Share

Chapter6

last update Last Updated: 2025-07-07 00:57:11

Chapter6

เหตุผลที่ณคุณไม่อุทรณ์คำสั่งศาล ให้ทุกคนเข้าใจว่า ทุกอย่างจบลงแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่ไม่เลย ณคุณบ่มเพาะไฟแค้น คอยจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด รอเวลาเอาคืนอย่างสาสม

“คุณพิมอย่าดื้อ อย่าขัดขืนคำสั่งนายหัวนะครับ นายหัวใจดีกับบางคนเท่านั้น สำหรับคนที่นายหัวเกลียด นายหัวฆ่าได้ทุกเมื่อ และจะเดือดร้อนถึงครอบครัวคุณพิมด้วย” บัญชาพูดเชิงเตือน รูดซิปกระเป๋าด้านข้าง หยิบสิ่งหนึ่งออกมา ก่อนยื่นให้เชลยสาวนายหัว “โทรไปหาคุณพ่อครับ แล้วบอกว่าคุณพิมอยากพักใจ เลยมาเที่ยวทะเลแถวภาคใต้แบบไม่มีกำหนดกลับ สบายใจเมื่อไหร่จะกลับเอง ผมเชื่อว่าคุณท่านคงไม่ถามอะไรมากมาย”

          พิมรดามองมือถือของตนในมือบัญชา ยื่นมือไปรับมันไว้

          “นายหัวรอบคอบดีนะ ทำแบบนี้ก็ไม่มีใครสงสัย”

          “ทุกอย่างเตรียมการไว้ดีครับ ผมก็เช่นกัน” ในส่วนของบัญชา เขาต้องกลับไปทำงานเป็นคนขับรถตามเดิม เพื่อดูความเคลื่อนไหวของบรรพตกับครอบครัว หากถูกซักไซ้ถาม เขาก็มีคำตอบ เป็นคำตอบที่จะไม่มีคำถามตอบกลับมา

‘ผมขับรถไปส่งคุณพิมที่สนามบินครับ คุณพิมให้ส่งแค่นั้น แล้วให้ผมกลับบ้านเลยครับ’

          เพียงแค่นี้บรรพตก็จะไม่สงสัยกับการหายตัวไปของพิมรดา เพราะคิดว่าลูกสาวคนโตอยากอยู่เงียบๆ เพื่อฟื้นฟูความรู้สึกตัวเองให้แข็งแกร่ง และจะไม่มีการโทรมากวนใจ เนื่องจากต้องการให้เวลาพิมรดาเต็มที่

          พิมรดาโทรศัพท์หาบิดาตามคำสั่งณคุณ เธอใช้เวลาพูดคุยกับบิดาไม่ถึงหนึ่งนาที ราวกับว่าบรรพตเชื่อใจและไว้ใจลูกสาว ไม่ถามอะไรมากความ พิมรดาบอกอย่างไรก็เข้าใจตามนั้น

หลังจากพูดคุยจบ บัญชาขอมือถือคืนและให้พิมรดาปลดล็อคหน้าจอมือถือไม่มีการใส่รหัสการใช้งาน ซึ่งพิมรดาทำตาม บัญชาเก็บมือถือเชลยสาวเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง เพื่อนำมันไปให้ณคุณเก็บไว้

          ก่อนบัญชาออกจากห้อง พิมรดาถามถึงอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้าน ซึ่งบัญชายินดีตอบ ต่างกับณคุณที่เอาแต่ตวาดใส่ ร่างสาวลุกเดินตามร่างบัญชา ไปหยิบไม้กวาดและที่โกยผงเพื่อไปปัดกวาดเม็ดทราย แต่พอก้มมองดูตัวเองก็พบว่ามีทรายติดอยู่ไม่น้อย เธอจึงเดินไปด้านหลังที่เป็นส่วนชะล้าง มือเรียวสวยปัดทรายออกจากตัว ใช้เวลาสักพักจนแน่ใจว่า จะไม่มีทรายทรุดร่วงไปบนพื้นขณะทำความสะอาดบ้าน

          แม้ว่าไม่เคยทำงานบ้าน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก พิมรดากวาดเม็ดทรายบนพื้นที่ลากเป็นทางยาวไปจนถึงห้องนอน เธอกวาดมันถึงสามรอบเพื่อความมั่นใจว่า ทำสะอาดจริง ขณะทำงานตามคำสั่งนายหัวสุดโหด เธอมองไปรอบบ้านที่มีแต่กลิ่นความทรงจำ พิมรดาไม่แปลกใจที่ณคุณไม่ลืมภรรยาและลูก เช่นเดียวกับความโกรธแค้นที่ไม่มีวันจางหาย

          รูปภาพอิริยาบถต่างๆ ของรัตน์ชนกกับชนกนันท์ติดอยู่บนผนังบ้านราวห้ารูป และยังมีกรอบรูปแบบตั้งโต๊ะอีกหลายสิบภาพวางอยู่ทั่วบ้าน พิมรดามองภาพถ่ายครอบครัวบานใหญ่ด้วยความเศร้าสร้อย รู้สึกผิด ภาพนั้นอบอุ่นมาก ถ่ายรูปพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก สองสามีภรรยายิ้มกว้าง ในขณะที่บุตรสาวถูกคนเป็นพ่ออุ้ม หนูน้อยซบหน้ากับบ่าณคุณ แล้วยิ้มให้กล้องอย่างน่ารักน่าชัง

          น้ำตาพิมรดาไหลริน ความรู้สึกผิดแน่นในจิตใจ หากไม่เป็นเพราะเธอ ครอบครัวณคุณก็คงอยู่กันพร้อมหน้า ชนกนันท์ควรมีชีวิตต่อ ไม่ใช่จบชีวิตลงด้วยวัยเพียงหนึ่งขวบครึ่ง อายุหนูน้อยยังน้อยมาก ควรมีอายุยืนนานกว่านี้ คนที่สวมควรตายคือเธอมากกว่า คนที่ทำให้อุบัติเหตุในคืนนั้นเกิดขึ้น หาใช่คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว

          “ฉันขอโทษค่ะคุณเดือน ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องคืนนั้นเกิดขึ้น หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันยินดีตายแทนคุณและลูก ให้คุณกับลูกมีชีวิตอยู่กับครอบครัว แต่เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ ฉันยินดีรับกรรมจากน้ำมือคุณเพชร น้อมรับความผิดทุกอย่าง ขอแค่เขาให้อภัยฉัน ปลดฉันออกจากบ่วงบาปที่ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง ฉันทรมานเหลือเกิน ฉันทรมานมาก”

          พิมรดายกมือไหว้รูปภาพรัตน์ชนก เอ่ยคำขอโทษจากใจ เธอหวังว่าการลงทัณฑ์ของณคุณจะทำให้ความรู้สึกผิดในใจตนเบาบางลง

          บ่วงทุกข์ถูกคลาย แต่ก็อาจมีบ่วงใหม่รัดแน่นมากขึ้น...

          11.45 น.

          ความหิวเป็นการทรมานอย่างหนึ่ง ยิ่งเป็นลูกสาวผู้ดีมีเงินที่กินอาหารตรงเวลายิ่งทรมานขึ้นหลายเท่า พิมรดายกมือขึ้นลูบท้องหวังจะให้ความหิวทุเลาลง ทว่ามันตรงกันข้ามกับที่พิมรดาคิด ความหิวเพิ่มตามเวลาที่เคลื่อนตัวผ่านเกือบใกล้เที่ยง

          เกิดมาทั้งชีวิตพิมรดาไม่เคยอดมื้อกินมื้อ ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองหิว จึงไม่รู้ว่าหิวจนแสบท้องเป็นอย่างไร วันนี้หญิงสาวได้รู้แล้ว เธอแสบท้องมาก หิวจัดจนหน้ามืดตาลาย ครั้นจะไปหาของกินในครัวก็ไม่กล้า กลัวว่าเจ้าของบ้านบ้าดีเดือดจะโกรธที่ตนหยิบของกินโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้แต่น้ำเย็นในตู้เย็นยังไม่กล้าหยิบออกมาดื่ม ออกไปนอกบ้านยิ่งแล้วใหญ่ บัญชาฝากคำสั่งของณคุณมาว่า ห้ามเธอก้าวออกจากบ้านหลังนี้ หากไม่ได้รับความยินยอมจากเขา เมื่อไม่มีอะไรประทังความหิว น้ำก๊อกจึงเป็นทางเลือกเดียวที่ทำให้บรรเทาความหิวได้ แต่ก็แค่ชั่วครู่เท่านั้น สุดท้ายความหิวก็วนมาอีกรอบ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ทะเลเถื่อน   Chapter9

    Chapter9ในทางกลับกัน ถ้าไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดคิด พิมรดาอาจไม่รู้สึกอะไร คิดว่าเป็นการชดเชยความผิดที่ตัวเองกระทำ ณคุณถือว่า การลงทัณฑ์นับตั้งแต่วันนี้ คือบทเรียนที่เธอจำไปจนวันตาย เธอต้องเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจ จนกว่าลูกของเขาถือกำเนิดในตัวเธอ ก่อนณคุณเดินไปห้องพิมรดา เขาเดินไปหยุดยืนหน้าตู้โชว์ หยิบบางอย่างในลิ้นชักออกมา มันคือหลอดเจลหล่อลื่นสำหรับกิจกรรมทางเพศห้องที่พิมรดาใช้หลับนอน ประตูห้องณคุณเปิดประตูห้องอย่างไม่เกรงใจคนในห้องด้วยการใช้เท้าถีบ ซึ่งเขาออกแรงไปเพียงสองครั้ง เหตุผลที่มันเปิดง่ายเป็นเพราะ ที่จับประตูเป็นแบบมือจับขาบัว และล็อคด้วยกลอนประตูธรรมดา เมื่อณคุณรู้ว่า ประตูล็อคจากทางด้านใน ความไม่พอใจพุ่งพรวด เขาไม่คิดเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่กลับใช้เท้ากระแทกประตูสองครั้ง ประตูก็เปิดกว้าง นายหัวสุดโหดเดินเข้าไปในห้อง มองร่างพิมรดาที่หลับสนิทบนฟูก ประกายตาลุกวาวโชติช่วงจากเพลิงแค้นผ้าขาวม้าถูกปลดออกจากกาย มือซ้ายโยนเจลหล่อลื่นลงไปบนฟูก มือขวากุมความเป็นบุรุษเพศ รูดขึ้นลงคล้ายปลุกให้ตื่น น่าแปลกที่ว่า มันตื่นตัวเร็วกว่าปกติมาก ราวกับว่าเตรียมพร้อมสำหรับเกมสวาท เข

  • ทะเลเถื่อน   Chapter8

    Chapter823.30 น. เกาะนพเก้า จ.ตรัง อากาศทางภาคใต้แปรปรวนมาก ในหนึ่งวันอาจมีสองถึงสามฤดู ตลอดทั้งวันอากาศดี แดดเปรี้ยง หากนักท่องเที่ยวต้องการดำน้ำ ถือว่าอากาศเป็นใจมาก แสงแดดจัดผ่านผืนน้ำทะเลทำให้ภาพใต้น้ำเพิ่มความสวยงามมากขึ้น แต่พอตกเย็นฟ้าครึ้ม ตกค่ำฝนตกและลมแรง ฝนตกตั้งแต่หนึ่งทุ่มกว่าจะหยุดก็ราวสามทุ่มกว่า เหมือนมันจะไม่หยุดสนิท มีฟ้าคะนองเป็นช่วงๆ ลมกรรโชกแรงเป็นสัญญาณว่า จะมีฝนตกหนักอีกรอบ แล้วอาจหนักกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำไป คนงานบนเกาะต่างพากันเข้านอนในบ้านพักกันหมดเช่นเดียวกับเชลยสาวที่นอนหลับสนิทบนฟูกจากความอ่อนเพลีย โดยมีผ้าห่มกลางเก่ากลางใหม่ทว่าถูกซักอย่างสะอาดคลุมกายไว้ สาเหตุของความอ่อนเพลียเป็นเพราะ ครึ่งวันหลังเที่ยงพิมรดาทำงานตามคำสั่งณคุณ ที่แม้ว่าไม่มาคุมเธอด้วยตัวเองแต่ก็มีตัวแทนคือบัญชา คุมเธอไม่คลาดสายตาเริ่มจากทำความสะอาดภาชนะใช้แล้วในครัว งานที่สองคือไปขุดดินเพื่อเพาะปลูกพืชผักสวนครัวไว้บริโภคภายในไร่ ตอนแรกก็สงสัยว่าบนเกาะแห่งนี้ปลูกผักได้หรือ เธอเคยดูสารคดีเกี่ยวกับเกาะรังนกซึ่งส่วนใหญ่จะมีแต่หินที่เป็นถ้ำไว้สำหรับให้นกนางแอ่นทำรัง พิมรด

  • ทะเลเถื่อน   Chapter7

    Chapter7 ขณะนั่งหิวพิมรดานึกถึงชะตาชีวิตตัวเองไปด้วย มาถึงเกาะวันแรกเธอเกือบตาย ถูกกดหัวให้จมอยู่ในน้ำ ให้เป็นแม่บ้านทำความสะอาด และงดให้อาหาร ทำราวกับว่าเธอไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึก คิดไปน้ำตาก็ไหลไป หิวจนแสบท้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก...คนกำลังหิวมองประตูห้อง อึดใจต่อมามันถูกเปิดกว้าง บุรุษสองคนยืนอยู่หน้าห้อง พิมรดารู้จักแค่บัญชา ส่วนอีกคนรูปร่างสูงใหญ่พอๆ กับณคุณ “เธอคงหิวแล้ว ฉันจะพาเธอไปกินข้าว” ยศวินบอกเชลยสาว น้ำเสียงเขาไม่มีความโกรธแค้นกลับนุ่มนวลเป็นมิตร “ฉันเตือนไว้อย่างหนึ่งว่า อย่าทำให้เพชรโกรธมากกว่านี้ เพราะฉันกลัวว่ามันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ มันยิ่งอยากฆ่าเธอทุกวินาทีด้วย” “ฉันรู้ค่ะ ฉันเข้าใจความเกลียด ความแค้นของคุณเพชร” “ไปกันได้แล้ว ระหว่างทางที่ไปโรงครัว ฉันจะบอกเรื่องที่เธอต้องทำ” พิมรดาลุกเดินตามยศวินกับบัญชาอย่างว่าง่าย ยศวินบอกงานในแต่ละวันที่พิมรดาต้องทำ แต่ละอย่างเป็นเรื่องที่หญิงสาวไม่เคยทำ ทว่าก็ต้องทำไม่เช่นนั้น เธอจะได้รับบทลงโทษจากเจ้าของเกาะที่เวลานี้ขึ้นฝั่งเพื่อจัดการเรื่องด่วน ยศวินจึงทำหน้าที่เป็นผู้

  • ทะเลเถื่อน   Chapter6

    Chapter6เหตุผลที่ณคุณไม่อุทรณ์คำสั่งศาล ให้ทุกคนเข้าใจว่า ทุกอย่างจบลงแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่ไม่เลย ณคุณบ่มเพาะไฟแค้น คอยจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด รอเวลาเอาคืนอย่างสาสม“คุณพิมอย่าดื้อ อย่าขัดขืนคำสั่งนายหัวนะครับ นายหัวใจดีกับบางคนเท่านั้น สำหรับคนที่นายหัวเกลียด นายหัวฆ่าได้ทุกเมื่อ และจะเดือดร้อนถึงครอบครัวคุณพิมด้วย” บัญชาพูดเชิงเตือน รูดซิปกระเป๋าด้านข้าง หยิบสิ่งหนึ่งออกมา ก่อนยื่นให้เชลยสาวนายหัว “โทรไปหาคุณพ่อครับ แล้วบอกว่าคุณพิมอยากพักใจ เลยมาเที่ยวทะเลแถวภาคใต้แบบไม่มีกำหนดกลับ สบายใจเมื่อไหร่จะกลับเอง ผมเชื่อว่าคุณท่านคงไม่ถามอะไรมากมาย” พิมรดามองมือถือของตนในมือบัญชา ยื่นมือไปรับมันไว้ “นายหัวรอบคอบดีนะ ทำแบบนี้ก็ไม่มีใครสงสัย” “ทุกอย่างเตรียมการไว้ดีครับ ผมก็เช่นกัน” ในส่วนของบัญชา เขาต้องกลับไปทำงานเป็นคนขับรถตามเดิม เพื่อดูความเคลื่อนไหวของบรรพตกับครอบครัว หากถูกซักไซ้ถาม เขาก็มีคำตอบ เป็นคำตอบที่จะไม่มีคำถามตอบกลับมา‘ผมขับรถไปส่งคุณพิมที่สนามบินครับ คุณพิมให้ส่งแค่นั้น แล้วให้ผมกลับบ้านเลยครับ’ เพียงแค่นี้บรรพตก็จะไม่สงสัยกับ

  • ทะเลเถื่อน   Chapter5

    Chapter5“โอ๊ย!” เธอร้องเจ็บ นำมือไปคลำสะโพก เงยหน้ามองณคุณ ชายหน้ายักษ์ที่แยกเขี้ยวใส่ “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” “พามาลงโทษไงล่ะ กฎหมายทำอะไรเธอไม่ได้ ฉันก็เลยจับเธอมาลงโทษในแบบของฉัน” พิมรดากลัวใบหน้าขึงขังเขาไม่พอ เธอยังกลัวคำพูดเขาอีกด้วย “ทั้งที่ฉันอยากฆ่าเธอให้ตายตามเดือนและลูกแก้ว ให้ครอบครัวเธอได้รับรู้ถึงความสูญเสีย แต่ฉันมาคิดๆ ดู ความตายมันไม่ทำให้เธอเจ็บปวด เท่ากับบทเรียนที่ฉันจะมอบให้เธอ” หนาวสั่นทั้งตัว หัวใจสั่นหนักมากขึ้นไปอีก แววตา น้ำเสียงและใบหน้าเข้มขึงของณคุณน่ากลัวมาก ราวกับซาตานหลุดออกมาจากนรก ทว่าเธอกลับเห็นความเจ็บปวดในแววตาคู่นี้ “แล้วคุณจะลงโทษฉันยังไง คุณถึงพอใจ คุณถึงอภัยให้ฉัน”พิมรดาเข้าใจความรู้สึกคนสูญเสีย การจากไปของภรรยาและลูกสร้างความเจ็บปวดให้ณคุณมาก เสมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ เป็นเรื่องไม่คาดฝันไม่ทันตั้งตัว ความโกรธแค้นในตัวคนกระทำย่อมเกิดขึ้น พิมรดารับรู้ถึงพลังนั้น ขนาดเธอยังไม่ให้อภัยตัวเอง แล้วเขาล่ะ จะให้อภัยเธอได้อย่างไร “เธอพูดแบบนี้ ทำให้ฉันคิดว่า เธอยอมทำตามทุกอย่างที่ฉันบอกใช่ไหม” “ไม่ใช่แค่คุณ

  • ทะเลเถื่อน   Chapter4

    Chapter4สองวันต่อมาเสียงเครื่องยนต์เรือและจังหวะการกระแทกของเรือกับผืนน้ำ ส่งผลให้หญิงสาวที่นอนสลบอยู่บนเรือรู้สึกตัว เธอลืมตาขึ้นมาเชื่องช้า มึนหัวเบาๆ ร่างสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ อย่างมึนงง แต่ยังไม่ทันที่เธอได้ทวนความจำดี หรือคิดอ่านสิ่งใด พิมรดารู้สึกราวกับว่าร่างตัวเองลอย ก่อนกระทบกับผืนน้ำในขณะที่เรือกำลังจอดตูม...แคกๆพิมรดาทะลึ่งตัวขึ้นมาเหนือน้ำ เธอสำลักหลายครั้ง ยังไม่ทันได้ลืมตา ศีรษะเธอเหมือนมีบางอย่างกดลงไปใต้น้ำ เธอดิ้นรนพยายามดันร่างให้พ้นน้ำเพื่อหายใจ เพราะเธอเป็นมนุษย์หายใจในน้ำไม่ได้ พิมรดาดึงตัวเองหลายครั้งหลายหน แต่ก็มีบางอย่างกดไว้เช่นเดิม หญิงสาวสำลักน้ำไปแล้วหลายอึก คิดในใจว่า หากเป็นเช่นนี้ต่อไปมีหวังได้วายชีวาตรงนี้แน่ มือเล็กจับสิ่งที่กดอยู่หัว เพิ่งรู้ว่าคือมือใครบางคนที่หมายเอาชีวิต เรี่ยวแรงน้อยนิดออกแรงปัด แต่ไม่เลย มือยังยึดมั่นตามเดิม กดหัวไว้ไม่ปล่อย“ไอ้เพชรพอ ไอ้เพชร เดี๋ยวเธอก็ตายหรอก” ยศวินหรือวินที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องห้าม ไม่ห้ามแค่ปาก ยังจับมือคนกำลังโกรธให้พ้นศีรษะเชลยสาว“เออ กูอยากให้เธอตาย ตายตามเมียกับลูกกู”“ถ้าเธอตาย มึงก็ไม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status