไปยังเตียงนอนด้วยความหงุดหงิดขุ่นเคืองราวกับว่าไม่พอใจที่ถูกขัดใจ
ศิรดารีบสาวเท้าก้าวไปตามหลัง เมื่อรู้ว่ากำลังเดินหนีเธอ เพราะยังคคุยกันไม่รู้เรื่องเขาจะเดินหนีเธอไม่ได้ เธอแบมือไปตรงหน้าเขาเพื่อขอสิ่งที่ต้องการในทันที
“นี่คุณประมาทเกินไปหรือเปล่าคุณกิตติ์ ขอกุญแจรถด้วยฉันจะไป...”
ปกรณ์กิตติ์ขบกรามแน่นด้วยความหงุดหงิด มองหน้าเธอด้วยความขุ่นเคืองก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนรู้สึกน้อยใจ
“นี้เธอไม่อยากท้องกับฉันขนาดนั้นเชียวเลยเหรอไง ยัยแป้ง” เขาตัดพ้ออย่างไม่ค่อยพอใจ ที่เธอพูดออกมาแบบนี้
“ก็เออนะสิ” ศิรดาตอกกลับออกมาแบบไม่ไว้หน้า เพราะเธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นจริง ก็ในเมื่อเธอและเขามีสถานะกันแบบไหนคนนอกและเธอเองย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ
“เธอลืมไปหรือเปล่า ว่ามันผ่านมาตั้งกี่ชั่วโมงแล้วแป้ง ถึงเธอจะได้กินยาคุมตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว”
“ทันไม่ทันก็ต้องลองเสี่ยงดู ดีกว่าปล่อยเอาไว้แบบนี้...” เธอยังคงดื้อดันที่จะทำแบบที่พูด โดยไม่สนว่าเขาจะพูดเช่นไร
“ก็บอกว่าไม่ให้กินไง ทำไงถึงพูดไม่เข้าใจวะ แล้วนี้เธอจะออกไปไหนมันดึกแล้วนะ” เขาสวนกลับอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะลุกไปคว้าตัวเธอเอาไว้ เมื่อเธอกำลังจะเปิดประตูออกไป
“กลับบ้าน ว้าย...” เธอตอบเพียงแค่นั้น ก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาเมื่อร่างรอยหวือขึ้นไปบนบ่าแกร่งของเขาแล้ว
ปกรณ์กิตติ์สาวเท้ายาวไปยังเตียงนอนอีกครั้ง แล้วทุ่มศิรดาลงบนที่นอนทันที ก่อนที่จะขึ้นไปคร่อมเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้อีก
“มีลูกกับฉันมันน่าอายขนาดนั้นเลยเหรอไงแป้ง” เขาพูดออกมาต่อหน้าเธอ
“ก็เราเป็นพี่น้องกัน จะมีลูกด้วยกันได้ยังไง” เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ๆ เมื่อเห็นแววตาวาวโรจน์ของเขาที่มองเธอ
“ก็ฉันบอกอยู่ไง ว่าเธอไม่ใช่น้องสาวฉันยังไม่เข้าใจอีกเหรอ”
“แต่คนอื่นเขามองว่าเราเป็นพี่น้องกัน อื้อ...”
ยังไม่ทันที่ศิรดาจะได้พูดจบประโยค เสียงพูดเมื่อสักครู่ก็ถูกกลืนลงลำคอไปทันที เมื่อปกรณ์กิตติ์ก้มลงมาใช้ปากหยักกประกบปิดปากของเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอได้พูดอะไรออกมาอีก
“คะ คุณกิตติ์...” เสียงหอบกระเส่าเรียกชื่อคนตรงหน้า เมื่อเขาผละออก
ปกรณ์กิตติ์จ้องมองลึกเข้าไปนัยน์ตากลมโตของเธออยู่นานอย่างพิจารณาโดยที่ไม่ยอมพูดอะไร จนกระทั่งศิรดาพยายามผลักเขาออกให้ลุกขึ้นไปจากตัวของเธอ
เขาเลยต้องล็อคมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ยกขึ้นเหนือศีรษะ และจ้องมองใบหน้าของเธออีกครั้ง ก่อนจะพ่นลมหายใจยาวออกมา
“จะแคร์ทำไมกับขี้ปากของคนอื่นนักหนา เขาไม่ได้มาหาให้เราแดกเสียหน่อย จ๊วบ...” ทันทีที่เขาพูดกับคนใต้ร่างจบ ปากหยักก็ฉกชิงประกบปากของเธออีกครั้งทันที
ครั้งนี้เขากับส่งลิ้นร้ายเข้าไปกวาดต้อนความหวานจากโพลงปากนุ่มนี้ของเธอ นานเท่านานกว่าเขาจะยอมผละออก หากว่าไม่กลัวคนใต้ร่างขาดอากาศหายใจเสียก่อน
“ยังจะดื้ออยากจะกลับอยู่อีกไหม” เสียงแหบพร่าถามคนตรงหน้าออกไป พร้อมกับมือที่ยกขึ้นมาเช็ดคราบน้ำลายที่เลอะขอบปากของเธอที่บวมเจ๋อด้วยฝีมือของเขาให้กับเธอด้วยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน
“นอนที่นี่ก็ได้ แต่ว่า...” เธอส่ายหน้าให้เขาเบา ๆ เพราะไม่กล้าขัดใจ แต่เธอก็ยังมีความกังวลอยู่ดีกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอมากกว่านี้
“แต่อะไร?”
“แค่นอนอย่างเดียวน่ะ...”
“ทำไม?” เขาเลิกคิ้วถามเธอด้วยใบหน้ากวน ๆ เพราะพอจะเข้าใจว่าเธอมีความกังวลอะไร
“ยังจะถามอีก” เธอหันหน้าหนี พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงงึมงำราวกับว่าเป็นเด็ก
“ก็พูดมาสิ ถ้าไม่อยากให้ทำอย่างอื่น...” เขาพูดด้วยใบหน้าที่ล้อเลียนเธอ และมือก็ยังแกะกระดุมเสื้อของเธอออกด้วย
“เจ็บ...”
หมับ
เธอตอบออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะเขินอาย และก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อรับรู้ว่าหน้าอกโล่งไร้สิ่งปกปิด และร้องเสียงหลงออกมาอีกครั้ง เมื่อเขาใช้ปากครอบครองมาที่ยอดปทุมถันของเธอเข้าเสียแล้ว
“อ๊ะ ไหนบอกว่าไม่ทำไง”
“ก็ไม่ได้ทำข้างล่างเสียหหน่อย” เอ่ยตอบเธอ แต่ก็ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่กับที่ยอดอกอีกข้างของเธอ โดยไม่สนว่าเธอจะค้านอย่างไร
“แต่บนตัวฉัน มันก็มีแต่รอยฟันของคุณเต็มไปหมดแล้ว”
Latest chapter
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 12 - หวงหรือไง
หวงหรือไง“คุยอะไรกันอยู่หนุ่ม ๆ” สุทัศน์ที่พึ่งจะลงมาจากชั้นบนของบ้านนั้นเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าแขกผู้มาเยือนเป็นเพื่อนของลูกชายตนที่หายหน้าหายตาไปนานเพราะไปเรียนที่ต่างประเทศกัน“อาทัศน์สวัสดีครับ”สองแฝดหนุ่มได้แต่ยกมือขึ้นไหว้ทำความเคารพผู้ใหญ่อย่างอ่อนน้อม เมื่อเห็นเป็นผู้อาวุโสของที่นี่เดินมาทันทายพวกตน“ไปอยู่ต่างประเทศเสียนาน หน้าออกไปทางฝรั่งเสียแล้วสองแฝด ตามสบายเลยนะ อาไม่อยู่รบกวนวัยรุ่นอย่างพวกเราแล้ว” สุทัศน์ได้แต่เอ่ยแซวสองแฝดเพื่อนลูกชายอย่างนึกเอ็นดู“พ่อจะไปไหนครับ” ปกรณ์กิตติ์เอ่ยถามคนเป็นพ่อขึ้น เมื่อเห็นว่าบิดาของเขานั้นแต่งตัวดูดีกว่าทุกวัน คงต้องมีธุระออกไปข้างนอกแน่“ไปทำธุระนิดหน่อยแล้วแป้งกับปิ่นขอไปด้วย แกมีอะไรหรือเปล่าไอ้กิตติ์” สุทัศน์ตอบลูกชายออกไปตามตรง เพราะเขาพาหญิงสาวสองคนไปด้วยกันจริง แล้วถามลูกชายอย่างนึกจับผิด เพราะร้อยวันพันรปีเจ้าลูกชายไม่เคยถามไถ่เลยว่าผู้เป็นพ่อนั้นจะไปไหน“เปล่าครับ”ปกรณ์กิตติ์รีบปฏิเสธทันควัน เมื่อเจอสายตาคู่นั้นของผู้เป็นพ่อมองมาอย่างจับผิด และสุทัศน์ก็เดินออกไปทันที เพราะรู้ว่าสองสาวรออยู่ที่รถแล้ว“น้องคนนั้นชื่ออะไรห
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 11 - กูชอบน้องแป้ง
กูชอบน้องแป้ง“พากันมาทำไม ผลไม้ช่วงนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาเก็บผลผลิตเสียหน่อย” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยทักทายถามแขกผู้มาเยือนขึ้นทันที ด้วยทีท่าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นักไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสองแฝดของเขาคนนี้ ทำให้เขาไม่ชอบใจยิ่งนักที่พวกมันทั้งสองมาหาเขาถึงที่นี่สองแฝดหนุ่มที่นั่งลงอยู่บนโซฟาห้องรับแขกของบ้าน กลับได้สนใจในคำพูดคำจาของเจ้าของสวนผลไม้ไม่ เพราะว่าความตั้งใจของพวกเขาที่มาในวันนี้ไม่ได้จะมาหาเพื่อนของเขาเลย...“เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะไอ้กิตติ์” อคิราห์แฝดผู้พี่เริ่มเกริ่นนำเปิดประเด็นขึ้นมาเสียก่อน พร้อมกับจ้องมองปที่ใบหน้าของปกรณ์กิตติ์อย่างอยากลองหยั่งเชิงดู“พอดีว่า...ช่วงนี้พวกกูสองคนพึ่งกลับมาอยู่บ้าน ว่าง ๆ เลยไม่รู้จะไปไหนกัน เลยแวะมาหาน้องแป้งอยากทำความรู้จักน้องเขา” แล้วอัคนีแฝดผู้น้องจึงเอ่ยตาม ว่าสาเหตุที่พวกเขาทั้งสองมาที่นี่ในวันนี้นั้นคืออะไร“มึงว่าอะไรนะ!!! ไอ้ไฟ?” ทำเอาปกรณ์กิตติ์หันหน้าขวับไปหาทั้งสองหนุ่มทันที ที่ได้ยินถึงจุดประสงค์ของทั้งสองแฝดที่มาในวันนี้“กูบอกว่า พวกกูสองคนมาหาน้องแป้ง” อัคนีเอ่ยย้ำอีกคร
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 10 - อย่าบอกนะว่าพึ่งตื่น
อย่าบอกนะว่าพึ่งตื่นรุ่งเช้า“คุณกิตติ์ ตื่นได้แล้ว แล้วคุณก็ช่วยปล่อยฉันด้วย มีคนมาเคาะประตู” ศิรดาได้แต่สะกิดบอกคนที่นอนกอดรัดเธอ เมื่อได้ยินคนมาเคาะประตูที่หน้าห้องของเธออยู่หลายครั้ง“อื้อ...ใครมาเคาะแต่เช้าว่ะ รบกวนเวลาพักผ่อนฉิบหะ...ขอโทษ เดี๋ยวฉันไปดูเอง” เสียงทุ้มครางต่ำของปกรณ์กิตติ์ขานรับ ก่อนที่จะสบถออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน แต่กลับต้องหุบปากฉับเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดจาไม่ดี แล้วรีบขอโทษเธอและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างสุภาพ แถมยังทำท่าทางกำลังจะลุกขึ้นปดู“มะ ไม่ได้” แต่ถูกศิรดาข้ามเอาไว้เสียก่อน“ทำไม?” เขาด้แต่เลิกคิ้วถามเธออย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าเธอนั้นจะห้ามเขาทำไมกัน เพราะทุกทีหากว่ามีคนมาเคาะประตูเขาจะไปเปิดให้ตลอด“ก็นี้มันเป็นห้องนอนของฉันนะคุณลืมไปแล้วหรือไง ขืนใครมาเห็นว่าคุณมาอยู่ห้องนี้กับฉัน มีหวังความแตกแน่”“เหอะ” ปกรณ์กิตติ์ได้แต่แค่นขำให้กับตัวเอง ที่ลืมไปเสียสนิทเลยว่าตอนนี้ตัวเองนั้นอยู่ที่ห้องของหญิงสาว ไม่ได้อยู่ที่ห้องของตัวเองจากนั้นปกรณ์กิตติ์จึงยอมยกวงแขนของตนที่กอดศิรดาอยู่นั้นออก แล้วเธอก็รีบลุกขึ้นหาเสื้อมาคลุมตัวก่อน
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 9 - ต้องทำเวลา NC
ต้องทำเวลา NCบทเพลงรักอันแสนเร่าร้อนได้เริ่มขึ้นในทันที หลังจากที่ทั้งคู่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกทั้งหมดทุกชิ้นแล้ว เพราะต่างต้องรีบทำแข่งกับเวลาที่เร่งรีบ ขืนชักช้ากว่านี้มีหวังคนคงสงสัยกันเป็นแน่“อ๊ะ เสียว”เสียงครวญครางร้องของศิรดาดังขึ้นมาเป็นระยะ ตั้งแต่ที่เขานั้นเริ่มขยับสะโพกตอกอัดใส่เธอตั้งแต่คราแรกด้วยจังหวะที่เนิบนาบแล้ว และเริ่มไต่ระดับขึ้นตามมาเรื่อยย ๆ“เสียวก็ร้องออกมา ปล่อยอารมณ์ไปกับมันแป้ง” เสียงกระเส่าเอ่ยบอกคนใต้ร่างเพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายลดความกังวลลงบ้าง เพราะเขารับรู้ได้ว่าเธอกำลังตื่นเต้นมาก รู้สึกถึงสัมผัสจากแรงตอดรัดภายในร่องฉ่ำที่บีบรัดเป็นจังหวะถี่เร็วตับ ตับ ตับ“อยากขึ้นเองไหม” เขาผ่อนแรงลงเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามเธอออกไป เพราะอยากจะเป็นฝ่ายเอาใจและตามใจเธอบ้าง เขาเองก็ไม่รู้หรอก ว่าเธอนั้นมีความสุขไปด้วยกันกับเขาหรือเปล่าเธอได้แต่ส่ายหน้าให้เขาเป็นคำตอบ และรีบเร่งให้เขารีบดำเนินบทรักนี้ให้จบลงเร็วไว เพราะว่าเวลานี้ก็ผ่านมาหลายนาทีแล้ว ตั้งแต่ที่เขาสอดใส่เขากลับไม่ยอมเสร็จสมสักที ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจหรือเปล่าและเธอก็ยังมีความกังวลคิดมากอยู่ตลอด หาก
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 8 - ไม่ใช่น้องสาว
ไม่ใช่น้องสาวตกเย็น“หาววว...คุณกิตติ์!!!”หญิงสาวที่กำลังอ้าปากกว้างจากหาวเพราะกำลังตื่นนอน กลับต้องเบิกตากว้างตกใจรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างไวพร้อมกับร้องเสียงออกมา เมื่อเห็นว่าข้างกายของเธอนั้นมีร่างแกร่งนอนจ้องมองมาเธออยู่แล้ว“ก็ฉันนะสิ เธอเห็นเป็นใครล่ะ” ปกรณ์กิตติ์ได้แต่ลุกขึ้นนั่งตาม แล้วยังคงนั่งจ้องมองเธอด้วยท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ก่อนที่จะเอ่ยตอบด้วยวาจาที่กวนชวนให้เธอโมโห“นี่คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงกันคุณกิตติ์” หญิงสาวยิงคำถามใส่เขาออกไปด้วยใบหน้าที่งุนงง เพราะเธอตกใจไม่น้อยที่เห็นเขาอยู่ที่นี่ในห้องของเธอ เขาเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนแล้วทำไมเขาถึงเข้ามาที่ห้องของเธอได้ แถมยังจะมานอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับเธออีก ทั้ง ๆ ที่ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยคิดที่จะย่างกรายเข้ามาเหยียบในพื้นที่ตรงนี้เลยสักครั้ง ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ห้องนี้เขาก้ไม่เคยได้เข้ามา“นี่เธอลืมไปแล้วหรือยังไง ว่าบ้านหลังนี้มันเป็นบ้านของใคร ยัยแป้งเน่า” เขาถามเธอกลับไปบ้างแถมยังยื่นใบหน้าหล่อเข้าไปใกล้ ๆ กันกับใบหน้าของเธออีก จนศิรดาต้องเอียงหน้าหนีหลบไปทางอื่น และก็ต้องนอนราบลงไปกับที่นอนอี
ตีตราจอง น้องบุญธรรม 7 - คนคุ้นเคย
คนคุ้นเคยบ่ายคล้อยของวันต่อมาสวนปกรณ์กิตติ์“มาหาใครค่ะ” หญิงสาวถามแขกผู้มาเยือนขึ้นทันที ขณะที่เธอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ที่หน้าบ้าน แล้วเห็นรถไม่คุ้นตาขับเข้ามาจอดที่ลานกว้างปิ่นมุก หญิงสาวคนสนิทของศิรดา เป็นลูกสาวของ ‘แก้วตา’ ซึ่งเป็นแม่บ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ที่เธอลืมตาดูโลกแล้ว และเติบโตมาพร้อมกันกับศิรดาภายในสวนผลไม้แห่งนี้“กิตติ์อยู่ไหม พาฉันไปพบเขาหน่อย” เสียงของหญิงสาวผู้มาเยือนเอ่ยถามขึ้นมาทันทีรสรินทร์ หรือ โรส อดีตคนคุ้นเคยของปกรณ์กิตติ์ที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ต้องแยกย้ายกันไปเมื่อทั้งคู่เรียนจบ เพราะหญิงสาวตัดสินใจจบความสัมพันธ์ลง แล้วเลือกที่จะไปใช้ชีวิตในต่างแดนกับชายคนรักหญิงสาวสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดกับรองเท้าส้นสูงพร้อมกับแว่นกันแดดบดบังใบหน้าขาวผ่อง บนตัวล้วนแต่มีเครื่องประดับราาคาแพง ซึ่งดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าไม่ใช่คนพื้นที่นี้แน่“เอ่อ...คือว่า” ปิ่นมุกได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคนตรงหน้าเช่นไร และอีกอย่างเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใครกัน อยู่ที่นี่มาจนอายุ 23 ปีแล้ว เธอยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมาถามหาเจ้านายหนุ่มของเธ
You may also like
รอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด304.9K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_46.1K viewsพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ122.5K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย102.0K viewsพ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ
Kim Nayeol242 viewsอุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ
อัญญาณี594 viewsเมียอ้วนของท่านประธาน ชุดซีรีส์ เมียอ้วน
พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา631 viewsเล่ห์รักนางฟ้า
ตั๊กกี้ หมผุบอน31 views
