บทที่ 8.2 ออกทริป 

บทที่ 8.2 ออกทริป

ครืด ๆ ครืด ๆ

มีสายเรียกเข้าดังมาจากในมือถือของเขา เควินหยิบมันออกมาก่อนจะกดรับ เสียงจากปลายสายดังทะลุออกมาจนเธอได้ยินไปด้วย

[มีคนเข้ามาหากินในถิ่นของเรา เรียกเก็บค่าคุ้มครองจากคนที่อยู่ในพื้นที่ที่นายท่านปกครองครับ จะให้จัดการยังไงดี!]

คนตัวเล็กนั่งนิ่งทำเป็นไม่ได้ยิน ทั้งที่ได้ยินเต็มสองรูหู เธอได้ยินจากสาวิตรีมาบ้างถึงเรื่องอำนาจที่ชายหนุ่มมี ถึงขนาดถูกเรียกว่าเป็นมาเฟีย เพียงแต่ไม่คิดว่าจะรุนแรงถึงขั้นมีถิ่นในปกครองแบบนี้ด้วย

“จัดการตามสมควรไปเลย อย่าให้ใครมาแตะต้องคนที่อยู่ภายใต้การปกครองของฉันเด็ดขาด”

[ครับนายท่าน]

เมื่ออีกฝ่ายรับคำเขาจึงกดวางสาย หย่อนโทรศัพท์ลงในชุดสูทตามเดิม น้ำเสียงที่ชายหนุ่มใช้เมื่อครู่ก็แตกต่างจากที่เขาพูดคุยปกติ มันดูเข้มและแข็งแกร่งขึ้น ราวกับคนมีสองบุคลิก

“ไม่เป็นไรนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ แค่คนน่ารำคาญ เดี๋ยวก็ถูกกำจัดแล้ว”

คำพูดของเขาทำเอาจารวีเหงื่อไหลอาบแก้มลงมา คำว่ากำจัดที่อีกฝ่ายพูด หมายถึงการฆ่าให้ตายหรือเปล่านะ

ตุ้บ…

เขาเอนตัวนอนซบลงบนตักของหล่อน จากมาดนักธุรกิจใส่สูทที่ดูสุขุมนุ่มลึก แต่เวลาอยู่กับเธอทีไร มักจะดูเป็นเด็กขี้อ้อนท