Novels by เลดี้ ปลาวาฬ✿

---- “!!!!”จู่ๆ ปลายกระบอกปืนของเกลกลับจ่อที่หน้าผากของราเกะทำเอาหัวหน้าแก๊งบ้าอำนาจถึงกับหน้าถอดสี กลืนน้ำลายเหนียวหนืด“เป็นไง ความรู้สึกที่ไร้ซึ่งอำนาจน่ะมันไม่หอมหวานเลยใช่ไหมล่ะ”“มะ.....มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลจ้องมองไปที่ไนท์ ซึ่งขณะนี้เขาจัดเก็บปืนกระบอกสั้นเหน็บลงที่หลัง พร้อมทั้งช่วยไวท์แกะเชือกบนร่างให้กับปลาวาฬ“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมึงบ้าอำนาจไงล่ะ สำเนียดไว้ด้วยที่ลูกน้องไม่รุมกระทืบมึงตายก็บุญแค่ไหนแล้ว”“อึก!!!”เห็นรอยยิ้มของเกลทำเอาชายแก่เริ่มเดือดดาลพยายามจะต่อยเข้าที่เบ้าหน้าสุดเพอร์เฟ็คของเกล ทว่ากลับโดนเกลตบเข้าด้วยสันปืนทำเอาร่างท้วมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง“อั๊ก!!!”“คงถึงเวลาที่มึงต้องลงนรกกลับไปยังที่ ที่ส่งมึงมาเกิดแล้วละ อ๋อ นัดนี้เพื่อเมียสุดที่รักของกู!”ปั้งง!!“!!!”เลือดสีสดพุ่งกระฉูดสาดเต็มใบหน้าของเกล ทว่าดวงตาของเกลกลับไม่มีทีท่าจะสงบลงแม้แต่น้อย“ลุงเกล!”กระทั่งร่างเล็กของปลาวาฬและลูกชายวิ่งเข้ามากอด แค้นจึงค่อยๆ สงบลง“พ่อขอโทษที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันบานปลายมาจนถึงทุกวันนี้ ขอโทษจริงๆ”น้ำเสียงสั่นเครือแล

----- “ไอ้ไนท์! มึงจริงๆ เหรอไอ้เวร!!!”ร่างแกร่งซึ่งโดนมัดติดเก้าอี้เอาไว้แทบจะคลั่ง เมื่อเห็นชายที่ตนสงสัยไว้นานแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับตาสุดระยำของตนเอง“ใจเย็นๆ สิหลานชายนี่มันยังไม่ใช่ทุกเรื่องที่หลานควรรู้หรอกนะ เพราะตาน่ะมีอะไรให้หลานดูก่อนละ”ผลึ่บบ!ไฟภายในห้องถูกดับลง ทำเอาทุกคนต่างตกใจเช่นเดียวกับไนท์คนสนิทซึ่งอยู่ข้างกาย“เวลา!”“มะ...แม่!!”ภาพที่ฉายอยู่นั้นเป็นภาพของหญิงสาวหน้าสวย ใบหน้าเธอเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ผมเผ้าดูรุงรัง บนใบหน้ามีรอยฟกช้ำ ทำเอาอดีตคนรักอย่างเกลเดือดดาลกัดฟันแน่นเมื่อเห็นภาพคนรัก“ถะ...ถ้าลูกได้เห็นวิดีโอนี้แม่คงไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้วละ วิดีโอนี้แม่เป็นคนขอราเกะถ่ายเอาไว้ ไม่รู้ว่าลูกจะได้เห็นหรือเปล่า ฮึก! แม่รักลูกนะรักเสมอ รักมากที่สุดอย่างไม่เคยรักอะไรแบบนี้มาก่อน ฮึก!”“......”ไวท์น้ำตาคลอระหว่างการดูวิดีโอของผู้เป็นแม่ เช่นเดียวกันกับเกล“ไม่รู้ว่าพ่อจะได้เห็นหรือเปล่า แม่ฝากบอกพ่อด้วยนะว่าขอโทษ ขอโทษที่ต้องเดินออกมาทั้งที่ไม่ได้บอก ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ฮึก! ขอโทษที่ทำให้รัก ขอโทษสำหรับทุกอย่างจริงๆ ฮึกฮือ!”เกลน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง เช่นเดียวก

----- “อ้าว ไม่อาบน้ำพร้อมกับพี่อีกรอบเหรอ”“ไม่อาบแล้ว!”เสียงหวานดังขึ้นมาจากทางด้านนอก ทำเอาคนพี่ซึ่งนอนแผ่หลาบนเตียงคลี่ยิ้มออก“น่ารักจัง ^^”ช่วงนี้ยอมรับเลยว่าผมพูดคำว่า ‘น่ารักจัง’ กับน้องบ่อยมากก็ทำไงได้คู่หมั้นผมน่ารักนี่เนอะหลังจากที่เราเป็นแฟนกันแล้ว ผมพาน้องไปคุยเรื่องนี้กับพ่อและน้าประกายดาว พวกท่านดูมีความสุขไม่ต่างไปจากผมเลยปลาวาฬเลย แอบกระซิบบอกว่าอีกไม่กี่เดือนเราสองคนจะจัดงานหมั้นกันครับถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมนะปั้งง!!“ตัวเล็กทำอะไรน่ะ”ร่างแกร่งซึ่งกำลังยืนมองตัวเองเช็คความเรียบร้อยในกระจกบานใหญ่เอ่ยถามคนน้องที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากทางหน้าบ้าน ทว่ากลับไร้เสียงขานรับจากคนน้อง ทำให้เขาต้องเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอก ทุกอย่างเป็นปกติรวมทั้งกระเป๋าสะพายข้างและของใช้ที่โซฟาของคนน้องด้วยเช่นกัน“ปลาวาฬ ปลา....ปลาวาฬ!!!”เพราะเสียงที่เงียบเชียบทำให้คนพี่ร้อนใจ รีบวิ่งไปหาร่างเล็กทั่วบ้าน“ไม่สิ ปลาวาฬต้องอยู่ที่ไหนสักที่สิ ปลาพี่ไม่เล่นแล้วนะ!!”คราวนี้คนพี่เริ่มสติแตกจริงๆ เพราะไม่ว่าจะหาที่ไหนกลับไม่พบร่างของคนน้องสักนิด เขารีบวิ่งไปคว

----- "พี่ของีบสักพักนะ ได้หรือเปล่า"น้ำเสียงทุ่มต่ำแหบพร่าสุดเซ็กซี่เอ่ยออกมา ก่อนจะหลับไปในที่สุดเป็นการทำลายสถิติการนอนของเขาตั้งแต่เกิดมาไม่รู้เพราะความเหนื่อยหรือความสบายใจที่ได้นอนบนตักของปลาวาฬกันแน่ แต่มันทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจมากที่สุดในชีวิตเชียวล่ะ"ฝันดีนะคะ ^^"เรียวนิ้วสวยลูบที่แก้มคนพี่เบาๆ ระหว่างรอคนพี่ตื่นเธอทั้งเล่นโทรศัพท์ ทั้งมองวิวที่สวยงาม จนท้ายที่สุดเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราเช่นกัน กว่าจะรู้สึกตัวก็ปาเข้าที่บ่ายโมง"อือ""ตื่นแล้วเหรอคะ"เสียงคนพี่เอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นร่างเล็กของน้องบิดตัวไปมา ที่แท้เขาคอยนอนมองเธออยู่ข้างๆ นี่เอง"พี่ตื่นตั้งแต่ตอนไหนคะเนี่ย ทำไมไม่บอกปลาล่ะ""พี่เห็นเรานอนเลยไม่อยากกวน หิวหรือเปล่าอยากกินอะไรไหมพี่สั่งอาหารมาให้น่ะ""อา ค่ะขอเข้าห้องน้ำเดี๋ยวตามไปนะคะ""เร็วๆ นะคะพี่คิดถึง"ฟอดด!"!!!"ทั้งคำหวานทั้งการหอมแก้ม ทำเอาร่างเล็กเบิกตากว้างหายมึนงงจากการพักสายตาระหว่างวันทันที ร่างแกร่งเดินออกไปในชุดคลุมอาบน้ำ"งื้อ! ใจบ้าเต้นแรงอยู่ได้"เธอมุดหมอนใบนุ่มเพราะใบหน้าที่ร้อนผ่าวและหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ@โต๊ะอาหารข้างสระว่ายน้ำส่ว

----- @บนรถ"ว่ามาสิเรื่องที่นายอยากคุยกับฉันน่ะ ไนท์""คือว่าผม อยากจะบอกเรื่องบางอย่างให้คุณได้รู้ และผมอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเรา""แน่นอน มันจะเป็นความลับระหว่างเราจนกว่าฉันจะหมดลมหายใจ""เออ มันก็ไม่ขนาดนั้นแค่อยากให้มีคนรู้น้อยที่สุดเท่านั้น เพราะเรื่องนี้ผมพยายามเก็บมานานหลายสิบปี เรื่องมีอยู่ว่า....""!!!!"@บนรถหรูของไวท์ "วันนี้พี่ไวท์จะพาปลาไปไหนคะเนี่ย ถึงได้ชวนออกเดินทางแต่เช้า"เสียงหวานของร่างเล็กที่ยังไม่ตื่นดีเอ่ยถามคนพี่ซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับท้องถนน"ไม่รู้สิ เดี๋ยวปลาก็รู้เอง""อ้าว"ถึงฉันจะไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นที่ไหน แต่ฉันกลับดีใจที่ได้ออกมาเที่ยวกับพี่ไวท์จริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อออกเดินทางแบบนี้ครั้งแรกด้วยเช่นกัน ไม่รู้ละฉันคิดว่าตอนนี้....เปลือกตาฉันมันหนักจนไม่สามารถเปิดมันได้อีก"หืม หลับแล้วแฮะ"สังเกตเห็นคนข้างกายเงียบไปนานเมื่อหันกลับไปกลับพบว่าคนน้องหลับทิ้งเขาไว้คนเดียวเสียแล้ว ฝ่ามือใหญ่รีบเอื้อมไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเธอกลัวว่าแอร์เย็นๆ จะทำให้เธอไม่สบาย"ฝันดีนะคะ ^^"เขาไม่ลืมท

----- "เป็นไง ทำไมไม่มองหน้าพี่อะ""เฮ้ย! พี่มาแต๋ะอั๋งอะไรเนี่ย"ฝ่ามือเล็กของเปียสะบัดมือใหญ่ออกให้พ้นตัว ทั้งยังดุคนพี่เสียงดังทำเอาคนที่เดินผ่านไปมาถึงกับมอง"มองอะไรครับ ทะเลาะกับเมียนิดหน่อย""เฮ้ย!!!""ขอ...ขอโทษครับ!"ถึงขนาดคนที่มองทั้งสองต้องก้มหัวขอโทษก่อนจะรีบเดินออกไปให้พ้นทั้งสองคน"พี่บ้าปะ ใครเป็นเมียพี่ก่อน""เอ็งไง""บ้าละ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเถอะ"ร่างใหญ่โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูเปียเล็กน้อย"ก็ถ้าพี่ไม่ห้าม ก็ไม่แน่นะคืนนั้นเราอาจจะได้เป็นผัวเมียกันจริงๆ ก็ได้""ไอ้พี่ยักษ์!!!"เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของคนน้องเข้าทำเอายักษ์ถึงกับหลุดขำพรืด"ฮ่าฮ่า ยัยบ๊องเอ้ย""ไม่ต้องมาจับหัวเลยนะ"ใบหน้าเรียวทำหน้ามุ้ยราวกับไม่ถูกใจกับการกระทำของร่างใหญ่เอาซะเลย"เออ จริงสิพี่จะออกไปทำธุระกับไวท์นะวันนี้""บอกเปียทำไม ไม่ใช่ครูสักหน่อย""ครูสิ ครูของหัวใจหรือเปล่าน๊าา""แหวะ!!! จะอ้วกวะพี่""ฮ่าฮ่า"เพียงไม่นานร่างคู่หมั้นเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของปลาวาฬ จนเปียต้องทักทวงถาม"อ้าว เป็นไรอะปลา""ก็พี่ไวท์กับพี่ยักษ์น่ะสิมีธุระ วันนี้เราเลยต้องเรียนด้วยกันแค่ 2 คน""ก

---------"ไอ้สิงห์ข้าวหลามที่มึงสั่ง" "ขอบใจพี่" ข้าวหลามในมือเบียร์ถูกโยนให้กับสิงห์ เขารับมันพร้อมกล่าวขอบคุณอย่างทุกครั้งไป ไม่ทนจะได้แกะคำแซวของเหล่าพี่ๆ ก็เริ่มประเดประดังเข้ามา "ช่วงนี้หน้าตาสดใสไม่เบา" "ได้ควงสาวสวยอย่างมะปรางไปไหนมาไหนด้วย ไม่สดใสก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว""เออไหนจะป้ากำไรที่ด่ากราดหมดไม่สนหน้าไหน แต่กลับพูดจาดีน้ำเสียงอ่อนหวานกับไอ้สิงห์คนเดียวนั่นอีก เห็นแล้วไม่ชินตาเลยวะ" สิงห์ยกยิ้มไหวไหล่เป็นอย่างที่เหล่าพี่ๆ พูดถึงความสัมพันธ์ของเขาและมะปรางกำลังดำเนินต่อไปได้ด้วยดี ป้ากำไรไม่เพียงแค่ไม่ว่าแต่ยังดันหลังให้กับสิงห์อย่างเต็มระบบ ทำเอามะปรางถึงกับเอ่ยตัดพ้อลูกเขยในอนาคตอยู่บ่อยครั้ง "จะว่าไปอีกไม่นานมึงก็ต้องกลับไปเรียนแล้วนี่" "อือ เลยว่าจะใช้เส้นสายของพ่อให้เป็นประโยชน์" "หมายความว่าไงวะ?" "พี่สิงห์ปรางมาแล้ว" เสียงหวานดังมาแต่ไกลทำเอาชายหนุ่มทุกคนพากันเงียบมองไปที่ต้นเสียง พบกับร่างเล็กในชุดเอี๊ยมสีฟ้าอ่อนเสื้อยืดสีขาวผมม้วนลอนมัดรวบดูทะมัดทะแมง วิ่งปรี่เข้ามาด้วยสีหน้าสดใส "ค่อยๆ เดินสิเดี๋ยวก็ล้ม" "หวัดดีพี่ๆ ทุกคนวันนี้ก็อย่าลืมไปอุดหนุนร้าน

---------"ป้ากำไรผมเอาเหมือนเดิมครับ" "รอคิวก่อนเดี๋ยวรีบทำให้" "ครับ ^^ " ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าช่วงนี้ป้ากำไรจะดูเหมือนจะไม่เหวี่ยงใส่ผมสักเท่าไหร่ คงเพราะผมมากินข้าวร้านป้าแกอยู่บ่อยๆ ส่วนมะปรางเองก็เริ่มพูดคุยกับผมเยอะขึ้นไม่รู้ตอนนี้เปิดใจให้ผมบ้างหรือยัง เอาเถอะถือว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ "ป้ากำไรลูกสาวป้าอยู่ไหม" หญิงสาวสองสามคนเดินลงจากรถตรงเข้ามาในร้านเอ่ยถามถึงมะปราง ทว่าสีหน้าป้ากำไรดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่หนัก ตวัดมองหญิงสาวเหล่านั้นด้วยสายตาจิกกัด "ทำไม ถามหามันทำไม" "เปล่าหรอกก็แค่จะมาชวนไปงานเลี้ยงรุ่น" "ไม่ไป" เจ้าตัวเดินออกมาพร้อมเอยปฏิเสธทันทีด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ เห็นท่าไม่ค่อยดีสิงห์จึงจับตามองไม่ละสายตา "ทำไมล่ะ ปิกก็มาด้วยนะ" "........" "เอ๊ะ! หรือว่ายังรู้สึกไม่ดีที่ปิกเคยปฏิเสธรับรักของแกอยู่หรือเปล่า" "แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ แกควรปล่อยวางเรื่องในอดีตได้แล้ว" "นั่นสิ แกในอดีตทั้งอ้วนทั้งดำถูกลบล้างไปหมดแล้ว ด้วยร่างกายแสนสวยของแกในตอนนี้อะนะฮ่าๆ" "!!!" เกินไปแล้วยัยคนพวกนี้ มาหยามคนอื่นถึงบ้านแบบนี้ หรือนี่จะเป็นเหตุผ

---------"ข้าวได้แล้ว" จานอาหารตามสั่งถูกวางบนโต๊ะด้วยท่าทีไม่พอใจสักเท่าไหร่ ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้คือเรื่องปกติของร้านป้ากำไร "หายดีแล้วสินะป้ากำไร ถึงได้เรี่ยวแรงดีวางจานซะดังขนาดนี้" "เหอะๆ ไม่ใช่แค่แรงดีแค่วางจานนะเว้ย กูยังมีแรงตบคนด้วยนะจะบอกให้" "กลัวแล้วครับป้า!" "เอ้าพวกเอ็งจะสั่งอะไรก็รีบสั่ง จะรีบทำให้เสร็จๆ เดี๋ยวลูกค้าคนอื่นมารอ" ป้ากำไรหันมาถามอีกโต๊ะทำเอาสิงห์ที่กำลังเหม่อลอยเหลือบมองไปรอบๆ ร้านถึงกับสะดุ้ง จึงเป็นเบียร์ที่เอ่ยสั่งอาหาร "กะเพราหมูสับไข่ดาวสองจานป้า" "เออรอแปล๊บ" ป้าเดินออกไปยังครัวทำอาหารทันที แต่สิงห์ยังไม่วายมองหาอะไรบางอย่างไม่หยุด"ถ้ามึงจะมองขนาดนั้นสู้ถามป้ากำไรไม่ดีกว่าเหรอวะ" เบียร์เอ่ยกระซิบถามข้างหูสิงห์ เกรงว่าป้ากำไรจะได้ยิน "ไม่เอาอะ เดี๋ยวป้าก็ไล่ตะเพิดออกร้าน" "ว่าแต่เมื่อไม่กี่วันก่อนพาน้องมะปรางไปเที่ยวมานี่หว่า อย่าบอกนะว่าติดใจน้องคนสวยเข้าให้แล้ว" "เออไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่ก็ถือว่าไม่ได้แย่" ต้องบอกว่ารู้สึกดีมากเลยต่างหาก มะปรางนอกจากจะสีชมพูแล้ว ยังเอวหวานเจี๊ยบ! หวานซะจนเสร็จไปตั้งหลายครั้ง แต่ช่วงนี้ทักไปก็ไม่ค่อยชอบ

---------"พะ พกข้าวหลามมาจริงด้วย!!!" เสียงหวานเอ่ยด้วยสีหน้าตื่นตระหนกทำเอาสิงห์ตบไฟเลี้ยวซ้ายเข้าข้างทาง รถไม่ทันจะได้จอดสนิทมะปรางยกบ้องข้าวหลามไม้ไผ่ขึ้นมา "พี่ชอบกินข้าวหลามขนาดนั้นเลยเหรอ?""อ๋ออือ" ใจหายใจคว่ำไปหมด! จับของเราขนาดนั้นแล้วยังไม่รู้อีกหรือไง ว่าข้าวหลามที่คนอื่นพูดถึงมันอยู่ตรงไหน "ที่พี่ชอบกินข้าวหลามเพราะตอนเด็กๆ พี่อยู่กับยายซะส่วนใหญ่ ที่บ้านยายมีกอไม้ไผ่เยอะยายเลยชอบทำให้กินบ่อยๆ จนติดชอบกินมาถึงทุกวันนี้แหละ" "อ๋องั้นเองเหรอ" มะปรางพยักหน้าพลางเบี่ยงความสนใจไปยังถนนเบื้องหน้าแทน ทำเอาสิงห์ถึงกับทำตัวไม่ถูก ไหนว่าเมื่อกี้จะทำไง ไหงตอนนี้ถึงทำเฉยเหมือนจำสิ่งที่ตัวเองพูดไม่ได้ "อ้าวไม่ไปต่อล่ะ?" "ก็..." "หึ อยากฟันก็บอกตรงๆ ไม่เห็นต้องเฉไฉ""!!!"คำพูดของมะปรางทำเอาสิงห์หน้าชาไปต่อไม่เป็นเขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตัวเองกำลังคิดอย่างที่เธอพูดจริงๆ"ตามมาสิ"มะปรางยกยิ้มมุมปากพลางพาตัวเองไปยังโซนเบาะด้านหลังแทน ไม่รอช้าปลดเปลื้องเสื้อเกาะอกออกทิ้งไว้เพียงบราเซียตามด้วยกระโปรงเทนนิส ขณะนี้บนเรือนร่างเธอมีเพียงชุดชั้นในเพียงสองชิ้นบนล่างปกปิดห่อหุ้มร่างกายไว้เ

----------"แค่ก! แค่ก!!""แม่ไหวไหมเนี่ย ไปนอนพักสักหน่อยดีกว่าวันนี้ไม่ต้องขายตามสั่งแล้ว""เสียดายเงินแย่""เอาชีวิตตัวเองไว้ก่อนไหม! ไปนอนเดี๋ยวนี้เลย""เดี๋ยวมะปรางแม่ยังไม่ได้เก็บของเลย!!""เดี๋ยวฉันเก็บเอง"มะปรางดันหลังป้ากำไรเข้าบ้านไปได้ในที่สุด เพราะอากาศที่เปลี่ยนแปลงทำให้ป้ากำไรเกิดเจ็บคอและไอขึ้นมา ด้วยความเป็นห่วงมะปรางจึงจัดการขั้นเด็ดขาด ทำให้หน้าร้านเหลือเพียงแค่เธอคนเดียว ระหว่างที่เก็บของอาหารตามสั่งอยู่นั้นเป็นเวลาเดียวกันกับที่มีลูกค้าเดินเข้ามาภายในร้าน "เอาข้าวผัดกะเพราจานหนึ่งครับ""ไม่ขายละ---อ้าว สิงห์"เมื่อเงยหน้าก็เจอเข้ากับลูกชายกำนันยืนยิ้มกริ่มรออยู่แล้ว "ว่าแต่ป้ากำไรล่ะ?""วันนี้แม่ไม่ค่อยสบายน่ะเลยไม่ได้ขายตามสั่ง""อ๋อ"สิงห์พูดพลางพาตัวเองเดินไปนั่งยังโต๊ะม้าหินอ่อนโดยที่สายตายังคงจับจ้องไปที่มะปรางสาวสวยหน้าหวาน เธอยังคงขะมักเขม้นเก็บของไม่หยุด "จริงสิ ที่อำเภอข้างๆ บ้านผมมีงานวัดด้วยล่ะ มะปรางไม่สนใจไปเที่ยวด้วยกันเหรอ""งานวัดเหรอ? เราไม่รู้เรื่องนะ"เธอย่นคิ้วครุ่นคิดเหลือบมองไปยังร่างแกร่งของหนุ่มหล่อ สิงห์ไม่รอช้ารีบเอ่ยถึงข้อมูลที่รับรู้

---------"ข้าวมาส่งแล้วจ้า""อยากได้คนส่งมากกว่าข้าวอีกครับตอนนี้""น่ากิน เอ้ย! สวยมากเลยครับ"ไม่ทันจะได้วางข้าวกล่องก็ได้ยินคำแซวจากเหล่าหนุ่มๆ เสียแล้ว ร่างเล็กขาวสว่างออร่าจับในชุดเสื้อยืดเข้ารูปคอวีสีขาวกางเกงยีนขาสั้นเผยให้เห็นเรียวขายาวสวย ทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีพื้นชมพูเพิ่มความดูน่ารักน่าเอ็นดูด้วยผมแกละ เล่นเอาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ใจอ่อนระทวยจะหาโอกาสทองแบบนี้ไม่มีอีกแล้ว "แฮ่ม แซวกันยกใหญ่กะจะไม่มีโอกาสให้หนูได้เขินเลยหรือไง""ก็แซวจนกว่าจะได้เป็นแฟนแหละครับ""ทั้งหมดสองร้อยสิบห้าบาทจ้ะ ^^"คำพูดของมะปรางตัดบทสนทนาฉับไว ทำเอาสีหน้าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างหม่นหมอง "หน้าเลือดเหมือนแม่ไม่มีผิด""แต่สวย กูยอม"อยากประวิงเวลาอีกนิดชายหนุ่มอิดออดทำทีลีลาเยอะ จนท้ายที่สุดร่างเล็กต้องเดินไปหยิบมาจากมือทันทีพร้อมนับเงินตรวจทานเพื่อความถูกต้อง"โอเคครบ อยากกินอะไรก็ไปสั่งอีกได้นะจ๊ะ"เธอเพียงหันมายิ้มธุรกิจเตรียมจะคร่อมรถจักรยาน สายตากวาดไปเห็นเข้ากับหนุ่มหน้าตาดีใบหน้าฟ้าประทานนั้นยังคงติดตราตรึงใจไม่หาย "สิงห์!""น้องรู้จักไอ้สิงห์ลูกกำนันสมรักษ์ด้วยเหรอ"ชายชีกอคนหนึ่งเอ่ยปากถามมะปร

......... 3 เดือนผ่านไป @บ้านสวนในชนบท จิ๊บ จิ๊บ เสียงนกกระจิบกระจาบร้องเสียงหวานในตอนเช้า แสงอาทิตย์สาดส่องต้นไม้ใบหญ้ามีน้ำหยดลงพื้นเนื่องๆ ฤดูร้อนผ่านพัดไปเข้าสู่ช่วงฤดูฝนอย่างเต็มตัว เพิ่มเสน่ห์และความร่มรื่นให้กับบ้านในสวนท่ามกลางธรรมชาติ ทำเอาคนในเมืองเกิดบนความสบายอย่างสิงโตหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น "เมื่อคืนฝนตกไม่เยอะสินะ แต่ก็พอดับความร้อนอบอ้าวได้บ้างละนะ"ร่างแกร่งในชุดนอนผ้ามันยืนถือกาแฟดำทอดมองธรรมชาติที่ระเบียงบ้านไม้สองชั้น ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่บ้านยายเซร่าผมรู้สึกมีความสุขและสงบสุขมากเลยละ ทุกๆ เช้าผมจะตื่นมาจิบกาแฟยืนมองนกและต้นผลไม้มากมายตรงนี้เป็นประจำ แต่ผมไม่ได้มาอยู่เฉยๆ หรอกนะผมกับน้องเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวสูตรยายขายดีมากๆ จนตอนนี้แอบไปดูทำเลในเมืองใหญ่แล้วด้วย คาดว่าไม่เกินเดือนหน้าผมจะเปิดตัวร้าน แต่ไม่ได้มีรายได้แค่ทางนี้ทางเดียวผมยังศึกษาเล่นหุ้นด้วยเช่นเดียวกับเซร่า เธอผันตัวมาเป็นแม่ค้าออนไลน์ด้วยเช่นกัน มีแพลนที่จะเปิดขายครีมแบรนด์ตัวเองเร็วๆ นี้อีกด้วยทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี จนผมเองก็รู้สึกตกใจเหมือนกันกลัวว่าเวลาแห่งความสุขของเรามันจะจบลงอีกครั้ง

...........@บ้านหลังใหญ่ บนรถหรู"พี่สิงแน่ใจแล้วเหรอที่จะพาเซร่าเข้าบ้านไปด้วย เซร่าคิดว่ามันยังเร็วเกินไปนะ""แล้วอย่างไงล่ะ พี่คิดว่าตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีนะไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไง พี่ก็จะไม่ยอมทิ้งเซร่าไปไหนเด็ดขาด เพราะงั้นช่วยอยู่จับมือข้างๆ พี่ก่อนนะ อย่าพึ่งหนีจากพี่ไปไหน"ฝ่ามือใหญ่กุมมือเรียวสวยร่างอวบไว้มั่น วันนี้ทั้งสองแต่งตัวเรียบร้อยสุภาพเพื่อพูดคุยกับผู้มีพระคุณทั้งสอง"ค่ะ เซร่าจะไม่ไปไหนเด็ดขาด จะอยู่ข้างๆ พี่แบบนี้สัญญา ^^""น่ารักจัง"หลังมือของเธอถูกริมฝีปากหนาจูบซับเรียกขวัญกำลังใจ แม่ของผมอาจจะไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็เพียงพ่อผมเท่านั้น ท่านค่อนข้างหัวโบราณอยากให้ผมมีคู่ครองที่เหมาะสม ทั้งฐานะและหน้าตาทางสังคม ซึ่งผมไม่ชอบเอาซะเลย และในตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเธอคนนี้ หากปล่อยเวลาให้ผ่านไปสิ่งที่ผมอยากทำก็อาจจะไม่ได้ทำมันอย่างที่แม่ผมบอก ดังนั้นผมจะไม่ปล่อยให้มันสูญเปล่าไปอีกแล้ว เป็นไงเป็นกันเพื่อคนที่ผมรัก @ห้องโถงใหญ่ "สวยกว่าที่แม่คิดอีกนะเนี่ย หนูเซร่าใช่ไหมจ๊ะ""ค...ค่ะ หนูชื่อเซร่า สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง"เซร่ารีบไหว้ทักทายด้วยเสียงที่สั่นเครือ

....... @สวนสนุก ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างหลั่งไหลกันเข้าสวนสนุกแห่งนี้ เป็นสถานที่ผ่อนคลายกายและใจเป็นอย่างดีเช่นเดียวกับชายหนุ่มอายุขึ้นเลขสี่และหญิงสาววัยยี่สิบ ทั้งสองเดินจูงมือกันขึ้นเครื่องเล่นต่างๆ ด้วยความสนุกสนานเพียงแค่เห็นรอยยิ้มอีกฝ่ายตรงหน้า เรื่องเครียดและทุกข์ใจมากมายก็พลันหายไปโดยปริยาย ฝ่ามือทั้งสองสอดประสานกันตลอดเวลา ไม่อาจจะปล่อยให้อีกฝ่ายได้ห่างตัว "ฮ่าฮ่า กินสายไหมเลอะปากหมดแล้วค่ะ""ไม่ใช่หนูเหรอครับ ที่อยากกินแต่ก็กินไม่หมดสุดท้ายพี่ต้องรับผิดชอบเนี่ย""แง ก็หนูกลัวอ้วนนี่คะ"เดี๋ยวคนแก่จะอุ้มไม่ไหว "หึ ไหวสิครับรอบห้องเกือบทั้งคืนยังไหวมาแล้ว""บ้า!"ฝ่ามือเรียวตีเข้าที่แขนแกร่งคนพี่ ทำเอาสิงโตร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด"โอ๊ย! ยัยเด็กพี่เขินแล้วรุนแรงนะเนี่ย""เพราะพี่นั่นแหละ พาหนูเข้าบ้านผีสิงเลย""อะ...เออ"ได้ยินดังนั้นคนพี่ที่มีสีหน้าร่าเริงถึงกับซีดเซียวจนคนน้องจับสังเกตได้"อย่าบอกนะว่า....พี่สิงกลัวผีอะ""เปล๋า! ใครกลัวไม่มี๋!!"เสียงสูงบวกสีหน้าตื่นตระหนกนั้นเป็นคำยืนยัน เห็นแบบนั้นสาวลูกครึ่งไม่รอช้าคว้าข้อมือคนพี่เดินเข้าบ้านผีสิงไปในทันที "ไม่ไป!

........ วันต่อมา @สวนดอกไม้ชายร่างแกร่งนั่งเหม่อมองทุ่งหญ้าหนาแน่นบนพื้นด้วยจิตใจที่เหม่อลอย สายลมผ่านพัดปะทะใบหน้าชวนให้คิดถึงสาวลูกครึ่งร่างอวบ หากเป็นสิงโตคนเก่าเขาคงกระวนกระวายออกไปหาเสพสวาทนอกบ้านตั้งแต่เมื่อคืน แต่ครั้งนี้เขากลับเปลี่ยนไปภายในใจเอาแต่คิดถึงรอยยิ้มแสนหวานและใบหน้าเรียวมนของเซร่าทุกวินาทีที่หายใจ จนไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องกามอารมณ์แม้แต่นิด ผู้เป็นแม่ที่เห็นอาการที่แปลกไปของลูกชายไม่อาจจะทนไหวเดินเข้ามาถามไถ่ถึงความเป็นไปกับลูกชายหน้าคมเข้มด้วยน้ำเสียงที่แสนอบอุ่น "เป็นอะไรไปครับคุณสิงโตสุดหล่อ วันนี้มาแปลกนะนั่งหงอยอย่างกับคนอกหักแน่ะ""อกหักงั้นเหรอครับ เราสามารถอกหักกับผู้หญิงที่ไม่มีสถานะได้เหรอครับ"สิงโตถามขึ้นด้วยแววตาไร้อารมณ์ชฎาพรเห็นท่าไม่ดีจึงนั่งลงพักที่ข้างกายแกร่งของลูกชาย "บางครั้งคนเรามักจะนิยามผู้คนด้วยสถานะใช่ไหมล่ะ แต่หัวใจมันไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกนะ"ใบหน้าคมเข้มเหลือบมองคนเป็นแม่ด้วยสีหน้างุนงงกับคำตอบ "ที่แม่กำลังจะบอกก็คือ บางครั้งน่ะเรารู้สึกกับเขามากกว่าสถานะที่เรานิยามเข้าไปแล้ว แต่เป็นเราเองที่ไม่รู้จักหัวใจตัวเองซะมากกว่า อย่างเช่นลู

...... @สนามบาส "นี้ก็ถึงเวลาเลิกคลาสแล้ว ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือในการสอนคลาสแรกของครูด้วย และเพื่อเป็นการขอบคุณครูจะเลี้ยงไอศกรีม""ว้าว!""สุดยอดไปเลยครู" นักเรียนหลายสิบคนต่างกรูเข้าไปหยิบไอศกรีมคนละแท่งด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าว ทำให้การทานไอศกรีมในวันนี้นั้นสดชื่นกว่าวันไหนๆ "นี้ครับสำหรับคนน่ารัก"โจค็อกไม่วายที่จะทำคะแนนตามจีบสาวลูกครึ่งหน้าสวย "เออ เราได้แล้วน่ะ" "ห๊ะ!"โจค็อกถึงกับตกใจที่ได้ยินแบบนั้น ทั้งในมือเธอยังเตรียมแกะซองไอศกรีม เมื่อเหลือบมองดูเพื่อนสนิทเธอเห็นเข้ากับใบหน้าเยาะเย้ย"อุ้ย! โทษทีนะโจค็อกพอดีฉันมือเร็วไปหน่อยน่ะ เลยหยิบมาเผื่อเซร่า ไม่คิดว่านายจะหยิบมาให้เซร่าด้วย"ลินาทำตาปริบๆ แต่รอยยิ้มยังกรุ้มกริ่มเยาะเย้ยเพื่อนชายไม่หยุด "ฝากไว้ก่อนเถอะยัยซาโมซ่า!" ว่าจบเด็กหนุ่มเดินหายเข้าไปในกลุ่มเพื่อนของตน ด้วยใจที่เจ็บช้ำไม่เป็นท่า "หึหึ ไม่ทันฉันหรอกโจค็อก" "คู่กัดกันจริงๆ ลินากับโจค็อกเนี่ย" เซร่าส่ายหัวให้กับการทะเลาะไม่มีที่สิ้นสุดของเพื่อนทั้งสอง ก่อนหางตาจะเหลือบไปเจอเข้ากับร่างแกร่งของครูพละ เขายืนจ้องมองเธอไม่วางตา เธอทำได้เพียงแค่ยิ้มหวานให

....... "อ๊าส์!"ไม่รอให้เสียเวลาท่อนร้อนลำแกร่งแทรกตัวเข้าทางเชื่อมนุ่มลึกโดยไม่ปริปากบอกให้สาวอวบได้เตรียมตัวเตรียมใจ ทันทีที่มันแทรกตัวเข้าไปได้สำเร็จ เอวหนาสอบกระแทกช่องทางเชื่อมอย่างเอาเป็นเอาตายตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ!!"อ๊ะ อ๊ะ! แด๊ดใหญ่จังค่ะ ใหญ่มากเลย อ๊าส์""อือ ชอบหรือเปล่าละคะโดนของจริงเข้าแบบนี้ซี๊ดด""ชอบสิคะ ชอบทุกอย่างที่เป็นแด๊ดเลย อื้ม""ถึงว่าตอดแด๊ดแน่นเลยนะคะ หื้ม"ท่อนแกร่งสอบกระแทกทางเชื่อมราวกับหิวกระหายเรื่องตัณหามานานแสนนาน ไม่อาจจะปล่อยมือจากเอวคอดกิ่วได้แม้แต่วินาทีเดียว น้ำหวานเอ่อล้นเพิ่มเสียงเข้าจังหวะเป็นระยะๆ เร่งอารมณ์ชายหญิงให้ถึงฝั่งฝันโดยเร็ว"อือ นมหนูสวยจริงๆ"ระหว่างกำลังเร่งเอวฝ่ามือใหญ่ไม่อาจจะอยู่นิ่ง วางมือลงบนเต้าใหญ่หลังจากที่ปลดเปลื้องกระดุมเสื้อนักเรียนออกจาก เต้าใหญ่ถูกบราตัวน้อยรวบรัดเอาไว้เป็นอย่างดีแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาคนพี่เร่งปลดลดสายบราเซียออกจากไหล่ เต้าใหญ่เต่งตึงกระเพื่อมตามจังหวะเสียวมันช่างสวยงามราวกับตุ๊กตางานละเอียด ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่อาจจะหาสิ่งใดมาเปรียบ"โอ๊ย! สวย อือ สวยที่สุดคนสวยของพี่ อ๊าส์""สะ...สวยก็จับเยอะๆ สิคะ อ๊ะ!

______1 เดือนต่อมา"ลมพัดเย็นสบาย คงจะดีหากพี่อินทร์อยู่ตรงนี้ด้วย" นี่ก็ผ่านมาเดือนหนึ่งแล้วกับเรื่องราววุ่นวายที่จบลง มีชีวิตที่กำลังเริ่มต้นใหม่ไปด้วยดีอย่างเช่นข้าวหอม เพราะทรัพย์สมบัติทั้งหมดของผู้ใหญ่ลือไม่มีผู้สืบทอดจึงตกมาที่ข้าวหอมเต็มๆ เธอจึงตัดสินใจเปิดโรงเรียนเพื่อให้เด็กๆ ในหมู่บ้านจะได้อ่านออกเขียนได้ คิดย้อนเหตุการณ์ไปในวันนั้นฉันคิดว่าจะต้องเสียพี่อินทร์ไปตลอดกาลเสียแล้ว ดีที่ตำรวจมือไวลั่นไกลการุณยฆาตผู้ใหญ่ลือเสียก่อน ทำให้พี่อินทร์รอดตายมาอย่างหวุดหวิด "มานั่งทำอะไรคนเดียวจ๊ะเมีย" "พี่อินทร์กลับมาแล้วหรือจ๊ะ" คนในความคิดปรากฏตัวขึ้น หลังจากที่หายหน้าไปช่วยชาวบ้านคนอื่นๆ สร้างโรงเรียนแต่เช้า "ก็ทนคิดถึงเมียไม่ได้ เลยขอข้าวหอมมันกลับมาก่อน" ว่าแล้วก็เดินเข้ามานั่งโอบกอดซบไหล่ฉัน คล้ายกับคนไม่ได้เจอหันมานานแรมปี "ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะจ๊ะ" "อะไรที่พี่คิดก็อยากจะรีบพูดรีบทำก่อนที่จะสายไป เหตุการณ์ในวันนั้นสอนให้พี่ไม่ประมาทหากตำรวจไม่ช่วยเอาไว้ คนที่ตายอาจจะเป็นพี่ก็ได้" "ถ้าเป็นแบบนั้นกอบัวคงจะอยู่คนเดียวไม่ได้เหมือนกัน" เราสองต่างโอบกอดกันแน่นราวกับว่ากลัวอี

______"เราต้องรีบไปบ้านอีข้าวหอมกันแล้ว" "มีเรื่องอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?" เพิ่งจะตื่นนอนได้ไม่นานแท้ๆ มุ้งยังไม่ทันได้เก็บพี่อินทร์เดินปรี่เข้าบ้านด้วยสีหน้าร้อนรนคล้ายกับคนมีเรื่อง"เมื่อกี้ไอ้กล้าวิ่งมาบอกว่าเห็นผู้ใหญ่ลือไปเดินตลาดในหมู่บ้าน อีกไม่นานคงได้เข้าไปหาอีข้าวหอมเป็นแน่" "แบบนั้นไม่ดีแน่ เรารีบไปกันเถอะจ้ะ" ฉันและพี่อินทร์รีบตรงไปยังบ้านข้าวหอม ดีที่ผู้ใหญ่ลือยังมาไม่ถึง ทันทีที่เดินขึ้นกระไดบ้านเห็นข้าวหอมนั่งตัวสั่นงันงกคล้ายกำลังหวาดผวาอะไรบางอย่าง "ข้าวหอมเป็นไรหรือเปล่า!" ฉันรีบวิ่งเข้าไปถามไถ่เกรงว่าเธอจะเจ็บป่วยตรงไหน รู้แบบนี้เอายาสมุนไพรมาเผื่อไว้ก็ดี "คุณหนูข้าวหอมไม่ได้เจ็บป่วยอะไรหรอกจ้ะ เธอแค่กลัวว่าจะถูกผู้ใหญ่ลือตามมาทำร้ายถึงที่บ้านเหมือนเมื่อคืนวานอีก""ไม่เอานะ! ฉันไม่อยากถูกส่งไปขายเธอช่วยฉันด้วยนะกอบัว" เรียวมือสั่นเทาเขย่าแขนฉันหวังให้ฉันช่วย เหลือบมองไปที่พี่อินทร์ขณะนี้กำลังยืนคุยอะไรบางอย่างกับพี่ดำและพี่กล้าอยู่ที่หัวกระได "ไม่เป็นไรนะข้าวหอม ฉันและพี่อินทร์จะไม่ยอมให้เธอโดนผู้ใหญ่ลือทำร้ายอีกแล้ว""ฮืออ ช่วยฉันด้วยนะกอบัว ฮึก ฉันกลัว" ข้าวห

______"มานั่งทำอะไรคนเดียวในลำธารหรือจ๊ะ" ถึงกลับสะดุ้งหลุดจากภวังค์ เสียงกอบัวเอ่ยถามดังมาจากด้านหลังเมื่อหันไปพบว่าเธอกำลังเดินตรงเข้ามาพร้อมผ้าบางคลุมหัวไหล่ "ออกมานั่งคิดอะไรคนเดียวเพลินๆ น่ะเอ็งเถอะยังไม่นอนอีกหรือ" "จะให้ฉันนอนหลับได้อย่างไร จู่ๆ พี่ก็หายไปเสียดื้อๆ ฉันกลัวว่าคนของผู้ใหญ่ลือจะมาจับตัวพี่ไปเสียอีก" "นี่เอ็งเห็นพี่เป็นเด็กอมมือหรือไง ที่ใครจะลากตัวไปมาได้ตามใจชอบ นี่อดีตโจรป่าเชียวนะ" "นั่นสิจ๊ะ ฉันคงคิดมากเกินไป" กอบัวหัวเราะเล็กน้อยชอบอกชอบใจ เดินตรงเข้ามานั่งข้างกายข้าไม่ห่าง เราสองเพียงนั่งเงียบๆ เงยหน้ามองพระจันทร์และดวงดาว "ว่าแต่ดีแล้วหรือจ๊ะที่ให้พี่ดำพี่กล้าไปเฝ้าข้าวหอมที่บ้าน" หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จข้าให้ไอ้ดำไอ้กล้าไปเฝ้าอีข้าวหอมที่บ้าน เผื่อไอ้ผู้ใหญ่มันคลั่งคิดจะฆ่าลูกขึ้นมาอย่างน้อยจะได้มีคนช่วย "ไอ้ดำไอ้กล้าฝีมือมันไม่ใช่ย่อย ถ้าไม่หมาหมู่รุมมันเป็นสิบคนยังไงก็เอาไหว" "เฮ้อ ไม่คิดเลยว่าผู้ใหญ่ลือจะมีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตทำร้ายได้แม้กระทั่งลูกในไส้ของตัวเอง" "ไอ้คนพันนี้มันทำได้มากกว่าที่คิดเสียอีก หญิงสาวสวยๆ ในหมู่บ้านต่างก็ผ่านมือมัน

_______"วันนี้กอบัวอารมณ์ดีหรือเปล่าเนี่ย กับข้าวกับปลาเต็มโต๊ะไปหมด" "ไอ้กล้ามึงก็พูดไป ทุกครั้งกอบัวมันก็ทำกับข้าวเยอะแยะเผื่อมึงกับกูเหมือนทุกที" "ก็วันนี้มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลยนี่หว่า เหมือนกับว่ามีเรื่องดีๆ " พี่ดำจ้องมองฉันสลับไปมากับพี่อินทร์ที่ตอนนี้ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน นั่งกินข้าวคล้ายไม่ได้ยิน"ไอ้ดำมึงอยากกินส้นตีนกูแทนข้าวหรือเปล่า" "โอ๊ะ! ไม่เอาด้วยหรอกพี่อินทร์ตีนหนักมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดนทีช้ำในไปเป็นเดือน" ทั้งพี่ดำและพี่กล้าต่างก็รู้แล้วว่าฉันรู้เรื่องในอดีตจากพี่อินทร์หมดแล้ว ฉะนั้นเวลาที่พูดคุยปรึกษาหารือทั้งสามมักจะพูดคุยต่อหน้าฉันโดยไม่มีอะไรปิดบัง ทำให้ฉันรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว "เอ็งก็มานั่งกินพร้อมกันซะสิกอบัว เดี๋ยวข้าวก็เย็นหมดไม่อร่อยกันพอดี" "จ้ะ ^^ " ชีวิตในแต่ล่ะวันของฉันในตอนนี้ช่างเรียบง่ายทั้งยังมีความสุข ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพี่อินทร์ตลอดทั้งวัน นั่นก็ถือว่าเป็นความสุขที่สุดของฉันแล้ว "อย่านะจ๊ะคุณหนู!" เสียงดังโวยวายมาจากทางหน้าบ้าน ฉันทั้งสี่หันไปมองเป็นตาเดียวแล้วก็ต้องตกใจ เมื่อหญิงสาวสวมชุดกระโปรงสวยหัวฟูรุงรังวิ่งหน้าตาตื่นตรงเข้า

______"ความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับอีข้าวหอมมันเริ่มต้นจากเรื่องที่ผู้ใหญ่ลือรู้ว่าพี่เป็นโจรป่าเข้านี่แหละ ด้วยชื่อเสียงซุ่มโจรของพี่ดังกระฉ่อนไปทั่วไหนจะโดนหมายหัวจากทางการ ทันทีที่มันรู้ว่าพี่เป็นไอ้อินทร์โจรป่าแล้ว มันจึงยื่นข้อเสนอแลกกับการที่มันจะปิดเรื่องพบตัวพี่ให้ทางการ" "ข้อเสนอที่ว่าคือเรื่องที่พี่มักจะหายเข้าไปหาของป่านานหลายวันหรือเปล่าจ๊ะ" "ใช่ มันรู้ว่าพี่เป็นคนมีวิชาจึงให้พี่ออกไปล่าสัตว์ป่าตามคำสั่งซื้อของพวกฝรั่งมังค่า ส่วนมันก็เพียงแค่นำของไปขายและนอนนับเงินหนาเป็นฟ่อน" ไม่คิดว่าผู้ใหญ่ลือที่ชาวบ้านให้ความเคารพยำเกรงจะกล้าทำถึงเพียงนี้ "ไม่เพียงเท่านั้น มันยังเปิดซ่องค้าประเวณีออกหน้าออกตาแต่ที่เจ็บใจคือมันมักจะเอาเด็กสาวไปค้าขายอย่างสบายใจ" "ละ แล้วทางการไม่รู้หรือจ๊ะ" "รู้ แต่ในเมืองเราถูกมันปิดปากด้วยเงินไปหมดแล้ว จึงไม่เข้าไปยุ่มย่าม" "ชั่วเสียจริง!" เด็กสาวงั้นเหรอ ฉันเองก็เคยรู้เรื่องพวกนี้มาจากคนในหมู่บ้านบนเขา ว่าพ่อแม่ที่ยากจนมักจะพาลูกสาวไปขายที่เชิงเขา ไม่คิดว่าขายที่ว่าจะเป็นการขายในสถานที่แบบนั้น "ใช่ ใจจริงพี่อยากจะฉีกหน้ากากนักบุญจอมปลอมออกให้สิ

___________"หรือว่าจะเป็นพรานอินทร์งั้นเหรอ!?" "ใช่แน่ๆ" "จะว่าไปแล้วกอบัวดูเหมาะสมกับพรานอินทร์มากกว่าอีข้าวหอมอีกนะ" "นั่นสิ อย่างกับนางฟ้ากับเทวดา" ไม่คิดว่าชาวบ้านจะเปิดใจยอมรับฉันได้เร็วถึงเพียงนี้ รู้สึกดีใจอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างน้อยพี่อินทร์จะได้ไม่โดนชาวบ้านตราหน้าล่ะนะ "เราไปไหว้พระกันเถอะกอบัว" "จ้ะพี่ ^^ " มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉันเลยล่ะ"ไม่คิดมาก่อนเลยว่างานวัดจะสนุกแบบนี้" "ถ้าสนุกพี่จะพามาอีก" "ขอบคุณนะจ๊ะพี่อินทร์ ^^ " ท่าน้ำใกล้วัดฉันและพี่อินทร์พากันเดินมานั่งพักขาก่อนจะกลับบ้าน ท่าน้ำบริเวณนี้เงียบสงัดไร้ซึ่งผู้คนหากไม่มีตะเกียงจุดเรื่อยทางมาคงไม่เห็นท่าศาลาแห่งนี้ คิดทบทวนดูแล้วก็อดสงสัยเรื่องของข้าวหอมขึ้นมา"ว่าแต่เรื่องที่ชาวบ้านเขาพูดกันถึงคุณข้าวหอม มันคือเรื่องอะไรหรือจ๊ะ" สีหน้าพี่อินทร์เรียบเฉยลงแววตาไร้ความหมายจ้องมองออกไปยังสายน้ำเบื้องหน้า "เป็นอย่างที่ชาวบ้านลือกัน อีข้าวหอมมันเอากับผู้ชายท้ายตลาดบนรถ" "จะ จริงหรือจ๊ะ!!" น่าอับอายเสียจริง เรื่องที่ชาวบ้านลือกันเป็นความจริงทั้งหมดเลยหรือเนี่ย ทั้งพี่อินทร์ยังเป็นคนไปเห็นกับตาเสีย