LOGINShare
ตีสุนัขขี้เรื้อน 1
Last Updated:
2025-06-29 07:58:54
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 4
"มาขอรับ ข้าช่วยนวด" ตงเทียนอาสาอย่างร้อนใจ หมิงเสวี่ยทีแรกจะยื่นมือไปนวดเอง แต่ก็จนใจเพราะติดท้องอันใหญ่โตของตัวเอง ได้แต่ชี้มือบอกเขา "ข้างซ้าย!! เจ็บๆ!"ตงเทียนยังนวดให้อย่างเก้ๆ กังๆ โดยมีหมิงเสวี่ยชี้ตำแหน่งเรื่อยๆ พอเห็นว่าไม่ได้ผล ก็จับข้อเท้าหมิงเสวี่ยยกขึ้นวางบนหน้าขาตัวเอง ถอดรองเท้านางออก"ตงเทียน!" จื่อหนี่ร้องห้าม เพราะการที่บุรุษเห็นเท้าสตรีนั้นไม่ควรอย่างยิ่งแต่ตงเทียนไม่สนใจ เขาวางฝ่ามือหนาแนบเท้าของหมิงเสวี่ยและดันไปข้างหน้าจนเท้านางพับเข้าหาตัวนางอย่างแรง"อ๊ากกกก!""อดทนหน่อยนะขอรับ""อึ๊ก..." หมิงเสวี่ยร้องเสียงเครือ รู้สึกว่าอาการเจ็บคลายลงมากตงเทียนผ่อนแรงลงและทำซ้ำอีกสองสามครั้ง ยามที่ตงเทียนดันเท้านางเข้ามามันเจ็บปวดมาก แต่พอเขาผ่อนแรงลง นางรู้สึกดีขึ้นทันที จนเมื่อขาและเท้าไม่เกร็งอย่างเดิมและกลับมาขยับได้เป็นปกติ ตงเทียนจึงสวมรองเท้าคืนให้ "ขออภัยนะขอรับ ฮูหยิน" ตงเทียนเอ่ยเรียบๆ"เจ้าไปเรียนมาจากที่ใดกัน?""ศิษย์ในสำนักสอน เวลาต้องนั่งสมาธิหรือฝึกลมปราณนานๆ น่ะขอรับ""ดีจริงเลย ระยะนี้เจ้าก็คอยอยู่ข้างๆ ข้าหน่อยได้หรือไม่ เวลาข้าเป็นตะคริวขึ้นมาจะได้มีเจ้า
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 3
"ฮูหยิน ทำไมถึงเงียบไปล่ะขอรับ?""ไม่มีอะไร ข้าแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น" หมิงเสวี่ยยิ้มให้เด็กน้อยเมื่อใดถึงจะเลิกคิดไปเองเสียทีนะ!แต่น้ำตาของหมิงเสวี่ยกลับหยดเผาะไม่เหมือนดังปากว่า ตงเทียนเห็นเช่นนั้นจึงรีบคุกเข่าโขกศีรษะ "ฮูหยิน! ข้าปากเสีย พูดจาไม่เป็นมงคล ท่านลงโทษข้าเถอะขอรับ""ขอโทษนะ...ตงเอ๋อร์...ข้าแค่...คิดถึง...ฮึก..." นางสะอึกสะอื้นจนเด็กน้อยทำอะไรไม่ถูก "ฮือ...สามี...ข้า...""เขาเพียงไปทำธุระที่เมืองหลวงมิใช่หรือขอรับ ต้องกลับมาหาท่านกับน้องๆ แน่ขอรับ" ตงเทียนคลานเข้ามาพูดปลอบ"แต่เขาไปนานแล้ว...แถมส่งข่าวคราวมาน้อยเหลือเกิน..."นางไม่อยากรู้ว่าเขาแก้แค้นให้นางอย่างไร นางแค่อยากให้เขากลับมาทันเห็นหน้าลูกต่างหากเล่า"นายท่านอาจจะงานยุ่งมากก็เป็นได้นะขอรับ" ตงเทียนทำอะไรไม่ถูกแล้ว เกิดมาไม่เคยต้องปลอบใครมาก่อน ในใจนั้นนึกโมโหนายท่านผู้นี้เหลือเกิน ไปแค่เมืองหลวงเหตุใดไม่ส่งข่าวคราวให้มากกว่านี้ มิใช่ไปรบทัพจับศึกจนไม่มีเวลาเขียนจดหมายเสียหน่อยฮูหยินผู้นี้ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา กลับทิ้งไว้กับสตรีมีครรภ์อีกคน มันใช้ได้ที่ไหนกัน!อย่าให้เขาเจอหน้าเชียวนะ!"ดีเหลือเก
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 2
"ข้าไม่มีเวลาหรอก เจ้าไม่มีติดตัวเลยรึอย่างไร?" เถ้าแก่นั้นมองสำรวจร่างนางหาของมีค่านางรู้จักสายตานั้นดี เพราะเขาเป็นผู้สอนวิชาแมวขโมยให้นาง"นั่นปิ่นกับกำไลหยกขาวนั่นก็มีค่าควรเมือง ส่งมาให้ข้า เร็ว!""ไม่ได้นะเจ้าคะ!" นางพยายามยื้อยุดไม่ให้ถูกช่วงชิงของมีค่าได้เถ้าแก่หม่าปล่อยมือ แต่ดวงตาโหดเหี้ยมกลับจ้องอยู่ที่ครรภ์ของนาง หมิงเสวี่ยสะท้านในอก พยายามยกมือกัน ปกป้องลูกในท้องไว้พลางถอยหนีอย่างหวาดกลัว"นางตัวดี เพราะข้ามิใช่หรือ เจ้าจึงได้เชิดคอเป็นพญาหงส์อยู่ที่นี่!!" มือหยาบคว้าไม้กวาดที่อยู่บริเวณนั้นมา "เช่นนั้นข้าก็จะลากเจ้ากับลูกให้ลงนรกไปกับข้าด้วย!!""อย่านะ!" หมิงเสวี่ยตื่นกลัวอย่างมาก ถอยหลังหนีจนไปสะดุดเข้ากับขาเก้าอี้ ร่างอุ้ยอ้ายเซถลา เสียหลักหมุนคว้าง หญิงสาวใจหายวาบ ในใจนึกถึงเขาสุดหัวใจ...ไป๋จิ้งเหอ ท่านอยู่ที่ใด?หมิงเสวี่ยหลับตาแน่น เตรียมรับความเจ็บปวดมหาศาลที่จะถาโถมเข้า แต่นานสองนานนางก็ไม่รู้สึกเจ็บ"ฮูหยิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?" วงแขนเล็กนั้นโอบรอบเอวนาง แม้จะยังเด็ก ทว่าแข็งแรงยิ่ง"ตงเอ๋อร์...!""เกือบไปแล้ว ดีนะที่ท่านปู่ให้ข้ามาดูท่าน" อีกฝ่ายปรายตาเฉียบคม
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 1
ที่ซีหนิง...ผู้เฒ่าซานออกมาเดินเล่นอยู่หน้าห้องพักของตนโดยมีตงเทียนช่วยกวาดลานบ้านอยู่ใกล้ๆ หลังจากสอบถามสาวใช้ในบ้านว่าเหตุใดบ้านใหญ่โตเช่นนี้จึงมีเพียงหญิงตั้งครรภ์สองคนอาศัยอยู่ จึงได้ทราบว่าเจ้าของบ้านเป็นพ่อค้าที่เมืองหลวง แต่ตอนนี้กิจการมีปัญหาจึงได้กลับไปสะสางสตรีสองคนซ้ำยังตั้งครรภ์นั้นหาความปลอดภัยได้ยากนัก ถ้าเกิดมีใครเข้ามาหาเรื่องหรือทำร้าย พวกนางคงรับมือได้ยาก"ท่านลุงเจ้าคะ" หมิงเสวี่ยนำหน้าสาวใช้ที่ถือสำรับอาหารมาด้วย "ข้านำมื้อเช้ามาเจ้าค่ะ""รบกวนฮูหยินแล้ว" ผู้เฒ่าเดินไปนั่งยังโต๊ะหินที่สาวใช้กำลังวางจานอาหาร"อาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?" หมิงเสวี่ยถามและนั่งด้วยคน"เมื่อวานแม่นางจิงฝังเข็ม และจัดยาให้ดื่ม ตอนนี้ทุเลาลงมาก""เช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ ฝีมือการรักษาของหนี่เอ๋อร์ไม่เป็นรองใคร ท่านลุงโชคดีเหลือเกินที่เจอนางเข้าพอดีเจ้าค่ะ" นางหันไปหาตงเทียน "ตงเอ๋อร์ มาทานข้าวกันเถอะ"ใบหน้าใสนั้นงอง้ำเล็กน้อย ก่อนปรับสีหน้าเป็นปกติ "ขอรับ ฮูหยิน""ฮูหยิน ยาบำรุงเจ้าค่ะ" เสียงจื่อหนี่ตามมาสมทบอีกคนพร้อมสาวใช้ที่ถือชามยา"ขอบใจนะ" หมิงเสวี่ยรับมาดื่มอย่างว่าง่าย"ฮูหยินคงใกล้ค
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 4
"แต่หมอหลวงบอกว่าท่านเพิ่งผ่านพ้นความตายมา แผลที่หน้าอกยังไม่หายดี ห้ามเดินทางเด็ดขาดขอรับ" เฉี่ยวเหมยบอก "เมื่อสามวันก่อนข้าส่งข่าวบอกพวกนางแล้ว ตอนนี้คงรู้เรื่องฉู่หลานเทียนแล้วขอรับ""ไม่ได้บอกเรื่องที่ข้าบาดเจ็บใช่หรือไม่?"เฉี่ยวเหมยส่ายหน้า "ท่านกำชับไว้ ข้าจึงมิได้บอก""เสวี่ยเอ๋อร์กับเด็กๆ เป็นอย่างไรบ้าง?""หนี่เอ๋อร์บอกว่าพวกนางสบายดี ตอนนี้เสวี่ยเอ๋อร์ครรภ์ใหญ่ขึ้นมากทำให้ปวดหลังบ่อยๆ แต่ไม่มีปัญหาขอรับ""ดีแล้วล่ะ" เขาถอนใจออกมาเบาๆ "ข้าไม่อยากให้นางไม่สบายใจ" หรือถึงให้บอกไป นางก็อาจไม่สนใจเลยก็ได้... "สถานการณ์ของรัชทยาทล่ะ?""ฝ่าบาทปลอดภัยดี รัชทายาทกำลังสั่งกองกำลังของท่านซื่อกวาดล้างผู้ที่หนีรอด..." "หนึ่งในนั้นคือเถ้าแก่หม่า อดีตนายจ้างของเสวี่ยเอ๋อร์ขอรับ"ไป๋จิ้งเหอนิ่งฟัง และเอ่ยถามเรื่องสำคัญอีกเรื่อง "แล้วหาศพของหลางหงเช่อพบหรือยัง?""ยังไม่พบขอรับ" ไป๋จิ้งเหอหรี่ตาลง...เป็นไปตามคาด...หลางหงเช่อยังมีชีวิตอยู่...แต่เอาเถอะ ต่อให้มีชีวิตอยู่ก็คงไม่ก่อปัญหาเท่าใดนัก"แต่ผู้หญิงท้องอยู่กันแค่สองคนก็น่าห่วงจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งมีลูกน้องของฉู่หลานเทียนเหลือรอดมาด้วย" เฉ
ตื๊อรักวาณิช อาคันตุกะ 3
"ฮูหยินมากน้ำใจ ยินยอมให้ข้ากับหลานชายเข้ามาพักรักษาตัวในบ้านของท่าน ข้าต่างหากที่ควรขอบคุณ" ชายชราประสานมือค้อมตัวคำนับด้วยความนับถือจากใจจริง"ไม่เป็นไรมิได้เจ้าค่ะ" นางยิ้มบอก "ขอทราบนามของท่านลุงกับน้องชายคนนี้ได้หรือไม่เจ้าคะ?""เรียกข้าว่าผู้เฒ่าซานก็พอ" ในตอนนี้เขาไม่สะดวกในการประกาศนามจริง "ส่วนคนนี้เป็นหลานข้า ชื่อ ตงเทียน""ข้าน้อยตงเทียน คารวะฮูหยิน แม่นางจิง" เด็กชายรีบคุกเข่าคำนับจนหมิงเสวี่ยและจื่อหนี่ห้ามแทบไม่ทัน"ไม่ต้องๆๆ ข้ากับเจ้าอายุห่างกันไม่กี่ปีเอง" หมิงเสวี่ยว่า "ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องพิธีรีตองนักหรอก""ขอบคุณฮูหยิน ขอบคุณแม่นางจิง" ตงเทียนเอ่ย สีหน้าเรียบเฉยผิดกับเด็กชายทั่วไปชวนให้นึกถึงใครบางคน..."นี่ ตงเอ๋อร์ เจ้าอยากกินขนมหรือไม่ ข้าจะให้เด็กๆ เตรียมไว้ให้" หมิงเสวี่ยเสนอแนะ"ขอบคุณฮูหยินที่เมตตา แต่ข้าขอเพียงข้าวสามมื้อเช่นเดียวกับท่านปู่ก็พอขอรับ" ตงเทียนเอ่ยอย่างเกรงใจ "เท่านี้เราก็รบกวนฮูหยินกันมากแล้ว"หมิงเสวี่ยบุ้ยปาก "เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าเพิ่งทำตัวเป็นตาแก่เร็วนักเลย เด็กๆ เตรียมขนมให้ตงเอ๋อร์ด้วยนะ"เด็กชายขมวดคิ้วเล็กน้อย ท่าทางจะไม่ชอบถูกปฏิบั
You may also like
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง40.9K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.4K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น10.5K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน60.0K viewsย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน
เทียนสื่อ1.4K viewsวาสนาดอกเหมยงาม
องค์หญิงโนเนม1.6K viewsพันธนาการ รัดรึงใจ
ฉู่เฉียว912 viewsพ่ายรักบุปผาพิษ
แซมมี่ซี2.2K views
