Mag-log inShare
ทวงคืนเวลาที่สูญเสียไปกลับมา NC
Huling Na-update:
2025-07-19 19:26:56
Pinakabagong kabanata
ตีตรารัก ทวงคืนเวลาที่สูญเสียไปกลับมา NC
ท่ามกลางความมืดมิดของถนนหนทาง รถยนต์หรูคันหนึ่งกำลังขับเคลื่อนทะยานมุ่งหน้าไปสู่ถนนสายเล็ก แสงไฟจากสองฟากฝั่งสะท้อนเข้ามาภายใน เห็นเรือนร่างชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอิงแอบกันอยู่ด้านหลังแพขนตางอนยาวปิดลงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์สร้างความมึนเมาจนร่างกายเอนเอียงยังดีมีลำแขนแข็งแกร่งโอบกอดพยุงไม่ให้ล้มไปกองที่เบาะแม้ว่าสติจะเลือนรางทว่าก็พอจำเส้นทางนี้ได้เป็นอย่างดี ณภัทรไม่ได้จะพาเธอกลับไปส่งบ้านนั่นเพราะได้มุ่งหน้าไปยังบ้านพักส่วนตัวของเขาต่างหากตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอซ่อนความรู้สึกถวิลหาณภัทรเอาไว้จนลึกสุดใจ ต่อให้รักเขามากแค่ไหนก็ไม่อาจทรยศพ่อผู้ล่วงลับไปได้แล้วยังมีแม่และอาสาวยังคงเจ็บปวด ใครเลยจะล่วงรู้ทุกค่ำคืนในความทรงจำมันย้อนกลับมาทำร้ายเธอเจ็บปวดมากแค่ไหนหรือแม้แต่การพบเห็นณภัทรผ่านสื่องานสังคมซึ่งเลี่ยงไม่ได้ยิ่งก่อให้เกิดความโหยหาเขามากขึ้นแพรวพรรณขยับร่างกายเมื่อความรู้สึกเหล่านั้นสะท้อนเข้ามาเกาะกุมหัวใจอีกครั้ง“เมื่อยหรือเปล่า” โทนเสียงอบอุ่นเอ่ยถาม สายตาพิสมัยมองใบหน้าหวาน“ไม่”“ไม่โกรธใช่ไหมที่พี่ไม่พากลับบ้าน พาแพรวมาที่นี่”“แล้วถ้าแพรวบอกว่าโกรธพี่จะพาแพรวกลับไหม”“ไม่อย
ตีตรารัก คนของสกุลวาณิชย์ NC
คล้อยหลังพ่อเลี้ยงเมธาไป เขมจิราก็หันมามองค้อนคนที่ยืนอยู่ด้านข้างวงแขนกว้างยังโอบกอดเธอไว้ไม่ห่าง เข้าใจอยู่หรอกว่าหวงมากแต่เมื่อครู่ไม่เกินไปหน่อยเหรอน่าจะรู้หากเกี่ยวกับงานตนเองจริงจังมากแค่ไหน ทำไมถึงไม่อะลุ่มอล่วยให้กันบ้าง พ่อเลี้ยงเมธาก็ไม่ได้มีท่าทีหยาบคายกับพวกเธอสักหน่อย พอคิดมาถึงจุดนี้ดวงตากลมโตก็ยิ่งทอแสงวาวโรจน์มากขึ้นไปอีกทว่าเพียงไม่นานเขมจิราก็สะบัดหน้าหลบสายตาเรียวคมไปอีกทาง ในแววตาคู่นั้นพอจ้องนานทำหัวใจหวั่นไหวอย่างไม่น่าให้อภัยเลยจริง ๆ!และดูเหมือนว่าไม่ได้มีแค่ตนเองหรอกที่ถูกคุมเข้มแพรวพรรณก็ไม่ต่างกัน ชายหนุ่มข้างกายทั้งตีหน้าเคร่งขรึม แล้วยังเอ่ยพึมพำอยู่เนือง ๆ อีกด้วยครั้นจะเข้าไปช่วยแก้ต่างให้แค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ดังนั้นเขมจิราจึงเดินกลับมาทิ้งตัวลงนั่งอยู่ตำแหน่งเดิมโดยมีธาดาเดินตามมาหย่อนสะโพกนั่งตรงขอบพนักโซฟาด้านข้างครึ่งชั่วโมงให้หลัง“จะกลับหรือยังคุณเมาแล้วนะเขม”“คุณอยากกลับก็กลับไปก่อนสิฉันกลับกับชาก็ได้”“ไม่เอาน่าที่รัก” เขาก้มลงไปกระซิบข้างใบหูสวยสายตาเรียวคมกวาดมองไปโดยรอบเวลานี้ผู้คนเริ่มบางตาไปมากจนกระทั่งมาหยุดที่ณภัทร มาเฟียหนุ่
ตีตรารัก เพราะความหึงเป็นเหตุ
พื้นที่ของชั้นหนึ่งและสองถูกตกแต่งให้เป็นห้องจัดเลี้ยงอย่างหรูหรา เครื่องดื่มมากมายได้จัดเตรียมไว้ให้แขกคนสำคัญของทีคลับอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าผู้ใดต้องการ เครื่องดื่มประเภทไหน บาร์เทนเดอร์ล้วนจัดให้ทั้งสิ้น โดยไม่ทำให้มาผู้เป็นเจ้านายเสียหน้าแม้แต่นิดเดียวเวลาล่วงเลยมาเกือบสองชั่วโมงนับจากธาดาเปิดพิธีอย่างเป็นทางการ บนชั้นสองได้กลายเป็นมุมของพ้องเพื่อนฝ่ามือใหญ่โอบกอดเขมจิราเอาไว้ตลอดการกระทำเหล่านี้กลายเป็นจุดสนใจจากบุคคลภายในงานเป็นอย่างมากเพราะมาเฟียหนุ่มไม่เคยแนบชิดติดใครอย่างวันนี้มาก่อนยกเว้นเพื่อนในกลุ่มที่พอจะมองออกซึ่งหนึ่งในนั้นเขมจิราจำไม่เคยลืม ไม่ใช่เพราะหวาดกลัวทว่าภาพในคืนนั้นยังคงติดอยู่ในหัวจนกระทั่งเพื่อนสาวมาถึงเขมจิราจึงหันมากระซิบกับเจ้าของงาน“ธาม แพรวมาแล้วฉันออกไปนั่งกับเพื่อนนะ”สายตาเรียวคมมองไปยังทางเข้าซึ่งมีสาวสวยยืนอยู่ข้างบอดี้การ์ดคนสนิท ธาดาดึงสายตากลับมายังคนของตน“ไปทำไม ให้เธอมานั่งร่วมกับเราก็ได้” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาจึงได้เห็นว่าสายตาของเขมจิรากำลังมองใคร ธาดาหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทและตีหน้าเคร่งขรึมใส่“ไม่ต้องกลัวผมอยู
ตีตรารัก จะสู้ไหม?
ครั้นได้แกล้งคนด้านหลังดวงหน้าหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้มเบิกบานก็พาตัวเองออกมาจากห้อง แต่ยังไม่ทันจะก้าวพ้นพื้นที่ของตนออกมาได้ไกลสีหน้าแช่มชื่นก็พลันคลายลงเหลือเพียงยิ้มละมุน“จะมาทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ” สุ้มเสียงเป็นกันเอง เอ่ยถามคนตัวสูงเบื้องหน้า“ผมนึกว่าพี่จะไม่มีแขกนี่น่า”คำว่า ‘แขก’ ที่เอ่ยออกมาจากปากของเตชิน แตกต่างไปจากเกวรินอย่างสิ้นเชิงณภัทรก้าวขึ้นมายืนเคียงข้างแพรวพรรณเมื่อผู้ชายคนนี้ยังตามติดอดีตแฟนสาวไม่เลิกทำเขารู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อย“สวัสดีครับคุณณภัทร” ถึงวาจาจะกล่าวออกมาอย่างสุภาพทว่าน้ำเสียงกลับมีความแข็งข้ออยู่“สวัสดีครับ” ผู้มีอายุมากกว่าก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากันพอทักทายกันพอเป็นพิธีจบเตชินจึงดึงสายตากลับมาทางแพรวพรรณอีกครั้ง“ผมว่าจะมาชวนพี่ไปกินข้าว”“วันอื่นได้ไหม วันนี้ฉันมีนัดแล้ว”“ผมมาช้าไปสินะ”จบคำพูดของเตชิน แพรวพรรณก็ส่ายสายตามองคนยืนอยู่ข้างกันและก็เป็นอย่างคาดการณ์ไว้ไม่ผิดเพี้ยน ณภัทรเริ่มตีสีหน้าเคร่งขรึม แต่ก็ไม่ได้แสดงกิริยาใดออกมา“หรือนายอยากไปกินด้วยกันล่ะ”“!!!”เตชินยกยิ้มอย่างมาดร้าย เมื่อเห็นสีหน้าเปลี่ยนไปของณภัทร คงไม่คาดคิดว่าเธอจะเอ่ยชว
ตีตรารัก รอยร้าวที่รอการรักษา
ทิวกำลังใช้สายตาอันเฉียบคมของตนเอง พินิจพิเคราะห์เพื่อนซี้ว่าเวลานี้ณภัทรกำลังคิดอะไรอยู่“ไม่ไปหาน้องแพรวของมึงเหรอวันนี้”“จะเอาไงกับกูกันแน่ ไม่อยู่ก็บ่นว่าไม่ทำงาน พออยู่ก็มาถามว่าไม่ไปเหรอ เป็นอะไรมากไหม?”“ถามแค่นี้ ทำเป็นมีอารมณ์ ตอบ ๆ มาก็จบแล้วป่ะวะ”“กลัวมึงยึดตำแหน่งก็เลยไม่ไป”“เอาดี ๆ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”“ไม่มี! ก็บอกว่ากลัวมึงยึดตำแหน่งไง”“ยึดเลขามึงด้วย ไอ้นี่! กวนอวัยวะเบื้องล่างฉิบหาย” เมื่ออีกฝ่ายยังปากแข็งทั้งที่ก็เห็นอยู่ว่าคำพูดขัดกับน้ำเสียง“หึ กล้า ๆ หน่อย เลขากูเสน่ห์แรงนะ เอาแต่ทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ ถ้ามีคนมาคว้าเธอไปก่อนจะสมน้ำหน้าให้”“ใครกล้าก็ลองดู จะเหยียบให้จม...” มุมปากของทิวกระตุกขึ้น ให้เพื่อนได้รู้ว่าหากใครกล้าเขาไม่มีทางปล่อยเอาไว้แน่บ่ายวันเดียวกัน ณ.บริษัทเจนเนริ่งแพรวพรรณเดินตามพนักงานสาวสวยด้านหน้า ไปยังห้องทำงานของเขมจิรา เมื่อมาถึงหน้าห้องที่คุ้นเคย เจ้าของใบหน้าหวานจึงก้มหน้าขอบคุณอีกคนที่เป็นธุระให้ และได้รอยยิ้มกลับมาเช่นเดียวกัน“เข้าไปนะเขม” เสียงหวานเอ่ยนำไปก่อนที่จะเปิดเข้าไป“มาแล้วเหรอนั่งก่อน เอาน้ำอะไรดี”“อะไรก็ได้ ทำอะไรอยู่เ
ตีตรารัก หัวใจมันเอนเอียงไปนานแล้ว
ย่างเข้าสู่กลางดึกของวันมานานแล้ว ทว่าคนหลับด้วยความอ่อนเพลียพึ่งจะเริ่มขยับตัวภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ พอลืมตาขึ้นก็เห็นเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งนั่งอยู่ข้างกันเป็นสิ่งแรก“คุณยังไม่นอนอีกเหรอ” น้ำเสียงแหบแห้งถามธาดาพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง สองมือกำผ้าปูขึ้นมาปิดบังความอวบอิ่มไว้“ยัง ผมพึ่งดูงานเสร็จ” ธาดาขยับตัวเข้าใกล้เขมจิรามากขึ้นนิ้วเรียวปัดป่ายปอยผมออกจากกรอบหน้าสวยอย่างนุ่มนวลต่างกับบุคลิกของตนเองลิบลับ“หิวหรือเปล่า คุณยังไม่ได้กินอะไรเลย”ดวงตาประกายเลื่อนไปยังกองเอกสารวางอยู่บนโต๊ะขนาดย่อมข้างเตียงก่อนจะดึงสายตากลับมายังธาดา“ค่ะ แล้วคุณทานหรือยัง”“รอกินพร้อมคุณ แต่กินเวลานี้ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”น้ำเสียงของมาเฟียหนุ่มติดจะขำขันอยู่ไม่น้อย เมื่อชวนกันกินข้าวดึกดื่นอย่างนี้ ทว่าในขณะที่ธาดากำลังจะลุกเดินออกไปก็ได้ยินเสียงอุทานเบา ๆ จากทางด้านหลังจึงรีบหันกลับมาดูทันที สองเต้าอวบอิ่มโชว์หราอยู่เบื้องหน้านั่นคือสาเหตุ“คือ...ฉันลืมไปว่า...”“คุณนั่งทานบนนี้เลยแล้วกัน เดี๋ยวผมยกมาให้”ต่อมาเขมจิรามองธาดาเดินกลับมาพร้อมกับถาดใส่อาหารส่งกลิ่นหอมฉุยเตะจมูก อาจจะเป็นเพราะใช้พล
Maaari mong magustuhan
แรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก24.4K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn56.8K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.1K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์18.0K viewsเสี่ยงรัก (ว่าที่พี่เขยตัวร้าย)
MoonlightNstar132 viewsเพรงรักรอยฝัน
เตชิตา56 viewsชังรักเมียรับใช้
ดอกอ้อลู่ลม695 viewsคนสวนป่วนใจ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ23 views
