LOGINShare
๑๒ ความอบอุ่นในยามเช้า
Last Updated:
2025-12-18 00:06:07
Latest chapter
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๑๓ เลือดหนึ่งหยดชดใช้ด้วยชีวิต
ภายหลังมื้อเช้าเสร็จสิ้นแล้ว นายท่านถงแม้จะไม่อยากห่างจากหลานชายแต่ก็จำใจต้องขึ้นรถม้าออกไปทำงานตามหน้าที่ ทั้งที่ในใจนั้นไม่อยากจากไปแม้เพียงชั่วอึดใจเดียว เพราะนานครั้งถึงจะได้อยู่ใกล้ชิดเช่นนี้หากมิใช่ว่าวันนี้ต้องเข้าวังหลวงแต่เช้าเพื่อเข้าร่วมประชุมที่ท้องพระโรง นายท่านถงคงอยากอยู่เล่นกับหลานชายให้มากกว่านี้เสียหน่อยยามเช้าวันนี้ หน้าประตูจวนสกุลถงจึงคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทั้งถงฮูหยิน ถงซิ่นเหยา และอาหรงต่างออกมายืนส่งนายท่านถงขึ้นรถม้า ทว่าอีกฝ่ายกลับมัวแต่ร่ำลาหลานชายอยู่นานไม่ยอมไปเสียที จนเกือบสาย หากไม่ถูกถงฮูหยินเอ็ดเข้าหนึ่งคำก็คงยังไม่ยอมขึ้นรถสายตาของทั้งสามมองตามหลังรถม้าที่ค่อยๆ เคลื่อนห่างออกไปจนลับสายตา ก่อนจะพากันหมุนกายกลับเข้าไปในจวนถงซิ่นเหยาเหลียวมองเสี่ยวจูแล้วจึงพยักหน้า สั่งเสียงนุ่ม “พาอาหรงไปเล่นก่อนเถอะ...อีกเดี๋ยวแม่จะออกไปเดินเล่นด้วย”ประโยคแรกเอ่ยกับสาวใช้ ก่อนที่ถัดมานางจึงโน้มตัวลงพูดกับบุตรชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแฝงคำสั่งเบาๆ“ขอรับ!”เด็กน้อยพยักหน้าหงึกๆ อย่างว่าง่าย ก่อนจะถูกสาวใช้คนสนิทของมารดาจูงมือพาออกไปลานกว้างหน้าประตูจวนสกุลถงจึงเหลือเพีย
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๑๒ ความอบอุ่นในยามเช้า
“หมายความว่าอย่างไร”น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามอย่างกดข่มอารมณ์ หัวคิ้วเข้มขมวดแน่น สายตาคมกริบละจากบุตรชายในอ้อมแขน หันมองภรรยาที่นั่งอยู่ไม่ไกลหลี่เฉิงหยวนรู้ดีมาโดยตลอด ว่ามารดาและภรรยาผู้นี่ของเขาไม่เคยลงรอยกันนักแต่ในฐานะทั้งบุตรชายและสามี เขาเลือกจะนิ่งเฉยและทำเป็นเสแสร้งมองไม่เห็น หวังเพียงว่าเมื่อกาลเวลาผ่านไป ทั้งสองคงเข้าใจกันได้บ้างทว่าเมื่อครู่...คำพูดของไป๋เหม่ยฮวากลับแทงทะลุเข้าหูจนหัวใจสะท้านหนังตาของหลี่เฉิงหยวนกระตุกวูบ สีหน้ามืดครึ้มลงทันที“ท่านแม่เอ็นดูพี่หญิงมาก หม่อมฉันย่อมเข้าใจได้” น้ำเสียงของไป๋เหม่ยฮวาแผ่วเบาราวจะเลือนหายไปกับสายลม “ทว่าเหตุใดถึงมากล่าวหาว่าหม่อมฉันใช้เล่ห์รั้งหลี่อ๋องเอาไว้ผู้เดียว…”นางหลุบตาต่ำลง ไม่กล้ามองสามีตรงหน้า ใบหน้าคนงามประดับรอยยิ้มบางที่ไม่ถึงตา เจือความขมขื่นและอดกลั้นอยู่ในอกหลี่เฉิงหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาคล้ายไม่แน่ใจนัก “จริงหรือ…”ถึงมารดาจะไม่พอใจนักที่นางเข้ามาอยู่ในจวน แต่ที่ผ่านมา ก็ไม่เคยลงมือหรือกลั่นแกล้งอย่างเปิดเผย นอกจากวาจาเหน็บแนมเมื่อมีโอกาสเท่านั้น อารมณ์ขุ่นมัวและความสงสัยเริ่
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๑๑ มารดาผู้เสียสละ
เมื่อคืนกว่าไป๋เหม่ยฮวาจะได้ล้มตัวลงบนเตียงก็ดึกอยู่มาก มิหนำซ้ำบุตรชายยังร้องไห้ไม่หยุด เสียงดังลั่นไปทั่วเรือน ทั้งที่มีแม่นมและสาวใช้นับสิบคอยดูแล แต่คนพวกนั้นกลับไร้ความสามารถแม้แต่เด็กผู้เดียวก็ทำให้สงบลงไม่ได้เด็กน้อยงอแงเพราะนอนผิดเวลาจึงเอาแต่ใจจนไม่ยอมดื่มนมจากอกของแม่นม และจะต้องเป็นนมจากเต้าของมารดาเท่านั้น!ไป๋เหม่ยฮวาหรือจะสนใจ นางเองก็เหนื่อยมาก จึงตวาดไล่สาวใช้ออกไปด้วยความหงุดหงิดและโมโห เดิมทีเด็กผู้นี้ถึงยุ่งยากตั้งแต่ยังไม่ทันได้เกิดด้วยซ้ำเพราะที่ผ่านมาไม่นับว่าง่ายดายนักไหนจะอุ้มท้องหนักใหญ่หลายเดือนเกือบปี พอคลอดออกมาแล้วเด็กยังเอาแต่ใจเช่นนี้อีก อย่าหวังว่านางจะสละตนเองเป็นมารดาที่ดีเชียวหรือ!ไป๋เหม่ยฮวานอนพลิกตัวไปมา พลางถอนหายใจด้วยความรำคาญบนเตียงหลายชั่วยาม ไม่อาจให้ข่มตาหลับได้ กระทั่งเกือบยามรุ่งสาง เสียงร้องของเด็กน้อยจึงสงบลง นางจึงได้พักผ่อนบ้างทว่าไม่ทันไร ราวกับเพิ่งหลับตาเพียงแค่ชั่วลมหายใจ กลับต้องถูกปลุกให้ตื่น ความอดทนของนางขาดสะบั้นทันทีไป๋เหม่ยฮวาตวาดเสียงดังลั่น ใบหน้าคนงามกลับเขียวคล้ำแดงกร่ำเต็มไปด้วยโทสะที่พุ่งพวยเต็มอก น้ำเสียงเล็กแหลม
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๑๐ จิตใจไม่สงบ
ปลายยามซวี (19.00 – 21.00 น.)ไป๋เหม่ยฮวารอแล้วรอเล่า...ทว่าเงาของบุรุษที่นางรอคอยกลับไม่ปรากฏเสียที ความกังวลจึงค่อยๆ กัดกินหัวใจทีละน้อยจนสีหน้าเริ่มหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัดพักหลังมานี้...นับตั้งแต่นางคลอดหลี่อี้เซียน ก็ผ่านมากว่าสามเดือนเต็มแต่หลี่อ๋องกลับแตะต้องนางนับครั้งได้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น เขาเคยลุ่มหลงนางราวกับคนสิ้นสติไม่รู้เหนือรู้ใต้เปลือกตาของไป๋เหม่ยฮวากระตุกถี่คล้ายเป็นลางร้ายบอกเหตุ ดวงตาคู่งามพร่างพรายด้วยแววกังวลจนแทบซ่อนไม่ได้ นางกำมือแน่น ก่อนจะตวาดเสียงแข็งใส่บ่าวไพร่“ไปตามหลี่อ๋องกลับจากวังหลวงเดี๋ยวนี้! ข้าจะรอดูว่าคืนนี้เขาคิดจะค้างที่ใดกันแน่!”เสียงสั่งการแฝงไปด้วยความเดือดดาล ยามนั้นเพลิงโทสะในอกของไป๋เหม่ยฮวาพลันปะทุขึ้นราวกับไฟลามแห้งทั้งที่ดึกดื่นเพียงนี้แล้ว...แต่เขายังไม่กลับจวน!ทั้งที่ก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายมักจะกลับมาก่อนเวลามืดค่ำทุกวัน เพื่อกล่อมหลี่อี้เซียนเข้านอนด้วยตนเองแท้ๆ!นางหันขวับไปมองบุตรชายที่อยู่ในอ้อมแขนสาวใช้ ดวงตาแดงระเรื่อเพราะความขุ่นเคือง “เหอะ! หลี่อี้เซียน! ดูบิดาของเจ้าสิ ทั้งที่ภรรยาและลูกนั่งรออยู่ยังมีหน้าหายหัวไปกับสตรีท
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๙ ก่อนพายุจะมา
ค่ำคืนนี้เงียบสงัดยิ่งกว่าทุกคืนที่ผ่านมา แสงตะเกียงภายในเรือนส่องวูบไหวอย่างอ่อนโยน ผสานกับแสงจันทราที่ลอดผ่านกิ่งไม้ใหญ่กลางลานกว้าง สาดเงาทอดยาวเข้ามาจนถึงหน้าต่าง กลืนรวมกับความสลัวจนเกิดเป็นภาพลวงตา คล้ายมีเงาผู้คนเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลังถงซิ่นเหยานั่งอยู่บนเตียงในเรือนของบิดามารดา สายตาทอดมองบุตรชายที่กำลังหลับใหลอยู่ข้างกาย พลางยกมือเกลี่ยแก้มกลมคล้ายซาลาเปาของอาหรงดูสงบไร้เดียงสา เสียงลมหายใจแผ่วเบาเป็นจังหวะสม่ำเสมอราวเสียงดนตรีกล่อมใจความกังวลพลันเอ่อล้นขึ้นในอก ทว่าความหวาดหวั่นกลับแทรกซึมตามมาอย่างเงียบงัน“ข้าจะปกป้องเจ้าได้หรือไม่” เสียงกระซิบของนางแผ่วเบา คล้ายตั้งคำถามกับโชคชะตามากกว่าที่จะพูดกับเด็กน้อยตรงหน้าชะตากรรมของเด็กผู้นี้…ถูกสวรรค์เล่นตลกหรืออย่างไรกัน เพียงได้เกิดมาก็ต้องเผชิญเคราะห์นับไม่ถ้วนเพียงแค่ใช้ชีวิตให้ปลอดภัยก็นับว่ายากเย็นนัก แล้วยังต้องคอยระแวดระวังภัยจากเงามืดที่พร้อมลอบทำร้ายอีกทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากนอกประตู ถงซิ่นเหยาหันไปมอง ก่อนที่ริมฝีปากของนางจะคลี่ยกยิ้มบางๆ เมื่อเห็นบิดาและมารดาก้าวเข้ามาในห้อง นางลุกขึ้นแล้วถอยห่างจาก
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ ๘ ชะตาให้พบพาน
รถม้าออกจากจวนหลี่อ๋องในยามสายของวัน และกว่าจะเดินทางถึงจวนสกุลถงก็ยามค่ำพอดี แสงแดงอ่อนทาบทอทั่วท้องฟ้าเป็นสีหม่นระบายทองสกุลถงเป็นตระกูลขุนนางใหญ่สืบทอดอำนาจมาหลายชั่วอายุคน บิดาของถงซิ่นเหยารับราชการอยู่ในัวงหลวงเป็นที่ปรึกษาใกล้ชิดเบื้องไจ่ฮ่องเต้ ส่วนมารดาเป็นบุตรีตระกูลเก่าแก่ และยังเป็นพี่สาวของกุ้ยเฟยในวังหลวง จึงนับได้ว่าสกุลถงมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับราชสำนักวันนั้นที่ถงซิ่นเหยาได้รับพระราชทานสมรสกับหลี่อ๋องก็เป็นเพราะไจ่ฮ่องเต้มีประสงค์ต้องการผูกสัมพันธ์ระหว่างราชสำนักกับกองทัพทหารแม้จะไร้รัก หากแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ นางต้องจำนนรับชะตานั้นไว้ด้วยความไม่เต็มใจและไม่อาจปฏิเสธได้เมื่อเสียงล้อรถม้าค่อยๆ ชะลอหยุด ถงซิ่นเหยานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอุ้มอาหรงขึ้นแนบอก เด็กน้อยหลับซบอยู่บนตักตั้งแต่ระหว่างทาง นางจึงไม่คิดจะปลุกให้ตื่น“อื้อ…” เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นเมื่อร่างน้อยถูกรบกวนหางตานางปรายมองบุตรชาย พลางยกมือขึ้นลูบแผ่นหลังเบาๆ เพื่อกล่อมให้หลับต่อ แล้วจึงก้าวลงจากรถม้า มีเสี่ยวจูสาวใช้คนสนิทรีบเข้ามาช่วยถือโคมไฟและประคองแขนไว้ไม่ห่าง“พระชายาระวังเพคะ พื้นตรงนี้ต่า
You may also like
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน63.3K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง18.1K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว207.1K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่124.6K viewsอยากเป็นดาราไม่อยากเป็นชายา
วันว่างว่างของหญิงใหญ่707 viewsเป็นผีอยู่ดีๆ ดันได้สามีขี้หึง
Ai Chi Tudou193 viewsคู่หมั้นอย่าหมายหวนคืน
moonlight -mini4.3K viewsภาพวาดลิขิตรัก
SnailW11.3K views
