Chapter9

Chapter9

ในทางกลับกัน ถ้าไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดคิด พิมรดาอาจไม่รู้สึกอะไร คิดว่าเป็นการชดเชยความผิดที่ตัวเองกระทำ ณคุณถือว่า การลงทัณฑ์นับตั้งแต่วันนี้ คือบทเรียนที่เธอจำไปจนวันตาย เธอต้องเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจ จนกว่าลูกของเขาถือกำเนิดในตัวเธอ ก่อนณคุณเดินไปห้องพิมรดา เขาเดินไปหยุดยืนหน้าตู้โชว์ หยิบบางอย่างในลิ้นชักออกมา มันคือหลอดเจลหล่อลื่นสำหรับกิจกรรมทางเพศ

ห้องที่พิมรดาใช้หลับนอน ประตูห้องณคุณเปิดประตูห้องอย่างไม่เกรงใจคนในห้องด้วยการใช้เท้าถีบ ซึ่งเขาออกแรงไปเพียงสองครั้ง เหตุผลที่มันเปิดง่ายเป็นเพราะ ที่จับประตูเป็นแบบมือจับขาบัว และล็อคด้วยกลอนประตูธรรมดา เมื่อณคุณรู้ว่า ประตูล็อคจากทางด้านใน ความไม่พอใจพุ่งพรวด เขาไม่คิดเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่กลับใช้เท้ากระแทกประตูสองครั้ง ประตูก็เปิดกว้าง นายหัวสุดโหดเดินเข้าไปในห้อง มองร่างพิมรดาที่หลับสนิทบนฟูก ประกายตาลุกวาวโชติช่วงจากเพลิงแค้น

ผ้าขาวม้าถูกปลดออกจากกาย มือซ้ายโยนเจลหล่อลื่นลงไปบนฟูก มือขวากุมความเป็นบุรุษเพศ รูดขึ้นลงคล้ายปลุกให้ตื่น น่าแปลกที่ว่า มันตื่นตัวเร็วกว่าปกติมาก ราวกับว่าเตรียมพร้อมสำหรับเกมสวาท เขาย่างสามขุมไปหาคนกำลังนอน มือใหญ่จับแขนเล็กไว้มั่น บีบจนเกิดรอยฝ่ามือและกระชากร่างสาวสุดแรง

ร่างพิมรดาเหมือนไม่มีน้ำหนัก ลอยตามแรงกำลังมหาศาล ความเจ็บจากแรงบีบแขนทำให้รู้สึกตัว เธอตกใจเมื่อเห็นสภาพร่างกายณคุณ หน้าซีด ตัวสั่น หัวใจเต้นกระหน่ำก็ว่าได้ เขาเข้ามาในสภาพแบบนี้ทำไมจะไม่รู้ว่า เจ้าของบ้านต้องการอะไร เธอเตรียมใจไว้ตั้งแต่เขาบอกจุดประสงค์หลักในการลักพาตัวตนมาที่นี่ แต่เมื่อถึงเวลาจริง พิมรดากลับหวาดหวั่นและกลัวจับจิตจับใจ

ท่าทางเขาไม่เป็นมิตรเลย...ไม่สักนิดเดียว

“คุณเพชร” น้ำเสียงช่างสั่น เสมือนร่างกายและหัวใจ

“ถึงเวลาแล้ว...เวลาที่เธอต้องเจ็บปวด” เสียงนั้นน่ากลัวมาก รับรู้ถึงความเคียดแค้นอัดแน่นในจิตใจ แววตาเขาไม่มีความปรานี จ้องทำลายเผาผลาญให้ย่อยยับ

ความกลัวแน่นหัวใจ พิมรดาสะบัดแขนเพื่อให้หลุดจากมือหนา แต่ไม่เลย มือเขาอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือความเจ็บมากขึ้น เขาบีบแขนเธอแรงมาก กระชากเข้าหาตัวอีกครั้ง ใช้อีกมือหนึ่งกระชากเสื้อนอนแบบกระดุมด้านหน้า เม็ดกระดุมกระเด็นไปคนละทิศละทาง พิมรดากลัวแต่ก็รู้ว่าเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรเสียณคุณก็ต้องทำตามความตั้งใจ ซึ่งเธอต้องยอมรับแม้กลัวขึ้นสมองก็ตาม

ร่างสาวถูกผลักลงไปนอนบนฟูก กางเกงนอนถูกเขาดึงให้พ้นตัว โดยที่พิมรดาไม่อาจปกป้องตัวเองได้ พิมรดาอยู่ในสภาพกึ่งเปลือย ความสวยงามตรงหน้าปลุกอารมณ์ณคุณโดยสัญชาตญาณ แม้ว่าจะงดงามแค่ไหน ก็ไม่อาจชะล้างความรู้สึกในใจเขาได้สายตาดุดันมองพิมรดาเขม็ง คนถูกมองเวลานี้กลัวแสนกลัว อยากวิ่งออกไปจากห้องนี้ หนีซาตานร้ายที่พร้อมฆ่าตนได้ทุกเมื่อ แต่ก็ทำเช่นนั้นไม่ได้ เธอถูกลักพาตัวมาที่นี่ด้วยเหตุลเดียวคือ ชดใช้ความผิดในอุบัติเหตุคืนนั้น

ความป่าเถื่อนเริ่มต้นขึ้น ร่างสูงใหญ่นั่งคุกเข่าบนฟูก มือแข็งแรงดันขาสาวออกไปทางด้านข้าง เดินด้วยเข่าไปอยู่กลางลำตัวพิมรดา ที่เวลาหลับตาแน่น ความกลัวเคลือบหัวใจ ไม่อยากเห็นภาพความน่ากลัวไม่ว่าจากใบหน้าคมเข้มดุดัน หรืออวัยวะกลางลำตัวชายที่ผงาดอวดศักดา เธอจึงไม่รู้ว่า เวลานี้เขากำลังทำสิ่งใด

เจลหล่อลื่นถูกบีบไปบนกายแกร่ง มือใหญ่ลูบเนื้อเจลไปจนทั่ว สายตามองคนหวาดกลัวด้วยความมุ่งร้าย และลงมือตามความตั้งใจ

“กรี๊ด!” พิมรดาส่งเสียงเจ็บปวดดังลั่น เมื่อเขาดันความเป็นชายชุ่มด้วยเจลหล่อลื่นเข้ามาในตัวเธอพรวดเดียวสุดทาง เป็นการสอดแทรกไร้การโอ้โลม ไม่มีความปรานี คล้ายลงทัณฑ์ให้พิมรดาเจ็บปวด ซึ่งเขาทำสำเร็จ ใบหน้าสาวแดงก่ำ น้ำตารินไหลตามมาด้วยเสียงสะอื้น

ช่องทางสวาทที่ไม่เคยผ่านชายใดล่วงล้ำจึงคับแน่น เมื่อมีความยิ่งใหญ่อัดเข้ามาด้วยความรุนแรง แม้มีเจลหล่อลื่นเป็นตัวช่วย แต่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรเธอ พิมรดาร้าวระบมตรงส่วนนั้น รู้สึกราวกับว่าร่างกำลังฉีกขาด เจ็บจนร่างสั่น

“เจ็บเหรอ” น้ำเสียงถามเหี้ยมมาก มองใบหน้าพิมรดาอย่างสะใจ “เจ็บแค่นี้ยังน้อยไป เธอต้องเจ็บมากกว่านี้”

          มันจะเจ็บมากกว่านี้อีกหรือ...

          พิมรดาไม่ทันได้ตั้งตัวหรือเตรียมใจรับความเจ็บปวดที่มากกว่า เธอร้องไห้ไปตามจังหวะโยกโยนของณคุณ ที่ไม่ออมแรงเลยสักนิด สาดใส่ความโกรธแค้นเข้ากระหน่ำจนร่างน้อยบอบช้ำ

          เธอเคยคิดเสมอว่า เซ็กซ์ครั้งแรกในชีวิตเกิดขึ้นกับผู้ชายอันเป็นที่รักในวันวิวาห์ และสวยงามประทับใจ ทว่าที่คิดไว้กลับสวนทางอย่างสิ้นเชิง มีเพียงความรู้สึกเดียวคือ เจ็บระบมไปทั่วกาย ช่องทางรักตึงและปวดร้าวมาก อัตราความเร็วในการประสานกายดุเดือด เข้าสุดออกสุด กระชั้นเข้าใส่แต่ละครั้ง พิมรดาจุกแน่นไปทั่วช่องท้อง แทบร้องไม่ออกก็ว่าได้

          เจลหล่อลื่นช่วยให้การเคลื่อนไหวของณคุณได้เป็นอย่างดี ร่องโยนีคับแน่นมาก มากเสียใจหัวใจอาบไปด้วยเพลิงแค้นกระตุก เกิดอาการสั่น ความตั้งใจเขาคือ ไม่สร้างอารมณ์เสน่หาให้พิมรดา ไม่สนใจว่าเธอรู้สึกเช่นไร เพราะนั่นคือบทลงโทษที่มอบให้เธอ หญิงสาวผู้พรากบุคคลอันเป็นที่รักไปจากเขาถึงสองคน ความแค้นสุมใจ เขาสอดกายประสานสุดแรงเกิด