ตอนที่ 8

เพียงแต่พอไปทำงานแล้วก็ถูกหัวหน้าเฉียนไล่กลับบ้าน เท่านั้นไม่พอ เพื่อนๆ ร่วมกรมยังพากันมารุมประนามหยามเหยียดเขาอีก หาว่าเขาใจร้ายใจดำนัก หากภรรยาตื่นขึ้นมาในเช้าวันแรกที่ไม่ใช่บ้านอันคุ้นเคยของตน และพบว่านางอยู่เดียวดายในห้อง หญิงสาวจะรู้สึกย่ำแย่แค่ไหน บอกว่าฟางซินช่างเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย

“ข้านี่มันคิดน้อย” ใต้เท้าหนุ่มด่าตัวเอง “แล้วไม่รู้ว่าฮูหยินตื่นมาจะตกใจกลัวหรือไม่ เกิดนางไม่พอใจแล้วเก็บของกลับบ้าน ข้าจะทำอย่างไร ได้ยินมาว่าแต่เดิมนางก็เป็นคนค่อนข้างเก็บตัวอยู่แล้วด้วย น่าเป็นห่วงจริงๆ”

โครม! เคร้ง!

“กรี๊ด!”

ความเป็นห่วงของฮุยฟางซินถูกขัดด้วยเสียงข้าวของหล่นโครมครามและหวีดร้องของผู้หญิง ชายหนุ่มตาตื่น รีบวิ่งเข้าไปในเรือนอย่างรวดเร็วและต้องตกใจกับภาพที่ได้เห็น

“เกิดอะไรขึ้น! พวกเจ้า จับพวกนางแยกออกจากกันเดี๋ยวนี้!”

รีบสั่งบ่าวไพร่ที่ยืนรุมล้อมอย่างไม่กล้าจะทำอะไร เมื่อนายท่านสั่งให้จับนายหญิงคนใหม่กับคุณหนูออกจากกันทุกคนถึงได้กล้าทำ เพราะก่อนหน้านี้ได้ลองทำไปแล้ว และถูกพวกนางยันออกมาแทบจะพร้อมๆ กัน

“ปล่อยข้า! ข้าจะไปตบสั่งสอนนังลูกอนุที่มากำแหงใส่ข้า” เด็กสาววัยสิบสามแว้ดๆ ฉอดๆ ตอนบ่าวรั้งตัวไว้ได้ ตอนนี้หน้าตาหัวหูคุณหนูดูไม่จืด หลังลงไปฟัดกับแม่เลี้ยงที่พื้นจนยับเยินพอกัน “กล้าดีอย่างไรมาใช้อำนาจของพ่อเจ้าบีบบังคับพ่อข้าให้ต้องแต่งงานด้วย เจ้ามันหญิงขี้เหร่อันหาสามีเองไม่ได้หรือไง!”

“ปล่อยข้าเหมือนกัน นังเด็กปากดีคนนี้ ทีแรกก็คิดว่าคงจะเพราะแค่ไม่มีใครอบรมสั่งสอน จับมาขัดเกลาหน่อยก็คงจะพูดรู้เรื่อง ที่ไหนได้ไม่มีแม้แต่กระทั่งความคิดที่ควรจะเติบโตไปตามวัย เจ้าพูดเองว่าข้าเป็นลูกอนุนี่ แล้วคิดว่าข้าจะเอาปัญญาที่ไหนไปบอกให้พ่อข้าบังคับพ่อเจ้ามาแต่งงานด้วย นอกเสียจากว่าพ่อเจ้าอยากจะแต่งกับข้าด้วยเหมือนกัน!”

เป็นคำพูดที่ไม่มีผิด ฟางซินเห็นรูปโฉมครั้งแรกของคุณหนูซูฮวาคนนั้นก็ว่านางหน้าตาแฉล้มแช่มช้อย ถึงจะยังไม่ได้คิดรักใคร่อย่างชู้สาว แต่ในเมื่อท่านมหาเสนาบดียกให้ตบแต่งด้วยเขาก็ไม่นึกรังเกียจ แถมบทรักเร่าร้อนเมื่อคืนมันก็ช่างถึงอกถึงใจวาบหวามชวนสยิวนัก จนตอนนี้คิดว่าน่าจะหลงหัวปักหัวปำเข้าให้แล้ว

“กรี๊ด! พ่อข้าไม่มีทางอยากแต่งกับเจ้าแน่นอน” เหมยลี่กระทืบพื้นเต้นเร่าๆ หันไปหาบิดา “ใช่หรือไม่เจ้าคะท่านพ่อ ท่านไม่ได้อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ นางดูน่ารังเกียจ ทำตัวเหมือนพวกที่อยู่ในหอนางโลม!”

“ฮุยเหมยลี่! มากเกินไปแล้ว!” น่าจะเป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มตวาดลูกสาวเพราะเขากำลังตกใจมาก ที่ผ่านมาแม้ลูกจะดื้อซนไปบ้างเพราะมีแต่แม่นมที่เลี้ยงดูให้ แต่ก็ไม่เคยได้ยินลูกใช้วาจาหยาบคายก้าวร้าวกับคนอื่นแบบนี้ ฟางซินรู้สึกทั้งโมโหและอับอายภรรยาที่เพิ่งตบแต่งในคราวนี้ เขาชี้นิ้วไปอีกทาง “กลับห้องไปเสีย! และไม่ต้องออกมาอีกจนกว่าพ่อจะอนุญาต นี่คือคำสั่งลงโทษกักบริเวณ!”