เขาไม่คิดจะยอมเสียอะไรไปเลยจริง ๆ นะเหรอ

เมื่อได้รับคำตอบจากลูกหนี้สาวเขารวบเอวบอบบางเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด จากนั้นปากหยักหนาก็ก้มลงปิดเสียงซึ่งกำลังจะพรั่งพรูออกมา

“อื้อ” เป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างง่ายดาย เป็นเวลาเนิ่นนานที่ถูกช่วงชิงเอาอากาศของเธอไปด้วยจูบเร่าร้อน จนร่างเธออ่อนระทวยต้องใช้ร่างสูงใหญ่ของเขาเป็นหลักพักพิง

วงแขนกว้างโอบรอบสะโพกกลมกลึงให้เบียดเข้ามาหาจนแทบไม่มีช่องว่างระหว่างกันแรงเสียดสีของร่างกาย เขมจิรารับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ของอีกฝ่ายบริเวณช่วงล่างจึงทำให้สติอันพร่าเลือนเริ่มกลับมา

แขนเล็กประท้วงด้วยการทุบไหล่หนาเพื่อให้เขาหยุด ทว่าก็ไม่เป็นผล เมื่อเรียวลิ้นยังคงตวัดไล้เลียทั่วทั้งปากนิ่ม

งั้นก็มีเพียงหนทางเดียว

“ซี้ดดด” ความเจ็บแปลบและกลิ่นคาวเลือด ธาดาผละใบหน้าออกห่างดวงหน้าเครียดขึ้ง นิ้วโป้งยกขึ้นปาดริมฝีปากล่างของตน เลือดสีแดงสดอย่างนี้แผลคงเปิดกว้างน่าดู

สายตาคมดุมองใบหน้าลูกหนี้สาว ลิ้นแลบออกมาเลียบริเวณปากแผล ยิ้มร้ายกระตุกไม่ใช่เพราะหัวเสีย ทว่าเป็นความรู้สึกพอใจมากกว่า

“นึกว่าจะสู้ใครไม่เป็นซะอีก”

เขมจิรากำลังประเมินสถานการณ์อย่างระแวดระวัง

“คุณเลือกเองนะ ผมไม่