مشاركة

บทที่ 410

مؤلف: จี้เวยเวย
ซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นรอยตบบนใบหน้าอวิ๋นเนี่ยนชูก็รู้สึกโกรธแค้นแทนสหายสนิท

ใต้เท้าอวิ๋นลำเอียงรักพวกอวิ๋นซีหว่านสองแม่ลูกมาโดยตลอด แม้ว่าอวิ๋นเนี่ยนชูจะเป็นบุตรีภรรยาเอก แต่กลับไม่ได้รับความรักใคร่เอ็นดูเท่าอวิ๋นซีหว่าน

บัดนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น พวกอวิ๋นซีหว่านหมายมั่นปั้นมือให้อวิ๋นเฉิงเจ๋อแต่งงานกับนาง

เดิมนั้นความสัมพันธ์ระหว่างอวิ๋นเฉินเจ๋อกับอวิ๋นเนี่ยนชูก็มีข้อจำกัดมากมายอยู่แล้ว ยามนี้มาเกิดเรื่องเช่นนี้อีกก็ยิ่งตึงมือกว่าชาติที่แล้วมากนัก

“รั่วเจิน เจ้าว่าข้าควรทำอย่างไรดี?” อวิ๋นเนี่ยนชูดวงตาแดงเรื่อ “ในใจท่านพ่อไม่มีลูกสาวอย่างข้าอยู่ด้วยซ้ำ ในสายตาท่านพ่อ ข้า ญาติผู้พี่รวมถึงท่านแม่เทียบกับพวกนั้นไม่ได้เลยสักนิด!”

“ญาติผู้พี่ของเจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่? เขามีท่าทีอย่างไร?”

“ท่านพ่อเพิ่งมาพูดเรื่องนี้กับท่านแม่วันนี้ ญาติผู้พี่ออกไปข้างนอกยังไม่กลับมา คิดว่าคงยังไม่รู้”

“ญาติผู้พี่กตัญญูมาโดยตลอด เขาคิดมาตลอดว่าถ้าไม่ได้ท่านพ่อท่านแม่รับเลี้ยงเขา แค่เขามีชีวิตก็ลำบากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเรียนหนังสือหรือรับราชการ ข้ากลัวว่า...”

อวิ๋นเนี่ยนชูลดสายตาลง นางพลันนึกเสี
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1454  

    “พวกเราไปกันเถิด!” เมิ่งชิ่นและอวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้า พวกนางย่อมออกมาอย่างอารมณ์ดี ไม่มีความจำเป็นต้องให้คนน่ารังเกียจพวกนี้มาทำเสียอารมณ์ ทว่าฉีชิงอีกลับเอาตัวเข้าไปขวางทางซ่งรั่วเจินไว้ “ซ่งรั่วเจิน หากวันนี้เจ้าไม่อธิบายให้ชัดเจน เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป!” “เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า?” ซ่งรั่วเจินคิ้วตาเย็นเยียบ นัยน์ตาดั่งหมอกหนาทึบแฝงด้วยไอพยาบาทอันเย็นยะเยือก ฉีชิงอีถูกสายตาเช่นนี้จ้องใส่ก็ตกใจ ครั่นคร้ามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ทว่ากวาดสายตามองรอบข้างเห็นคนไม่น้อย ก็ยิ่งรู้สึกว่าหากเรื่องนี้ไม่พูดให้ชัดเจนแล้ว ต่อไปคนอื่นไม่รู้จะมองตนเองว่าอย่างไร “เจ้าต้องขอโทษข้า มิเช่นนั้นเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ!” ซ่งรั่วเจินแค่นหัวเราะออกมาคำหนึ่ง ดวงหน้างดงามกระตุกยิ้มดูแคลนออกมา “ข้าอยากรู้นักว่าจะไม่จบอย่างไร?” “หากเจ้ายังไม่ขอโทษข้าอีก ข้าก็จะนำเรื่องนี้ไปฟ้องถึงในวัง บอกว่าจงใจทำลายเกียรติยศของข้า ทำลายชื่อเสียงของข้า!” ฉีชิงอีตะโกนอย่างเดือดดาล ผู้คนบริเวณรอบด้านเห็นพระชายาสองพระองค์กำลังปะทะกัน โดยเฉพาะตอนได้ยินพระชายาเหลียงอ๋องกล่าวว่า พระชายาฉู่อ๋องกล่าวหาว่านางเป็นตัวซวย สีห

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1453  

    เมิ่งชิ่นทราบดีของขวัญที่รั่วเจินจะมอบให้นางต้องไม่ธรรมดา ทว่าหลังจากนางได้เห็นเครื่องประดับสามชุดเต็ม ๆ ตรงหน้าแล้ว ก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า “รั่วเจิน เครื่องประดับแต่ละชุดล้วนพวกนี้มีมูลค่า เจ้าให้ข้าชุดเดียวก็มากเกินพอแล้ว แต่สามชุดแบบนี้มันได้ที่ไหนกัน?” “เหตุใดจึงไม่ได้เล่า? ข้ามอบให้เจ้าแล้ว เจ้าก็ต้องรับมันไว้ทั้งหมดนั่นแหละ!” ซ่งรั่วเจินยิ้มอย่างละมุนละไม ต้องบอกเลยว่า เครื่องประดับศีรษะในยุคโบราณล้วนงดงามประณีตและหรูหรามีราคาแพง นางซื้อให้ตนเองบ้างนิดหน่อย และเลือกให้มารดากับพี่สะใภ้คนละหนึ่งชุด เมื่อคราวพี่สะใภ้รองแต่งเข้าเรือนก็เคยมอบของขวัญแรกพบหน้าซึ่งหรูหรามีมูลค่าให้นาง วันนี้นางจึงตอบแทนน้ำใจนั้นเช่นกัน อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าตาม “บัดนี้ตำแหน่งสตรีที่ผู้มั่งคั่งที่สุดในเมืองหลวงของพวกเรา ตกเป็นของรั่วเจินอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ไหนแต่ไรนางแสนดีกับคนใกล้ตัวเป็นที่สุด” “ตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัยก็ตระหนักได้แล้วว่า ได้มีพี่สาวน้องสาวที่แสนดีเช่นนี้ คือวาสนาของพวกเราเชียวล่ะ!” เมิ่งชิ่นหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “จริงด้วย ท่านแม่ของข้ายังเคยบอกว่านี่คือวาสนาของข

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1452  

    ซ่งรั่วเจินฟังแล้วกลับมิได้รู้สึกแปลกใจ ถึงอย่างไรองค์ชายที่พอจะเลือกได้ก็มีอยู่เพียงไม่กี่พระองค์ หยางอ๋องหมั้นแล้วย่อมไม่มีความเป็นไปได้ เช่นนั้นแล้ว องค์ชายแปดจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด เพียงแต่ ความเร็วนี้เร็วกว่าที่จินตนาการเอาไว้ไม่น้อย เกรงว่าอูเยว่เอ๋อร์คงสังเกตได้ถึงความไม่ชอบมาพากล ถึงได้เร่งพิธีหมั้นให้เสร็จสิ้นเร็วที่สุด “เห็นพวกเจ้าหัวเราะเช่นนี้ เรื่องคงจะไม่ธรรมดากระมัง?” “ได้ยินว่าอูเยว่เอ๋อร์ไม่เชื่อว่าหยางอ๋องหมั้นแล้ว วันนี้อูจิ่งซั่วจึงไปเข้าเฝ้าขอพระราชทานสมรสแต่เช้า” “ฝ่าบาทตรัสว่าพิธีอภิเษกของหยางอ๋องได้ถูกกำหนดเรียบร้อยแล้ว มิอาจแต่งกับอูเยว่เอ๋อร์ได้แล้ว ตอนนั้นสีหน้าของอูจิ่งซั่วย่ำแย่ยิ่งนัก สามีข้าบังเอิญอยู่ในห้องทรงพระอักษรด้วยพอดี หลังจากกลับมาก็เล่าให้ข้าฟัง” อวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มน้อย ๆ ตอนนี้อวิ๋นเฉิงเจ๋อก็แสดงผลงานไม่เลว และได้รับความสำคัญในราชสำนัก “แต่ว่า อูเยว่เอ๋อร์คนนั้นปรับตัวกับสถานการณ์เก่งใช้ได้ หลังจากรู้ว่าหยางอ๋องหมั้นแล้วจริง ๆ ก็แจ้งว่าประสงค์จะเข้าพิธีอภิเษกกับองค์ชายแปดเลยทันที” “ฝ่าบาททรงเห็นชอบหรือ?” ซ่งรั่วเจินเลิกคิ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1451

    “องค์หญิง ได้โปรดอย่าทรงบุ่มบ่ามเลยเพคะ หากท่านเสด็จไปพบคังอ๋องกะทันหันเช่นนี้ หากเขาทราบว่าท่านกลับมาหาเขาเพราะถูกหยางอ๋องปฏิเสธ เกรงว่าคังอ๋องจะไม่พอใจนะเพคะ” บ่าวรับใช้ข้างกายคนหนึ่งกล่าวเตือนอูเยว่เอ๋อร์ด้วยเสียงเบา พวกนางแอบส่งคนไปแจ้งองค์ชายแล้ว แต่กระนั้นก็ยังห้ามองค์หญิงไม่อยู่อูเยว่เอ๋อร์ยิ่งคิดยิ่งโกรธ “หยางอ๋องทำเกินไปแล้วจริง ๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังคอยตามเอาใจข้าไม่หยุด เพราะเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ เขากลับเปลี่ยนท่าทีไปอย่างสิ้นเชิง”“ข้าตอนนี้นับว่าตาสว่างแล้ว เจ้าบ้านี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก มิเช่นนั้นเขาจะรีบร้อนหมั้นหมายภายในเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร?”“ไม่แน่ก่อนที่ข้าจะมาเขาอาจจะมีคู่หมั้นที่ตกลงปลงใจกันอยู่แล้วก็เป็นไปได้ หรือดีไม่ดีก็อาจจะเป็นหญิงที่จวนจะขึ้นคาน เคยถูกทอดทิ้งมา ถึงได้พยายามเสนอหน้าขนาดนี้ !!”“องค์หญิง ในเมื่อหยางอ๋องรีบหมั้นหมายขนาดนี้ คงเป็นคนไม่เอาไหน แบบนี้ก็ถือเป็นเรื่องดีแล้วเพคะ” หญิงรับใช้เอ่ยขึ้ร อูเยว่เอ๋อร์กลับไม่คิดเช่นนี้ ก่อนหน้านี้หัวใจของนางคะนึงเพียงแต่ฉู่อ๋อง มองว่าหยางอ๋องมิอาจเทียบชั้นฉู่อ๋องได้ไม่ว่าเรื่องใด ๆ ทว่า

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1450

    “ข้าไม่ต้องการโอกาสนั่น เจ้าคิดมากไปแล้ว”แววตาของอูเยว่เอ๋อร์ปรากฏความเหลือจะเชื่อ “ท่านพูดว่าอะไรนะ?”“เรื่องแต่งงานของข้าได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้วในวันนี้ หนำซ้ำวันนั้นที่โรงน้ำชาข้าก็พูดชัดเจนแล้ว เจ้ากับข้าไม่เหมาะสมกัน ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีก”“ท่านบอกว่าท่านหมั้นหมายแล้ว?”“อีกไม่นานข้าก็จะเข้าพิธีแต่งงาน ถึงตอนนั้นเจ้าก็สามารถมาร่วมดื่มสุรามงคลได้”หยางอ๋องพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “หากไม่มีเรื่องอื่นแล้วก็กลับไปเถอะ”อูเยว่เอ๋อร์ถึงกับยืนอึ้งงัน ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่เชื่อว่าหยางอ๋องจะพูดความจริง เขาจะไปแต่งงานได้อย่างไร?ในเวลาเดียวกัน พวกองค์ชายแปดได้รู้ว่าอูเยว่เอ๋อร์ไปหาหยางอ๋องก็พากันโล่งใจ“วาสนานี้ยกให้เสด็จพี่เจ็ดไปเถอะ พวกเราไม่มีวาสนาพอจะรับไหว”“ขอให้นางแต่งกับเสด็จพี่เจ็ดโดยเร็วเถิด ก่อนหน้านี้ยังนึกว่านางดูดีอยู่บ้าง แต่ตอนนี้กลับคิดว่าอุปนิสัยของผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน ยังดีที่มีเสด็จพี่เจ็ดอยู่”ทว่าไม่นานนัก ตอนพวกเขาเห็นอูเยว่เอ๋อร์เดินออกจากจวนหยางอ๋องด้วยสีหน้าโกรธจัด ทุกคนก็เริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล“เรื่องนี้ดูจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว…”องค์ชายแ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1449

    “องค์หญิง แม่ทัพอ๋าวเจี๋ยส่งคนมาส่งข่าวว่า วันนี้เขาอยากเชิญท่านไปที่จวนสกุลซ่งด้วยกันเพคะ”เพียงอูเยว่เอ๋อร์ได้ยิน สีหน้าก็พลันเคร่งขรึมลงไป สีหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ“จะไปก็ให้เขาไปคนเดียวสิ ข้าไม่ได้เป็นคนพิการเสียหน่อย ข้าไม่ไปหรอก!”“องค์หญิงเพคะ หากแม่ทัพอ๋าวเจี๋ยรู้เรื่องนี้ เกรงว่าจะไม่พอใจ...”“เขาจะพอใจหรือไม่เกี่ยวอะไรกับข้า เขาก็แค่แม่ทัพคนหนึ่ง ส่วนข้าเป็นถึงองค์หญิง หรือเขาคิดจะออกคำสั่งกับข้าอย่างนั้นหรือ?”อูเยว่เอ๋อร์แสดงสีหน้าไม่พอใจ “ตอนนี้ข้าจะไปหาหยางอ๋อง เรื่องของตนเองยังจัดการไม่เสร็จ จะให้ข้าไปช่วยเขาอีกหรือ?”“ใช่แล้ว วันนี้หยางอ๋องยังไม่ได้นัดข้าอีกหรือ?”สาวใช้ “ไม่มีเพคะ”“ถ้าอย่างนั้นองค์ชายองค์อื่นเล่า?” อูเยว่เอ๋อร์ถามอย่างไม่ยอมแพ้สาวใช้ตอบอย่างหวาดๆ ว่า “ไม่มีเพคะ…”หลังจากเรื่องวันนั้น พวกเขาก็รู้กันดีว่าน่ากลัวว่าพวกองค์ชายจะเริ่มรังเกียจองค์หญิงกันหมดแล้ว แต่ดูเหมือนองค์หญิงจะยังไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย…“บัดซบ หรือคนเหล่านี้ไม่เชื่อหรือว่าตอนนั้นข้าโดนของ! หาไม่แล้วไฉนเลยข้าที่เป็นองค์หญิงจะไปทำเรื่องขายหน้าแบบนั้น!”อูเยว่เอ๋อร์เข่นเขี้ยวเค

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status