บทที่ 34 คนในครอบครัว

ซ่งเจียซินรั้งรออยู่ราวชั่วโมงเศษ เด็กชายทั้งสามก็เดินออกมาจากประตูรั้วโรงเรียน และตรงมาขึ้นที่รถด้วยความเคยชิน หากแต่เมื่อเห็นว่าวันนี้คนขับรถไม่ใช่เหอเถาดวงตาทั้งสามคู่ก็เบิกกว้าง

“แม่... คุณมาได้อย่างไร ลุงเหอล่ะครับ”

หลี่จื่อชิงเป็นคนเอ่ยถามด้วยความสงสัย ด้วยปกติแล้วเหอเถาจะเป็นคนมารับพวกเขากลับบ้าน เช่นนั้นเกิดอะไรขึ้นวันนี้จึงกลายเป็นมารดาเลี้ยงมารับพวกเขาแทน

“แม่ไปทำธุระผ่านมาพอดีก็เลยแวะมารับพวกนายกลับบ้านพร้อมกัน”

ผ่านมาพอดี เช่นนั้นเมื่อครู่ที่พวกเขามีเรื่องกับเหลียงอี้ฟางมารดาเลี้ยงจะเห็นหรือไม่ หากเห็นแล้วจะตำหนิพวกเขาที่ก่อเรื่องหรือเปล่า เด็กชายทั้งสามคิดพลางหันหน้ามาสบตากันด้วยความกังวล

"คุณชายขึ้นรถก่อนเถอะค่ะ"

หูหลินอิงที่ลงมาเปิดประตูรถให้คุณชายทั้งสามบอกด้วยท่าทางเคารพ เด็กชายจึงทยอยเดินขึ้นรถด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น

"แม่มาถึงนานหรือยังครับ”

หลี่จื่อหมิงถามเสียงราบเรียบหลังจากขึ้นมานั่งที่เบาะรถด้านหลังแล้ว ดวงตมคมเช่นคนเป็นพ่อจดจ้องผ่านกระจกมองหลัง พิจารณาสีหน้าของมารดาเลี้ยง

ซ่งเจียซินยกยิ้มเล็กน้อย มองดวงตาคู่คมในกระจก แม้ว่าใบหน้าของเขาจะนิ่งสงบแต่ซ่งเจียซินก็สัม