บทที่ 1775

ซ่งจิ่งเหิงได้ถ้อยคำของซ่งรั่วเจิน ชะงักงันไปชั่วครู่ ก่อนจะเข้าใจความหมายในทันที

“ท่านป้าดีต่อข้ามาอย่างมากโดยตลอด เมื่อแรกก็เป็นท่านป้ากับท่านแม่ของข้าที่ตกลงเรื่องหมั้นหมายกัน ข้ากับเซียงเซียงเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ท่านป้าก็เห็นข้าเป็นลูกเขยมาตลอด”

“นับแต่ตั้งแต่เซียงเซียงเปลี่ยนใจ ท่านป้าก็พยายามเกลี้ยกล่อมอยู่หลายครั้ง แต่กลับไม่ได้ผล”

ซ่งจิ่งเหิงถอนหายใจอย่างระอา “ส่วนท่านลุง… เขาค่อนข้างพอใจในตัวฉีอวิ๋นซีอย่างมาก อย่างไรเสียสกุลฉีก็ใหญ่โตกว่าสกุลซ่งมาก”

ซ่งรั่วเจินเข้าใจในทันที ไม่ได้รู้สึกแปลกใจต่อสถานการณ์เช่นนี้เลยสักนิด

ต่อให้ฉีอวิ๋นซีเป็นเพียงลูกอนุของสกุลฉี แต่ฐานะของสกุลฉีสูงส่ง อีกทั้งหากสกุลหวงคิดจะคว้าที่พึ่งพิงใหญ่โตมั่นคง สกุลฉีก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

หากยกลูกสาวไปก็สามารถปีนขึ้นไปเกาะสกุลฉีได้ นั่นย่อมดีกว่าสกุลซ่งมากนัก

“ข้าเข้าใจแล้ว”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “เดี๋ยวข้าจะขอพบหวงเซียงเซียงก่อน หากนางไม่ได้โดนของต่ำช้า เช่นนั้นพวกเราก็ตัดใจเถอะ”

“แต่หากมีปัญหาจริง ข้าจะช่วยเจ้าคลี่คลายเอง”

“ขอบคุณญาติผู้พี่มาก!”

ซ่งจิ่งเหิงตอบด้วยสีหน้าจริงจัง ภายในใจเขา