Mag-log inShare
ตอนที่ 16 จ้างคน
Huling Na-update:
2025-05-04 23:56:17
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 22 หาเงิน
ชาวบ้านที่นั่งขายของอยู่บริเวณนั้นต่างมองมาที่นาง ว่านางจะขายสิ่งใด เมื่อเห็นว่านางขายสิ่งที่ไม่เหมือนกับพวกเขา ชาวบ้านเหล่านั้นก็หมดความสนใจไป“ถ้าอย่างนั้น ข้าไปก่อน อย่าลืมที่ข้าบอก กลับมาให้ทันเวลา” หลี่ห้าวเตือนหยางฉิงอีกครั้ง“ข้าจะไปให้ทันเวลาแน่นอน” นางลาท่านหลี่ห้าว และนั่งอยู่ข้างแตงโมลูกใหญ่ของนาง ‘แล้วข้าจะขายมันยังไงล่ะที่นี่? ข้าไม่เคยขายของมาก่อนเลย’ นางสังเกตวิธีการขายของคนอื่นที่อยู่บริเวณนั้น แต่ละคนก็มีวิธีการไม่เหมือนกัน นางจึงตั้งใจร้องเรียกขายของเหมือนคนอื่นบ้าง“แตงโมจ้า ๆ แตงโมลูกใหญ่ เนื้อหวาน ราคาไม่แพงจ้า!” นางตะโกนร้องขายของตามคนอื่น อาจด้วยเสียงที่ดังเกินไป เสียงของนางมีความไพเราะ จึงทำให้คนอื่นหันมามองทางนางเป็นตาเดียวกัน...หยางฉิงเงียบเสียงลงและมองดูผู้คนที่หันมาทางนาง ‘นี่นางร้องเสียงดังไปหรือเปล่า’ นางจึงเปลี่ยนเป็นร้องเรียกขายของด้วยเสียงที่เบาลงกว่าเดิมเล็กน้อย“เจ้าขายแตงโมเช่นไร?”หยางฉิงมีลูกค้าคนแรกเดินเข้ามาถาม เป็นหญิงสาวที่ยังดูอายุน้อย ใส่เสื้อผ้าดูดี แต่ในมือของนางมีตะกร้าใส่ของหลายอย่าง ดูท่าทางน่าจะเป็นบ่าวของตระกูลใดตระกูลหนึ่ง“ข้าถามเจ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 21 เข้าเมือง
หลี่เซิงนอนหลับตาอยู่บนเก้าอี้ เขารู้สึกว่ามีใครเอาผ้ามาห่มให้เขา เขาลืมตาขึ้นข้างหนึ่งก็เห็นหยางฉิงกำลังเดินออกไปพอดี เขาจับหมอนที่อยู่ข้างตัวและมองดูนางเดินไปดูผลไม้ในสวนตรงหน้า เสียงนกร้องขับขานเบา ๆ ลมพัดเอื่อย ๆ ทำให้หนังตาของเขาหนักและไม่สามารถต้านทานได้ เขาหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้หยางฉิงเดินเลือกแตงโมที่สุกจนได้ที่แล้ว นางตัดและเก็บไว้ในคอนโดของเธอ ตอนนี้ในคอนโดมีแต่ลูกแตงโมเต็มไปหมด นางเหลือไว้ไม่กี่ลูกเท่านั้น เพราะไม่อยากขนไปเยอะ กลัวผู้คนจะสงสัย เธอจะค่อย ๆ เอามันออกมาเติมเรื่อย ๆ เวลาขายเพื่อไม่ให้ใครรู้เวลาผ่านไปอีกสองวัน นางได้นัดท่านลุงหลี่ห้าวสามีของป้าหลี่จือ ให้มารับของขึ้นเกวียนวัวในวันนี้ นางต้องไปตั้งแต่ยามเหม่า หรือช่วงตีห้าถึงเจ็ดโมงเช้าของโลกเดิม ตอนนี้หลี่เซิงเดินได้คล่องแล้ว ร่างกายของเขาแข็งแรงกว่าแต่ก่อนมาก แต่นางก็ไม่อยากให้เขาเดินไปไหนไกล ตอนนี้เขาสามารถทิ้งน้ำหนักที่เท้าขวาได้บ้างแล้วนางเดินเข้าไปในห้องหลี่เซิงและเห็นเขานั่งอยู่ข้างเตียงนอน “ท่านลุงหลี่ห้าวคงใกล้มาแล้ว ข้าทำอาหารเอาไว้ให้ท่านบนโต๊ะในครัว แล้วข้าจะรีบกลับมา”หลี่เซิงเงยหน้ามองไปที่หยางฉิง
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 20 ค่าตอบแทน
หลี่เซิงมองหยางฉิงด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่านางเปลี่ยนไปจริง ๆ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้ นางดูแลเขาเป็นอย่างดี และทุกเช้าเขาก็มักเห็นนางออกไปวิ่งอยู่ข้างนอกบ้าน สวมเสื้อผ้าแปลกตา“ดีแล้วที่เจ้าดูแลตัวเองได้ดี” เขากล่าวกับหยางฉิง ก่อนที่เสียงเรียกจากหน้ารั้วบ้านจะดังขึ้น“พี่หยางฉิง! ท่านอยู่บ้านหรือไม่?”หลี่เค่อได้รับมอบหมายจากท่านพ่อให้นำเงินส่วนแบ่งมาให้หยางฉิงเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตน หยางฉิงจึงเดินออกไปดู “ท่านนั่งรอข้าอยู่ตรงนี้ก่อน” นางบอกหลี่เซิงให้รออยู่หลังบ้านหลี่เซิงพยักหน้ารับเบา ๆ เป็นเชิงบอกว่าเขาจะรออยู่ตรงนี้หยางฉิงเดินออกไปที่รั้วบ้าน ซึ่งท่านหลี่เสี่ยช่วยสร้างให้ใหม่ เปิดประตูออกก็เห็นหลี่เค่อยืนอยู่ “เจ้าเองหรือ? มีเรื่องอะไรหรือไม่? เข้ามาข้างในก่อนเถอะ” นางเปิดประตูรั้วให้เขาเดินเข้ามา“เจ้ามีเรื่องอะไรหรือ?” หยางฉิงถามเสียงเบา “ข้านำเงินมาให้ท่าน พ่อให้ข้านำมาให้ ตอนนี้ก็ครบหนึ่งเดือนแล้ว” หลี่เค่อพูดพร้อมกับยื่นถุงผ้าใส่เงินให้หยางฉิงได้ยินเช่นนั้น ก็มองซ้ายแลขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น จากนั้นจึงรับถุงผ้ามา“เงินทั้งหมดจาก
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 19 ความรู้สึกดี ๆ
เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนนับตั้งแต่นางได้ทะลุมิติเข้ามายังยุคนี้ ตอนนี้แผลของหลี่เซิงหายดีแล้ว สวนหลังบ้านนางปลูกผักจนเต็มไร่ ข้างหน้าต่างของหลี่เซิงก็ปลูกดอกไม้ไว้ ส่วนหน้าต่างห้องของนางก็ปลูกดอกไม้เหมือนกัน สำหรับผลไม้ นางปลูกตามแนวรั้วบ้านเพราะต้องการให้มันโตและบดบังคนภายนอกวันหนึ่งน้าหลี่เสี่ยได้นำไม้พยุงเดินมาให้นาง เขายังนำของบางส่วนไปเสนอขายในเมือง ซึ่งราคาที่ขายได้ดีกว่าที่นางคิด ไม้พยุงเดินหนึ่งอันสามารถขายได้ถึงหนึ่งก่วน ตอนนี้ที่บ้านของน้าหลี่เสี่ยก็ได้จ้างคนมาช่วยทำงานหลายคนวันนี้หยางฉิงได้นำไม้ช่วยพยุงเดินมาให้หลี่เซิง เพื่อสอนให้เขาเดินครั้งแรก“หลี่เซิง ท่านทำอะไรอยู่?” หยางฉิงเดินเข้าไปในห้องของเขาและเห็นว่าเขากำลังเหล่าไม้ไผ่เพื่อทำที่เลื้อยให้ดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสิ่งที่นางขอให้เขาทำ“เจ้ามาพอดี ข้าทำสิ่งที่เจ้าขอเสร็จแล้ว แล้วเจ้ามีสิ่งใดมาให้ข้าด้วยหรือ?” เขามองไปที่ด้านหลังของนางและเห็นว่ามีสิ่งของบางอย่างซ่อนไว้“วันนี้ข้าจะมาพาท่านเดิน ตอนนี้ท่านควรฝึกการลุกเดินได้แล้ว และนี่คือไม้พยุงเดิน ข้าทำมาเพื่อท่าน” หยางฉิงเดินไปยื่นไม้ให้เขาดูใกล้ ๆหลี่เซิงจับไม้ที่นางบอกและ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 18 ฝึกเดิน
หยางฉิงเดินเข้าไปในห้องนอนของหลี่เซิง นางเห็นว่าเขายังตื่นอยู่“ข้านึกว่าท่านนอนหลับไปเสียอีก” นางกล่าว ขณะที่เขายังคงนั่งมองสองพ่อลูกถางหญ้าอยู่นอกหน้าต่าง“ทำไมเจ้ากลับมาช้านัก ข้ารอตั้งนานแล้ว” ตั้งแต่นางออกไป เขาก็เฝ้ารอให้นางกลับมา เวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าสำหรับเขา“ช้าอย่างไร ท่านคิดไปเองแล้ว ข้ารีบกลับมาเร็วที่สุดแล้วจริง ๆ” นางพูดพร้อมมองเขา วันนี้หลี่เซิงดูเหงาหงอยมากกว่าปกติ ใบหน้าของเขาเริ่มมีเนื้อหนังเพิ่มขึ้นบ้างแล้ว แต่ผมที่ยาวและดูมันนั้น ทำให้นางรู้สึกอยากจับเขามาสระผมเสียทีหรือเขาอาจคิดมากเกินไป เพราะเมื่อไม่มีนางวนเวียนอยู่รอบกาย เขาก็รู้สึกขาดอะไรบางอย่างไป หลี่เซิงมองหยางฉิงที่วันนี้ไม่ได้แต่งหน้า แต่กลับดูสวยงามยิ่งกว่าเดิม จนเขาไม่อยากให้นางออกไปไหนอีก“หลี่เซิง ท่านเคยคิดจะตัดผมบ้างหรือเปล่า?” นางถามขึ้นอย่างจริงจัง พร้อมกับอยากสระผมให้เขาไปด้วยหลี่เซิงฟังคำถาม พลางเอามือจับผมตัวเองที่ยาวเกินไปจริง ๆ “ต้องตัดด้วยหรือ? ตั้งแต่ข้าเกิดมา จำไม่ได้เลยว่าเคยตัดมันไปกี่ครั้ง คนในหมู่บ้านส่วนมากก็ไม่ได้ตัดผมกัน”เขาอธิบายว่าในหมู่บ้านของเขา การตัดผมถือเป็นความเชื่
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 17 ไม้เท้า
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน เสียงของชายหนุ่มอีกคนก็ดังขึ้นจากในบ้าน “ท่านพ่อ ใครมาหรือ?” เขาเอ่ยถามขณะเดินออกมาดู เมื่อเห็นว่าบิดาออกมาข้างนอกนานแล้ว“ภรรยาของหลี่เซิงมาหาเรา นางอยากจ้างพวกเราไปถางหญ้าในไร่”ชายหนุ่มที่เดินออกมาคือหลี่เค่อ เขามีรูปร่างผอมสูง หน้าตาของเขาไม่แตกต่างจากหลี่เสี่ยพ่อของเขาเท่าไหร่นัก ดูอายุน้อยกว่าเธอมากหลี่เค่อมองหยางฉิงก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแปลกใจ “อ้าว พี่หยางฉิงเองหรือ? ข้าประหลาดใจมากที่เห็นท่านมาที่นี่”หยางฉิงรู้ว่าหลี่เค่อไม่ค่อยชอบนางเท่าไร เพราะคิดว่านางไม่ค่อยดูแลพี่ชายของเขา “ข้ามาที่นี่แปลกมากหรือ?” นางถามกลับ รู้สึกว่าใคร ๆ ก็ชอบพูดกับนางเช่นนี้“ข้าคิดว่าท่านชอบอยู่บ้านเสียอีก เพราะข้าก็ไม่ค่อยพบเห็นท่านเท่าไร” หลี่เค่อพูดตามความจริงหยางฉิงฟังแล้วรู้สึกเหมือนหลี่เค่อพูดประชด แต่นางก็เข้าใจดีว่าคงไม่มีใครไว้ใจนางเพียงแค่พบกันครั้งแรก “ต่อไปนี้ เจ้าคงต้องแปลกใจกับข้าอีกหลายเรื่องเลยละ” นางตอบอย่างมีนัย เพราะนางตั้งใจจะให้พ่อของเขาทำงานให้เสร็จสิ้นจากที่เห็นผลงานของเขาที่วางอยู่เต็มไปหมดหยางฉิงไม่ได้พูดต่อกับหลี่เค่อ เพราะนางยังมีเรื่องสำคัญที่ต
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 16 จ้างคน
หลี่เซิงฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ นางเพิ่งปลูกผักเมื่อวานเอง แถมยังไม่รู้ว่าผักจะรอดหรือไม่ เขามองไปที่สวนหลังบ้านซึ่งยังรกด้วยหญ้า มีเพียงพื้นที่เล็ก ๆ ที่นางลงมือปลูกผัก แต่เมื่อเห็นแววตามุ่งมั่นของหยางฉิง เขาก็ไม่อยากขัดใจ“ถ้าเจ้าคิดจะทำอย่างนั้น ข้าว่าเจ้าจ้างคนมาถางหญ้าหลังบ้านไม่ดีกว่าหรือ? จ้างสักสองคน คนละสามสิบอีแปะ วันเดียวก็คงเสร็จแล้ว รอให้เจ้าทำเอง ข้าคิดว่าแผลของข้าคงหายก่อนเสียอีก” เขาพูดพลางยิ้มหยางฉิงหันมามองเขาด้วยสายตาตำหนิ ‘ตาบ้านี่กำลังจะบอกว่าข้าทำเองไม่ได้ใช่ไหม? เหอะ! ดูถูกข้าเกินไปแล้ว...’ แต่เมื่อหันไปมองพื้นที่สวนสองไร่ นางเริ่มรู้สึกว่ามันกว้างเกินไป แถมมือของนางก็ยังเจ็บอยู่ หยางฉิงเหลือบมองหลี่เซิงอีกครั้ง เห็นเขามองนางด้วยสายตารู้ทัน ความคิดของเขาก็ดูไม่เลวเสียทีเดียว ถ้าจ้างคนมาทำงานให้ นางจะเหนื่อยน้อยลง แค่เสียเงินหกสิบอีแปะเท่านั้นหยางฉิงแกล้งกระแอม “ความคิดของท่านก็ดีเหมือนกัน ข้าคิดว่าจะจ้างคนมาถางหญ้าให้คงสะดวกกว่า เอาล่ะ ท่านคงหิวแล้ว ข้าจะไปทำอาหารมาให้ท่าน”นางลุกเดินออกจากห้องพลางพึมพำกับตัวเอง “ผู้ชายคนนี้รู้ทันนางเสียจริง... แบบนี้
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 15 ความหวัง
หยางฉิงมองภาพมหัศจรรย์ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น ตัวสั่นด้วยความดีใจ นางเผลอร้องออกมาว่า “ว้าว! ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ทอดทิ้งฉัน!” นางเริ่มเห็นทางที่จะหาเงินได้แล้วหยางฉิงเก็บผลแตงโมที่โตสมบูรณ์สิบกว่าลูกกลับเข้าไปเก็บไว้ในคอนโด แต่ก็ยังไม่ได้เร่งให้ต้นที่เหลือออกผลเพิ่ม นางเดินกลับเข้าบ้านด้วยความรู้สึกอารมณ์ดีเมื่อกลับเข้ามาในบ้าน นางนึกอยากลองอะไรบางอย่างกับหลี่เซิง นางเดินไปที่ห้องนอนของเขา เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป หลี่เซิงหันมามองนางด้วยความสงสัย วันนี้นางดูเปลี่ยนไป นางยิ้มให้เขาเหมือนมีแผนการอะไรบางอย่าง ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ…“ตอนนี้ขาของท่านเป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือไม่?” หยางฉิงพูดพลางเดินไปนั่งข้างเตียงของเขา นางยิ้มก่อนจะเอามือจับที่แผล “ข้าขอดูแผลของท่านหน่อยนะ”ยังไม่ทันให้หลี่เซิงตอบ นางก็จับแผลของเขาพร้อมตั้งจิตอธิษฐานในใจว่า ‘ขอให้เส้นเอ็นที่ขาดของเขากลับมาต่อกันอีกครั้ง’ ...หลังจากที่หยางฉิงจับแผลตรงขาของหลี่เซิง เขาก็รู้สึกปวดขาอย่างรุนแรง ราวกับถูกดึงด้วยแรงมหาศาล“อือ!” เขาครางออกมาด้วยความเจ็บปวด “ทำไมมันปวดแบบนี้…” เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเต็มใบหน้า ใบหน้าของเขาซ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 14 มือวิเศษ
หลี่เซิงขมวดคิ้วอย่างสงสัย “รสเผ็ดคืออะไร? มันเป็นแบบไหน?”หยางฉิงอึ้งไปครู่หนึ่ง หรือว่าที่นี่จะไม่มีใครเคยกินพริกเลย? นางจึงพูดเลี่ยงไป “อ้อ...ข้าซื้อมาจากพี่หลี่อี้เมื่อครั้งไปหาผู้ใหญ่บ้านวันนี้ เลยได้ของแปลกมาหลายอย่าง พี่หลี่อี้บอกว่าสิ่งนี้กินได้ ท่านลองชิมดูก่อน”นางใช้ช้อนปรุงรสในชามของตัวเองเพียงเล็กน้อย แล้วตักน้ำในถ้วยส่งไปตรงหน้าหลี่เซิงหลี่เซิงมองช้อนที่อยู่ตรงหน้า ใบหูเริ่มร้อนขึ้นมา “เจ้าให้ข้ากินจากช้อนเจ้าหรือ?” เขาเอ่ยเสียงเบา พลางหลบสายตา“ท่านยังมาเขินอายอะไรข้าอีก? ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ” นางพูดพร้อมหัวเราะเมื่อเขาคิดได้เช่นนั้น จึงอ้าปากรับน้ำซุปจากช้อน ความรู้สึกแรกคือเผ็ดร้อน แต่ก็รู้สึกถูกใจ“เผ็ดมาก...”“นี่น้ำ ท่านเพิ่งเคยกินครั้งแรก ควรกินน้อย ๆ ก่อน พอลิ้นของท่านชินแล้ว ค่อยเพิ่มปริมาณ” นางมองปากหลี่เซิงที่แดงขึ้นกว่าเดิมด้วยความเอ็นดูเขารับน้ำมาดื่มแล้วค่อยดีขึ้น “ข้าควรเติมเท่าไหร่ดี? เจ้าช่วยเติมให้ข้าด้วย” เขายื่นถ้วยให้หยางฉิงหยางฉิงตักพริกเพียงเล็กน้อย ใส่ลงในถ้วยของเขา “เท่านี้ก็พอแล้ว ท่านลองชิมดู”ทั้งสองคนกินก๋วยเตี๋ยวกันบนเตียงที่ห
Maaari mong magustuhan
หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่173.9K viewsทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง8.5K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย187.3K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น9.2K viewsสามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง
องค์หญิงโนเนม142 viewsองครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ
ชาไทยเย็น1.2K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน58.8K viewsเมื่อข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายผู้ประสบภัย
องค์หญิงโนเนม853 views
