บทที่ 11
ความฝันของเด็กชาย
เช้าวันถัดมาหยางป๋อตื่นขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง นาฬิกาในบ้านยังแสดงเวลาเพียงแค่ตีห้า เขาหยิบชุดธรรมดาที่ดูดีและเหมาะสมมาสวมใส่ เลือกเสื้อผ้าสีเรียบแต่มีรสนิยมที่สะท้อนถึงความเรียบร้อย เมื่อลงมาจากบ้านก็คว้าเสื้อคลุมและหมวกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเดินออกไปยังลานหน้าบ้าน
พ่อแม่และน้องสาวของเขายืนอยู่ที่หน้าบ้าน เห็นเขากำลังเตรียมตัวออกจากบ้านในช่วงเวลาตรู่จึงหากันมองอย่างสงสัย ในใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมถึงต้องเร่งรีบออกจากบ้านแต่เช้าขนาดนี้
"ลูกชายของแม่จะไปไหนตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้" นางหลิวหู่ถามด้วยความสงสัยขณะยืนอยู่ที่หน้าบ้าน
หยางป๋อหันมาหาแม่และยิ้มอย่างอบอุ่น "ผมแค่จะเข้าไปในเมืองนิดหน่อยครับ ผมต้องการซื้อของบางอย่าง และยังมีเรื่องที่อยากทำ"
"พี่ชายจะไปซื้ออะไรเหรอคะ" หยางเสี่ยวเจียงน้องสาวของเขาถามขึ้น
"พี่ตั้งใจจะซื้ออาหารเช้าให้พวกเราน่ะ พี่ชอบน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาก” หยางป๋อตอบ
&ld
ตอนพิเศษ 6ครอบครัวสุขสันต์ สิบปีผ่านไปกิจการของเว่ยเถียนเถียนเติบโตจนกลายเป็นน้ำเต้าหู้ยี่ห้อดังที่ขายในร้านค้าทั่วประเทศจีน สินค้าอย่างอื่นก็เช่นกันตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักผลิตภัณฑ์เต้าหู้ของหยางเว่ยคอมปานีแล้ว หากจะซื้อเต้าหู้มาทำอาหารผู้คนจะนึกถึงเต้าหู้ยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อแรก “แม่ค่ะ วันนี้พวกเราทำหม้อไฟซุปเต้าหู้ยี้กินกันดีไหมคะ อากาศหนาวแล้วหนูอยากกินอะไรอุ่น ๆ ค่ะ” เด็กหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น เธอเดินเคียงข้างกับแม่ของเธอเพื่อเลือกซื้อของในร้านสะดวกซื้อเอาไปทำอาหารเย็นกินกันในวันที่อากาศหนาว “ก็ดีเหมือนกัน กินอะไรร้อน ๆ จะได้โล่งคอหน่อย ยิ่งช่วยนี้พ่อทำงานหนักด้วยได้กินหม้อไฟซุปเต้าหู้ยี้คงจะดี” คนเป็นแม่เห็นด้วยเช่นกัน ท
ตอนพิเศษ 5เจ้าตัวเล็ก เวลาผ่านไปอย่างรวเร็วจนถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไปเจ็ดเดือนแล้ว เว่ยเถียนเถียนท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที ทั้งพ่อและแม่สามีต่างก็เตือนเธอว่าช่วงนี้ให้เลิกโหมงานหนักได้แล้วเพราะใกล้คลอดจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี ไม่งั้นเดี๋ยวจะคลอดยาก แต่ว่าเว่ยเถียนเถียนเป็นหญิงสาวที่มาจากยุคสมัยใหม่ คนในยุคสมัยของเธอต่อให้ท้องแก่ใกล้คลอดก็ยังคงทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง เธอจึงไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่ว่าจะคลอดยากแต่อย่างใด อีกอย่างตอนนี้โรงพยาบาลก็เริ่มมีความก้าวหน้าขึ้นมากแล้ว การผ่าคลอดก็เริ่มมีบ้างแล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่น่าเป็นห่วงสักเท่าไร “เถียนเถียนหยุดทำงานได้แล้วลูก พักผ่อนซะบ้าง อีกไม่กี่วันก็จะคลอดแล้วนะ” แม่หยางกล่าวกับเว่ยเถียนเถียนด้วยความเป็นห่วง&
ตอนพิเศษ 4สมาชิกใหม่ เป็นเพราะว่ากิจการของเว่ยเถียนเถียนเติบโตขึ้นมาก ที่โรงงานผลิตสินค้าออกมามากมายทั้งส่งออกไปให้กับลูกค้าเจ้าใหญ่ที่สั่งประจำ ทั้งลูกค้าร้านเล็ก ๆ ที่มาสั่งบ้างประปรายแค่นี้ก็มากมายจนล้นมือแล้ว แต่สำหรับเว่ยเถียนเถียนนั้นเธอยังคิดว่าเพียงแค่นี้ยังไม่พอ เพราะในอนาคตเมื่อประเทศจีนเปิดประเทศเธอก็จะได้ส่งสินค้าไปขายที่ต่างประเทศ ดังนั้นการเตรียมการไว้ตั้งแต่ตอนนี้ย่อมดีกว่า เว่ยเถียนเถียนสั่งขยายโรงงานเพิ่มอีก เธอตั้งใจจะเปลี่ยนตึกแถวที่เธออยู่ตอนนี้ซึ่งเลิกเปิดเป็นร้านขายน้ำเต้าหู้นานแล้วให้เป็นหน้าร้านใหญ่เพื่อขายสินค้า เพราะพื้นที่ตรงนี้เป็นย่านการค้าและใกล้กับย่านอาหารจึงคิดว่าน่าจะเหมาะสมที่สุด เพราะอย่างน้อยหากของที่ร้านอาหารที่เป็นลูกค้าของเธอหมดกะทันหันก็จะได้วิ่งมาเอาที่นี่ได้ อีกอย่างยังง่ายต่อลูกค้ารายย่อยที่มาซื้อวัตถุดิบไปทำอา
ตอนพิเศษ 3พ่อมารับ บรรยากาศช่วงเลิกเรียนที่โรงเรียนประถมเต็มไปด้วยความครึกครื้น เด็ก ๆ ที่เรียนหนักมาทั้งวันต่างก็อยากลับไปพักผ่อนที่บ้านเต็มที บางคนที่ผู้ปกครองมารับก็เดินไปพบกับผู้ปกครองที่รออยู่แล้ว ส่วนเด็กที่โตหน่อยจะกลับบ้านเองก็พากันทยอยเดินออกจากประตูโรงเรียน
ตอนพิเศษ 2เด็กน้อยไปโรงเรียนจางเสวียอี้ตอนนี้อายุจะแปดขวบแล้วถึงเวลาต้องไปโรงเรียนเสียที สมัยนี้การศึกษาค่อนข้างสำคัญเพราะถ้าใครได้รับการศึกษาที่ดีกว่าก็ย่อมจะได้เปรียบกว่าคนอื่น ยิ่งมหาวิทยาลัยเปิดแล้ว คิดว่าต่อไปบ้านเมืองคงเป็นไปในทางที่ดีขึ้นและจางเสวียอี้ก็อาจจะมีอนาคตที่ดีเว่ยเถียนเถียนพาจางเสวียอี้ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนประถมของเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของพวกเขามากนัก ที่โรงเรียมานักเรียนมากมาย เด็กชายเองก็ตื่นเต้นมากที่จะได้เรียนหนังสือจะได้มีเพื่อน“นี่เป็นหนังสือแล้วก็แบบเรียนทั้งหมดนะคะ คุณแม่ไปชำระค่าธรรมเนียมการศึกษากับค่าหนังสือได้ที่ห้องการเงินเลย เดี๋ยวฉันจัดการเตรียมของไว้ให้” ครูผู้ที่จะเป็นครูประจำชั้นของจางเสวียอี้บอก เธอเตรียมการไว้ให้เสร็จสรรพ เว่ยเถียนเถียนมีหน้าที่เพียงแค่จ่ายเงินเท่านั้น“ขอบคุณมากค่ะครูฟาง ฝากเสวียอี้สักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันไปจ่ายเงินก่อน” เว่ยเถียนเถียนพูดจบก็เดินไปที่ห้
ตอนพิเศษ 1คืนเข้าหอดั่งทองพันชั่ง ในห้องหอที่ตกแต่งอย่างสวยงามในวันแต่งงาน แสงจากโคมไฟหรูหราส่องสว่างทั่วทั้งห้องสะท้อนกับผนังสีครีมที่ประดับด้วยดอกไม้และผ้าซาตินสีขาวดูอ่อนหวาน สร้างบรรยากาศแห่งความรักที่อบอวลอยู่ในอากาศหยางป๋อนั่งอยู่บนเตียงที่เรียงรายด้วยหมอนและผ้าห่มนุ่ม เขายังรู้สึกได้ถึงอาการมึนเมาจากการดื่มเหล้าตลอดงาน เขาหันไปมองเว่ยเถียนเถียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอสวมชุดเจ้าสาวที่สวยงามพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขทำให้ใจของเขาพองโต สายตาที่ทั้งสองมองกันนั้นเต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจ“วันนี้เป็นวันพิเศษจริง ๆ เลยนะ” เว่ยเถียนเถียนกล่าวเสียงเบาแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก“ใช่แล้ว” หยางป๋อยิ้มตอบ เขายื่นมือไปจับมือเธอไว้แนบชิดกันและรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของมือเธอ “ผมยังไม่อยากให้คืนนี้จบลงเลย”เว่ยเถียนเถียนมองเขาด้วยความรักก่อนที่จะโ