“หายแสบหรือยัง” เชยคางเล็กขึ้น เมื่อหญิงสาวพลิกตัวหันหน้ากลับมาหาเขา เฟรญ่ากะพริบตาถี่เมื่อรู้สึกเคืองตา
หญิงสาวพยักหน้ารับ ถึงจะหายแสบแต่ตาของเธอก็ยังคงแดง น้ำตาเล็ดออกมาเล็กน้อย
“น้องเฟรญ่าพี่ขอโทษนะครับ” หันมองไอชิที่หันมาขอโทษเธออย่างรู้สึกผิด พี่อาทิตย์ก็ไม่ต่างกัน ทว่าทั้งสองคนยื่นห่างออกไปไกลพอสมควร เมื่อเงยหน้าขึ้นมองศิราชเฟรญ่าถึงเข้าใจว่าทำไมไม่มีใครกล้าขยับเข้ามาใกล้บริเวณโต๊ะหินอ่อนอีกเลย เธอรู้ว่าศิราชกำลังโกรธ ไม่ชอบใจมาก และทั้งสองคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเป็นแบบนี้คงรู้เรื่องนี้ดีไม่ต่างกัน
“เข้าบ้านไปอาบน้ำ” พยักหน้ารับคำคนตัวสูง ชายหนุ่มจับจูงมือเธอตรงไปที่บ้าน โดยไม่ลืมทิ้งท้ายประโยคเอาไว้ว่า
“มึงสองคนเตรียมตัวเอาไว้ให้ดี” เขาจะได้กระทืบคนก็คราวนี้แหละ
“มันเป็นอุบัติเหตุอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะ” หันหน้าไปพูดกับคนตัวสูง เมื่อเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว
“พูดมาก ขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวแสบผิว”
“อาบด้วยกันไหมคะ ตัวศิราชก็เปื้อนเหมือนกัน ทิ้งไว้นานศิราชก็จะแสบเอานะ”
“คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดแบบนี้”
พยักหน้ารับหงึกหงัก ชายหนุ่มหยักลึกมุมปาก “เอาสิ” เดินนำคนตัวเล็กขึ้นไปบนห้อง
เธอเดินเข้าไปในห้องที่ถูกแง้มประตูเอาไว้ สิ่งแรกที่เธอเห็นคือเรือนกายเปลือยเปล่าของศิราช แม้แต่กางเกงชั้นในก็ไม่มีอยู่บนร่างกายเขา หญิงสาวชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เขาหันมายิ้มให้เธอเพียงนิด หันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป
“อย่าลีลา” แต่ไม่วาย ตะโกนเสียงดังทะลุออกจากห้องอาบน้ำบอกเธออีกแน่ะ
เฟรญ่าเดินเข้าไปหาเขา มือเล็กค่อยๆ ปลดอาภรณ์ออกจากเรือนกายต่อหน้าของศิราชที่ลงไปแช่น้ำอยู่ในอ่าง เขามองเธอไม่วางตา มองทุกการขยับตัวของเธอ มองจนเธอรู้สึกขัดเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก สายตาของเขาเร่าร้อนมาก ลำแขนพาดอยู่บนขอบอ่าง นิ้วใหญ่เคาะบนขอบอ่างรอเธออย่างใจเย็น
“เฟรหมายถึงอาบด้วยกัน ไม่ใช่ทำอย่างอื่นนะคะ”
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะทำอะไร?”
“สายตาของศิราช บอกว่าอยากกินเฟรญ่า”
“เหรอ”
เม้มริมฝีปากเข้าหากัน ถอดอันเดอร์แวร์ชิ้นสุดท้ายออกจากตัว ก้าวขาเข้าไปในอ่าง ชายหนุ่มก็ดึงแขนเธอให้นั่งลงตรงกลางระหว่างขาเขา กดจมูกลงสูดดมผิวกายบริเวณหัวไหล่ มือสากลูบเรียวขาเล็กที่บดเบียดเข้าหากัน ริมฝีปากร้อนผ่าวเลื่อนขึ้นขบกัดใบหูเล็ก
“ศิราช” ดันมือที่เริ่มลุกลานเข้ามาหาจุดอ่อนหวานของเธอออกห่าง เขาเหมือนจะยอมเธอ แต่พอเธอดันมือของเขาอีกข้างออก ชายหนุ่มกลับใช้มืออีกข้างลูบแผ่นท้องของเธอ เฟรญ่าสยิว เอนตัวเบียดเข้าไปหาเขา
“เดี๋ยวศิราชก็แกล้งเฟรญ่าเหมือนเมื่อเช้าอีก”
“ตอนนั้นเธอเป็นคนทำให้ฉันหมดอารมณ์”
“อ๊ะ! ศิราชไม่ชอบให้เฟรญ่าพูดเหรอคะ”
“ไม่ต้องพูด แค่ครางอย่างเดียวก็พอ”
“อื้ออ อย่ากัดสิคะ” เขากัดหูเธอ ค่อยๆ กัดทีละน้อย
“ทำไม เจ็บหรือเสียว”
“เราจะอาบน้ำกันนะคะ”
“อาบน้ำของฉันไปก่อน”
“อื้ออ! อ๊ะ!” ยกเรียวขาแข็งแรงขึ้นมาเหนือน้ำ ทับขาของเธอเอาไว้หนึ่งข้าง ไม่ให้เธอบีบขาเข้าหากันจนมือเขาล้วงเข้าไปสัมผัสจุดอ่อนไหวไม่ได้ ชายหนุ่มไล่จูบใบหูต่ำลงมายังลำคอระหง มือหนากดคลึงกลีบกุหลาบของเธออย่างหยอกเย้า หญิงสาวกัดปากของตัวเอง เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคม ชายหนุ่มกดริมฝีปากลงมาจูบเธอ แทรกก้านนิ้วเข้าไปในร่องสวาท น้ำในอ่างกระเพื่อมเพราะแรงขยับมือของเขา
“งื้อออ ศิราชขา~”
“ครางอย่างเดียว ถ้าฉันจะทำให้ ฉันจะทำโดยที่เธอไม่ต้องขอ” เลื่อนมืออีกข้างขึ้นมาบีบขยี้เม็ดบัวสีชมพู ยิ่งกระตุ้นความสั่นไหวในกายสาวมากขึ้นไปอีก
ทรวงอกกลมกลึงรับช่วงพอดีตัว เอวคอดกิ่ว ผิวขาวไร้จุดตำหนิ เขาดึงเธอกลับเข้ามาในชีวิตน่ะถูกต้องแล้ว ดึงเธอกลับเข้ามาในช่วงเวลาที่เหมาะสม
“อ๊ะ! อื้อออ ศิราชขา~” กระตุกเกร็งสองสามที ชายหนุ่มถึงผละมือออกจากร่องสวาท จับยกตัวหญิงสาวหันหน้าเข้าหาเขา ชักรูดศิราชน้อยช้าๆ ในขณะที่ดวงตามองใบหน้าเนียนซับสีแดงระเรื่อ
“เสียบเข้าไป…ในตัวเธอ” หญิงสาวกัดปากตัวเอง มองเอ็นอุ่นมีเส้นเลือดขอดขึ้นมาอย่างน่าเกรงขาม
“เร็ว”
“อย่าเร่งกันสิคะ”
“เธอช้า”
“ฮืออ ศิราชใจเย็นสิคะ” ดันมือกับเอวสอบ เมื่อชายหนุ่มสอดมือเข้าใต้รักแร้เธอ ยกตัวหญิงสาวขึ้นเมื่อไม่ได้อย่างใจเขา
“จะให้ฉันเสียบให้ หรือจะเสียบเข้าไปเอง”
“ศิราชชอบพูดอะไรที่ไม่ไพเราะต่อหูของเฟรญ่าตลอดเลย”
“เร็ว” เขาเร่ง
หญิงสาวเลื่อนมือเข้าไปจับเอ็นร้อนที่ตั้งโด่อยู่ไม่ไกลจากปากทางเข้าของเธอมากนัก สายตาของคนตัวโตกว่ากดดันให้เธอรีบยัดมันเข้าไปในตัวเธอ ชายหนุ่มครางเสียงในลำคอ เมื่อมือนุ่มสัมผัสโดนส่วนหัวของมัน หญิงสาวยกตัวขึ้น กัดปากของตัวเอง ระหว่างดันความแข็งขึงเข้าไปในตัวเธอ
“อ๊าาห์~”
“อ๊ะ! คนร้ายกาจ” ฟาดมือใส่ไหล่กว้าง เมื่อเขากดเธอให้กลืนกินตัวเขาเข้าไปทั้งดุ้นทีเดียว
“เธอช้าเอง” จับเอวคอดกิ่ว บังคับเธอให้ขยับ น้ำในอ่างกระเพื่อมออก ริมฝีปากร้อนตะโบมโลมเลียจุกสีชมพูอย่างมูมมาม หญิงสาวเร่งเร้าจังหวะรักตามแบบที่เขาชอบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการมีเซ็กซ์ เธอเขินแต่เธอกล้าที่จะทำมากขึ้น ติดตรงที่เขาชอบบงการ ไม่ชอบอะไรที่เชื่องช้า ถึงจะเอาแต่ใจไปเสียหน่อย แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายเธอ
“เร็ว” เลื่อนมือลงไปรองรับก้นงอน ออกแรงบงการให้หญิงสาวขยับเร็วขึ้น หญิงสาวตัวสั่นทึ่ม ขมิบตอดรัดแก่นกายเขาจนชายหนุ่มอยากจับเธอกระแทกแรงๆ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ! ฮือออศิราช” เขาหอบหายใจแรง และเสียงหอบของเขาเซ็กซี่มาก ชายหนุ่มพอใจกับร่างกายของเธอ เขากินเธอบ่อย แต่ก็ใจร้ายกับเธอบ่อยเหมือนกัน เฉกเช่นเมื่อเช้าที่เขาปล่อยให้เธออารมณ์ค้างอยู่กลางอากาศ
“ดี” ชมเธอสั้นๆ เมื่อหญิงสาวเกร็งกระตุกอีกครั้ง หอบหายใจแรง เอนตัวลงไปกอดซบเขา รับรู้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลทะลักเข้าไปข้างในกายเธอ ชายหนุ่มฟาดมือลงบนก้นงอน หญิงสาวสะดุ้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบมือบริเวณที่ฟาด
ถอดแก่นกายออก ดันตัวลุกขึ้นจากอ่าง อุ้มคนตัวเล็กที่เกาะเขาอยู่บนตัวไปยืนใต้ฝักบัว
“ยาคุมเฟรญ่าหมดแล้ว”
“…”
“เฟรญ่าอยากให้ศิราชใส่ถุงยาง”
“ใส่กับไม่ใส่อันไหนเสียวกว่ากัน?”
“ไม่ใส่ค่ะ”
“แล้วชอบแบบไหนมากกว่ากัน”
“ไม่ใส่ค่ะ” ยกยิ้มออกมา วางเธอลงบนพื้น หยิบครีมอาบน้ำออกมาถูตัวให้เธอ
“วันหลังจะใส่ ถ้าไม่ลืม”
“ศิราชก็อย่าลืมสิคะ”
“ถ้าฉันลืมเธอก็เตือนฉัน แต่ก็ไม่เคยเห็นเตือนฉันสักครั้ง”
“ก็ ก็..”
“ก็?”
“ก็เฟรญ่าลืมทุกครั้งเลยนี่คะ นึกได้อีกทีก็ตอนที่ใกล้จบแล้วทุกครั้ง”
“ลืมก็ลืม เสียวดี” ก้มหน้างุด คำพูดสุ่มเสี่ยงไปทาง18+ของเขา เฟรญ่าได้ยินบ่อยตั้งแต่คบกับเขาในอดีต มาถึงตอนนี้นิสัยการพูดของเขาก็ยังไม่เปลี่ยน และเขาดูสนุกที่ได้พูดให้เธอรู้สึกเขินอาย
6 วันถัดมา..เช้าวันใหม่ศิราชวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เขาวิ่งทว่าเฟรญ่าปั่นจักรยานตาม เพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้า และเพื่อไปเที่ยวดูสวนทุเรียนของคุณพ่อด้วยคุณพ่อกับคุณแม่เข้าสวนตั้งแต่เช้าไปดูคนตัดทุเรียน เฟรญ่าจึงถือโอกาสออกกำลังกายขาด้วยการปั่นจักรยานเพื่อไปหาท่านขับมาถึงหน้าสวน ตั้งขายั้งกับพื้น เดินเข้าไปในสวนพร้อมกับศิราช เฟรญ่ามาอยู่ที่นี่เกือบอาทิตย์ เธอยังไม่ได้เข้าสวนทุเรียนสักครั้ง มัวแต่หากิจกรรมทำกับครอบครัว เป็นต้นว่าพาคุณพ่อกับคุณแม่ไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันใกล้ๆ บ้าน ให้คุณพ่อได้ทำความคุ้นเคยกับว่าที่ลูกเขย“เดินดีๆ” มองเฟรญ่าที่เดินเซไปเซมาเพราะพื้นไม่เสมอเรียบเหมือนพื้นปูน “บอกว่าเป็นลูกชาวสวนใครจะเชื่อ” ส่ายหน้ามองเธอ“เฟรญ่าไม่ได้ใส่ผ้าใบมานี่คะ เลยเดินไม่คล่องตัว” ชายหนุ่มจับมือเธอ ตรงเข้าไปหาคุณพ่อ การปรากฏตัวพร้อมกันของทั้งคู่ เหมือนเป็นการประกาศว่าที่ลูกเขยของที่นี่ก็ไม่ปาน“น้องเฟรญ่าของพี่~” เสียงยานเรียกเฟรญ่าดังขึ้นบนต้นทุเรียน “จำพี่ได้ไหมจ๊ะ” บอกตรงจำไม่ได้ แต่เฟรญ่าก็เลือกที่จะอมยิ้มส่งให้ “จำไม่ได้แต่พี่จำน้องเฟรญ่าได้นะจ๊ะ คนสวยของพี่~”
ดินเนอร์มื้อค่ำง่ายๆ เกิดขึ้นหน้าบ้าน ศิราชกับคุณพ่อไม่มีบรรยากาศอึมครึมต่อกัน แถมยังดูเข้ากันง่ายขึ้นเพราะกินเหล้าเหมือนกันชายหนุ่มตักหมูกระเทียมให้เธอเพราะเห็นว่าอยู่ไกลมือ การใส่ใจของศิราชอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งหมด แม้จะมีการดูแลคุณพ่อคุณแม่ของเฟรญ่าเพื่อเรียกคะแนนอยู่บ้าง แต่การดูแลลูกสาวของตนดูออกง่ายมาก ว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติเพราะทำแบบนี้ให้เฟรญ่าบ่อย“เฟรญ่าอยากกินกุ้งหรือเปล่าลูกรัก” คุณพ่อพูดและหันไปมองศิราช “ให้พ่อตักให้ไหม”“เฟรญ่าแพ้กุ้งครับ” ศิราชพูดดักเอาไว้“ฮึ” ยกแก้วเหล้าขึ้นกิน พูดไปงั้นแหละ อยากรู้ว่าเขยจะรู้หรือเปล่าว่าเฟรญ่าแพ้ ดูจากการตอบสนองจากคำถามที่ถามเฟรญ่า สีหน้าก็ออกทันที“ถ้าเฟรญ่ามาอยู่ที่นี่ คงมีหนุ่มจีบตรึม เนื้อหอมมากรู้หรือเปล่า” คุณพ่อพูดกับใครไม่มีใครรู้ เสมือนพูดขึ้นมาลอยๆ“แต่เฟรญ่าชอบศิราชค่ะ” พูดกับคุณพ่อยิ้มๆ ได้รับเสียงหัวเราะจากคุณแม่เป็นการยกใหญ่“คุณก็อย่าแกล้งลูก” คุณแม่หันไปพูดกับคุณพ่อ“แล้วศิราชล่ะชอบลูกสาวพ่อหรือเปล่า ไม่สิรักหรือเปล่า ชอบมันพูดง่ายเกินไป มาเพื่อที่จะขอเฟรญ่าแต่งงานคงไม่ตอบว่าแค่ชอบหรอกใช่ไหม?”เฟรญ่าอมยิ้
“คุณพ่อจะไปไหนคะ” เดินเข้ามาในบ้าน เห็นคุณพ่อสวมเสื้อแขนยาว เหมือนจะออกไปไหน แถมยังโยนเสื้อแขนยาวอีกตัวให้ศิราชอีกด้วย ชายหนุ่มเองก็รับเอาไว้ได้ทัน“จะเข้าสวน พ่อหนุ่มตามมา จะเป็นลูกเขยของชาวสวน ก็ต้องเก็บทุเรียนให้เป็น”“คุณพ่อ…” เรียกท่านเสียงอ่อน มองตามหลังท่านที่เดินผ่านเธอไป ศิราชเองก็สวมเสื้อและเดินตามท่านไปเช่นกันเฟรญ่ากังวล เพราะกลัวว่าคุณพ่อจะทดสอบอะไรแผลงๆ ถึงศิราชจะไม่ใช่คนที่ใช้ชีวิตฟู่ฟ่าหรูหรา แต่เขาก็ไม่เคยลำบาก แถมตอนนี้แดดยังร้อนจัดอีกด้วย ขนาดเธอเป็นลูกเจ้าของสวน เฟรญ่ายังไม่เคยเก็บทุกเรียนเองเลยมันต้องใช้ความชำนาญ ซึ่งมีคนงานคอยทำหน้าที่นี้อยู่แล้วคุณพ่อนะคุณพ่ออยากเดินตามทั้งสองคนไป แต่คุณแม่จับแขนเธอเอาไว้ พร้อมส่ายหน้า“เราซื้ออะไรมาเยอะแยะจ๊ะ พาแม่ไปดูหน่อยสิ เตรียมมื้อเย็นให้ทั้งสองคนนั้นด้วย กลับมาคงเหนื่อยและหิว” มองคุณแม่อ้อนๆ แต่ในเมื่อท่านยังคงส่ายหน้าเฟรญ่าจึงจำยอม เดินตามท่านไปในครัว“ตอนนี้ทำงานอะไร” เปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ คุณพ่อของเฟรญ่าใช้รถกระบะขับเข้าไปในสวนที่อยู่ห่างออกไป“เปิดร้านสักครับ มีหุ้นธุรกิจกับเพื่อนอีกนิดหน่อย” ตอบท่านอย่างตรง
สองอาทิตย์ต่อมา..เลื่อนกระเป๋าไปให้ศิราชยกขึ้นท้ายรถ เฟรญ่ายิ้มตั้งแต่ตื่นเช้า เธอทั้งตื่นเต้นมากและยินดีมาก เพราะวันนี้เป็นวันที่ศิราชจะเดินทางไปพบคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอท่านเป็นคนต่างจังหวัด และศิราชต้องการขับรถไปเอง แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่มันสะดวกต่อการเดินทาง จะแวะที่ไหนก็ได้ระหว่างทาง และเฟรญ่าชอบนั่งรถมากกว่านั่งเครื่องบิน“ไม่ต้องยก” หันมาพูดกับเธอ “พูดไม่ฟังเดี๋ยวโดน” เฟรญ่าย่นจมูกใส่เขา เธอแค่อยากช่วยเขายกกระเป๋าเอง อีกอย่างมันเป็นใบเล็ก“โดนอะไรคะ”“โดนจับจูบ ถ้าไม่อายเด็กในค่ายก็ลองยกอีกรอบ” เฟรญ่าหันไปมองเด็กในค่ายมวยที่มองตรงมายังเธอ ก่อนจะเบือนหน้าหนี“อายค่ะ ไม่ยกแล้ว” ก้าวขาถอยหลัง แต่เฟรญ่ากลับถูกดึงให้กลับเข้าไปชิดตัวเขา “อื้อออ” ชายหนุ่มจูบหนักๆ บนปากนุ่ม“ยิ้มตั้งแต่เช้า ตอนนี้ก็ยังไม่หยุดยิ้ม”“เหมือนคนบ้าไหมคะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น“ไม่เหมือน” ส่ายหน้าตอบ “ไม่มีคนบ้าที่ไหนน่ารักเท่าเธอแล้วเฟรญ่า”“ฮืออออ” วางมือบนแผ่นอกกว้าง ก่อนจะกดหน้าลงเพื่อหลบซ่อนความเขินอายของตัวเองชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ ยกกระเป๋าใบสุดท้ายขึ้นรถ ก่อนจะจูงมือเฟรญ่าไปขึ้นรถเพื่อออกเดินท
07.40 น.วางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะ มองคนตัวโตเดินลงบันไดตรงมาที่โต๊ะทานข้าว วันนี้เฟรญ่าทำข้าวต้มเองในครัว ไม่ได้ออกไปทำที่ร้านเฉกเช่นทุกวันชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะดึงเฟรญ่านั่งลงบนตัก เกยคางบนไหล่บอบบาง “วัดไข้ให้หน่อย” จับมือเล็กวางบนหน้าผากเขา “ยังมีไข้อยู่ไหม”เฟรญ่าอมยิ้ม หอมแก้มของชายหนุ่มเป็นการเอาใจคนป่วย “ตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ” เมื่อคืนเธอคาดการณ์ว่าเขาอาจไข้สูง แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น หลังจากกินยา อาบน้ำ นอนพัก แปะแผ่นเจลลดไข้ ศิราชก็ไม่ไข้อีกเลย “ตัวเย็นมากเลย”“เพราะเพิ่งอาบน้ำมา” เฟรญ่าพยักหน้ารับ เพราะกลิ่นครีมอาบน้ำยังติดตัวเขาอยู่เลย “ป้อนหน่อย” มองข้าวต้มในถ้วย บอกเฟรญ่าชิดริมหูเฟรญ่าอมยิ้มน้อยๆ นานทีเธอจะเจอศิราชโหมดนี้ ใช้ช้อนตักข้าวต้มเป่าป้อนเขา ศิราชก็อ้าปากรับกินจนหมด วันนี้เขานอนตื่นสายกว่าทุกวัน อยากลุกไปออกกำลังกายตามความเคยชิน แต่ก็โดนเมียตัวน้อยห้ามเอาไว้ แถมยังขู่อีกด้วยว่า หากเขาดื้อ เธอจะขังเขาเอาไว้ในห้องตัวก็แค่นี้ยังมีหน้ามาขู่ ทว่าศิราชก็ยอมทำตาม“วันนี้หยุดทำงานสักวันดีไหมคะ”“เมื่อกี้ฉันมีไข้ไหม” เฟรญ่าส่ายหน้าตอบ “แสดงว่าหายแล้ว”“แต่อาจจะยังไม่
19.00 น.‘มึงอยากให้กูจัดการแบบไหน’ เสียงพูดธิเบศร์ดังผ่านมือถือเข้ามากระทบหูเขา ศิราชถอดถุงมือโยนใส่ถังขยะ เพราะพึ่งสักให้ลูกค้าเสร็จ ทว่ายังไม่เสร็จทั้งหมด ต้องมาทำต่ออีกในวันพรุ่งนี้“แล้วแต่ดุลพินิจ” ตอบเรียบๆ หันไปคว้าเสื้อแขนยาวมาพาดบ่า มองนาฬิกาบนข้อมือเพียงนิด “สองคนนั้นทำร้ายว่าที่น้องสะใภ้มึง”‘…’“น้องสะใภ้คนแรกของมึง”‘เออ’ ตอบรับอย่างหงุดหงิด รู้อยู่หรอกว่าเฟรญ่าเป็นว่าที่น้องสะใภ้ มีใครไม่รู้บ้าง ธิเบศร์เองก็เพิ่งรู้เรื่องว่าพ่อของเขาไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยตัวเอง ไปดูให้เห็นกับตา“จัดการให้เหมาะสมแล้วกัน”‘ไอ้เวร ทำไมมึงไม่จัดการเองวะ’“หรือมึงจะคอยตามเช็ดให้กู?” ศิราชจัดการเองได้ แต่เพราะเขาละเอียดไม่มากพอ เส้นสายไม่เยอะเท่าธิเบศร์ อารมณ์ร้อนดั่งไฟ เผลอพลั้งมือทำอะไรเกินกว่าเหตุคงไม่ใช่เรื่องดี “จะเอาอย่างนั้นก็ได้ กูไม่มีปัญหา”‘เฮ้อ เดี๋ยวกูจัดการเอง เก็บเงินเตรียมแต่งน้องสะใภ้กูแล้วกัน’“อย่าห่วง เฟรญ่าพร้อมเมื่อไหร่แต่งเมื่อนั้น”‘เออ กูรอดู’สายถูกตัดไป ชายหนุ่มเดินออกจากห้อง มองเฟรญ่าที่นั่งกินผัดไทยอยู่บนโซฟา ดวงตาคู่สวยมองซีรีเกาหลีบนหน้าจอไอแพด โดยมีไอชินั่งเล่น