ยอมเป็นเมียไอ้หมาบ้า! NC18++

----------------

"นี่มัน!" 

"ถ้าเธอยังอยากให้ฉันปกป้องทำตามที่ฉันบอกซะ" 

"........." 

แววตาเรียบเฉยกว่าทุกครั้งน้ำเสียงเย็นชาราวกับต้องการจะกดให้เธออยู่ใต้คำบัญชา ทิราไม่มีสิ่งใดต้องสงสัยเธอกุมมือตัวเองไว้แน่นพยายามข่มอารมณ์ให้ได้มากที่สุด เกรงว่าม่านน้ำตาที่ถูกปกคลุมจะหลั่งไหลอาบเนินแก้ม 

ในชีวิตนี้ฉันคงไม่มีสิทธิ์เลือกเลยสินะ 

รถคันหรูแล่นมาจอดยังบริเวณหน้าโรงแรมใหญ่ใจกลางเมือง เหล่าบอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำต่างกรูวิ่งมายืนรอต้อนรับผู้มาเยือน เรดเปิดประตูรองเท้าหนังสีดำเงาก้าวเท้าเหยียบพื้นพรมสีแดงร่างแกร่งในชุดสูทใบหน้าหล่อเหลือร้ายยืนตระหง่านพร้อมขยับเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง เรียกสายตาของเหล่ามาเฟียและเจ้าพ่อซึ่งยืนพูดคุยอยู่บริเวณแถวนั้นได้เป็นอย่างดี 

"นั่นฮิวโก้นี่ ปีนี้ก็คงมาคนเดียวอีกสิท่า" 

"ถ้าไม่ชะตาขาดใกล้ตายใครจะอยากไปเป็นเมียหมาบ้าอย่างมัน" 

เสียงของเหล่าเจ้าพ่อก่นต่อว่าลับหลัง ก่อนจะต้องผงะเมื่อเห็นเท้าของหญิงสาวสวมส้นสูงก้าวลงจากรถ 

"!!!" 

"ขะ ข่าวลือพวกนั้นเป็นความจริง!" 

เหล่าเจ้าพ่อเบิกตากว้างด้วยความสับสน ไม่ต่างจากเหล่ามาเฟียซึ่งยืนอยู่อีกฝั่ง ทุกสายตาจับจ้องมายังร่างชายหญิง เริ่มจับกลุ่มพูดคุยถึงข่าวลือโคมลอยซึ่งขณะนี้ได้รู้แล้วว่ามันคือความจริง 

"ควงแขน" 

เสี่ยงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาสั่งการให้หญิงสาวในชุดเดรสกระทำตามใจตน มนทิรายกมือข้างที่สวมแหวนเพชรเม็ดโตควงแขนมาเฟียหนุ่มอย่างไม่อิดออด ก่อนทั้งสองคนจะเดินเข้าไปยังห้องจัดงานเลี้ยง 

"นี่มันอะไรกัน?" 

เจมส์ หัวหน้าแก๊งมาเฟียมาร์คฟรังเรียกได้ว่าเป็นแก๊งคู่ซี้ก็ว่าได้ ทั้งสองแก๊งมักจะร่วมทำธุรกิจด้วยกันรวมถึงดูแลพื้นที่ เป็นสองแก๊งที่แข็งแกร่งที่สุดของเหล่ามาเฟีย 

"ก็อย่างที่มึงเห็น" 

ฮิวโก้ไหวไหล่ยกแก้วไวน์บนถาดเสิร์ฟของพนักงานขึ้นมาดื่มอย่างสบายใจ โดยข้างกันนั้นมีหญิงสาวอดีตเมียเจ้าพ่อเมธายืนอยู่ไม่ห่าง แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานแต่ทิรากลับควบคุมสีหน้าได้เป็นอย่างดี 

"มึงจะเล่นสงครามหรือไง! ไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ข่าวของมึงกับเมียไอ้เมธามันแพร่สะพัดไปถึงไหนต่อไหน ไอ้ไนท์ปั่นข่าวจนไอ้พวกนั้นเชื่อกันหมดแล้ว" 

เจมส์ร้อนใจเอ่ยต่อว่าเพื่อนสนิทด้วยความโมโห ต่างจากเจ้าตัวเอาแต่ยืนล้วงกระเป๋าแน่นิ่ง สายตามองไปโดยรอบราวกับกำลังตรวจหาอะไรบางอย่างตลอดเวลา 

"แล้วไง ตอนนี้ก็เห็นกันแล้วนี่ว่าข่าวที่พวกมันปักใจเชื่อเป็นความจริง" 

"ห๊ะ! นี่มึงเอาจริงหรอวะ" 

มาเฟียหนุ่มหน้าตี๋เอ่ยถามเพื่อนอีกครั้งด้วยความสงสัยขณะเดียวกันเขาทอดมองใบหน้าสวยพริ้มของอดีตเมียเจ้าพ่อชื่อดัง ก่อนจะเดินไปผลักไหล่เพื่อนสนิทเพื่อเลือกสติ 

"มึงคิดจะทำอะไรกันแน่บอกกูมาตรงๆ "

แววตาคู่คมฉายแววเด็ดเดี่ยวพรางกระตุกยกยิ้มมุมปาก

"มึงลืมไปแล้วหรือไงพวกมันต้องการอะไรจากเรา คิดดูสิถ้ากูเอาเมียไอ้เมธามาเป็นคนของกู พวกมันจะกลัวหัวหดกันแค่ไหน เพราะยัยนั่นก็มีความลับของพวกนั้นไม่ใช่น้อย" 

มาเฟียป่าเถื่อนตวัดสายตามองมนทิราอีกครั้ง ทว่าเธอกลับส่ายหน้าปฏิเสธ 

"ผิดแล้วล่ะค่ะ ถ้าเรื่องความรักทางธุรกิจฉันไม่ได้รู้อะไรมากมายนักหรอก แต่ถ้าหากเป็นเรื่องเส้นสายการเจรจาฉันก็พอรู้บ้าง" 

"งั้นหรอ ไม่เป็นไรไม่ว่าเธอจะรู้เยอะรู้น้อยถ้าฉันอยากรู้เรื่องของพวกมัน ฉันจะเค้นความจริงจากเธอก่อน" 

ร่างแกร่งเดินปรี่ตรงเข้าหาทิรา คว้าร่างบางกระชับกอดเอ่ยกระซิบเสียงพร่าข้างใบหู

"รีบมีความสุขในงานเลี้ยงนี้ซะล่ะ ก่อนที่ฉันจะตีตราเธอเป็นคนของฉันในคืนนี้"

"อึก" น้ำเสียงและคำพูดฉันรับรู้ได้ทันทีว่านั่นไม่ใช่คำขู่ ตีตรางั้นหรอ หึ คงไม่มีอะไรทรมานไปกว่าการที่ได้นอนกับไอ้โรคจิตนั่นแล้วล่ะ ถ้ามันแลกกับที่อยู่ที่ปลอดภัยให้กับฉันได้ฉันก็พร้อมจะถูกตีตรา

"ค่ะ ฉันจะตั้งตารอ" 

"กึด! และเธอจะเสียใจมนทิรา" เธอเล่นผิดคนแล้วมนทิรา ฉันจะไม่มีทางปล่อยเธอจนกว่าฉันจะพอใจในร่างกายของเธอ เรือนร่างที่ไม่มีใครได้ครอบครองขณะนี้มันเป็นของฉันแล้ว

-------------

ภายในห้องพักสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรม ทันทีที่เสียงปิดประตูห้องดังขึ้น ร่างแกร่งชุดสูทผลักไหล่เล็กดันร่างบางแนบชิดติดกำแพงห้อง ใบหน้าหล่อร้ายจ้องมองใบหน้าพริ้มเพราไม่ห่าง ขณะเดียวกันฮิวโก้ค่อยๆ คลายปมเนกไทที่คอออกก่อนกระชากจนมันร่วงลงไปกองที่พื้น 

"เธอตั้งใจยั่วฉันสินะ"

"ยั่ว ฉันไม่เคยคิดจะยั่วคุณเลยด้วยซ้ำ คุณหรือเปล่าที่หลงเสน่ห์ฉันซะเอง"

เสียงหวานเอ่ยด้วยแววตาไม่คิดถอย กลิ่นเหล้าเคล้าลมหายใจร้อนกรุ่นของอีกฝ่ายทำสติเธอจางหายไปเช่นกัน 

นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่เคยได้รับสายตาหลงใหลเช่นนี้ 

-------------