Главная / โรแมนติก / ตีตรารัก / เดินหน้าอย่างเต็มที่

Share

เดินหน้าอย่างเต็มที่

last update Последнее обновление: 2025-06-11 11:30:17

หลังจากผ่านวันนั้นมาณภัทรก็เดินหน้าจีบแพรวพรรณอย่างจริงจัง เขาเลือกจะปล่อยเรื่องราวในอดีตทิ้งไป คิดได้ว่าลูกสาวกับพ่อเป็นคนละคนกัน เธอไม่มีส่วนรู้เห็นกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองบริษัทด้วย

ในตอนนั้นเป็นเพราะความเคียดแค้นมันมีมากจึงไม่ยั้งคิดได้กระทำเรื่องเลวร้ายกับเธอลงไป ยังนึกโล่งใจว่าดีที่แพรวพรรณไม่ได้ทำงานอยู่กับผู้เป็นพ่อ

“จะจ้องแพรวอีกนานไหมคะ บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ ถ้าเป็นแบบนี้จะคิดค่าน้ำค่าไฟแล้วนะ”

“ก็แพรวไม่สนใจพี่เลย”

เมื่อสามารถดึงความสนใจกลับมาได้ลำแขนยาวก็โอบเอวบางไว้ แววตาตัดพ้อเลือนไปหาดวงหน้าหวาน

ใช่! เป็นเขารับปากว่าจะไม่กวนการทำงานแต่พอถูกเมินนาน ๆ ก็หาวิธีเรียกร้องความสนใจ ช่างเป็นคนมีความอดทนน้อยเหลือเกินเมื่ออยู่ใกล้เธอ

“อย่ามากอดแพรวจะทำงาน” ว่าพลางวางฝ่ามือทาบทับมือใหญ่

“พี่ไม่จ่ายหรอกนะแค่ค่าเช่าน่ะแต่จะซื้อห้องนี้เลย” พูดจบก็โน้มใบหน้าเข้าใกล้ เพื่อหวังจะหอมแก้มเนียน แต่ก็พลาดเพราะอีกคนเอียงหน้าหลบเสียก่อน

“อื้อ ไม่เอาพอแล้ว”

“จะหลบทำไม”

“ก็พี่หอมแก้มแพรวจนช้ำไปหมดแล้วเนี่ย แล้วนี่ไม่คิดจะกลับไปทำงานเลยเหรอคะ”

ยิ้มกว้างเผยขึ้นเมื่อถูกมองค้อน

“ทำสิครับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • ตีตรารัก    สิ่งที่แลกมาคุ้มค่ามากแค่ไหน

    “คุณจะนอนที่นี่เหรอ”“อืม ง่วง”เจ้าของเตียงนอนกว้างทำตามอย่างว่าง่าย เขมจิราขยับเข้าไปด้านในสุด คนมาขอนอนด้วยก็ตามมาใกล้ ธาดาล้มตัวลงก่อนแล้วโอบเอวคอดให้นอนลงตามเขาไป ไม่มีการพูดคุยไม่มีคำอธิบายใดในการกระทำเหล่านั้นเขมจิราจึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีควรจะเป็นจนกว่าสัญญาที่มีให้ระหว่างทั้งสองฝ่ายจะหมดลง!หลายวันผ่านไปเขมจิราเดินกลับเข้ามาภายในห้อง โดยในมือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยชุดสวยมากมายเธอหยุดอยู่ข้างคนนั่งพิงหัวเตียงที่ส่งยิ้มมาให้“คุณสั่งชุดมาให้ฉันเหรอคะธาม” เธอวางชุดเหล่านั้นลง“อืม”“ทำไมถึงสั่งมาเยอะขนาดนี้”“แล้วไม่ดีหรือไง คุณทำงานเกี่ยวกับแฟชั่น ต้องใส่หลากหลายไม่ใช่เหรอ” ธาดานั่งตัวตรงแล้วขยับเข้ามาใกล้หญิงสาว“ขอบคุณนะคะ งั้นฉันไปแต่งตัวก็จะออกไปเลย”“อืม”เขมจิราเลือกชุดที่เหมาะกับการทำงานวันแรก ยอมรับว่าเขาเป็นคนที่มีรสนิยมคนหนึ่ง สามารถเลือกเสื้อผ้าเข้ากับสไตล์การแต่งตัวของเธอได้เป็นอย่างดี“จากวันนี้ไปชาจะเป็นคนดูแลคุณ”คนกำลังเตรียมตัวหยุดมือก่อนจะหันกลับมายังคนพูด“ไม่เป็นไร ฉันดูแลตัวเองได้”“เป็น!” คำสั่งกลาย ๆ จากน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขมจิราขัดไม่ได้ หากเขาเ

  • ตีตรารัก    ดีไซเนอร์ขอทวงสัญญา

    มื้อเย็นของเขมจิราได้กินบนห้องนอนของตนเอง เมื่ออาการร้าวระบมยังคงเล่นงานอย่างหนักจนไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างที่ต้องการทว่าภายในห้องไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ธาดาหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ“คุณจะไม่ให้ผมตามหมอจริงนะเหรอ” คำถามเดิมย้ำขึ้นอีกครั้ง“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” คนปากแข็งก็นิ่วหน้าเมื่อขยับตัวมาเฟียหนุ่มนั่งลงข้างเจ้าของเตียงกว้าง คราแรกก็ว่าจะออกไปทำงานพอเห็นอย่างนี้จะให้วางใจได้อย่างไร“แน่ใจนะ ไม่ต้องอายไปหรอก เดี๋ยวก็ป่วยขึ้นมาอีก” เสียงราบเรียบหยิบยกเรื่องเหมือนครั้งก่อนมาอ้างแววตานิ่งสนิทจนยากจะคาดเดา เขมจิรามองไม่ออกว่าสิ่งที่เขาทำอยู่เพราะเป็นห่วงหรือว่ากลัวว่าร่างกายเธอจะไม่พร้อมกันแน่“เป็นหมอคนเดิมใช่ไหม?”“อืม ถึงพศินจะเป็นผู้ชายแต่ในบรรดาหมอทั้งหมด มันเก่งที่สุด คุณไว้ใจได้” ธาดาอธิบายเมื่อเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของหญิงสาว ฝ่ามืออุ่นก็ลูบไล้บนแก้มเนียนอย่างเบามือ“ต่อไปคุณเป็นคนของผม ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ขอแค่เชื่อฟังไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณได้”“ค่ะ ทำตามที่คุณเห็นสมควรแล้วกัน” ดวงตากลมโตหลุบต่ำลง มองเพียงแค่มือของตนเองจะไปหว

  • ตีตรารัก    อ้อนหน่อยผมอยากได้ยินเสียงคุณ NC

    “อื้อ!”ความฉ่ำแฉะของน้ำหวานสีใสไม่ได้ช่วยให้การสอดใส่เป็นไปอย่างราบรื่น ตัวตนของมาเฟียหนุ่มมีขนาดใหญ่เกินที่เขมจิราจะรับไหวในครั้งแรกเธอเจ็บแสบจนน้ำตาไหลอย่างไม่อาจกักเก็บมันเอาไว้“พอ...ไม่ต้องกดลงมาแล้ว” ธาดาจับเอวคอดค้างไว้หากฝืนเธอต้องได้เลือดแน่“ฉัน...ขอโทษ” ดวงตาปิดสนิทลืมขึ้น คิดว่าเจ้าหนี้เกิดไม่พอใจถึงได้สั่งให้หยุดเสียงเครียด“ผมไม่ได้ว่าอะไร แค่จะทำเอง” บอกไปแล้วธาดาก็ยกเธอขึ้น สัมผัสของช่องคับแคบทำให้ชายหนุ่มนิ่วหน้ามาเฟียหนุ่มย้ายจากเก้าอี้ตัวใหญ่มาที่โซฟากลางห้อง เขมจิรายืนอยู่บนพื้นพรหม เขาพลิกให้เธอหันหลังให้ ดึงสะโพกงามงอนขึ้นสูง แยกขาเรียวออกกว้างธาดาแทรกตัวเข้าไปยืนตรงกึ่งกลางความสวยงามของดอกไม้บานสะพรั่ง จับแท่งเนื้อจ่อปากทางแดงระเรื่อ สะโพกสอบกดเข้าไปในร่องคับแคบทีละนิด“อ๊ะ” ความเจ็บกลับมาเล่นงานอีกครั้งแม้ว่าสิ่งแปลกปลอมจะค่อย ๆ ขยับเข้ามาก็ตามทีเขมจิรากัดริมฝีปากข่มกลั้นความทรมานนั้นไว้จนสวนนั้นชาหนึบร่องคับแคบของสาวบริสุทธิ์ทำให้เข้าไปภายในได้ยาก ลำแท่งร้อนสอดแทรกได้เพียงครึ่งก็ปวดหนึบจากแรงตอดรัดของโพรงร้อนธาดาไม่ดันทุรังดันเข้าไปอีกครั้งแรกยังไม่อยากใ

  • ตีตรารัก    จ้องนานขนาดนั้นวัดไซซ์ผมได้หรือยัง NC

    เขมจิรารวบรวมความกล้าทั้งหมดพลางหย่อนตัวลงนั่งบนหน้าขาของธาดา ฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบไล้กล้ามเนื้อบึกบึนบริเวณหน้าอกหนาอย่างเบามือ ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างมีจริตจะกร้านหัวใจของมาเฟียหนุ่มเต้นแรงพอถูกหญิงสาวยั่วยวน มือใหญ่วางบนสะโพกสวย เขมจิราทำให้เขารู้สึกกระสันจนต้องบีบน้ำหนักลงแก้มก้นงามงอนไปหลายที“คำว่าพอใจของผมมันไม่ได้ตายตัว ถ้าคุณอยากรู้ก็ต้องหาเอง” เสียงทุ้มกล่าวชิดใบหน้าของลูกหนี้สาว ดูก็รู้ว่าเธอไม่ได้เจนจัดเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เข้ามาคงเพราะอดรนทนไม่ไหวที่ต้องอยู่แค่ในอาณาบริเวณพื้นที่ของเขา‘หาเองอย่างนั้นเหรอ จะต้องเริ่มหาจากตรงไหน’ คิ้วสวยจรดเข้าหากันอย่างคนคิดหนัก“อยากลองดูไหม แต่ผมไม่ได้บังคับนะ”สีหน้าของเธอทำให้ธาดาอยากสอนคนหัวไวอีกครั้ง ชายหนุ่มกระชับเรือนกายหอมเข้ามาใกล้จนความนุ่มนิ่มสัมผัสร่างกายแนบชิดมือเล็กกำสาบเสื้อราคาแพงเอาไว้แน่น ความประหม่าทำให้เนื้อตัวสั่นเทา มาถึงขั้นนี้แล้ว ‘มีแต่เดินหน้า ไม่มีถอยหลัง!’“ฉันจะลองดู ถ้าทำให้คุณไม่พอใจฉัน...”“สำหรับผม คำนั้นมันไม่ได้สำคัญเท่าคุณตั้งใจทำมันหรือเปล่า”“!!!” “เริ่มเลยไหมหรือจะต้องให้ผมสอน”

  • ตีตรารัก    คำว่าพอใจสำหรับคุณจะอยู่ในระดับไหน

    คนที่พึ่งฟื้นจากไข้เดินลงมาจากชั้นบน แม้ว่าจะยังรู้สึกปวดหัวและมึนงงอยู่บ้าง แต่การได้ออกมาสูดอากาศข้างนอกแทนที่จะนอนซมอยู่แค่บนเตียงก็ยังรู้สึกว่าดีกว่ายังเป็นการหลบใครบางคนด้วยเขมจิราเดินตรงไปยังห้องครัวพอเห็นแม่บ้านที่ช่วยเหลือจึงเดินเข้าไปหา“ขอบคุณนะคะเรื่องเมื่อคืน” รอยยิ้มขอบคุณส่งให้อีกฝ่ายด้วยความจริงใจ“ดีขึ้นแล้วเหรอคะ”แม่บ้านวัยกลางคนละมือจากงานที่ทำ ส่งให้แม่บ้านอีกคนทำต่อ“เมื่อคืนคุณไข้ขึ้นสูงมากทำให้พวกเราใจคอไม่ดีไปตาม ๆ กัน แล้วที่ลงมาแต่เช้าแบบนี้ไม่ดีนะคะรู้ไหม” ว่าแล้วก็วางมือบนแขนเรียวพาเขมจิรามานั่งอีกฝั่ง“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษด้วยที่ทำให้ทุกคนต้องลำบาก” สีหน้าของเธอเจือนลง“ไม่เป็นไรเลยค่ะ นายสั่งไว้ว่าให้ดูแลคุณให้ดี นายไม่ได้ลงมาด้วยเหรอคะ”“ไม่ค่ะ เขายังนอนอยู่ฉันก็เลยลงมาก่อน” อันที่จริงก็หนีเขาลงมานั่นแหละ“อ้อ... ก็น่าอยู่หรอกค่ะ พอหมอกลับนายเป็นคนเฝ้าไข้คนเดียว ฉันก็พึ่งเคยเห็นว่านายดูใครอย่างนี้ เอ่อ...คุณจะทานข้าวเลยไหมคะ” พอรู้ตัวว่าตนพูดมากเกินความจำเป็น แม่บ้านใหญ่จึงหยุดคำพูดลงเพียงเท่านั้นก่อนจะยกเรื่องมื้อเช้าขึ้นมาแทนคนป่วยรู้สึกแปลกใจเหมือนกั

  • ตีตรารัก    ลูกหนี้ขัดดอกแค่นั้น?

    “ห๊ะ! ลูกหนี้งั้นเหรอ” พศินหยุดฝีเท้าลงก่อนจะหันมาถามย้ำกับชัชอีกที“ครับ”เป็นคำตอบที่ทำให้หมอหนุ่มแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง แค่ลูกหนี้คนเดียวทำไมถึงทำให้ธาดาเร่งรีบราวกับว่าเป็นคนสำคัญเสียอย่างนั้น“คุณหมอ รีบขึ้นข้างบนเถอะค่ะนายรออยู่”พศินถอนหายใจออกมายาวเหยียดเมื่อแม่บ้านใหญ่บอก เขาชักอยากจะเห็นหน้าลูกหนี้คนนี้ของเพื่อนแล้วสิ ว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไรถึงทำให้ทุกคนภายในบ้านอยู่กันไม่สุขได้ถึงขนาดนี้“ป้านำผมไปเลยครับ”“เชิญค่ะ”พศินเดินตามแม่บ้านวัยกลางคนขึ้นไปชั้นบน โดยมีสายตาของบอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสองยืนมองไล่หลัง“เกือบไปแล้ว ดีนะที่กูออกไปรับหมอมาทัน ไม่งั้น ฮึ่ย... ไม่อยากจะคิด” ชาปาดเหงื่อออกจากใบหน้าเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามกำหนดอย่างเจ้านายสั่งมา“มึงไปรับหมอที่ไหน” ชัชเองก็อารมณ์ไม่ต่างจากอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก“คอนโดสิ ถ้าโรงพยาบาลจะมาทันเหรอเวลานี้ โดนสองเด้งเลยกู ทั้งนายทั้งหมอ” ชาเริ่มบ่นกระปอดกระแปด“เออน่า ดีแค่ไหนแค่โดนนายบ่นหรือมึงอยากโดนอย่างอื่น”“.....” ก๊อก ก๊อก ก๊อก“นายคะ หมอมาแล้วค่ะ”“เข้ามา”ทั้งสองสนทนากันข้ามประตูพอคนเป็นนายอนุญาตแม่บ้านใหญ่ก็เปิดให้หมอเข้าไป“ช้าไป

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status