Home / โรแมนติก / ทรายเทียมเพชร / ทำร้ายหัวใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

Share

ทำร้ายหัวใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

last update Last Updated: 2025-05-22 23:06:39

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” พีรภัทรมีแก่ใจถามด้วยความเป็นห่วง แต่ไม่ยอมปล่อยมือจากน้องสาวของเหนือฟ้าที่ยังคงมีท่าทีฮึดฮัดเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ

“จะเป็นไรคะ หน้าด้านออกปานนั้นตบแค่ทีเดียวจะรู้สึกอะไร” คำนั้นทำเอาคนถูกพาดพิงเม้มปาก กำมือเข้าหากันแน่นระงับอารมณ์ต่างๆ ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายใน แต่ไม่ยอมใช้อารมณ์โต้ตอบคืน จะมีก็เพียงนัยน์ตาหวานที่กร้าวแข็งขึ้นสบตาพีรภัทรกลับอย่างหมางเมินเย็นชาอย่างน่าใจหาย จนชายหนุ่มเกือบปล่อยมือจากเฟื่องตะวันแล้วเข้าไปประคองร่างอรชรที่พื้นแทน แต่ทว่าช้ากว่าเหนือฟ้าที่รีบเข้ามาประคองคนเจ็บอย่างห่วงใย

“คุณทราย ลุกไหวไหมครับ” ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มให้ความสนใจเข้ามามุงดูเหตุการณ์บ้าง

“ไหวค่ะ ฉันไม่เป็นไร” คนพูดฝืนยิ้มเชิดหน้าขึ้นอย่างทระนง โยนความเจ็บปวดทิ้งไปไม่ยอมให้ใครดูหมิ่นได้

“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะยัยเฟื่อง สติแตกไปแล้วหรือไงกัน” เหนือฟ้าเหลืออดหันไปตำหนิน้องสาวตัวเองที่ทำเกินกว่าเหตุ จนเฟื่องตะวันหน้าหงิก พอหันไปเห็นบิดามารดาที่เข้ามาสมทบจึงรีบชิงจีบปากจีบคอฟ้องทันที

“คุณพ่อคุณแม่ดูพี่ฟ้าสิคะเห็นคนอื่นดีกว่าน้อง แถมมาหาว่าเฟื่องสติแตกด้วย คุณพ่อคุณแม่ต้องจัดการให้เฟ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทรายเทียมเพชร   การสูญเสียเสาหลัก

    อีกด้านหนึ่ง ที่งานสวดอภิธรรมศพคุณไกรภพ เสียงพระสวดเพิ่งจบลงไปได้ครู่หนึ่ง ผู้ที่มาร่วมงานก็เริ่มทยอยลา เจ้าภาพที่ยืนคอยส่งแขกอยู่หน้างานมีเพียงบุตรชายของผู้ล่วงลับเท่านั้น ส่วนภรรยาผู้ตายนั้นไม่เป็นอันทำอะไรเพราะเอาแต่ร้องไห้จนลมจับอยู่ในงาน ดวงหน้าหล่อเหลาเรียบ นิ่ง ดุจสวมหน้ากากน้ำแข็ง แต่กระนั้นผู้มาร่วมงานที่เป็นสตรียังแอบกระซิบชื่นชมไม่ขาดปาก‘ ได้ยินกิตติศัพท์มานาน เพิ่งได้เห็น... ลูกชายคนเดียวของคุณพราวพิไลหล่ออย่างกับพระเอกเชียว เสียแต่หน้าขรึมไปหน่อย’จากนั้นคนมีลูกสาวต่างเริ่มวางแผนหาทางเชื่อมสัมพันธ์ หากคนที่ถูกหมายตากลับไม่มีสายตามองใครทั้งสิ้น ใครเลยจะอ่านหัวใจที่ถูกซ่อนภายใต้หน้ากากนั้นออกได้ว่ากำลังคิดสิ่งใด หรือคิดถึงใคร พีรภัทรเพิ่งได้รู้ซึ้งถึงคำว่า ‘เคราะห์ซ้ำกรรมซัด’ ที่กำลังกระหน่ำซ้ำเติมเขาในคราวเดียวชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รักคนหนึ่ง... สูญสิ้น ส่วนอีกคน... หายสาบสูญ!การสูญเสียเสาหลักของบ้านอย่างคุณไกรภพไปอย่างกะทันหัน สร้างความวิปโยคให้สมาชิกทุกคนในบ้านโดยเฉพาะมารดาของเขา คุณพราวพิไลเอาแต่ฟูมฟายตีอกชกหัวตัดพ้อต่อว่าสามีที่ตัดช่องน้อยทิ้งเธอไป หนักเข้าก็พานโท

  • ทรายเทียมเพชร   ในที่สุดพี่ก็หาเธอเจอจนได้

    ถึงกับไล่ให้ไปตายแบบนั้น แค้นอะไรกันนักหนาหนอ... แล้วทำไมต้องด่าไปถึงบุพการีผู้เคราะห์ร้ายของเด็กผู้นี้ด้วย เธอผู้นั้นไปทำอะไรให้โกรธเคืองจนต้องพาลมาลงกับผู้เป็นบุตรสาว คิ้วเข้มขมวดเป็นปม นึกอยากเห็นหน้าผู้หญิงเคราะห์ร้ายที่ถูกตราหน้าด้วยคำว่า ‘สารเลว’ ตงิดๆ มือใหญ่รีบพลิกหาด้วยความใคร่รู้ จนกระทั่งเผลอทำเศษกระดาษแผ่นหนึ่งร่วงลงมาเป็นหนังสือพิมพ์สีเหลืองซีดที่นักสืบมือหนึ่งตะกายไปหามาประกอบประวัติของเด็กสาว คราวแรกบุรุษใหญ่ก้มลงหยิบขึ้นมาไม่ได้ใส่ใจ หากทว่า... เมื่อมองเห็นรูปภาพเหยื่อสาวผู้เคราะห์ร้ายที่เสียชีวิตพาดเด่นหราอยู่บนกรอบหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น หัวใจก็พลันกระตุกวาบ แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง... ภาพวาดสุดรักสุดหวงโผล่เข้ามาในสมองLady of The Moon... นางแห่งดวงจันทร์ที่จารึกอยู่ในหัวใจมากว่ายี่สิบปี กับเหยื่อเคราะห์ร้ายที่สูญสิ้นชีวิตท่ามกลางเปลวเพลิงคือ... ผู้หญิงคนเดียวกัน!ราวกับพื้นที่เหยียบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ร่างงามสง่าซวนเซแทบทรุด... คนที่เฝ้าตามหา เฝ้ารอคอยมานานแสนนาน คนที่เคยพรากหัวใจของเขาไป‘ศศิลดาค่ะ แม่ของหนูชื่อ... ศศิลดา!’ ชื่อที่เด็กสาวบอกหากกลับถูกเสียงฟ้าร้

  • ทรายเทียมเพชร   ลูกพ่อ

    “ก็ลูกพ่อไงจ๊ะ”“พ่อ!” คำนั้นยังผลให้หัวใจพองฟู ริมฝีปากสีซีดค่อยแย้ม ก่อนย้ำคำ “พ่อ…”“จ้ะ พ่อของหนู โอ... อย่าเพิ่งคิด อย่าเพิ่งถามอะไรมากเลยนะจ๊ะคนดีของพ่อ นอนพักอีกสักหน่อยให้ร่างกายหนูแข็งแรงก่อน เดี๋ยวพ่อจะออกไปตามคุณหมอมา...”“ไม่... ไม่เอา อย่าทิ้งหนูไว้คนเดียว ได้โปรด” น้ำเสียงหวานวิงวอน “พ่อขา หนูกลัว”คนฟังใจอ่อนยวบ รีบคว้ามือบางซีดขึ้นมากุมไว้อย่างปลอบขวัญ“อย่ากลัว พ่อจะอยู่กับหนูตรงนี้ไม่ทิ้งหนูไปไหนอีกแล้ว หลับซะเถอะนะคนดีของพ่อ” ถ้อยคำยืนยันหนักแน่นทำให้คนอ่อนแรงยอมหลับลงอย่าอุ่นใจ โดยไม่เห็นแววตาไหวหวั่น ครุ่นคิดหนักของอีกฝ่ายหม่อมราชวงศ์รัชชากรณ์ ระบายลมหายใจเบาๆ สายตาอบอุ่นมองใบหน้าอ่อนใสที่ซีดเซียวอย่างสงสารจับใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงรับสมอ้างออกไปแบบนั้น อาจเป็นเพราะความเวทนาในชะตากรรมของคนเจ็บ อะไรบางอย่างในตัวแม่หนูผู้อาภัพนี้ทำให้เขารู้สึกผูกพัน อีกทั้งดวงหน้าหวานพริ้มเพราของเด็กสาวตรงหน้ายังทำให้นึกไปถึงหญิงสาวอีกคนที่เคยสะกดหัวใจเขาไว้มาเนิ่นนาน ‘ไม่มีความเคลื่อนไหวจากบ้านหลังนั้นเลยครับ’ เลขานุการคู่ใจรายงานในสิ่งที่เขาไหว้วานไป 'ว่าไงนะ! ไม่ออกตา

  • ทรายเทียมเพชร   ลูกใคร?

    “โถ... ลูกรักของแม่ ”“ฮือ... หนูคิดถึงแม่ที่สุดเลย แม่ขา แม่จะมารับหนูไปอยู่ด้วยแล้วใช่ไหมคะ” มือบาง ค่อยๆ ไล้น้ำตาให้ลูกสาวอย่างแผ่วเบา “แม่จะไม่ทิ้งหนูไปอีกใช่ไหมคะ ที่นี่ไม่มีใครต้องการหนูเลย ให้หนูไปอยู่กับแม่นะคะ”“อย่าร้องสิจ๊ะ คนเก่งของแม่” เสียงหวานปลอบขวัญ “ หนูต้องเข้มแข็งเอาไว้ และจำไว้ว่าแม่ไม่เคยไปไหนเลย แม่อยู่กับหนูทุกที่ ทุกเวลา อยู่ข้างในนี้ไงจ๊ะ” มืออุ่นๆ ทาบลงที่หน้าอกด้านซ้ายทำให้ความเจ็บปวดมลายหายไปราวกับปาฏิหาริย์“เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” พอขาดคำร่างของคนพูดก็ค่อยๆ จางหายไปในเงามืด ศุภิสราใจหายวาบ ตะโกนสุดเสียง“แม่!” “หนูทราย...” จู่ๆ เสียงใครอีกคนก็ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้หญิงสาวหันขวับ “คุณลุง!” คนถูกเรียกคลี่ยิ้มอ่อนโยน หากดวงตาที่ทอดมองมาฉายรอยหม่นหมอง “ลุงขอโทษนะที่ทำผิดสัญญา” น้ำเสียงที่ทอดยาวเจือความเศร้า “ผิดสัญญาที่ดูแลหนูไม่ดี ทำให้หนูต้องลำบากมาตลอด ทุกอย่างเป็นความผิดของลุงเอง”“ไม่จริงค่ะ! คุณลุงไม่เคยทำอะไรผิด ถ้าไม่มีคุณลุงหนูคงไม่มาถึงวันนี้ได้ ชีวิตหนูดีขึ้นก็เพราะความเมตตาของคุณลุงนะคะ”“เด็กดี...” มือใหญ่ลูบเส้นผมยาวสลวยอย่างแผ่วเบา “จำที่ล

  • ทรายเทียมเพชร    ลูกรักของแม่

    “แน่ใจนะครับว่าคุณแม่ไม่มีส่วนรู้เห็น ถ้าอย่างนั้นพอครบยี่สิบสี่ชั่วโมงถ้ายังหาตัวเด็กคนนั้นไม่เจอ ผมก็คงต้องแจ้งความ”“อย่านะ แจ้งความไม่ได้นะ” คนมีชนักติดหลังรีบร้องห้ามเสียงหลง“ทำไมเหรอครับ ในเมื่อคุณแม่ไม่มีส่วนรู้เห็น เราก็ควรแจ้งความให้ตำรวจเข้ามาช่วยตามหาอีกที” “จะไปตามหามันอีกทำไม ไปๆ ซะได้ก็ดีแล้วนี่ลูก”“ถึงยังไงเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นคนบ้านเรานะครับ” พูดแล้วคนพูดก็สะอึก คนบ้านเราที่เขาเป็นคนไล่ไป“ไม่รู้ล่ะ ยังไงลูกก็แจ้งความไม่ได้ หรือถ้าลูกอยากเห็นแม่ติดคุก ก็ตามใจ” เมื่อไม่อาจปกปิดความผิดได้ คุณพราวพิไลจึงเลือกใช้ไม้ตาย ซึ่งเธอรู้ดีว่าต่อให้เลวร้ายอย่างไร พีรภัทรก็ไม่มีวันเลือกคนอื่นก่อนแม่ของตัวเองแน่ แล้วเธอก็คิดไม่ผิด“หมายความว่า... คุณแม่เป็นคนทำ ” พีรภัทรครางแผ่ว หลับตาลง แม้จะเตรียมใจไว้แล้วส่วนหนึ่งแต่เขาก็อดหดหู่ไม่ได้ “ แล้วรอยเลือดนั่น?”“แม่ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ก็มันอยากปล่อยมือเองทำไมเล่า ”“หมายความว่า... เด็กคนนั้น...” ชายหนุ่มครางเสียงโหย นึกเห็นภาพร่างแบบบางกลิ้งตกบันไดลงไป รอยเลือดนั้นถ้าคิดไม่ผิดก็คงเป็นศีรษะกระแทกพื้นแตก “อย่ามองแม่แบบนี้นะ ตาเพชร บอกแ

  • ทรายเทียมเพชร   ไปตามหามันทำไม

    หรือนี่เขากำลังถูกลงโทษ ยิ่งคิดว่าอีกฝ่ายไม่มีที่ไป จู่ๆ ไอ้ความรู้สึกผิดบ้าๆ ก็แล่นเข้ามาบีบรัดหัวใจแน่นจนทรมาน ไม่รู้ตอนนี้เธอผู้นั้นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร จะระหกระเหินไปอยู่แห่งไหน หรือจะบาดเจ็บหนัก หรือเกิดอุบัติเหตุอะไรอีก หรือหลงทาง... หรือเธอจะกลับมาบ้านแล้ว! นั่นสิ... ในเมื่อไม่มีที่ให้ไปเธอก็ควรกลับไปที่บ้านของเขา คิดได้ดังนั้นซาตานหนุ่มก็รีบบึ่งรถกลับมาที่บ้านตัวเองทันทีแต่พอมาถึงหน้าตึก เขาก็กลับไม่อยากลงจากรถเสียนี่... แล้วถ้าเธอไม่ได้กลับที่นี่ล่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา เขาจะทำเช่นไรดี ทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของเขาคนเดียว นี่คงสาสมใจเธอแล้วใช่ไหม ที่ทำให้คนอย่างเขาต้องเป็นทุกข์ทรมานใจแบบนี้บ้าง คอยดูนะถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ล่ะก็ อย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมให้ยายนั่นได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย เขาจะขังเธอไว้ไม่ให้หนีจากไปได้ตลอดชีวิต คอยดู!“โธ่โว้ย! ไปไหนของเธอ ไปอยู่ที่ไหน ฉันขอสั่งให้เธอกลับมา ได้ยินไหมกลับมา กลับมาเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มทุบพวงมาลัยรถระบายอารมณ์ กระบอกตาปวดแสบปวดร้อนจนจะทนไม่ไหว ก่อนดวงหน้าหล่อเหลาซบลงกับท่อนแขนตัวเองอย่างอ่อนล้า เพลียใจ นาน... จนกระทั่งมีเสียงเคาะก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status