บังอาจรักนายวิศวะ

แสงไฟหลากสีจากโคมระย้าด้านบนทอดลงมากระทบเคาน์เตอร์บาร์ ร่างสูงใหญ่ของเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนอยู่หลังบาร์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัว แขนเสื้อถูกพับขึ้นถึงข้อศอก เผยให้เห็นท่อนแขนแข็งแรงที่ขยับอย่างคล่องแคล่ว เขาจับเชคเกอร์เงินเงาวับ หมุนและเขย่าอย่างมีจังหวะ“ว้าว! เก่งจังเลยค่ะที่รัก”เสียงหวานใสของลูกค้าไฮโซสาวขาประจำในคลับเอ่ยชมเสียงดัง มาพร้อมกับแววตาและท่าทางแสดงความชื่นชมและเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน“คืนนี้ ฉันคิดว่า‘หมาเด็ก’นี่คงไม่พ้นเธอเป็นแน่อารยา”“แหม...ถ้า...หมาเด็กคนนี้ กินง่ายๆ อย่างที่เธอว่า มันก็คงจะดีน่ะสิ ฉันมาที่นี่เกือบทุกวัน...ไม่เห็นว่าเด็กคนนี้จะยอมใจอ่อนกับฉันเลยนะ...วรางค์”“หล่อ...เนอะ...เธอดูสิ กล้ามเป็นมัดๆ ซิกแพคอีก โอย...เธอใจฉันจะละลาย...หมาเด็กมันดีอย่างนี้นี่เอง...คืนนี้เธอก็เปย์หนักหน่อยสิ ขอตรงๆ ไปเลย...ไม่แน่นะ...”“ฉันเสนอไปหมดแล้ว ทั้งรถ ทั้งคอนโดหรู หมาเด็กนี่ไม่สนใจอะไรสักอย่าง กินไม่ง่ายเลยนะ”อารยาปรายตาไปมอง‘หมาเด็ก’ที่เธอเฝ้าหวัง*เคลมมาทุกคืน สาวโฮโซชั้นสูงอย่างเธอ ต้องมาตกหลุมรักเด็กหนุ่มจนโงหัวไม่ขึ้นอย่างนี้ทุกวัน จนไม่เป็นอันทำอะไรเลย“จริง

“เยี่ยม! แกมีเงิน จะเปย์พี่เขากี่รอบ จะเอาพี่เขากี่ทีก็ได้”“แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”“อืม...บางที ฉันก็อยากเป็นคนบ้าบ้างก็ได้นะโดนัท”“เดี๋ยวนะว่าแต่ แกมั่นใจเหรอ ว่าพี่เขาจะรับความบริสุทธิ์ของแกเวนิส ดูจากสองปีที่ผ่านมา พี่กันต์ปฏิเสธแกทุกครั้ง ฉันว่าไม่น่าจะเป็นไปได้เลยนะ...พี่กันต์พยายามเว้นระยะห่างกับแกมาตลอด และอีกอย่าง พี่กันต์เป็นเพื่อนกับพี่ชายแกด้วยนะ”“นั่นสินะ...”พี่กันต์เคยพูดกับเธอตลอด ว่าเขามองเธอเพียงแค่น้องสาวเท่านั้น และเขาจะยอมทำแบบนั้นได้อย่างไรกัน“เออ...อันนี้ ก็น่าคิดแฮะ...”“ใช่มั้ยเซนต์...แกจะให้เวนิส มันไปซื้อชั่วโมงพี่กันต์ได้ยังไง ถ้าพี่เขาปฏิเสธ เวนิสมันต้อง*หน้าแหกมั้ย”“เออ...ใช่ ฉันก็ลืมไป แกนี่ก็รอบคอบเหมือนกันนะโดนัท”“ฉันมีสติไง ไม่ได้ใช้เงินแก้ปัญหาอย่างแกนี่”“แหม...ชมหน่อยทำเป็น...”“งั้น...แกสองคนช่วยฉันคิดหน่อยได้มั้ย ว่าจะทำยังไง...”“ให้ตายสิ นี่แกยังไม่ล้มเลิกความคิดบ้าๆ แบบนี้อีกเหรอ...แกโดนพี่กันต์ปฏิเสธเป็นสิบๆ ครั้งแล้ว แกยังจะทำอีกเนี่ยนะ”“ฉันชอบพี่กันต์มาก แกก็รู้นี่โดนัท”“แต่ฉันมีวิธี!”“วิธีของแก ไม่น่าจะเป็นเรื่องดีหรอก”“วิธีอะไรเหรอ

เวลา 00.30 น. “โอเค เสร็จแล้ว กลับบ้านเถอะกันต์ พรุ่งนี้วันเสาร์ นายได้มีเวลาพักผ่อนเต็มวัน นอนให้เยอะๆ นะ” “อืม...ก็คงประมาณนั้นแหละนนท์ แล้วนายล่ะ เลิกงานแล้วไปไหนต่อล่ะ” “ฉันว่า จะแวะไปดื่มแถวๆ นี้กับพวกน้องๆ ในร้านสักหน่อย พรุ่งนี้ วันหยุดฉัน นอนยาวได้ ไปด้วยกันมั้ย” “ไม่ดีกว่า เอาไว้วันหลังก็แล้วกัน”ชนกันต์เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเพราะแขกสาวไฮโซคนนั้น เขาเลยต้องทำงานหนักและเอาใจเธอเป็นพิเศษอีกด้วย เอาเข้าจริงๆ เธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เจ้านายเขาสั่งให้ชนกันต์ทำเลย แค่เธอดื่ม ไม่ถึงสิบแก้ว ก็สลบเหมือบไปแล้ว “ฉันไปแล้วนะกันต์” “โอเค...แล้วเจอกัน”ชนกันต์เดินตามหลังเพื่อนเขาออกไปเช่นกัน ทุกวัน เขาจะเดินกลับบ้านคนเดียว ระยะทางจากบ้านกับที่ทำงานห่างกันประมาณหนึ่งกิโลเมตร เขาก็เลยคิดว่า เดินกลับจะสะดวกกว่าเรียกแท็กซี่มาก อีกทั้งยังประหยัดอีกด้วย ชนกันต์อาศัยอยู่กับแม่และพี่สาวในบ้านเช่า พ่อของเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นมา ครอบครัวของเขาก็เปลี่ยนไป ตอนนี้ ชนกันต์เรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที

“เธอแน่ใจนะ ว่าเธอจะไม่เสียใจ!”สันกรามอันแข็งแกร่งขบกันแน่นเพื่อสะกดความรู้สึกต่างๆ ของเขาเอาไว้ ชนกันต์พยายามเลี่ยงเธอมาตลอด เธอชอบเขามันเป็นเรื่องดี แต่สำหรับชนกันต์แล้ว เขาไม่สามารถรับความรู้สึกนี้จากเธอได้ ชนกันต์ไม่มีวันที่จะรักเธอ ไม่แม้แต่จะคิดเลยสักครั้ง... “ไม่เสียใจ เวนิสชอบพี่ อยากมีอะไรกับพี่ และแค่อยากให้พี่เป็นคนแรกของเวนิส ก็เท่านั้นเอง พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรหรอกค่ะ คิดซะว่า มันเป็นแค่เซ็กส์ระหว่างเราสองคน แค่นั้นก็พอ”พูดจบกรภัทร์ก็ผงกศีรษะขึ้น จูบปากหนาที่กำลังเผยอค้างไว้ เขาตะลึงกับประโยคที่เธอพูดออกมา “อึก!...”ปลายลิ้นเล็กหยอกเย้าเข้าไปในโพรงปากของเขา เธอจูบเขาอย่างหนัก ราวกับว่า เธอเคยทำสิ่งนี้มาก่อนแล้ว และเขาจะเป็นคนแรกของเธอได้อย่างไร ในเมื่อเธอดูช่ำชองขนาดนี้ “จะ-จูบเวนิสสิคะ เวนิสต้องการพี่ ได้โปรดมีอะไรกับเวนิสเถอะค่ะ...นะคะ...พี่กันต์”มือเล็กๆ ลูบไล้ไปทั่วอกกว้าง ริมฝีปากบางซุกไซร้ไปที่ซอกคอของเขา กรภัทร์พยายามทำจนสุดความสามารถ เธอเรียนรู้จากหนังผู้ใหญ่ที่เพื่อนของเธอส่งให้ดู วันนี้ เธอได้ลงมือปฏิบัติจริงแล้ว “ได้ส