LOGIN“พี่...จูบได้ไหม” น้ำเสียงทุ้มแหบพลาเอ่ยแผ่วเบา พร้อมกับริมฝีปากร่างสูงเคลื่อนลงมาประกบบดเบียด ดูดดึง ริมฝีกบางและขบเม้มเบาๆ ไออุ่นแผ่ซ่านผ่านลมหายใจฉัน นัยน์ตาค่อยๆ เปิดขึ้นสบประสานกับเเววตาคมดุที่ตอนนี้เป็นประกายสะท้อนให้เห็นฉันอยู่ในนั้น รับรู้ได้ถึงริมฝีปากหนาบรรจงจูบกดลงมางับทั้งริมฝีปากบนและล่างก่อนจะค่อยๆ ขบเม้มริมฝีปากล่างอย่างหยอกล้อ สัมผัสแปลกใหม่จากคนตรงหน้าแทบจะทำให้ฉันล้มทั้งยืน จนซีต้องโอบรอบเอวฉันไว้
“อืออออ~” เสียงครางในลำคอของฉันที่ประทวงเพื่อบ่งบอกคนตรงหน้าว่าหายใจไม่ออกกับจูบที่เนิบนานและอ่อนโยนนี้ ได้ยินเสียงหอบหายใจแหบพร่าของเราทั้งสองเบาๆ ใบหน้าหล่อค่อยๆ ถอดจูบออกมาเผยให้เห็นร้อยยิ้มหวานละมุนของซี พร้อมกับริมฝีปากหนาที่งับริมฝีปากฉันอีกครั้ง ก่อนผละหน้าออกสบตากัน (////) “เราเป็นแฟนกันแล้วนะ” เบือนหน้าหนีแทบจะไม่ทัน เเพ้ ฉันแพ้แล้วค่ะ ตกหลุมเข้าอย่างจัง ทั้งร้อยยิ้ม แววตา ความอ่อนโยน ความอบอุ่น ทุกอย่างที่เป็นซี ฉันคิดว่าฉันปฏิเสธไม่ได้เเล้ว “อื้ม เราเป็นแฟนกันแล้ว” ทันทีที่ได้ยิน ตัวฉันนั้นก็ถูกโอบกอดเข้าไปในอ้อมกอดอบอุ่นของซีซะแล้ว ร่างสูงค่อยๆ ลูบผมฉัน อ่า… มีความสุขจัง “สัญญาว่าจะไม่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่ทำให้โลมาต้องรู้สึกผิดทีหลัง แต่จะเป็นตลอดชีวิตที่ทำให้เธอมีความสุข” ริมฝีปากค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาพร้อมกระชับอ้อมกอดตอบซี “อื้ม ค่ะ” ^~^ หลังจากที่เรา เอ่อ...นั้นแหละ /// ซีก็พาฉันมานั่งปิกนิกใต้ร่มไม้ใหญ่ ฉันนั่งมองวิวริมแม่น้ำ เผยใบหน้ามัดผมรับลมเย็นๆ ชอบที่นี่จัง “!!!” ซียื่นผลไม้ให้ฉันก่อนที่จะย้ายร่างตัวเองมานอนบนตักฉัน “ป้อนหน่อย” มือข้างหนึ่งจับมือฉันไว้วางตรงอกแกร่ง ดาเมจรุนแรงจริงๆ ฉันวางกล่องผลไม้ไว้ข้างๆ ก่อนจะหยิบองุ่นป้อนคนที่นอนหมุนแหวนในมือฉันเล่น “มีอะไรจะถามพี่ไหม” คงจะจริงสินะที่บอกว่ารอมานานแล้ว เพราะว่าแค่มองแววตาฉันซีก็ดูออกขนาดนั้นเลย “ซีรู้จักโลมามาก่อน?” ซีพยักหน้า จุ้ฟ (-///-) ยกมือที่กุมมือฉันมาจูบเบาๆ ที่หลังมือ พี่เขาสกินชิพไปแล้ว “3 ปีแล้ว” “ได้ไงอ่ะ” ฉันพยายามนึกคิดแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าเราเคยเจอกันตอนไหน “เธอความจำเสื่อม” “!!!!” ประโยคที่ออกมาจากซีทำให้ฉันชะงัก เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากคุณป๊า ฉลาม แล้วก็หมอที่รักษาอาการของฉัน “ซีรู้ได้ยังไง” ฉันก้มหน้ามองคนที่นอนมองฉันอยู่ก่อนหน้านี้ จู่ๆ ในหัวของฉันก็เกิดภาพซ้อนของผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูออกมาพร้อมกับ…. “ชู่~... เงียบๆ หน่อย” น้ำเสียงที่อบอุ่นเอ่ยขึ้นจนทำให้อุ่นใจ นี่มันอะไรกันแน่ “อาหมอ” ฉันขมวดคิ้วงง “ตอนนั้น เธอจะไปหาหมอทุกๆ 2 เดือน” ฉันรอฟังซีพูดต่อ “ป้อน” ห๊ะ? “ป้อนหน่อยครับ” อ้อ ไอเราก็รอฟัง ฉันหยิบองุ่นป้อนซีที่ยิ้มรอฉันอยู่อย่างนั้น “รู้จักกับหมอจี?” ฉันถามสิ่งที่ยังคาใจ หมอจีคือหมอที่รักษาอาการฉันตอนที่ฉันยังความจำเสื่อม “อาหมอเป็นลูกพี่ลูกน้องพ่อ” ฉันพยักหน้าเข้าใจ “แล้ว…….ชอบ….ตอนไหน” ฉันเอ่ยถามเสียงเบาพร้อมเบือนหน้าหนีคนตรงหน้า ก็คนมันเขิน -///- “หึ ชอบตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรก ตอนนั้นเธอทะเลาะกับหมาที่มาทำร้ายหมาของเธอ” “what!!!” ฉันเนี่ยนะทะเลากับหมา ไม่มีทาง “นี่คนไหมคะ ไม่เห็นจะรู้เลย จำผิดแน่ๆ” ซีจำคนผิดหรือเปล่า ฉันเนี่ยนะ? “ใช่คนนี้แหละ… ชอบ” ใบหน้าหล่อเผยยิ้มขำอย่างนึกตลก (-_-) “ไม่เห็นจะโรแมนติกเลย ชอบครั้งแรกตอนเห็นโลมาทะเลากับหมาเนี่ยนะ” ไหนโมเม้นต์สวยๆ “อื้ม… แล้วก็ชอบ… ร้อยยิ้มของโลมา” ฉันเม้นปากกลั้นยิ้มทันที ตาหมีพูห์บ้า >< ใจฉันจะวายแล้วนะ ร่างสูงลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิเอาเข่าขนกันกับเข่าฉัน เขายกมือขึ้นลูบหัวก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จุ๊ฟ~ ซีประทับจูบปากฉันนิ่งค้างไว้อย่างนั้นแล้วค่อยๆ ผละใบหน้าถอดจูบใช้มือลูบมุมปากเล็กอย่างทะนุถนอม “จูบบ่อยไปแล้วนะ” /// มองค้อนคนตรงหน้าเพื่อประทวง “จูบบ่อยๆ น้องจะได้ชิน” ตายๆๆๆ ใครก็ได้เอาอิฉันออกไปจากตรงนี้ที อิฉันจะเป็นลมเจ้าค่ะ!!! >\\\\<“ท....ทะเล ไม่สบายอยู่.... อ่ะ “ ปากเล็กกัดปากล่าง ก้มมองชายหนุ่มใช้ลิ้นเลียให้เธอผ่านแพนตี้ “พี่อยากให้โลมาฉีดยาให้พี่” เขาเพียงแค่เงยหน้าจากกลางใจสาว ปลายลิ้นเลียมุมปากอ้อนวอนเธอ คาคมโตออดอ้อนด้วยน้ำเสียงหวาน สันจมูกโด่งแดงนิดจากพิษไข้ มันช่างน่าหลงไหล โลมาหลับตาพริ้ม ฉันขอยอมแพ้กับดาเมจยั่วนี้ค่ะ นิ้วสวยยกขึ้นลูบกลุ้มผมยอมให้เขาฝั่งหน้าเข้าลึกขึ้นไปอีก มือหนาเกี่ยวแพนตี้ลงทำให้สายตาคมมองกลางใจสาวตรงหน้า บ่งบอกว่าเธอต้องการเขาแล้ว “น้ำหวานเยิ้มแล้วนะคะ ที่รัก” เธอกัดปากสูดลมหายใจเข้า สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย ปลายลิ้นร้อนได้ก้มลงแตะกับเนื้อนูนอมชมพู ตวัดดูดเลียแหย่ลิ้นเข้าไปข้างใน “อ๊ะ อ่างงงงง ที่รัก อื้อออ” กลางใจสาวขมิบเสียวตามจังหวะที่ลิ้นร้อนนั้นได้ตวัดเลีย เม็ดติ่งปลายกุหลายขึ้นสีแดงแฉะไปด้วยน้ำหวาบร้องครางกระดุ้นแก่นกายเขาให้ขยายใหญ่จนเริ่มปวดแล้ว “พี่อยากปล่อยในเมียแล้ว” ร่างบางถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำหวานไหลออกมาให้เขาเลียชิมจนพอใจแล้ว CEO หนุ่มปลดเนคไท ปลดกระดุมเสื้อออก เสยผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อขึ้น แก้มแ
“รบกวนช่วยเลื่อนการประชุมออกด้วยค่ะ” ร่างบางเปิดประตูเอ่ยเสียงหวานประกาศดังกลางห้อง ทำ CEO ที่นั่งกุมขมับต้องรีบเงยหน้าขึ้นมอง เพราะเสียงคุ้นเคยดูทรงพลังที่กระทบเข้าหูเขานั้น ทำใจเขาหวิวๆ แปลกๆ “........” เชี่ยยยยย เมีย มาได้ไงวะ 'ไอธามไหนมึงบอกโลมามีสอบไง' ผมหันมองไอธาม มันยกมือทำท่าปาดคอยกยิ้มเยาะผม ไอสัตว์ โลมาเดินเข้ามาหาผม ตาหวานมองผมไม่วางตาเลยครับ แต่ทว่า ร่างบางสวมเสื้อช้อป เดี๋ยวนะ! แม่งกระโปรงโคตรสั่น ถามว่าประเด็นที่ต้องสนใจใช่เรื่องกระโปรงสั่นๆไหม เออก็ใช่ เพราะตอนนี้ผมเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วครับ เมื่อเห็นสายตามันวาวของสัตว์ตัวผู้ที่มองมาที่ขาขาวๆของโลมา “ทะเลกล้ามากนะที่โกหกโลมา” “เลิกประชุมได้ครับ ส่วนที่เหลือรายงานส่งผมทีหลัง เชิญครับ” เสียงทรงพลังปประกาศกราว ทุกสายตาจับจ้องมาที่หญิงสาวเสื้อช้อป เธอเป็นใครทำไมถึงได้มีอำนาจในการสั่งผู้บริหารขนาดนี้กันนะ “ผมยังพูดไม่จบเลยนะครับ ใครใช้ให้เด็กช่างเข้ามา พาออกไปด่วนเลย” เอาแล้วไง ไอคุณบดินถ้ากูไม่เสียเวลากับคุณมึงพูดเป็นชั่
“อื้ออออออ อ๊ะ! ขอลึกกว่านี้ ฮ้าา~” สะโพกมนบดขยี้ดุนข้างหลังยั่วยวนเขาให้เข้าไปในตัวเธอลึกๆขึ้นอีก “อ้างงงง” บ้าจริง ฉันอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายตรงนีี้เลย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้ปล่อยตัวปล่อยใจได้ขนาดนี้ “อ้าขากว้างๆสิ” ร่างกายบางอ้าขาทำตามเสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า เธอกัดปากล่างกลั้นเสียงครางแน่น ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ แต่ร่างกายมัน......รู้สึกดีเป็นบ้า สะโพกงอนโกงตัวให้กลางใจสาวรับแรงกระแทกที่เพิ่มความดุดันเข้ามาหนักหน่วงทุกจังหวะการเข้าออก แถมสัมผัสจากมือหนาที่แตะล่วงลึกเข้ามา ช่วยบดขยี้ที่ปลายติ่งกลีบกุหลาบชวนให้หวาบหวั่นปนเสียวจะขาดใจซะให้ได้ “อ่าาา........เมีย โคตรเอ็กซ์เลยวะ” “อ่ะ ทะเล โลมาเสียว....” T_T เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นในห้องทำงานได้ยังไงเนี่ยยยยย ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ตูด ตูด หมายเลขที่คุณเรียกไม่มีสัญญาตอบรับ.............. “ไม่รับสาย” ร่างบางในชุดเสื้อช้อปสีน้ำเงินตราสัญลักษณ์เด็กสถาปัตย์สวมกระโปรงพ
“หึ แบบนี้โลมาก็ดูมีความสุขดีออก ส่วนท่าอื่นมีแน่นอนครับที่รัก ได้โปรดอย่าพูดให้พี่หยุดได้ไหม” มือหนาเกี่ยวแพนตี้ออกด้านข้าง ก้มฝั่งใบหน้าลงลิ้นร้อนสัมผัสลงกับกลีบกุหลาบตอนนี้ปริมไปด้วยน้ำหวาน “อ๊ะๆ อ่าา ทะเล” เสียงครางหวานเผยขึ้นอีกครั้ง ขาสวยอ้ากว้างกว่าเดิม มือเล็กยังคงทำหน้าที่ลูบผมคนตัวโตเบาๆ ปล่อยให้เขาเล่นให้หน่ำใจจนเธอต้องปลดปล่อย “รู้สึกดีไหม?” “แฮ่กๆ” ฉันเผยรอยยิ้มเชยคางทะเลให้ขยับเข้าใกล้มากขึ้นจนสัมผัสถึงลมหายใจ กุมมือหน้าโอบกอดไปข้างหลัง กระซิบบอกข้างหูทะเลเบาๆ “รูดซิบให้หนูหน่อย” ร้อยยิ้มร้ายคนตรงหน้าผุดขึ้น ร่างหนาที่ถูกพลิกให้นั่งลงโซฟา เขาไม่อาจละสายตาจากโลมาได้เลย เมื่อคนน้องค่อยๆนั่งลงคร่อมเขา หลังจากนั้นมือหนาค่อยๆเลื่อยรูดซิบชุดเจ้าสาวลง โลมาลุกออกจากเขาและปลดชุดเจ้าสาวที่ป้องปราการลง “///////” แม่ง! ลูกไม้สีชมพู โคตรขับผิวน้องเลย แน่นอนครับ หน้ากูแดงแน่ๆ เพราะไม่เคยเห็นน้องแต่งแบบนี้ เชี่ยยยยยเขินครับ ยอมรับเลยว่าเขินน้อง “ไม่ชอบเหรอ” ไม่ใช่ไม่ชอบที่หันหน้าออกเพรา
ฟอดดดดดด~ ทะเลสวมกอดร่างบางจากข้างหลัง กดริมฝีปากสูดดมความหวานข้างแก้มนวลฟอดใหญ่ “หอมจัง” เขาเกยคางคลอเคลียต้นคอคุณภรรยาสุดสวยของเขา “งื้อออออทะเล อย่าแกล้งโลมา” เธอย่นคอหนีเขา วันนี้หนูหนีไม่ได้แล้วนะคะ “แขกกลับหมดแล้วนะ” ผมกระซิบข้างหูน้อง “ ///// ดีเลยเราจะได้พักผ่อน” แก้มนวลขึ้นสีแดงระรือ พยายามกลั้นเสียงตอบให้เป็นปกติที่สุด แต่ดาเมจอีพี่มันไม่ใช่ไงค่ะ สายตาคมนั้นมองเธอผ่านกระจกก็รู้ว่าทะเลต้องการอะไร เกินต้านละน้า งื้ออออเค้าเขิล “นั้นสิ ทุกคนกลับไปแล้ว แต่......” “อื้ออออออ~” เสียงกระซิบขาดห่วงไป เมื่อคนด้านหลังใช้ลิ้นสอดเข้าใบหูหยอกเล่นกับเธอ โลมากลืนน้ำลายลงมองการกระทำทะเล และใช่ ทะเลเผยยิ้มมุมปากสายตาคมกริบเผ่งมองเธอผ่านกระจกอย่างชอบใจกับใบหน้าแดงๆสายตาโอนอ่อนกับสัมผัสที่เขามอบให้ กัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงหวาน “พิธีเข้าหอพึ่งเริ่มครับเบบี๋” ตึกตัก ตึกตัก......../////....... ตกหลุมรักคนเดิมซ๊ำๆ มันเป็นอย่างนี้สินะ รอยจูบซ๊ำๆที่กดจูบลงมาดูดกลืนริมฝีปากเธอ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแ
“ต่อจากนี้ฝากดูแลลูกสาวป๊าด้วยนะทะเล” มื้อเล็กถูกส่งต่อด้วยน้ำมือของคนเป็นพ่อ มือที่แสนอบอุ่นคู่นี้กำลังจะปล่อยมือของลูกสาวสุดที่รักให้กับผู้ชายอีกคนที่คนเป็นพ่อได้ไว้วางใจ “จะดูแลโลมาเป็นอย่างดีครับ” เขารับปากป๊าโลมาเผยสายตาแน่วแน่เพื่อยืนยันกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ทะเลเอื้อมรับมือคนตัวเล็กจากพ่อตามากุมไว้แน่น “เจ้าสาวของพี่สวยจังเลยครับ” “///// งื้อออ /////” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูนั้นทำใจเธอดิ้นโครมครามออกมาวิ่งเล่นกลางงานซะให้ได้ แถมเจ้าตัวจบท้ายด้วยการเอาใบหน้าหล่อๆถูคลอเคลียกับหูของเธอจนได้ยินเสียงโห้แซวจากคนในงาน “ร้ายนักนะ” ฉันมองค้อนยู่ปากใส่ทะเล ซึ่งเจ้าตัวหาสะทกสะท้านไม่ “^_^” ยังจะมายิ้มร้ายให้อีก ทะเลกระชับมือเล็กแน่น ทั้งคู่เดินจับมือกันด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก้าวเข้าสู่พิธีงานวิวาห์ “เชิญเจ้าบ่าวสวมแหวนให้กับเจ้าสาวครับ” เสียงพิธีกรดำเนินพิธีการขึ้น คนทั้งงานยิ้มกริ่มกับความน่ารักของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่งชุดสวยงามราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆเดินดุ่มๆยื่นกล่องแหวนให้กับเจ้าบ่าว







