แชร์

บทที่ 71 (1/2) : ได้แต่อดทนอดกลั้น (1) 

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-11 19:15:25

     หลังจากราชาปีศาจกับหลี่อวิ้นกุยกลับไป โจวหลิวอิงก็เรียกทุกคนในเรือนพักชั่วคราวมารวมตัวกันที่ลานกว้าง ก่อนจะประกาศเรื่องการหมั้นหมายระหว่างองค์ชายสามหลี่อวิ้นกุยกับเมิ่งเจียวซิน รวมไปถึงงานมงคลสมรสของคนทั้งสองที่จะเกิดขึ้นในอีกสี่เดือนข้างหน้า 

     จากนั้นโจวหลิวอิงก็ประกาศต่อว่า อีกสามวันก็จะถึงกำหนดเดินทางกลับฝั่งของพวกมนุษย์ หากผู้ใดอยากอยู่ต่อ เพื่อร่วมงานมงคลสมรสดังกล่าว ก็ให้รีบมาลงนามกับเจ้าตัว แล้วเมื่อถึงกำหนดเดินทางกลับ โจวหลิวอิงก็จะพาคนกลุ่มนี้ย้ายไปพักที่จวนหัวหน้าหน่วยฝั่งซ้ายก่อน แต่ถ้าหากผู้ใดไม่สะดวกที่จะอยู่ต่อ เมื่อถึงกำหนดเดินทางกลับ เจ้าตัวก็จะให้เหล่าองครักษ์คุ้มกันพาเดินทางกลับไปยังหอโคมเขียวในฝั่งของพวกมนุษย์

     เมื่อจัดการเรื่องการเดินทางกลับของคณะเหล่านางคณิกาเสร็จ โจวหลิวอิงก็เรียกเมิ่งเจียวซินกับปิงหลงเข้าไปพูดคุยกันต่อในห้องโถงของเรือนใหญ่ ซึ่งพอเห็นคนทั้งสองเข้ามานั่งในห้องกันเรียบร้อย โจวหลิ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 71 (2/2) : ได้แต่อดทนอดกลั้น (2) 

    เมิ่งเจียวซินมองบุรุษไร้ยางอายคนหนึ่งมุดออกมาจากตู้เสื้อผ้า แล้วเมื่ออีกฝ่ายเห็นนางก็รีบยกนิ้วชี้ขึ้นมาแนบที่ริมฝีปาก “ชู่วว...” บุรุษไร้ยางอายคนนั้นส่งสัญญาณห้ามเมิ่งเจียวซินร้องเรียกองครักษ์สตรีห้องข้าง จากนั้นบุรุษไร้ยางอายก็ปิดทางเชื่อมระหว่างห้องหนังสือกับห้องพักของนาง แล้วร่ายคาถาอะไรบางอย่าง เมิ่งเจียวซินที่ยังไม่ทันจะได้ตั้งรับกับสถานการณ์ตรงหน้า อีกฝ่ายก็เดินเข้ามาโอบกอดนาง พร้อมกับเอ่ยว่า “ซินซิน ข้าคิดถึงเจ้า” “ข้าก็คิดถึงเจ้า แต่...กุยกุย เจ้าช่วยปล่อยข้าครู่หนึ่งได้หรือไม่?” แล้วเมื่อเห็นอีกฝ่ายก้มลงมามองนางด้วยสีหน้าที่คล้ายกับกำลังสงสัย เมิ่งเจียวซินจึงกล่าวเพิ่มว่า “ข้าขอแต่งกายให้เรียบร้อยก่อน” &n

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 72 (1/2) : เจ้าหึงข้าหรือ? (1) 

    รุ่งเช้า บุรุษไร้ยางอายที่ขอมานอนด้วยเมื่อคืนก็หายไปจากเตียงของเมิ่งเจียวซินแล้ว และในคืนต่อ ๆ มา แม้ช่วงกลางวันจะไม่ค่อยได้เห็นหน้า แต่ทว่าช่วงกลางคืนหลี่อวิ้นกุยกลับโผล่เข้ามาขอนอนที่ห้องนี้กับนางทุกคืน แล้วทุกคืนก่อนนอนบุรุษไร้ยางอายจะต้องได้จุมพิตกับนางอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ต้องเอาตัวนางเข้าไปซุกไว้ในอ้อมกอด และเมิ่งเจียวซินจะต้องกอดตอบอีกฝ่ายด้วย เจ้าตัวถึงจะยอมนอนหลับแต่โดยดี หลังจากตื่นนอนเมิ่งเจียวซินก็ลุกไปจัดการดูแลตัวเอง จากนั้นนางจึงออกไปรอเรียนเรื่องกฎเกณฑ์ และข้อปฏิบัติต่าง ๆ ในวังกับนางกำนัลอาวุโส ซึ่งวันนี้นางกำนัลทั้งสองได้แจ้งว่า จะเข้ามาสอนเพียงห้าวันต่อหนึ่งสัปดาห์ แล้วหลังจากวันนี้นางจะได้เรียนเรื่องการเย็บปักถักร้อย การจัดดอกไม้ กริยามารยาทของสตรีชั้นสูง และการทำบัญชีเพิ่มอีกด้วย ซึ่งวันนี้เมิ่งเจียวซินรู้สึกว่า นางกำนัลอาวุโสทั้งสองยามที่สอน..

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-13
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 72 (2/2) : เจ้าหึงข้าหรือ? (2) 

    ระหว่างที่รอ...เมิ่งเจียวซินก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อทำให้หัวใจที่เต้นผิดจังหวะไปเมื่อครู่...กลับมาเต้นเป็นปกติให้ได้อีกครั้งโดยเร็ว แล้วเมื่อปรับอารมณ์ และดึงสติของตัวเองกลับมาได้ นางก็เอ่ยถามบุรุษข้างกายว่า “กุยกุย ว่าแต่...เหตุใดวันนี้เจ้าถึงกลับมาเร็วนักล่ะ?” “ข้ากลับมารับเจ้า” “รับข้า...?” เมิ่งเจียวซินถามย้ำ พร้อมกับมองท่าทีของอีกฝ่าย “ใช่! เจ้ารีบไปเปลี่ยนชุดก่อนเถิด” “เจ้าจะพาข้าไปที่ไหนหรือ?” “ไปถึงแล้ว เจ้าก็จะได้รู้เอง รีบไปเปลี่ยนชุดเร็วเข้า” กล่าวจบ หลี่อวิ้นกุยก็ยกยิ้มเล็กน้อยให้กับสตรีข้างกาย แม้อีกฝ่ายจะยังมีท่าทีลังเล แต่นางก็ยอมลุกไปเปลี่ยนชุดตามความต้องการของเขา&

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-14
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 73 (1/2) : ข้าจะขอดูแล และรักษาทุกสิ่งที่เจ้าให้มาเป็นอย่างดี (1)

    พอได้ยินคำถามของสตรีข้างกาย หลี่อวิ้นกุยก็รู้สึกว่า อีกฝ่ายดูเหมือนจะยังรู้จักเขาไม่ดีพอ เขาจึงตอบกลับไปว่า “ใช่! ข้าหึง แล้วข้าก็หาใช่เพียงแค่หึงไม่ แต่ข้ายังหวง และห่วงเจ้ามากด้วย!!” หัวใจของเมิ่งเจียวซินเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว คราแรกนางตั้งใจจะเอ่ยหยอกเย้าอีกฝ่าย แต่บุรุษข้างกายกลับยอมรับออกมาตรง ๆ เสียอย่างนั้น เมิ่งเจียวซินจึงรีบปรับลมหายใจ พร้อมกับนึกหาคำพูด หรือคำถามมาเปลี่ยนเรื่องคุย พอนึกไปถึงเรื่องคาใจในช่วงเช้าขึ้นมาได้ นางจึงเงยหน้าขึ้นไปมองหลี่อวิ้นกุย แล้วเอ่ยถามอีกฝ่าย “กุยกุย คือ...วันที่เจ้าพาข้าเดินดูส่วนต่าง ๆ รอบตำหนัก ข้าสังเกตเห็นว่า มีเพียงดอกบัวสีขาวห้าดอกกลางบ่อน้ำในสวนเท่านั้น นอกจากนั้นข้าก็ไม่เห็นดอกไม้ในตำหนักของเจ้าอีกเลย แม้แต่ต้นไม้...นิ้วมือทั้งสองข้างของข้าก็น่าจะมีมากกว่าต้นไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 73 (2/2) : ข้าจะขอดูแล และรักษาทุกสิ่งที่เจ้าให้มาเป็นอย่างดี (2)

    จากนั้นเมิ่งเจียวซินก็เห็นหลี่อวิ้นกุยเดินตามจิ่นตั้งกับบุรุษอีกสองคนเข้าไปในเขตก่อสร้าง ผ่านไปเกือบสองเค่อ หลี่อวิ้นกุยก็เดินกลับออกมาหานางพร้อมกับถังหูลู่ และขนมหนวดมังกร ในระหว่างที่เมิ่งเจียวซินกำลังชั่งใจว่า ควรจะถามเรื่องลูกกับหลี่อวิ้นกุยอีกครั้งเลยดีหรือไม่? จิ่นตั้งก็เดินเข้ามารายงานบางอย่างกับหลี่อวิ้นกุย โดยสายตาของคนทั้งคู่มองไปยังประตูทางเข้า... พอเมิ่งเจียวซินมองตาม...ก็เห็นโฉมงามนางหนึ่งเดินลงมาจากรถม้า แต่เมื่อสตรีนางนั้นกับผู้ติดตามคิดจะเข้ามา...อีกฝ่ายก็ถูกองครักษ์ของหลี่อวิ้นกุยที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูใช้ดาบกันเอาไว้ หลังจากนั้นเมิ่งเจียวซินก็เห็นสตรีนางนั้นกับผู้ติดตามทำความเคารพหลี่อวิ้นกุยตรงบริเวณประตูทางเข้า แล้วสตรีนางนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ถวายพระพรองค์ชายสาม หม่อมฉันเฉินชุนเหยาเพคะ”

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-16
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 74 (1/2) : ข้าไม่รับฟังข้อโต้แย้ง (1)

    “เฉินชุนเหยา...” เมิ่งเจียวซินพึมพำออกมาเบา ๆ พร้อมกับมองแผ่นหลังของหลี่อวิ้นกุยที่ค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ เมื่อครู่ตอนที่โฉมงามนางนั้นเอ่ยนามของเจ้าตัวออกมา เมิ่งเจียวซินก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลากับนามนี้อยู่ไม่น้อยเลย พอเมิ่งเจียวซินนึกไปถึงเนื้อหาในนิยายของอาหวง...นางก็จำได้แล้วว่า ‘เฉินชุนเหยา’ เป็นนามพระชายาคนแรกของหลี่อวิ้นกุยในนิยาย แต่เพราะเฉินชุนเหยาเป็นเพียงตัวประกอบฝั่งตัวร้าย อีกฝ่ายจึงถูกกล่าวถึงในนิยายเพียงแค่สองบทเท่านั้น หลังจากนั้นเจ้าตัวก็ไม่มีบทบาท หรือถูกกล่าวถึงในนิยายอีกเลย หลี่อวิ้นกุยเดินออกจากศาลา พร้อมกับคิดในใจว่า ยามอยู่กับเมิ่งเจียวซินเขาจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีกครั้งเป็นแน่ แล้วหลังจากนี้เขาคงต้องกำชับคนของตัวเองในอีกหลาย ๆ เรื่องด้วย พอเดินออกมาถึงบริเวณหน้าประตูทางเข้า หลี่อวิ้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 74 (2/2) : ข้าไม่รับฟังข้อโต้แย้ง (2) 

    “ซินซิน...” เมิ่งเจียวซินไม่พูดไม่ตอบ แล้วในขณะที่นางกำลังยื่นมือไปหยิบขนมขึ้นมากินต่อ...มือของนางก็ถูกจับเอาไว้ จากนั้นนางก็เห็นหลี่อวิ้นกุยก้มลงมาจุมพิตที่มือข้างนั้น ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหลังมือของนางเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า “ข้าไม่หยอกเจ้าแล้ว ซินซิน...ป้อนข้าต่อเถิดนะ” บุรุษรูปงาม กล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างถึงที่สุด ทำให้คนฟังอย่างนางราวกับกำลังต้องมนต์สะกด... ใบหน้า และใบหูร้อนผ่าว เมิ่งเจียวซินไม่อาจแข็งใจปฏิเสธคำขอนั้นได้เลย นางจึงตอบกลับไปว่า “ปล่อยมือข้าก่อนสิ ข้าจะได้ป้อนเจ้าต่อ” “แต่...ซินซิน การที่เจ้าป้อนขนมข้าในยามนี้ เป็นเจ้าที่เริ่มป้อนข้าด้วยตัวเองก่อน ดังนั้นจึงไม่เกี่ยวกับรางวัลที่เจ้ากับข้าตกลงกันเมื่อครู่นะ ซึ่งรางวัลที่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 75 (1/2) : อย่าเกลียดข้าได้หรือไม่? (1) (มี nc นะเจ้าคะ)

    “อ๊ะ...!” ในระหว่างที่เมิ่งเจียวซินกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้บุรุษบนกายรู้สึกตัว หลี่อวิ้นกุยก็ใช้ริมฝีปากโลมเลีย ดูดดึง และขบกัดบริเวณลำคอ จากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงไปที่เนินอกของนาง ในขณะที่มือข้างที่ว่างก็ขยับกลับเข้ามากอบกุมใต้ทรวงอกของนางอีกครั้ง หลังจากนั้นเจ้าตัวก็ลงมือบีบเคล้นมันอย่างรุนแรง “ฮึ ฮึก! จะ...เจ็บ!” เมิ่งเจียวซินได้ยินเสียงดูดดึงผิวหนังเปียกชื้นจากเนินอก ยอดอกของนางถูกละเลงลิ้น บดขยี้ และกดอยู่ภายในปากของหลี่อวิ้นกุย โดยทุกครั้งที่ฟันของเจ้าตัวกัดหนุบหนับอยู่ที่ส่วนของยอดอก ร่างกายของนางก็จะแอ่นรับ และสั่นสะท้าน ซึ่งเกิดความรู้สึกหวาดกลัว...นางกลัวว่า จะถูกกัดจนขาด “ฮึก! เจ็บ! กุยกุย...ช่วย...ช่วยหยุดสักที...ข้าเจ็บ!” ยามนี้เมิ่งเจียวซินทั้งรู้สึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19

บทล่าสุด

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 80 (2/2) : ช่วยเอ็นดู (2) 

    เมิ่งเจียวซินนั่งเม้มปากแน่น มองแววตาระยิบระยับของบุรุษตรงหน้า จากนั้นนางก็ก้มหน้าลง แต่พอเห็นสิ่งที่หลี่อวิ้นกุยหยิบมาวางลงบนเตียงของนางเป็นครั้งที่สอง “เรื่องอื่นประเดี๋ยวพวกเราค่อยพูดคุยกันต่อ แต่ตอนนี้บอกข้ามาก่อนว่า เจ้าเอาของพวกนี้มาทำอะไร?” หลี่อวิ้นกุยมองตามสายตาของอีกฝ่าย แล้วขยับนั่งตัวตรง ก่อนจะกล่าวอย่างสุภาพ “ข้าเอามาให้เจ้าใช้ป้องกันตัวจากข้า ซินซิน ในเมื่อข้าสัญญากับเจ้าไว้แล้วว่า จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบในคืนนั้นขึ้นมาอีก ถึงแม้ข้าจะมั่นใจว่า สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างแน่นอน แต่เพื่อความไม่ประมาท...” หลี่อวิ้นกุยเอื้อมไปหยิบของทุกอย่างที่เตรียมมา วางลงตรงกลางระหว่างเขากับเมิ่งเจียวซิน แล้วกล่าวต่อว่า “ซินซิน เจ้าใส่กุญแจมือข้าเอาไว้เถิด เชือกปานม้วนนี้ข้าก็ตั้งใจนำมาให้เจ้าใช้มัดแขนมัดขาของข้าติดเตียงเอาไว้ ส่ว

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 80 (1/2) : ช่วยเอ็นดู (1) 

    เมิ่งเจียวซินนึกอยากจะวิ่งออกไปจากตรงนี้ แต่เพราะนี่คือ ห้องพักของนาง จึงได้พยายามรวบรวมสติของตัวเองกลับมา แล้วเอ่ยถามออกไปว่า “พร้อมแล้ว? เจ้าพร้อมเรื่องอะไร?” “ก็เรื่องให้เจ้าศึกษาร่างกายของข้า ตอนนี้ข้าพร้อมแล้ว” พูดจบ หลี่อวิ้นกุยก็ก้มลงไปกระตุกปมผ้าคาดเอวของตัวเองทันที “กุยกุย นั่นเจ้าจะทำอะไร?” “ข้าก็จะเปลื้องผ้า แล้วขึ้นไปนอนรอเจ้าบนเตียงอย่างไรล่ะ” คำพูดของบุรุษตรงหน้าทำเอาเมิ่งเจียวซินอ้าปากค้าง หลี่อวิ้นกุยจงใจค่อย ๆ ถอดเสื้อคลุมออก เพราะเขาเริ่มรู้สึกสนุกกับสีหน้าแบบนั้นของอีกฝ่าย ทันทีที่เสื้อคลุมตัวนอกหลุดออกจากตัว เขาก็เตรียมจะถอดเสื้อตัวใน... แต่ทว่าหลี่อวิ้นกุยห

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 79 (2/2) : ข้าพร้อมแล้ว (2) 

    หลี่อวิ้นกุยเงยหน้า แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อพักสายตาจากการนั่งอ่านรายงานมาครึ่งค่อนวัน จากนั้นเขาก็นึกไปถึงเรื่องของพระสนมเซียวกับหลี่อวิ้นเหมย... เมื่อเช้าหลังจากหลี่อวิ้นกุยกลับเข้ามาในห้องตำรา เขาก็รีบส่งองครักษ์เงาไปติดตามดูทุกความเคลื่อนไหวของหลี่อวิ้นเหมย รวมไปถึงทุกคนที่อยู่ในตำหนักของเด็กหญิงด้วย ในอดีตที่ผ่านมา อาจจะด้วยเพราะหลี่อวิ้นกุยมองว่า พระสนมเซียวกับหลี่อวิ้นเหมยมีสายเลือดฝั่งมารดาของเขาด้วย เขาจึงพยายามอดทน และไว้หน้า ยามที่คนทั้งคู่พยายามเข้าหา เพราะต้องการผลประโยชน์จากเขา แต่หลังจากที่คนทั้งคู่มีส่วนร่วมในการลอบวางยาพิษ และลอบทำร้ายหลี่อวิ้นกุยครั้งล่าสุด เขาก็ไม่คิดจะไว้หน้า หรืออดทนต่อการกระทำของคนทั้งคู่อีก หากไม่เพราะคำพูด และคำขอของเมิ่งเจียวซิน ไม่แน่ยามนี้แม้แต่ลมหายใจ...พระสนมเซียวกับหลี่อวิ้นเหมยก็อาจจะไม่มีเหลือแล้วกระมัง

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 79 (1/2) : ข้าพร้อมแล้ว (1) 

    พอเดินเข้าไปในห้องโถง เมิ่งเจียวซินก็เห็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูคนหนึ่งหันมาส่งยิ้ม แล้วเดินตรงเข้ามาหาพวกนาง “อวิ้นเหมยน้อมทักพี่สาม” หลี่อวิ้นเหมยพูดพร้อมกับทำความเคารพหลี่อวิ้นกุย “ถวายพระพรองค์หญิงห้า หม่อมฉันเมิ่งเจียวซินเพคะ” เมิ่งเจียวซินทำความเคารพเด็กหญิงตรงหน้า “คุณหนูเมิ่งไม่ต้องมากพิธีกับ...” หลี่อวิ้นเหมยหยุดพูดกลางคัน เพราะในขณะที่เด็กหญิงเดินเข้าไปหมายจะจับมือเมิ่งเจียวซิน หลี่อวิ้นกุยที่ยืนอยู่ข้างกายสตรีตรงหน้า ก็เอื้อมมาจับไหล่แล้วดึงฝ่ายตรงข้ามให้ถอยห่าง “คุณหนูเมิ่งเป็นเหมือนกับข้า ที่ไม่ค่อยชินกับการให้ผู้ใดมาแตะเนื้อต้องตัว” “ข้า...เป็นข้าที่คิดน้อยเกินไป ขอพี่สามกับคุณหนูเมิ่งได้โปรดอย่าถือสา” &n

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 78 (2/2) : ข้าก็เช่นกัน (2)

    ผ่านไปเกือบสองเค่อที่ภายในห้องพักปกคลุมไปด้วยความเงียบ มีเพียงเสียงขีดเขียนพู่กัน กับเสียงลมหายใจของสองคนที่อยู่ในนั้น แล้วในขณะที่ความรู้สึกประดักประเดิดเกิดขึ้นกับคนทั้งสองในห้อง เสียงของฝูกงกงก็ดังแว่วเข้ามาว่า “องค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงห้าหลี่อวิ้นเหมยมาขอเข้าพบพระองค์ และขอเข้าเยี่ยมว่าที่พระชายา ยามนี้องค์หญิงห้านั่งรออยู่ที่ห้องโถงพ่ะย่ะค่ะ” “ไปบอกองค์หญิงห้า วันนี้ข้ากับว่าที่พระชายาไม่สะดวก...” ตอบมาถึงตรงนี้ หลี่อวิ้นกุยก็หยุด แล้วหันไปมองรอยแดงบนต้นคอของเมิ่งเจียวซิน ยามนี้ร่องรอยจากฝีมือของเขาได้จางหายไปเกือบหมดแล้ว หลี่อวิ้นกุยจึงเอ่ยถามเมิ่งเจียวซินว่า “ซินซิน พรุ่งนี้เจ้าสะดวกใจให้น้องห้าเข้าพบหรือไม่?” “สะดวก”

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 78 (1/2) : ข้าก็เช่นกัน (1)

    เมิ่งเจียวซินเงยหน้าขึ้นมามองหลี่อวิ้นกุย นางยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ไม่ทันได้ตอบรับ หรือปฏิเสธ อีกฝ่ายก็กล่าวขึ้นมาต่อว่า “เรื่องยาบรรเทาอาการจากยาพิษค่ำคืนเหมันต์ ก็อย่างที่ข้าเคยรายงานผลให้เจ้าฟังว่า ยาของเจ้าบรรเทาอาการจากยาพิษได้ดีมาก ซึ่งตอนนี้ยาที่เจ้าให้ข้านำมาทดลองได้หมดจากร้านขายยา ที่ข้าให้คนนำไปปล่อยได้สักพักแล้ว ยามนี้เหล่าผู้ที่มียาพิษค่ำคืนเหมันต์อยู่ในกาย ก็เริ่มส่งคนไปตะเวนหาซื้อยา บางคนถึงขั้นจ้างคนไปตะเวนหาผู้ที่ปรุงยาตัวนี้ขึ้นมาแล้วด้วย ซินซิน ข้าจึงอยากถามเจ้าว่า หากข้าจะขอสูตรยาตัวนี้จากเจ้ามาปรุงขาย เจ้าจะสะดวกใจหรือไม่? ที่ข้าถามเช่นนี้ เพราะตอนนี้ข้ามีทั้งสถานที่ ผู้ที่มีความสามารถในการปรุงยา รวมไปถึงแหล่งหาสมุนไพรที่จะใช้ปรุง ซึ่งกำไรได้จากการขายยา ข้าจะยกให้เจ้าทั้งหมด แล้วเจ้าก็ไม่ต้องกลัวว่า ส

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 77 (2/2) : ความลับ (2) 

    หลังจากนั้นบุรุษไร้ยางอายก็เดินออกไปจากห้องพักของเมิ่งเจียวซิน ผ่านไปไม่ถึงสองเค่อหลี่อวิ้นกุยก็กลับเข้ามาพร้อมกับเหล่าขันที และองครักษ์สตรีทั้งสองของนาง โดยผู้คนเหล่านั้นต่างก็ช่วยกันทยอยขนโต๊ะทำงาน หนังสือ หีบเอกสาร แท่นวางพู่กัน รวมไปถึงอุปกรณ์สำหรับเขียนอื่น ๆ เข้ามาวางในห้องพักของนาง เมิ่งเจียวซินรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ที่อันลี่กับอันเหมยยินยอมให้หลี่อวิ้นกุยทำเช่นนี้ได้ แล้วยังช่วยเหล่าขันทีทยอยขนสิ่งของต่าง ๆ โดยไม่แม้แต่จะเอ่ยคัดค้าน หรือพยายามเข้ามาเกลี่ยกล่อมนาง แล้วในระหว่างที่ผู้คนช่วยกันทยอยขนสิ่งของต่าง ๆ เข้ามา เมิ่งเจียวซินก็รับรู้ได้ถึงสายตาของสององครักษ์สตรีที่เหลือบมองมาทางนางอยู่บ่อยครั้ง พอหันกลับไปมอง...แล้วเห็นสีหน้า และท่าทีของคนทั้งสอง นางก็พอจะเดาได้ทันทีว่า คนทั้งคู่ต้องการให้นางทำสิ่งใด แต่เพราะเป็นตัวนางเองที่เอ่ยปากอนุญาต ยามนี้เมิ่งเจียวซินจึงทำได้เพ

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 77 (1/2) : ความลับ (1) 

    รุ่งเช้า เมิ่งเจียวซินลืมตาขึ้นมา บุรุษที่นอนอยู่ข้างกายนางทั้งคืนได้แอบออกจากห้องพักไปแล้ว โดยหลี่อวิ้นกุยได้หยิบเอาชุดที่ขาดวิ่นของนางติดมือออกไปด้วย หลังจากเมิ่งเจียวซินจัดการดูแลตัวเองเสร็จ นางก็เดินมานั่งลงที่หน้ากระจกตรงโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นนางก็จัดแต่งทรงที่สามารถปล่อยผมลงมาครึ่งศีรษะ แล้วเดินไปรื้อหาอาภรณ์ที่คอตั้ง หรือคอสูงมาสวมใส่ แต่ไม่ว่าจะสวมใส่อาภรณ์ที่คอสูงขนาดไหน อย่างไรมันก็ไม่สามารถปกปิดรอยแดงช้ำ ที่ต้นคอของนางได้หมดทุกรอยอยู่ดี “เห็นทีข้าคงต้องแกล้งป่วยสักสามวัน!” เมิ่งเจียวซินนั่งวางแผนแกล้งป่วยให้กับตัวเอง พอคิดออก...นางก็รีบไปเอากลอนที่ประตูห้องพักลง จากนั้นจึงเดินกลับมาล้มตัวลงนอนบนเตียง พร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาห่มจนถึงปลายคาง ตอนนี้เมิ่งเจียวซินรู้สึกว่า โชคดีที่นางขอความเป็นส่วนตัวในห้องพัก

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 76 (2/2) : เรื่องเช่นนี้ (2) 

    กล่าวมาถึงตรงนี้ หลี่อวิ้นกุยก็หยุด แล้วขยับเข้าไปนั่งพิงหัวเตียง จากนั้นก็ดึงสตรีข้างกายให้ลงมาซบที่แผงอกของตัวเอง ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบเส้นผมนุ่ม พร้อมกับเล่าต่อว่า “ซินซิน การที่ข้าต้องการปลดปีศาจทุกตนในตระกูลเฉินออกจากราชการ ส่วนหนึ่งก็เพราะเรื่องความแค้นส่วนตัว แต่อีกส่วนก็เพราะตระกูลเฉินต่อหน้าทำเป็นสรรเสริญราชาปีศาจ แต่ลับหลังกลับคอยยุแยงปีศาจเผ่าอื่น ๆ ให้กระด้างกระเดื่องต่อการปกครองของคนเผ่ามาร แล้วหลังจากที่ข้าส่งคนไปคอยติดตาม เพื่อหาหลักฐานการกระทำผิดเพิ่มเติม ข้าก็ได้รู้ว่า ปีศาจตระกูลนี้ได้ลักลอบแลกเปลี่ยนอัญมณีต้องห้าม และยังมีความผิดซุกซ่อนอยู่อีกหลายอย่าง แต่...ถึงแม้ยามนี้จะมีหลักฐานเพียงพอให้เอาผิด ทว่าการที่จะปลดขุนนางระดับสูงออกจากตำแหน่งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ เพราะมันเชื่อมโยงไปถึงขั้วอำนาจแล้วอีกอย่างไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ก็เพิ่งจะมีการแต่งตั้งที่มีผลต่อขั้วอำนาจไปแล้วถึงสองครั้ง

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status