“นางคนที่นายท่านหมายปองนั้น เป็นคนที่ดื่มยานั้นมากกว่าใคร เพราะนางพยศมากที่สุด ข้าเกรงว่านางจะทำพยศใส่นายท่านตอนที่นายท่านกำลังเชยชมนาง ข้าเลยใส่ปริมาณยาเข้มข้นเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นคืนนี้นางต้องทุรนทุรายเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยนางอาจช็อกได้ ข้าว่าต้องรีบหานางให้พบ และนำตัวไปให้นายท่าน ส่วนคนอื่นๆ คงไม่เท่าไหร่”
“คุณเซริโหดจัง...ข้าเคยได้ยินมาว่ามีสาวงามช็อกเพราะยาชนิดนี้มาแล้ว ทำไมคุณต้องใส่เยอะขนาดนั้นด้วยเจ้าคะ”
“ข้าไม่ได้อยากจะทำหรอกโบอา มันอยู่ที่นางแต่ละคนจะพยศมากแค่ไหน ตั้งแต่ข้าอยู่ที่นี่ ยังไม่เห็นมีใครตายเลยสักคน แค่ช็อกหมดสติก็เท่านั้น”
“งั้น...ก็คงต้องรีบหานางแล้วแหละ นางคงไปไม่ไกล ข้าจะเดินไปทางนี้นะเจ้าคะ”
“อืม...อย่าลืมนะห้องของนายท่านคาริสเจ้าอย่าผลีผลามเข้าไปเด็ดขาด เจ้าดูให้แน่ใจก่อนเข้าไป ขืนเจอนายท่านอยู่ เดี๋ยวนายท่านจะสงสัยเอาได้”
“เจ้าค่ะ...แล้วห้องท่านอิลยาสสุดหล่อล่ะเจ้าคะ เข้าได้หรือไม่”
“ได้ หากนายท่านไม่อยู่ เจ้าอย่าทำให้มีพิรุธนะ”
“เจ้าค่ะ คุณเซริ”
“อืม...ไปได้แล้ว”
[ห้องนอนคาริส...]
“นะ-หนูไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!!”
เสียงพร่ำเพ้ออย่างคนไร้สติของหญิงสาวดังขึ้นไม่หยุด ร่างบางดิ้นพล่านไปมาคว้าร่างกำยำล้มฟุบไปด้วยกัน ในขณะที่ชีคหนุ่มกำลังวุ่นวายอยู่กับแกะมือนั้นออกจากร่างกายของเขา และกำลังต่อสู้กับความพลุ่งพล่านร้อนรุ่มกับความต้องการของบุรุษเพศที่ถูกกระตุ้นด้วยร่างอวบอิ่มของวัยสาวเสียดสีไปมา
“เจ้าจะต้องอดทน และตั้งสติก่อน ข้าช่วยเจ้าได้”
ภาษาที่คาริสสื่อสารกับเธอนั้นกลับเป็นภาษาของเขาเอง โดยที่ชีคหนุ่มนั้นลืมไปสนิท เพราะกลิ่นกายสาว ความเย้ายวนรัญจวนใจทั้งหมดที่เกิดขึ้นกระทบกับอารมณ์ของเขา
“อ๊ะ! อุ๊บ!” รินลดาโน้มคอแข็งแกร่งเข้าหาพร้อมกับฉกไปที่ริมฝีปากหนาได้รูปอย่างอุกอาจ ความรู้สึกที่อยู่ข้างในของเธอมันสั่งการแบบนั้น สติที่เหลืออยู่นั้นน้อยนิด ก็ไม่สามารถบังคับตัวเองได้ น้ำตาของเธอรินไหลอาบสองแก้ม แสดงถึงความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างที่สุด
“อึ้ม...” ปากหนาถูกประกบ สิ่งหนึ่งที่ทำให้คาริสสัมผัสได้นั่นก็คือความไม่เป็นประสาของร่างระหงนี้ ริมฝีปากบางประกบสัมผัสแต่มิได้ล่วงลึกเข้ามาในโพรงปากเขา ยังคงประกบไว้แบบนั้น ราวกับต้องการให้เขาแบ่งเบาความรู้สึกร้อนรุ่มออกจากกายของเธอ
“เจ้า ต้อง อดทน” คาริสพึมพำกับริมฝีปากบาง
“ชะ-ช่วย นะ-หนูด้วย”
รินลดาแนบใบหน้าตัวเองเข้ากับใบหน้าคม เธออยากให้เขาช่วยเอาความเจ็บปวดนี้ออกจากร่างกายของเธอ ร่างบางเบียดเข้าหาร่างใหญ่
คาริสหันหน้ามาพร้อมกับดันตัวหญิงสาวออกเล็กน้อย เพื่อมองหน้าของเธอให้ชัดเจนอีกครั้งอย่างชั่งใจ
“เจ้าแน่ใจนะว่าสิ่งนี้มันจะดีสำหรับเจ้า”
ชีคหนุ่มถามด้วยสีหน้าลังเล
“...” ร่างเล็กเบียดแซะเข้าหาร่างใหญ่แทนคำตอบ
จูบร้อนบดขยี้ลงมาที่ปากเล็กทันที ลิ้นหนาชอนไชเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เกี่ยวกวัดดูดดุนอย่างช่ำชอง ความต้องการจากส่วนลึกในใจถูกถ่ายทอดออกมาทางภาษากาย คาริสเป็นเพียงบุรุษเพศ ที่มีอารมณ์ความรู้สึก ซึ่งไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนนี้ได้
“อื้อ...” เสียงครางเบาๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากบาง ความร้อนภายในร่างกายของเธอได้รับการสนอง สติของเธอไม่ลงเหลืออีกต่อไป และไม่สามารถที่จะรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้ สิ่งเธอทำได้ตอนนี้คือ เกาะเกี่ยวร่างกำยำเอาไว้ก็เท่านั้นเอง
[เหตุการณ์นอกห้องใหญ่]
“โบอา! นั่น! เจ้าจะเข้าไปห้องท่านคาริสทำไม!”
เสียงสาวใช้นางหนึ่งเอ่ยขึ้น ทำให้สาวใช้โบอาที่กำลังจะเปิดประตูสะดุ้งตกใจ
“ข้า...เอ่อ แค่...แค่จะปิดประตูให้สนิทก็เท่านั้นเอง ข้าเห็นประตูห้องของนายท่านเปิดแง้มอยู่ และเจ้ามาตะคอกเสียงดังใส่ข้าทำไม”
“จะไม่ให้ข้าตะคอกใส่เจ้าได้อย่างไรโบอา เจ้าเป็นสาวรับใช้ของนายท่านฮาซีฟ ที่ทำงานของเจ้าอยู่คนละฝั่งกับห้องของนายท่านคาริส จากปีกซ้ายมาปีกขวามันไกลกันมาก จะไม่ให้ข้าแปลกใจได้อย่างไรกัน”
“ก็ข้ามาตามหาคุณเซริน่ะสิ...นางบอกว่าจะมาทำธุระแถวนี้ ข้ามีเรื่องร้อนใจที่จะพูดกับนาง ก็เลยเดินตามหานางมาเรื่อยๆ และก็มาเจอประตูของนายท่านเปิดอยู่ ก็แค่จะปิดให้แค่นั้นเอง อะไรของเจ้านักหนา เจ้าจะจับผิดอะไรข้า #!#&%$#@”
“นี่! โบอา! ข้าแค่ถามเจ้า ทำไมเจ้าถึงร้อนตัวนัก ข้าชักสงสัยเสียแล้วสิ มีอะไรหรือเปล่า”
“มะ-ไม่มี งั้นข้าไปก่อนนะ ข้ามีงานต้องทำอีกเยอะ”
“อ่าว...นี่เจ้า!”
ร่างสาวใช้โบอาวิ่งแจ้นไปทันทีไม่รอช้า
[ด้านใน...ห้องคาริส]
“อ๊ะ!” ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงเพราะสัมผัสจากริมฝีปากร้อนที่แนบลงมาอย่างดุเดือด มือบางโอบกอดศีรษะของชายหนุ่มแนบกับลำตัว เมื่อปากร้อนนั้นกำลังลากไร้จมูกไปตามซอกคอขาวผ่อง ก่อนจะหยุดตรงแอ่งชีพจร ในขณะที่มือหนาจะกระตุกปมผ้าขนหนูผืนใหญ่นั้นออกจากกัน อกอวบคู่ใหญ่ปรากฎแก่สายตาของชีคหนุ่มทันที
“เจ้าสวยเหลือเกิน โอววว์”
คาริสตื่นตะลึงกับเรือนร่างอันงดงาม ผิวของเธอนั้นขาวผ่องนวลเนียนละเอียด ร่างกายนุ่มนิ่มได้สัดส่วน อกอวบคู่งามที่มีเม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่อพุ่งชูชันรอรับความร้อนจากริมฝีปากชีคหนุ่ม
ไม่รอช้าปากร้อนไล้ไปตามผิวกายเธอ สูดความหอมของกายสาวไล้ริมฝีปากไปตามซอกคอลากไล้เรื่อยลงไปเนินอกอวบ ปทุมอวบอิ่มชูช่อรอรับสัมผัสร้อน ปากหนาดูดงับอย่างดุเดือด ลิ้นดุนดันเม็ดทับทิมสีชมพูนั้นไว้ในปากอย่างหิวกระหาย มือหนาไล้วนอกอวบข้างที่เหลือ พร้อมเกลี่ยเม็ดติ่งชมพูเบาๆ จนมันลุกเป็นไตแข็งสู้มือนั้น สลับสับเปลี่ยนเป็นเคล้นคลึงหนักเบาไปมาจนร่างบางดิ้นเร่าอย่างทุรนทุราย
“อ๊า!” ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว สัมผัสแปลกใหม่เกิดขึ้นบนกายสาว เมื่อลิ้นร้อนนั้นครอบครองปลายถัน ลากไล้ ดูดเม้ม ดุนดันอย่างหิวกระหาย
“อื้ม” เสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจของชีคหนุ่ม กายกำยำร้อนรุ่ม เบื้องล่างเขาปวดหนึบ
[ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่] “เจ้าแน่ใจนะบาอิล ว่านางผู้นั้นได้หนีออกไปจากที่นี่แล้ว” “ขอรับนาย...พวกนางรับใช้เป็นพยานได้ขอรับ นางบอกว่าพวกนางออกไปในเมืองเพื่อซื้อของ และหนึ่งในนั้นมีหญิงคนหนึ่งไปด้วย ซึ่งสาวรับใช้ที่ไปด้วยคิดว่านางคนนั้นคือเพื่อนของนาง แต่ปรากฏว่าพวกนางตามหากันทั่วตลาดกลับไม่พบเจอ สุดท้ายคนที่พวกนางไปด้วยนั้นไม่ใช่เพื่อนของนาง เพราะนางกลับมาเจอเพื่อนของนางที่นี่ขอรับ และอีกอย่างเราเช็คจากกล้องวงจรปิดขอรับ นางผู้นั้นออกไปจริงๆ ขอรับ” “งั้นแสดงว่าเธอผู้นั้นได้ออกจากที่นี่ไปแล้ว เจ้าให้คนของเราออกติดตามนางไป โรงแรมที่พักของเหล่านางแบบชาวไทยอยู่ในเมือง ถ้านางรอดไปข้าคิดว่านางก็คงจะไปที่นั่นอย่างแน่นอน” “ขอรับนาย” “ส่วนผู้หญิงอีกคนล่ะเจ้าเช็คกล้องวงจรปิดแล้วเจอหรือไม่” “เอ่อ...เจอขอรับนาย...แต่ว่าทางเราเข้าไปตรวจสอบนางไม่ได้ขอรับ...เพราะนางได้เข้าไปในห้องของนายท่านคาริสขอรับ” “ห๊ะ! เจ้าพูดว่าอะไรนะ! เข้าไปห้องท่านพี่คาริสหรือ?” “ขอรับนาย...เราย้อนดูกล้องแล้ว นางเข้าไปแล้วและยังมิได้ออกจากห้องนายท่าน
อิลยาสขอสืบเรื่องนี้ ก่อนที่จะเผยความจริง เขารู้จักนิสัยของท่านพี่ฮาซีฟและท่านพี่คาริสดีว่าเป็นอย่างไร ตอนนี้อิลยาสขอดูท่าทีเรื่องทั้งหมดไปก่อน “แต่เพื่อนของฉันล่ะคะ” “ข้าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เจ้าไม่ต้องกังวล นี่ก็เวลาดึกแล้ว ข้าเองคิดว่าเรื่องต่างๆ ไม่น่าจะเลวร้าย เดี๋ยวข้าจะเดินดูรอบๆ ในบริเวณภายในตึกเพื่อหาเพื่อนของเจ้า อีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้ใครสงสัยเรื่องของเจ้า เจ้าต้องระวังอย่าให้ใครเห็นเจ้า แม้กระทั่งสาวใช้ที่เข้ามาในห้องนี้”อิลยาสนึกถึงสตรีอีกนางหนึ่งขึ้นมาทันที กว่าเขาจะปลีกตัวจากการรับประทานอาหารมื้อค่ำกับเธอมาได้ก็นานพอสมควร ราเนียมีจุดมุ่งหมายที่จะจับเขาให้ได้ โดยเธอพยายามออดอ้อนเขาต่อหน้าท่านพ่อกับท่านแม่ของเขา ซึ่งอิลยาสอึดอัดใจและปฏิเสธไม่ได้ “แต่ว่า...” ธาริกาเป็นห่วงรินลดา แค่อยากรู้ว่าเพื่อนเธอยังปลอดภัยดีหรือเปล่า รินลดาก็ดื่มยาไปเหมือนกัน และอาจจะโดนมากกว่าเธอด้วยซ้ำ ขนาดธาริกายังขนาดนี้ แล้วรินลดาล่ะจะอดทนต่อสู้ได้ไหม ธาริกากังวลใจมากๆ “วางใจข้าเถิด...เจ้าแค่รออยู่ตรงนี้ และถ้าข้ายังไม่กลับมา เจ้าก็นอนพักผ่อนตามสบาย
“แน่นอน...เจ้าโดนยาปลุกกำหนัด...และโดนปริมาณมาก ซึ่งคนที่โดนขนาดนี้ บางคนเกิดอาการช็อกก็มี ข้ารู้ว่านี่เป็นการกระทำของพี่ชายของข้า ถ้าเจ้าจะแจ้งความจับพี่ชายของข้า ข้าก็มิได้ขัดขวางเจ้าเลย”“ฉันไม่แจ้งความค่ะ ขอแค่คุณช่วยพาฉันและเพื่อนกลับไปที่เดิมเท่านั้นก็พอค่ะ”รินลดาอยากออกไปจากตรงนี้ ความบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจของเธอนั้น รินลดาจะถือว่ามันเป็นอุบัติเหตุในชีวิตของเธอ และเธอจะลืมทุกสิ่งที่นี่“เจ้ากับข้าร่วมรักกันไปหลายครั้ง ข้ามิได้ป้องกันเลย เจ้าเองคิดว่าตัวเองจะกลับประเทศไปโดยไม่มีอะไรอยู่ในท้องของเจ้าหรือไง”อารมณ์ของชีคหนุ่มเริ่มเดือดขึ้น“เอ่อ...ฉันไม่เอาความคุณหรอกค่ะ ฉันแค่อยากกลับบ้านค่ะ แค่คุณส่งฉันกลับก็พอแล้วค่ะ”“ถ้าเกิดเจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้าล่ะ เจ้าจะทำอย่างไร”“ไม่ค่ะ! ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้ายขนาดนั้นหรอกค่ะ ถึงแม้ว่า เอ่อ ฉันจะท้องจริงๆ ฉันก็ต้องยอมรับ และเลี้ยงเขาได้ค่ะ”“นี่เจ้า! จะเลี้ยงบุตรของข้าคนเดียวงั้นหรือ ทั้งที่ข้าก็ยังอยู่เนี่ยนะ”คาริสสูดลมหายใจอย่างแรง เพื่อระงับความโกรธที่มีต่อหญิงสาวตรงหน้า ทำไมเขาถึงคิดที่จะรับผิดชอบเธอ เพราะความเป็นสุภาพบุรุษงั
[ฮาเร็มฮาซีฟ] “คุณเซริก็แค่บอกท่านฮาซีฟไปว่า นางทั้งสามหนีไปได้สิเจ้าคะ จะได้ไม่มีปัญหา ข้าออกตามหาทั่วคฤหาสน์แล้ว ก็เหลือแต่ห้องของนายท่านคาริสเจ้าค่ะ เพราะสาวรับใช้คอยสกัดข้าไว้ เกือบหลุดไปแล้ว ดีนะข้าอ้างว่ามาตาหาท่านเซริ ไม่งั้นคงแย่เป็นแน่แท้...ส่วนห้องของนายท่านอิลยาสก็มีคุณราเนียอยู่ในนั้นด้วย ก็คงไม่มีอะไรเจ้าค่ะ” “ข้าจะบอกนายท่านฮาซีฟอย่างที่เจ้าแนะนำได้อย่างไรโบอา เจ้าก็รู้นี่ว่านายท่านฮาซีฟพึงพอใจนางสาวคนไทยคนนั้นมากแค่ไหน”เซริจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร นายท่านอาจไม่พอใจเพราะเธอทำงานไม่สำเร็จ “แต่ข้าไม่คิดแบบคุณเซรินะเจ้าคะ ข้าว่านางสาวคนไทยที่ชื่อโมนานั่น น่าจะทำให้นายท่านฮาซีฟพึงพอใจอยู่ไม่น้อยเลยนะเจ้าคะ ข้าว่านางมีเสน่ห์แพรวพราวและทำให้นายท่านฮาซีฟอยู่หมัด คุณเซริสังเกตไหม ว่านายท่านฮาซีฟจะอารมณ์เย็นทันที เมื่อเจอคุณโมนาคนนั้นออดอ้อนเอาใจ” “ก็จริงอย่างที่เจ้าพูดนะโบอา แต่ข้าก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี ถ้าเกิดนายท่านคาริสรู้เรื่องนี้ล่ะเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน เพราะนายคาริสเคยมาบุกค้นที่ฮาเร็มนี่แล้ว แต่นายท่านฮาซีฟปฏิเสธไปทุกทาง ข้าว่าเรื
“ข้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด” คนขับรถแท็กซี่ตอบกลับ “ฉัน จะ ไป โรงแรม กะ-กุม เบ”ปรางทิพย์พยายามออกเสียงชื่อของโรงแรมที่เธอและพวกเจ้มีญ่าพักอยู่ ขอให้เธอได้ไปถึงที่โรงแรมให้ได้เสียก่อนเถอะ “กุม-เบ” ชายพื้นเมืองพยายามแกะข้อความจากเสียง “ใช่! กุม-เบ โรงแรมกุมเบ” ปรางทิพย์ยิ้มออกมาทันที “อะไรคะ?” ปรางทิพย์หยิบกระดาษจากมือของชายขับแท็กซี่ที่ส่งมาให้เธอดู เธอเห็นตัวหนังสือที่อ่านไม่ออก แต่มีตัวเลขหลายๆ ตัวปนอยู่ ปรางทิพย์คาดเดาได้ทันที ว่านี่คือค่าตอบแทนที่เธอต้องจ่ายถ้าเขาจะพาเธอไปยังจุดหมายนั้น “โอเค!” ปรางทิพย์โชว์สัญลักษณ์มือ พร้อมกับยิ้มและดีใจเป็นอย่างมาก ถ้าเธอไปถึงโรงแรมเมื่อไหร่ก็ค่อยแก้ปัญหาอีกที ปรางทิพย์คิดว่า ยังไงเจ้มีญ่าคงไม่หนีกลับไปอย่างแน่นอน... [ห้องอิลยาส] “เย็นนี้เจอกันที่โต๊ะอาหารนะคะท่านพี่” “ครับ” “งั้นราเนียไปพักผ่อนก่อนนะคะ เดี๋ยวเจอกันค่ะ” “ครับ แล้วเจอกันครับ” ปึ่ง! ประตูบานใหญ่ถูกปิด “เฮ้อ!” อิลยาสถอนหายใจออกมาทันที ไม่รู้ว่าเขาจะทนราเนียได้อ
เพลงรักบรรเลงไปอย่างดุเด็ด เผ็ดมัน ทั้งสองพลางหอบหายใจถี่รัว ความปวดหนึบตรงช่วงล่างผสมกับเสียวซ่านแล่นผ่านร่างเล็ก เสียงเต้นของหัวใจถี่รัว ก่อนจะดีดเด้งร่างงามเมื่อความเสียวซ่านทะยานขึ้นสุดจนระเบิดน้ำรักออกทำให้ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เพียงไม่กี่วินาทีร่างหนาก็พาตัวเองทะยานขึ้นไปจนสุดและปลดปล่อยความเป็นชายจนหมดสิ้น ระเบิดลาวาร้อนออกมาจนท่วมท้นในร่องรักของหญิงสาว“ฮึก...” เสียงหอบกระเส่าปรากฏขึ้นหลังจากบทรักร้อนแรงนั้นผ่านพ้นไป“เจ้า...” คาริสก้มหน้าซุกซบเข้ากับซอกคอของหญิงสาว เมื่อการร่วมรักแสนดุเดือดนั้นจบลง ริมฝีปากร้อนจูบซับไปที่ลำคอของเธอเพื่อเป็นการปลอบใจ โดยที่ช่วงล่างของเขา ยังมิได้ถอดถอนท่อนแห่งความเป็นชายออกแต่อย่างใด“มะ-ไม่ ฮึก!” รินลดาพยายามฝืนร่างของเธอออก แต่ยังไม่ทันที่ร่างงามนั้นจะเบี่ยงกายออก บางอย่างกลับคุกรุ่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน“อะ อ๊ะ!” ความร้อนกระสันตีเข้าแทรกร่างเล็กอีกครั้ง“โอววว์” เสียงครางแหบพร่าของชีคหนุ่มดังขึ้นทันที เมื่อร่างบางนั้นเบียดแซะเข้าหาร่างของเขาอย่างอัตโนมัติ ‘ปริมาณยาปลุกกำหนัดในร่างของนางคงมีอยู่ไม่น้อยเลยท