สบถหยาบคาย

ถือถ้วยมาม่าคัพออกมาจากบ้าน เสียงหัวเราะพูดคุยเสียงดังยังคงอยู่ที่เดิม ทันทีที่เธอเดินผ่านโรงรถขนาดใหญ่ของชายหนุ่มออกมา ดวงตากลมก็สบเข้ากับใบหน้าของศิราชที่มองเธออยู่ก่อนพอดี

“อ้าว! น้องเฟรญ่ารอบนี้ลงมาเฝ้าเฮียเหรอครับ” ไอชิตะโกนเรียกเธอเสียงดัง มองเฟรญ่าที่เดินเข้ามาหาเฮียศิราชหรือเฮียใหญ่ของที่นี่

หยุดยืนตรงหน้าของศิราชที่พาดแขนไปตามความยาวของพนักพิงม้าหิน หันไปยิ้มส่งให้ไอชิเพียงนิด ส่ายหน้าเบาๆ

“เฟรญ่าแค่เอามาม่ามาให้ศิราชค่ะ”

“ฉันสั่ง?”

“แต่ศิราชยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะคะ”

“นี่ยังไงคะน้องเฟรญ่า ข้าวเย็น” กิมเล้งช่างสักแสนเพลย์บอยของร้านพูดขึ้น ยกแก้วเหล้าขึ้นให้เธอดู แกว่งแก้วเหล้าในมือเบาๆ

“ศิราชกินอะไรรองท้องสักนิดไหมคะ”

“ไม่อยากกิน” มองมาม่าในมือสลับกับมองใบหน้าคมของคนที่นั่งมองเธออยู่

“เฮียใหญ่ไม่กิน ให้พี่ไอชิคนนี้กินก็ได้นะครับ”

“มึงดูหน้าเฮียศิราชด้วย” ก๊วนหันปรามรุ่นน้องที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยเป็นห่วงว่าจะเจออารมณ์หงุดหงิดที่เข้าไปยุ่งกับของรักของหวงของเฮียใหญ่

“โธ่เฮียก๊วน ผมเสียดายอ่ะ”

“กินตีนกูแทนไหม?” เลิกคิ้วขึ้น มองพนักงานเด็กสุดในร้าน

“กินตีนไก่อร่อยกว่าครับเฮีย” ว่าพลางหยิบตีนไก่ที่ซื้อมาแกล้มเหล้าขึ้นกิน ก๊วนที่เห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้ ถือว่าเตือนแล้ว

“ถ้าศิราชไม่กิน งั้นเฟรญ่ากินเองค่ะ” ขยับตัวนั่งลงบนตักแกร่ง เพราะชายหนุ่มนั่งริมสุด ไม่มีพื้นที่เพิ่มให้เธอนั่งแล้ว จะไปนั่งข้างคนอื่นคงไม่ใช่เรื่องดี นั่งตักของศิราชเป็นผลดีต่อตัวเธอที่สุด

ชายหนุ่มครางเสียงในลำคออย่างไม่ชอบใจ มือหนาวางลงบนต้นขาเธอ เมื่อเดรสกระโปรงที่หญิงสาวสวมเลิกสูงขึ้น

“นั่งดีๆ”

“กระโปรงมันสั้นเองนี่คะ”

“แล้วจะใส่สั้นอะไรนักหนา”

“ใส่แล้วสวยค่ะ”

ไม่ปฏิเสธ แต่หากเขาไม่อยู่ด้วย เธอต้องดูแลตัวเองมากขึ้น ระมัดระวังเป็นพิเศษ

“ดีเว้ย!” เสียงตะโกนดังขึ้น คนบนโต๊ะก็พร้อมใจหันไปมอง ทักทายกันเสียงดังยกใหญ่จนเธอนิ่วหน้าเพราะไม่ชอบอะไรที่เสียงดัง ยิ่งเป็นเสียงชายฉกรรจ์ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ชอบ

เฟรญ่าไม่ต้องหันไปมองก็จำเสียงได้ จำได้ขึ้นใจ เพราะเขาเป็นคนหลอกให้เธอเซ็นสัญญามาทำงานที่นี่ และมาเฉลยที่หลังว่านายจ้างของเธอคือศิราช ไม่ใช่พี่อาทิตย์ พี่ชายของน้ำผึ้งเพื่อนสนิทของเธอ

“ดีครับน้องเฟรญ่า วันนี้มานั่งเฝ้าไอ้ศิราชเหรอ โอ๊ยไอ้ห่า!” เดินเข้ามาใกล้เธอ ขยับใบหน้าเข้ามาถามจนริมฝีปากจะชิดแก้มเธออยู่รอมร่อ เฟรญ่าหันหน้าหนีพี่อาทิตย์ จึงเป็นมือใหญ่ของศิราชที่ดันหน้าของพี่อาทิตย์ออก ดันแรงเหมือนตบ

“สะเหล่อเข้าใกล้”

“หวงสัส” เดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม หยิบตีนไก่ทอดขึ้นกิน ยื่นมือไปหยิบแก้วเหล้าที่กิมเล้งส่งให้

“น้องเฟรญ่าไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอ”

“พี่อาทิตย์สวัสดีค่ะ”

“ถ้าพี่ไม่พูด เราจะสวัสดีพี่ไหม” รอยยิ้มบางๆ ของเฟรญ่าคือคำตอบ พี่อาทิตย์ทำตัวไม่น่ารักกับเธอเท่าไหร่นี่นา แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีความประสงค์ร้ายกับเธอ แต่สิ่งที่เขาเคยหลอกเธอ มันทำให้ความน่าเคารพในตัวเขาลดลง

“รีบกินรีบเข้าบ้าน” กดริมฝีปากลงบนไหล่มน “ฉันไม่ได้ไล่ เริ่มมืดแล้วยุงเยอะ เธอจะรำคาญเอา” เพราะเฟรญ่าหันมามองเขา แค่เธอขยับริมฝีปากชายหนุ่มก็ทราบแล้วว่าเธอกำลังจะถามเขาว่าอะไร

“ศิราชช่วยเฟรญ่ากินหน่อยได้ไหมคะ เฟรญ่ากินไม่หมด” เพราะก่อนหน้าจะออกมา เธอกินไปแล้ว

“ไม่หมดก็ทิ้ง”

“เฟรเสียดาย นะคะ” ถ้วยมาม่าแค่ไม่กี่บาท แต่คำว่าเสียดายของแต่ละคนไม่เท่ากัน

“ป้อนฉันสิ” เฟรญ่าไม่เกี่ยง ชายหนุ่มบอกให้เธอป้อน หญิงสาวก็ป้อน เขาปากใหญ่ เธอตักคำใหญ่แค่ไหนเขาก็เอาเข้าปากได้จนหมด

“หวานจังโว้ย!” อาทิตย์เห็นภาพตรงหน้าแล้วได้แต่โวยวาย เพื่อนเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เฟรญ่าพยายามหนีหายออกไปจากชีวิต ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ศิราชเริ่มจริงจังกับชีวิตมากขึ้น สร้างเนื้อสร้างตัว จากที่ไม่คิดจะเอาอะไรเลย ตั้งใจจะผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“เฮียอาทิตย์ก็รีบหาดิครับ” ไอชิพูด อมยิ้มมองเฮียใหญ่ที่เคารพรักกับเมียเด็กที่นั่งอยู่บนตัก มันไม่ใช่ภาพที่หวานจนเลี่ยน แต่จากการที่เฟรญ่าตั้งใจชงมาม่ามาให้เฮียใหญ่ เพราะเห็นว่าเฮียใหญ่ยังไม่ได้กินข้าว เป็นการใส่ใจที่น่ารักมาก

“มึงพูดเหมือนมันหาง่าย หาเมียไม่ใช่หาคู่นอน”

“เฮียก็ทำตัวดีๆ สิครับ ทำตัวเฮียๆ (เหี้ยๆ) ไม่อยากจริงจังกับใครก็ไม่มีสิทธิ์ไปอิจฉาคนอื่นเขา”

“เอ้า! ไอ้ห่านี่ วอนโดนตีน” ยกเท้าขึ้น ทำท่าจะถีบรุ่นน้องปากมาก แต่มันดันเด้งตัวลุกขึ้นหนีทัน อาทิตย์ก็เหมือนจะเคียดแค้นที่โดนรุ่นน้องหลอกด่า จึงดันตัวลุกขึ้น จะถีบไอชิให้หงายโครมให้ได้

อย่าดูถูกตีนเขา อดีตก็กระทืบคนมาไม่น้อยเหมือนกัน ถึงจะห่างหายไปนาน แต่สัญชาตญาณยังคงอยู่เมื่อมีคนมาทำตัววอนตีนใส่

“สัส รำคาญ” ศิราชสบถหยาบคายออกมาเสียงดัง เมื่อหญิงสาวลุกขึ้นจากตักเขา เก็บถ้วยมาม่าที่ถูกกินจนหมดเดินไปทิ้งถังขยะ แต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหนไกล ก็โดนไอชิที่ไม่มองหลังเพราะมัวแต่โฟกัสตีนอาทิตย์ที่กำลังจะถึงตัวอยู่ในไม่ช้า กึ่งเดินกึ่งวิ่งถอยหลังพลาดชนตัวเฟรญ่าอย่างแรง

“โอ๊ยยย!” หญิงสาวหงายหลังใส่ศิราชที่นั่งอยู่ และถ้าหากชายหนุ่มไม่ใช้แขนรับเธอไว้ ไม่หลังก็หัวเธอคงฟาดลงบนโต๊ะม้าหินอ่อน ถึงตอนนั้นคงได้เห็นระเบิดลูกใหญ่ที่ตู้มลงมาใส่หัวไอชิกับอาทิตย์อย่างแน่นอน ว่ามันจะหายนะขนาดไหน

“น้องเฟรญ่า!” ถ้วยมาม่าที่ยังคงมีน้ำหลงเหลืออยู่หกใส่เธอเลอะเทอะเต็มไปหมด รวมถึงศิราชที่ใช้ลำแขนของตัวเองรับตัวเธอเอาไว้ด้วย

“ฮืออ! ศิราชเฟรญ่าแสบตา” ชายหนุ่มสบถคำหยาบคายออกมาครั้ง เมื่อน้ำมาม่ามันกระเด็นเปื้อนหน้าเธอ และมันเข้าตาเธอด้วย พยุงตัวเธอขึ้นยืน หันไปหยิบน้ำที่ก๊วนส่งให้ถือไว้ในมือ ยืนซ้อนท้ายหญิงสาวอยู่ด้านหลัง เปิดขวดน้ำยื่นให้คนตัวเล็กที่ทำสีหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้เสียเดี๋ยวนี้

รวบเส้นผมยาวสลวยของเธอไว้ในมือ หยิบผมเส้นเล็กทัดหูให้เธอ ก่อนหน้านี้มันสองคนไล่ถีบกัน แต่หลังจากนี้จะเป็นเขาที่ไล่ถีบพวกมันสองตัวเอง