ตอนที่ 26 ปล่อยไปตามความรู้สึก!

“เธอเองยิ่งต้องไปนะมิลิน เพราะเธอเป็นหัวหน้าแผนกไอที คนระดับหัวหน้าไม่ไปได้ยังไง”

          “เออใช่!...ฉันลืมคิดไปเลย...ที่น้ำขิงพูดก็ถูกนะมิลิน ตอนแรกฉันกะจะชิ่งไม่อยู่แล้วเชียว แต่ฟังเหตุและผลของน้ำขิงก็ดูเข้าท่าดีแฮะ”

          “นั่นไง...ยังไงพวกเธอสองคนก็ต้องไปอยู่แล้ว อย่าเสียเวลาเลย เย็นนี้เราไปหาชุดงานเลี้ยงกันเถอะนะ...”

          “โอเค...” ปุณณดาฟังเหตุผลของเพื่อนเธอ ยังไงเธอก็หนีเขาไม่พ้นหรอก เจอหรือไม่เจอกันนั่นก็แล้วแต่เวรกรรมล่ะกัน สำหรับปุณณดาไม่ได้กลัวที่จะเจอเขาเลย แต่ถ้าเธอเลี่ยงได้ ปุณณดาก็ไม่ขอเจอเลยดีกว่า

          “ไปเลือกชุด...ก็แล้วทำไมฉันกับมิลินต้องไปกับเธอด้วยล่ะน้ำขิง...ทำไมเธอไม่ไปเอง บ้านเราก็อยู่คนละทางอยู่แล้วนี่”

          “ใจคอเธอจะไม่มีน้ำใจกับฉันหน่อยเหรอตัง เธอดูสิว่าฉันมีเพื่อนคนไหนบ้าง แผนกเรามีพนักงานห้าคน มีฉัน มิลิน เธอ พี่ณีก็มีครอบครัว ส่วนไอ่เอิร์ทก็มีแฟน สรุปฉันต้องชวนใครกันล่ะ”

          “เธอก็ไปเองสิ ไม่เห็นจะยาก”

          “ตัง...อย่าใจร้ายกับฉันนักสิ...แต่เอ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันขอยืมแฟนมิลินหนึ่งวันแล้วกันนะ ฉันจะชวนนนท์ไปเป็นเพื่อนดีกว่า อุ้ย! โทรชวนเลยล่ะกัน” นิรณาต่อสายทันทีไม่รอช้า

          “นั่นไง! เข้าทางเลย...ฉันไม่น่าเล้ย...ขอโทษนะมิลิน”

กันยกรหันไปมองเพื่อน ที่ตอนนี้มีสีหน้าท่าทางที่เรียบเฉย ไม่ได้ทุกข์ร้อนใดๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยสักนิด

          “ไม่เป็นไรหรอกตัง...ฉันว่าแกลองดูในแชทกลุ่มสิ พี่ไลลาแชทมาชวนเราสองคนแล้ว แกเปิดดู ฉันอ่านแต่ยังไม่ได้ตอบอะไร”

ปุณณดาเลื่อนดูแชทกลุ่มที่มีเธอ กันยกร และคุณหมอกิริฎาอยู่ด้วยกัน เธออ่านดูแล้วก็รู้สึกลำบากใจเหลือเกินกับสิ่งนี้ ปุณณดาอยากจะรู้ว่า ถ้าวันหนึ่งหมอกิริฎารู้ความจริงของเธอ คุณหมอยังคงจะคบเธอต่ออีกมั้ย หรือจะรู้สึกอย่างไรกับแฟนของตัวเอง

          “จริงด้วย...พี่ไลลาคงดีใจสินะที่แฟนของตัวเองจะกลับมาแล้ว ไปตั้ง 8 ปีคงคิดถึงแย่ล่ะสิ”

กันยกรอ่านแชทด้วยใจที่ห่อเหี่ยว เธอซะอีกที่ไม่ได้ดีใจเลยกับการกลับมาของตาคนใจร้ายนั่น ทุกสิ่งทุกอย่างจะหายไป โดยเฉพาะคุณหมอแสนน่ารักของกันยกร

          “อืม...เอาเป็นว่าไปตามนัดกับพี่เขาดีกว่านะ ฉันไม่อยากทำให้พี่เขาต้องสงสัยเรื่องของฉันอีก”

          “งั้นแกตอบไปเลยมิลิน”

          “เฮ้! นี่เธอทั้งสอง สรุปนนท์เขาอาสาพาฉันไปซื้อชุดแล้วนะ ฉันบอกว่ามิลินออนุญาตแล้ว นนท์ก็เลยตอบตกลงจ้า...”

          “ช่างกล้านะ! ไม่มั่นจริงทำไม่ได้หรอกแบบนี้”

กันยกรอดที่จะเหน็บนิรณาไม่ได้

          “แน่นอนอยู่แล้ว...เพราะฉันคือสาวมั่น!”

          เวลาหลังเลิกงาน ณ ห้างสรรพสินค้า...

          “ทำไมไม่ให้พี่ไปรับกันล่ะ ใกล้แค่นี้เอง”

กิริฎาเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเจอหน้าน้องสาวทั้งสองของเธอ

          “เกรงใจพี่ไลลาค่ะ มารับพวกเราบ่อยแล้ว วันนี้ตังขับรถมากับมิลินค่ะ” กันยกรมองหน้าคุณหมอแสนสวยของเธอ

          “มิลินเป็นยังไงบ้างคะ สบายดีหรือเปล่า”

กิริฎาเอ่ยถามน้องสาวแสนสวยของเธอ ความถูกชะตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ จนถึงวันนี้กิริฎาก็ยังรู้สึกรักและเอ็นดูน้องสาวคนนี้เหมือนเดิม

          “สบายดีค่ะพี่ไลลา”

          “เรามาเลือกชุดกันดีกว่านะ งานเลี้ยงตอนเย็น ก็ต้องเป็นชุดเดรสสวยๆ ล่ะกันนะ...พี่ว่าของตังเลือกง่ายสุด เลือกให้ตังก่อนดีกว่านะ”

กิริฎาหันไปมองน้องสาวของเธออีกคน ที่จะดูเศร้าๆ ไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ เหตุผลน่าจะเกิดจากเธอแน่นอน กิริฎารู้มาตลอดว่ากันยกรชอบเธอ แต่เธอเองก็เฉยๆ ไม่ได้ปฏิเสธหรือตอบรับอะไร มีบางอย่างที่เธอจะต้องแบกรับไว้ก็คือ กิริฎาจะต้องแต่งงานกับแม็กซ์เวลตามความประสงค์ของพ่อแม่เธอ กิริฎาไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกเส้นทางความรักของตัวเองได้เลย

          “ตังใส่อะไรก็ได้ค่ะ”

กันยกรแต่งตัวแบบผู้ชายมาตลอดอยู่แล้ว เธอไม่เคยใส่กระโปรงด้วยซ้ำ เสื้อผ้าหน้าผมทุกอย่างของเธอคือแนวของผู้ชายล้วนๆ

          “อืม...ใช่ ตังใส่อะไรก็ได้...ตังหุ่นดีอยู่แล้วนี่ ตัวสูง หุ่นเพรียว ผิวขาวสวยอยู่แล้ว พี่ว่าหาเสื้อผ้าไม่ยากเลยนะ”

กิริฎากำลังสำรวจกันยกร โดยรวมแล้วกันยกรออกจะดูหล่อเหลาด้วยซ้ำ รูปหน้าสวย ผิวเนียนสวยอมชมพู ริมฝีปากบาง ผมสั้นเผยให้เห็นผิวที่แลดูสุขภาพดี

          “วันนี้ตังมันนอยด์ค่ะพี่ไลลา พี่พูดอะไรไปนางก็ไม่สนใจหรอกค่ะ เลือกให้นางไปเลยล่ะกันนะคะ มา...เดี๋ยวมิลินช่วยเลือกค่ะ”

ปุณณดามองหน้าเศร้าๆ ของเพื่อนแล้ว รู้สึกสงสารเป็นอย่างมาก กันยกรเป็นประเภท LGBTQ ซึ่งจะลำบากมากในเรื่องนี้ โดยเฉพาะความเข้าใจที่ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

          “โอเค...เดี๋ยวพี่เลือกให้ตังนะคะ เอาแบบหล่อๆ ไปเลยล่ะกันนะ...”

          “พี่ไลลาเลือกมาแนวไหนตังก็ใส่ได้หมดค่ะ...ไม่ต้องเน้นหล่อหรอกค่ะ หล่อไปก็ไม่มีใครมองอยู่ดี”

กันยกรมองดวงหน้าอันงดงามของหมอแสนสวย เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมถึงต้องชอบขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน หรืออาจเป็นเพราะเธอนิสัยดีกันนะ?

          “ใครไม่มองตัง…เดี๋ยวพี่มองเองก็ได้...โอเคไหม?”

กิริฎาไม่คิดว่าตัวเองจะหยอกเด็กสาวคนนี้เล่นๆ หรอกนะ บางครั้งกิริฎารู้สึกดีด้วยซ้ำที่มีกันยกรอยู่ หรือเธออาจจะไม่ได้ชอบผู้ชาย กิริฎายังไม่แน่ใจตัวเอง ความรู้สึกของเธอมันเป็นแบบไหนกัน

          “พี่ไลลาก็พูดเล่นไปเรื่อย...เดี๋ยวแฟนพี่มา พี่ก็คงไม่ได้มาเที่ยวเล่นกับพวกเราแล้ว”

          “ไม่มีทางแน่นอน...ถึงแม็กซ์จะกลับมา พี่ก็ยังเหมือนเดิมนะ ยังนัดเราไปเที่ยว ไปไหนๆ ไม่เปลี่ยนไปหรอกจ้า”

กิริฎารู้สึกสบายใจ เวลาอยู่กับสองสาวนี้ เธอเองไม่ค่อยมีเพื่อน นอกจากณิศราแล้ว เพื่อนของเธอค่อนข้างน้อย กิริฎาเลยรู้สึกผูกพันกับกันยกรและปุณณดาเป็นพิเศษ

          “รอดูไปล่ะกัน...ตังว่าพี่รอวันนั้นดีกว่านะ”

          “อืม...”