LOGINShare
บทที่ 1045
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1046
“ทว่า เดิมทีสวรรค์เป็นผู้กำหนดการแต่งงาน ใช่ว่าพวกเราอยากทำเช่นนี้ก็สามารถทำเช่นนี้ได้ ข้าเห็นฉู่อ๋องดีต่อเจ้าด้วยใจจริง ข้าเองก็วางใจ” กู้หรูเยียนพูดซ่งรั่วเจินคล้องแขนกู้หรูเยียน สีหน้าสนิทสนม นางรู้มารดาห่วงใยนางมาก“ท่านแม่วางใจเถอะ ข้าและท่านอ๋องจะระวังเจ้าค่ะ”“มีฉู่อ๋องดูแลเจ้า แม่เองก็วางใจ วันนี้ข้าให้ห้องครัวทำอาหารที่พวกเจ้าชอบกิน อีกเดี๋ยวต้องกินมากหน่อย จะได้บำรุงร่างกาย!”ได้ยินมารดาของตนพูดแฝงความนัย ใบหน้าซ่งรั่วเจินแดงเรื่อ รู้สึกคล้ายถูกอ่านออกแล้ว...หลังทั้งคู่ผ่านคืนเข้าหอร่วมกัน นางก็ได้รับรู้พละกำลังของชายคนนี้อย่างลึกซึ้ง หากเมื่อคืนไม่ใช่นางอ้างว่าวันนี้ต้องกลับบ้าน ไม่สามารถทำเรื่องวุ่นวายได้นานนัก น่ากลัวว่ายังไม่รู้จะหยุดยามใด หลังทั้งครอบครัวกินมื้อกลางวันอย่างครึกครื้น ซ่งรั่วเจินกำลังนั่งสนทนาอยู่ภายในลานบ้านกับมารดา ฉู่จวินถิงเดินหมากกับซ่งหลิน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงรายงานจากภายนอก“คุณชายรอง แม่นางหร่วนส่งของขวัญมาให้หนึ่งชิ้น พูดว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าของท่านขอรับ”เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา ทุกคนที่นี่คล้ายถูกเรียกความสนใจ ต่างพากันทอดสายตามอง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1045
“เจ้าหัวเราะอะไร? เจ้าคือพี่ชายของจิ่งเซิน อย่างน้อยเขาก็เคยชอบสตรีมาบ้าง แต่หลายปีที่ผ่านมา เจ้ากลับไม่มีแม้แต่สตรีที่ชอบเลยสักคน ข้าชักสงสัยแล้วว่าเจ้ามีสติปัญญาหรือไม่!” ซ่งหลินกล่าวด้วยความหงุดหงิด ซ่งจืออวี้ “??? ข้ากับเขาเกิดวันเดียวกัน” “เกิดออกจากท้องแม่เร็วกว่านี้ก็ยังดี ใครใช้ให้เจ้าอยู่อันดับที่สามล่ะ?” ซ่งจืออวี้ “...” ข้ายอมแล้ว ใครใช้ให้ท่านเป็นพ่อข้าล่ะ? ซ่งอี้อันยืนอยู่ข้าง ๆ เงียบ ๆ หวังเพียงว่าไฟนี้จะไม่ลามมาถึงหัวของตน แต่แล้วสายตาของซ่งหลินก็หันไปมองที่เขา และกล่าวว่า “เจ้าแม้จะสอบติดจอหงวน แต่ก็ถึงวัยที่ควรแต่งงานนานแล้ว เจ้ายังคิดจะรอถึงเมื่อใด?” “ตอนนี้ผู้ที่อยากจะให้เจ้าสู่ขอในเมืองหลวงมีไม่น้อย แต่เจ้ากลับไม่ยอมพบปะใครเลย เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้ทุกคนพูดกันว่าอย่างไร?” “พูดว่าอย่างไร?” ซ่งอี้อันถามด้วยความสงสัย ซ่งหลินมีสีหน้าเอือมระอา “บอกว่าพี่รองอย่างเจ้ายังคิดถึงจ้าวซูหว่านคนก่อน ได้รับความเจ็บปวดจากความรัก ถ้าเป็นสตรีดี ๆ ก็ยังพอรับได้ นี่...เจ้าลองไปฟัง จะฟังต่อได้หรือไม่?” เขาก็ออกไปทำศึกหลายปี ใครจะคิดว่าสายต
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1044
เช่ออ๋องสีหน้าเคร่งเครียด “เรื่องมาถึงเพียงนี้แล้ว ท่านยังจะให้ข้าแต่งกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อีกหรือ?” “แม่มิได้หลอกลวงเจ้า เล่ห์กลของสกุลหลิงไม่ธรรมดา ครั้งนี้หลังจากที่เสด็จแม่ได้เห็นกับตายิ่งรู้สึกว่าน่าหวั่นเกรงยิ่งนัก” “ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวัง ความจริงครั้งนี้พวกเขาก็เตือนข้าแล้วว่าอย่าผลีผลามนัก เป็นเสด็จแม่ต่างหากที่มิฟัง ไม่อย่างนั้นเรื่องราวก็คงมิเลวร้ายถึงเพียงนี้” จงเฟยก้มหน้าลง กลั้นความเสียใจไม่อยู่ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน! ถ้าตอนนั้นนางฟัง บัดนี้ในวังหลัง นางจะรุ่งเรืองเพียงใดเล่า? “หากเจ้าแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ สกุลหลิงย่อมมิทรยศเจ้า และจะบอกทุกกลวิธีอันดีเลิศแก่เจ้าเป็นแน่” “ขอเพียงในภายหน้าเจ้าสามารถกลายเป็นฮ่องเต้ได้ เสด็จแม่ก็จะได้เป็นไทเฮา การถูกกักนั้นย่อมมิใช่ปัญหาใหญ่!” “ยิ่งไปกว่านั้น เสด็จพ่อของเจ้าเดิมทีเป็นใจอ่อนและมีเมตตา เพียงรอให้ผ่านไปสักระยะหนึ่ง โอกาสจะได้ออกไปใช่ว่าจะไม่มี เย้าอย่ากังวลไปเลย” จงเฟยมองฉู่เทียนเช่อที่อยู่ตรงหน้า นี่คือความหวังทั้งหมดของนาง ขอแค่ในภายภาคหน้าเช่อเอ๋อร์สามารถชิงบัลลังก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1043
“เช่ออ๋องเข้าวังไปในยามนี้ก็มิอาจเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้ แต่คราวก่อนในเทศกาลโคมไฟ ข้าเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเช่ออ๋องกับเหลียงอ๋องดูจะดีไม่น้อย บัดนี้เรื่องกลายมาเป็นเช่นนี้ คาดว่าระหว่างพวกเขาคงจะเกิดความหมางเมินแล้วกระมัง?” ซ่งรั่วเจินจำถ้อยคำบรรยายในตำราเดิม เหลียงอ๋องแทบไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเลยในยามปกติ ดูเหมือนอ่อนแอ ไม่แก่งแย่งชิงชัง แต่แท้จริงแล้วภายในกลับเย็นชา อำมหิต และจดจำทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในใจ ตวนเฟยคือมารดาผู้ให้กำเนิดของเขาอย่างแท้จริง บัดนี้เพราะเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้ ย่อมไม่พอใจอย่างแน่นอน ฉู่จวินถิงมองฮูหยินของตนที่มีท่าทีใคร่รู้ไม่น้อย จึงเอ่ยว่า “เหลียงอ๋องมิใช่ผู้ที่ควรคบหาด้วย ต่อไปพยายามหลีกเลี่ยงการข้องเกี่ยวกับเขาให้น้อยที่สุด” ซ่งรั่วเจินอดรู้สึกแปลกใจมิได้ นางจำได้ว่าในตำราเดิม ยามนี้แม้แต่ฉู่จวินถิงเองก็มิได้ระแวงเหลียงอ๋อง อย่างไรเสีย ไม่มีใครจะใส่ใจองค์ชายที่เจ็บออดแอดอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่า ปกติแล้ว องค์ชายผู้นี้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนน้อยมาก จึงถูกผู้คนลืมเลือนไปโดยไม่รู้ตัว หากแต่ในยามนี้จวินถิงกลับเตือนนางโดยเฉพาะ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1042
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮองเฮาก็อดมิได้ที่จะทอดถอนใจ ต้องยอมรับว่า นี่คือกลอุบายชั้นเลิศจริง ๆ หากจงเฟยมิใช่โลภไม่รู้จักพอ คิดทำร้ายนาง และมอบอีกสิ่งให้แก่นางกำนัลที่หน้าตางดงามนางหนึ่ง เช่นนั้นแล้วบัดนี้นางคง...โดดเด่นเป็นที่กล่าวขานอย่างแน่แท้! ซ่งรั่วเจินย่อมคิดถึงเรื่องนี้ ทว่าทางเลือกของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไป อีกอย่าง แม้จะเลือกวิธีอื่น ก็ใช่ว่าเรื่องร้ายจะไม่แดงขึ้น ฮองเฮาอารมณ์ดีอย่างยิ่ง เมื่อเอ่ยจบแล้วก็เรียกคนให้นำของขวัญที่นางจัดเตรียมไว้ตั้งนานแล้วเข้ามาทันที “เมื่อวานนี้ในยามที่พวกเจ้าแต่งงานกัน ข้ามิได้เห็นกับตาตนเอง ทว่าข่าวที่ส่งกลับมาต่างเล่ากันว่าดียิ่งนัก” “นี่คือเครื่องประดับที่ข้าตั้งใจเลือกสรรเอง เหมาะสมกับวัยอายุของเจ้า สวมใส่แล้วงดงามยิ่งนัก” ซ่งรั่วเจินเห็นฮองเฮาทรงวางหีบเครื่องประดับใบใหญ่ใบหนึ่งลงตรงหน้านาง นางประคองไว้ด้วยสองมือ แม้ยังมิได้เห็นด้านใน แต่เพียงแค่หีบเครื่องประดับก็แลดูสูงค่ายิ่งนักแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนที่เปิดหีบเครื่องประดับเลย พรั่งพร้อมไปด้วยเครื่องประดับงามตาทั้งสิ้น “เสด็จแม่ นี่มันมากเกินไปแล้ว” นา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1041
“พระชายาฉู่อ๋อง ข้ารู้ดีว่าท่านเชี่ยวชาญในศาสตร์ลี้ลับเป็นที่สุด เสด็จแม่ของข้านั้นไร้ซึ่งหนทางเยียวยาจริงหรือ?” เหลียงอ๋องมองไปยังซ่งรั่วเจิน เขารู้สึกว่าซ่งรั่วเจินหาใช่ว่าจะจนปัญญาไม่ เพียงแต่ไม่ใคร่ประสงค์จะช่วย! ซ่งรั่วเจินมองเหลียงอ๋องตรงหน้า สมกับที่เป็นบุรุษเยี่ยงอสรพิษจริง ๆ นอกจากเอ่ยถ้อยคำเพียงสองประโยคเมื่อครั้งแรกเริ่ม เหลียงอ๋องก็เงียบงันไร้วาจาตั้งแต่ต้นจนจบ เขากำลังสังเกตอยู่ตลอดเวลา จวบจนยามนี้จึงเอื้อนเอ่ยวาจานั้นออกมา สุดท้ายแล้ว เหลียงอ๋องได้เข่นฆ่าผู้คนล้มตายมากมาย แม้แต่เช่ออ๋องยังพลอยเสียหายเพราะเขา จนต้องพิการไปชั่วชีวิต หาใช่บุคคลที่จะประมาทได้ไม่ เพียงแต่ว่า…นางก็ใช่ว่าจะรังแกได้โดยง่ายเช่นกัน! “เหลียงอ๋อง หม่อมฉันเคยบอกไปแล้วแต่แรกแล้วว่า เรื่องของเซียนโบตั๋นนั้น ข้าหาได้รู้แจ้งไม่ เพียงแต่เคยได้ยินคำเล่าลือมาบ้างเท่านั้น” “แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเมื่อครู่ ข้าเองก็อิงตามการพิจารณาจากประสบการณ์ก่อนหน้าเท่านั้น ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มีลูกหนอนที่ถูกนางพญาหนอนกลืนกินแทบทุกวัน” “รูปโฉมอันงดงามของตวนเฟย ล้วนอยู่บนร่างกายตวนเฟย ข้าเองก็จ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1040
นางถึงขั้นเสียโฉม ถึงแม้ว่าต่อไปจะยังคงเป็นตวนเฟย แต่ผู้ใดไม่รู้บ้างว่าอยู่ในวังหลังหากไร้ใบหน้าอันงดงามก็เท่ากับไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้อีกแล้วเกรงว่าต่อไปฮ่องเต้ก็คงไม่มีทางมาหาตนเอง เช่นนั้นสถานการณ์ของนางยังเลวร้ายกว่าจงเฟยเสียอีก!ฮองเฮามองจงเฟยนิ่งๆ หาได้ประหลาดใจกับบทสรุปเช่นนี้ไม่ อย่างไรเสียจงเฟยก็ยังมีโอรสอย่างเช่ออ๋องถึงจะเห็นแก่หน้าของเช่ออ๋อง ฮ่องเต้ก็ไม่มีทางส่งจงเฟยเข้าตำหนักเย็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าฮ่องเต้คำนึกถึงความรู้สึกในอดีตมาแต่ไหนแต่ไร หากวางแผนทำร้ายองค์ชาย บทลงโทษจะค่อนข้างรุนแรง แต่เพียงทำให้เสียโฉมก็เพียงแต่ลงโทษเท่านี้แล้ว“ฮองเฮา คราวนี้เจ้าได้รับความอยุติธรรมแล้ว”ฮ่องเต้มองไปทางฮองเฮา ยามนี้ฮองเฮาดวงตาแดงก่ำ ดูแล้วชวนให้คนสงสารยิ่งนัก“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่มอบความเป็นธรรมให้หม่อมฉันเพคะ”เห็นว่าฮองเฮาอ่อนโยนโอนอ่อน หาได้มีสิ่งใดไม่พอใจ ดวงตาฮ่องเต้ฉายแววพึงพอใจ ฮองเฮาคำนึกถึงภาพรวมเสมอมาแววตาจงเฟยเต็มไปด้วยความคับแค้น ต่อให้จงเฟยถูกกักบริเวณ นางก็ไม่มีทางปล่อยไปเด็ดขาด!ในเมื่อจงเฟยทำร้ายนางจนเป็นแบบนี้ นางก็จะทำให้ตวนเฟยเสียโฉมโดยสิ้นเชิง!ซ่งรั่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1039
ทุกคนล้วนรู้ว่าหลังจากที่จงเฟยและตวนเฟยบูชาเซียนโบตั๋น คนทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นงดงามมากขึ้นเรื่อยๆทว่าความเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นการค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละวัน หากชั่วขณะนี้ พวกเขาได้เห็นความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองด้วยตาตัวเอง ดวงตาต่างก็ฉายแววตกใจออกมาผลลัพธ์ที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ ฝ่ายหนึ่งได้ฝ่ายหนึ่งเสีย หากไม่ใช่คุณไสยแล้วจะเป็นอันใดได้อีก?วิถีธรรมะไม่มีทางดูดกลืนของของคนอื่นมาเสริมของของตัวเอง ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าความงามของตวนเฟยก็คือของบำรุงของจงเฟย!อาการของตวนเฟยเลวร้ายลงทุกขณะ จงเฟยกลับงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ!“คุณพระช่วย ตวนเฟยช่างอำมหิตจริงๆ บูชาเซียนโบตั๋นอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าใช้ความงามของคนอื่นมาเป็นของบำรุงของตัวเองชัดๆ!”“ไม่แปลกเลยที่ตวนเฟยไม่ให้ทุบเซียนโบตั๋นนี่ หากทุบก็ทำให้พวกเราได้เห็นความจริงแล้วไม่ใช่รึ?”“ตวนเฟยช่างโหดร้ายโดยแท้ ผู้ใดไม่รู้ว่าในวังหลังฮองเฮาเป็นคนงามที่สุดแล้ว ถ้าฮองเฮาหลงกลบูชาเซียนโบตั๋น เช่นนั้นคนที่เกิดเรื่องในตอนนี้ก็คงเป็นฮองเฮาแล้ว!” หลิ่วกุ้ยเฟยอุทานด้วยความตกใจฮองเฮามองหลิ่วกุ้ยเฟยด้วยความประหลาดใจ นางประเมินสถานการณ์เป็นด้วย เห็นว่าสถานการณ์
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1038
ฉู่จวินถิงได้ยินดังนั้นก็ก้าวเข้ามาเหยียบหนอนตัวหนึ่งจนตาย ตวนเฟยพลันรู้สึกว่าความเจ็บปวดบนใบหน้าเหมือนจะบรรเทาลงเล็กน้อย แต่มีหนอนพิษมากมายปานนี้ เพียงเหยียบตายไปตัวเดียว ความรู้สึกของนางจึงไม่ชัดเจนนัก“เหลียงอ๋อง เจ้าลองฆ่าอีกสักหลายตัวลองดูซิ” ตวนเฟยกล่าวเหลียงอ๋องเห็นดังนั้นก็เหยียบตายไปหลายตัว ขณะที่ทุกคนสังเกตว่ารอยที่ราวกับรอยหนอนคลานบนใบหน้าของตวนเฟยหายไปบ้างแล้ว“สวรรค์ เป็นเพราะหนอนพิษพวกนี้จริงๆ หรือนี่!”“เซียนโบตั๋นนี่เป็นสิ่งที่ก่อนหน้านี้จงเฟยมอบให้ฮองเฮา คงไม่ใช่ว่าจงเฟยท่าน...” หลิ่วกุ้ยเฟยมีสีหน้าแตกตื่นตกใจเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ฮองเฮาเห็นดังนั้นก็คุกเข่าลงทันที “ฝ่าบาท ท่านต้องมอบความเป็นธรรมให้หม่อมฉันนะเพคะ หม่อมฉันถามตัวเองแล้วว่าไม่เคยทำผิดต่อจงเฟย นางกลับต้องการทำร้ายหม่อมฉัน!”“ตั้งใจส่งของแบบนี้มาให้หม่อมฉัน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่!”“ฝ่าบาททรงปรีชา หม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะเพคะ!” จงเฟยคุกเข่าลงอย่างลนลาน “เซียนโบตั๋นนี้เป็นสิ่งที่หม่อมฉันอัญเชิญมาด้วยความศรัทธาจริงๆ มอบให้ฮองเฮาเพราะรู้สึกซาบซึ้งใจที่ทรงดูแลมานานหลายปี”“หม่อมฉันก็ไม่เข้าใจเหมือ
You may also like
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง306.4K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน411.5K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.4K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน9.6K viewsชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80)
sanvittayam736 viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee522 viewsสามีข้าคือพรานป่า
Scince49 viewsเกิดใหม่ชาตินี้เป็นดรุณีร้ายกาจ
ฝ้ายสีคราม864 views
