ตอนที่ 9

“ท่านพ่อ!” เพราะนี่คือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เด็กสาวตกใจหวีดเสียงหลงและหน้าซีด “เหตุใดทำกับข้าอย่างนี้ ท่านพ่อไม่เคยดุด่าข้าเลยสักครั้ง!”

“เหมยลี่! กลับห้อง!” ฟางซินไม่อยากพูดให้มากความอีก เพราะแค่นี้เขาก็อับอายซุนซูฮวาจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ไหนอยู่แล้ว “แล้วพ่อจะตามไป เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว!”

“โฮ...แม่นม...” เด็กสาวร้องไห้วิ่งหนีกลับไปทางห้องตัวเอง เรียกหาแม่นมที่ตอนนี้อยู่ไหนก็ไม่ทราบ ฟางซินจะวิ่งตามลูกไปแต่อีกใจก็คิดว่าควรต้องดูแลภรรยาก่อนเพราะตอนนี้นางคงเสียขวัญ มิคาดคิดเลยว่าหันมาจะเจอนางยืนเท้าสะเอว ชายหนุ่มสะดุ้ง

“ท่านเป็นพ่อประสาอะไร ลูกโตขนาดนี้ก็ยังปล่อยให้นางก้าวร้าวได้” ซุนซูฮวาในสภาพดูไม่ต่างจากฮุยเหมยลี่กำลังแว้ดๆ ใส่เขา ทั้งที่นางอายุยังไม่เท่าไร แต่ตอนนี้ฟางซินกลับรู้สึกราวกับว่านางอายุไม่ได้ต่างจากเขามากนัก “นางจะไม่พอใจในตัวข้าแต่แรกมันก็คงไม่แปลก ตามปกติเด็กที่ไหนก็ไม่อยากมีแม่เลี้ยงทั้งสิ้น แต่การที่นางมาพูดจาซ้ำซากว่าข้าเหมือนผู้หญิงที่มาจากหอนางโลมนั้น ให้ตายสิ! ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าท่านเลี้ยงดูลูกสาวมาแบบไหนกันแน่”

ฮุยฟางซินได้แต่เอ่ออ่าพูดอะไรไม่ออกน้ำท่วมปาก เพราะเขาก็ไม่ได้อบรมดูแลฮุยเหมยลี่ มีแต่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่นม มาคิดได้ตอนนี้คือตอนที่เห็นกับตาว่าลูกสาวทำอะไรลงไปและมีคำพูดคำจาแบบไหน แต่ที่สงสัยขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง คือไหนใครบอกว่าคุณหนูซุนซูฮวาเป็นคนเรียบร้อยและถนอมปากถนอมคำ ดูท่าคงจะไม่เป็นความจริงเสียแล้ว

“คุณหนู เอ่อ ไม่สิ น้องหญิง เอ่อ ไม่น่าจะดี ข้าหมายถึง...ฮูหยิน” อยู่ๆ ฟางซินวัยสามสิบห้าปีก็เกิดหวาดผวากลัวภรรยาวัยสิบแปดปีขึ้นมาเสียเฉยๆ นางดูดุร้ายราวกับนางเสือดาวก็ไม่ปาน “เรื่องนี้ข้าผิดเองทุกอย่าง เป็นอย่างเจ้าว่า ข้าไม่มีเวลาอบรมดูแลเหมยลี่ให้ดีถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้ ต่อไปข้ารับปากว่าจะจัดการทุกอย่างให้ดีขึ้น ขอฮูหยินโปรดวางใจ”

ซุนซูฮวาที่ยังโมโหอยู่ตั้งแต่แรกที่เด็กสาวมาสาดน้ำใส่ แต่นางก็ตอบโต้กลับไปอย่างไม่มีวุฒิภาวะ มาเห็นบิดาของยัยเด็กบ้าที่ดูท่าแล้วก็คงจะสามสิบต้นๆ เป็นบุรุษผึ่งผายท่าทางสง่างามไม่น้อย แต่เหตุใดทำตัวเหมือนกลัวลูกกลัวเมียกันละนี่ อย่าบอกนะว่าเขาจะเข้าตำราผู้ชายเฮงซวยแบบที่นางไม่อยากจะพบเจอ

“ท่านจะจัดการอย่างไร ในเมื่อบ้านนี้ไม่มีผู้ใหญ่ที่จะอบรมลูกสาวท่านได้แล้วไม่ใช่หรือไง” เรื่องนี้ซูฮวาได้คุยกับถิงเอ๋อร์มาแล้วก่อนหน้าจึงรู้ความ “ท่านเองก็ออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วก็กลับมาค่ำ จะเอาเวลาที่ไหนไปสั่งสอนลูกสาวกัน หึ! ในเมื่อข้าแต่งเข้ามาเป็นเมียท่าน ถึงยัยเด็ก...เอ๊ย ถึงลูกสาวท่านจะไม่ต้อนรับข้า ก็ไม่เป็นไร ข้าไม่เสียใจและไม่ได้อยากจะให้นางต้อนรับด้วย แต่ต่อไปนี้ข้าจะจัดการกำราบนางเอง!”

“เห็นทีจะไม่ดีกระมัง ฮูหยิน ข้าเกรงใจเจ้านัก” สัญชาตญาณบอกให้ชายหนุ่มปฏิเสธไปก่อน ท่าทางทั้งลูกสาวและเมียใจจะเป็นคนใจร้อนทั้งคู่ เรือนเขาอาจถูกเผามอดเป็นจุณได้ “เอาอย่างนี้ดีไหม ให้ข้าไปคุยกับเหมยลี่ก่อนสักครั้ง และหากถ้ามันดูไม่ไหวจริงๆ ข้าค่อยขอรบกวนฮูหยิน คือ...ข้าไม่อยากใช้ความรุนแรง”