Mag-log inShare
บทที่ 15
Huling Na-update:
2025-04-21 10:21:58
Pinakabagong kabanata
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 82
“เอาน่าอย่าบ่นมาก เลือกเฉพาะชุดที่จะเอาไปสักสองสามชุด จะได้เดินทางกัน” สุดท้ายปั้นหยาก็เถียงเขาไม่ได้อยู่ดี และเก็บเสื้อผ้าไม่กี่ชุดไป ส่วนตฤณก็แต่งทะมัดทะแมงแต่เท่มาก เหมือนหนุ่มๆ เชียว ไม่เหมือนผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างที่เห็นทุกๆ วันตฤณใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาเดฟนิดๆ สวมเสื้อแขนยาวบางทับ แล้วสวมหมวก อย่างกับรู้ว่าชาวสวนเขาแต่งประมาณนี้แหละ“แต่งตัวได้ชาวสวนเชียวค่ะ”“ผมก็รีเซิร์ทมาสิครับที่รัก” ให้ตายเถอะ ชมไม่ได้เชียว ถ้าไม่ติดว่าเพลียอยู่คงต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว“ไปดีกว่าค่ะ ขี้เกียจเถียงด้วย” ว่าแล้วทั้งคู่จึงได้พากันออกจากห้อง พอลงไปด้านล้าง ตฤณก็วานให้แม่บ้านกับเด็กรับใช้จัดเสื้อผ้าให้ปั้นหยาด้วย เก็บไว้ตู้เดียวกับเขานั่นแหละ บังคับซะเลยเพราะปั้นหยาพูดอะไรตอนนี้ไม่ได้ ไม่มีแรง“ขอไปด้วยนะครับคุณท่าน” ก้องการุณบอก“เอาเจ้ากัน กับเจ้าเตไปก็พอ นายอยู่ดูแลที่นี่ มีเรื่องอะไรสำคัญจะได้ทำแทนได้”
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 81
“คุณป๊อบยกเลิกการสั่งอุปกรณ์ก่อสร้างกับเราทั้งหมด ทั้งของที่ส่งไปแล้วมันก็ส่งกลับ รวมถึงของที่เรากำลังสั่งและจ่ายเงินแล้วด้วยครับ” คำอธิบายของเลขาทำให้อารมณ์ของผู้ชนะ เมื่อครู่ดาวดิ่งสู่เหวในชั่วพริบตา ทุกอย่างที่ลงทุนไปอย่างรวดเร็วเพื่อหวังทำกำไร กลับกลายเป็นขาดทุนแหลกลาญ ทุกคนช็อกอึ้งประหนึ่งล้มละลายในบัดดล จากที่คิดจะรวยให้ทัดเทียมพี่ชายจากที่คิดเอาเปรียบในทุกขณะ ทำไมมันเกิดขึ้นเร็วเกินจะตั้งรับทัน“มะ... มะ... มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันทำแบบนี้หรือมันกับเฮียรู้ความจริงแล้วเรื่องเรา” อาทิตย์เอ่ยเสียงสั่นดวงตาเบิกโพลงทั้งตกใจและโกรธจัด“แล้วมันจะรู้ได้ยังไงครับ มันไม่ได้พูดอะไรเรื่องนี้” ประวิทย์ให้ความเห็น“คุณคิดว่าไอ้ป๊อบมันเป็นผู้รับเหมาธรรมดาหรือไง มันมีหูตา มันมีแบลคกราวเหมือนกัน มันสืบเรื่องเราหรือเปล่าวะ”“ไอ้ตี๋ ลื้อลงทุนรอบนี้ไปเท่าไหร่”“ก็... หลักร้อยล้านครับป๋า แม่งเอ๊ย! ส่งไปให้มันแล้วส่
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 80
“ปัดโธ่โว๊ย! พวกมึงทำงานกันประสาอะไรวะเนี่ย แค่ให้ไปลากตัวยัยเด็กนั่นมา ยังทำไม่ได้ อุตส่าห์ให้ดูลาดเลาตั้งแต่วันแรกแล้วนะ” เสียงก่นด่าของประวิทย์ทำเอาลูกน้องต่างก้มหน้า“คือจังหวะที่เข้าไป มีผู้ชายมาจากไหนไม่รู้ตั้งสองสามคน เราก็ต้องหนีก่อนสิครับเจ้านาย”“แล้วพวกมึงหนีออกมาจากทางไหน พวกมันเห็นหรือเปล่า”“ไม่เห็นครับ ผมรีบซ่อนตัว ยัยเด็กนั่นของเจ้านายก็ไม่เบาเลยครับ มันพุ่งออกมาพร้อมกับมีด ผมไม่ทันตั้งตัวเลยรีบหลบเข้าครัวใกล้ๆ ดีที่มีหน้าต่าง”“แล้วรู้ไหมว่าไอ้พวกที่มาช่วยน่ะเป็นใคร เห็นหน้าหรือเปล่า”“ไม่เห็นครับ มันมืดมีแต่เงา”“คนก็ไม่ได้มา เสือกหมดโอกาสอีกอุตส่าห์จะเอานังเด็กนั่นมาเค้นความจริง และทำให้ไอ้ตฤณมันเจ็บใจเล่นซะหน่อย แก้แค้นให้สาสมกับที่มันทำให้ฉันโดนไล่ออก แผนเสือกพัง คนของไอ้ตฤณแน่ๆ บ้านอยู่ใกล้ขนาดนั้น”“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปครับ”
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 79
“อื้อ!” เธอได้แต่หลับตาปี๋ พร้อมกับยกมือดันหน้าอกเขาเอาไว้ ชั่วอึดใจก็ถอนจูบออก เขาอยากทำมัน อยากเป็นเจ้าของเธอ แต่ไม่อยากขืนใจ“อย่าท้าคนมีประสบการณ์สาวน้อย ผมทำได้หมดถ้าหน้ามืด”“แล้วตอนนี้หน้ามืดหรือเปล่าคะ”“เปล่า ผมจะหน้ามืดก็ตอนโกรธ”“แล้วคุณเคยโกรธหยาหรือยัง”“เคย เอาล่ะเลิกถาม ถ้าถามไม่หยุด ผมจะจูบอีก” เธอรู้แหละว่าเขาไม่ได้ขู่ ซึ่งนั่นทำให้เธอเม้มปากเบือนสายตาหนีไปทางอื่น และมือยังคงดันเขาเอาไว้อยู่“รู้ไหมโกรธตอนไหน”“ตอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชายตามองหนุ่มๆ น่ะ”“เลิกหึงหยากับคุณอาทิตย์ได้แล้ว มันไม่มีอะไรหรอกค่ะ”“มีแฟนสวยก็ต้องหึงสิ แล้วห้ามใกล้ผู้ชายคนไหนแล้วรู้ไหม ยกเว้นคนของผม” “คนบ้าอำนาจ มีสิทธิ์อะไรคะ”“เป็นแฟนและเป็นประธาน&r
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 78
“จะ... จะ... จำได้แล้วค่ะ แค่กำลังทวน หยารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว แต่ร้อนข้างในตัว หนาว” พูดจบ เขาก็กระชับผ้าห่มคลุมให้ดีๆ“หยาจับไข้เลยรู้ไหม ผมร่วงหรือเปล่าไหนดูซิ” ว่าแล้วเขาก็เอามือจับผมเธอเบาๆ แต่โชคดีที่ไม่มี“บ้า ไม่หรอกค่ะ หยาไม่คิดว่าตัวเองจะป่วย หยาลาสักวันได้ไหม”เธอบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง“หึๆ วันนี้วันหยุด ในสมองมีแต่งานหรือไง”“อ้าว! เหรอคะ ขอบคุณที่ช่วยหยา หยาอยากโทรหาพ่อกับแม่”“อย่าเพิ่งเลย ไม่สบายแล้วโทรหาท่าน ท่านก็จะยิ่งห่วง ผมดูแลหยาแทนพ่อกับแม่ได้ หรือคิดว่าผมทำไม่ได้” คำพูดของเขาทำให้เธอมองหน้าอย่างค้นหา“ก็ท่านประธานเป็นเจ้านาย”“ตำแหน่งนี้เอาไว้เรียกตอนเข้าบริษัท ตอนอยู่บ้านเราก็...”“ก็อะไรคะ”“ก็เป็นแฟนกันไง”“หืม
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 77
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“ขออนุญาตครับคุณท่าน” เสียงก้องการุณดังจากหน้าห้องก่อนที่ประตูจะถูกเปิดเข้ามาด้านใน ก้องการุณเข้ามาพร้อมกับคนขับรถ พลางกวาดตามอง ก็เห็นเจ้านายนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง ส่วนปั้นหยานอนอยู่บนเตียง“คุณท่าน” ก้องการุณเรียกอีกครั้ง ทำให้ตฤณเอียงคอหันไปมองเล็กน้อย“คุณหยาไม่สบายเหรอครับ” ก้องการุณลองเดาไปอย่างนั้นเอง“เฮ้อ! ใช่”“ถึงกับจับไข้เลยเหรอครับเนี่ย”“ถึงเรียกขึ้นมาถามไง”“ตอนนี้ดีขึ้นหรือยังครับ”“ก็น่าจะดีขึ้นแล้วนะ เช็ดตัวให้ ก่อนหน้าก็หนาวสั่นกลัวชัก”“นี่สินะครับที่เรียกว่าจับไข้หัวโกล๋น”“นายเชื่อเรื่องผีเหรอ มันก็คงมีแหละ แต่มันเหลวไหลหมู่บ้านเราไม่มีประวัติเรื่องมีคนตายในบ้าน หืม”“บ้านที่คุณหยาอยู่ก็เปลี่ยวซะเหลือเกินนะครับ ”“ฉันอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้หยากลัว คนหรือผี”“ก็คุณ
Maaari mong magustuhan
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.2K viewsพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ120.5K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก326.1K viewsรอยกัดอันตรายคุณแวมไพร์ที่รัก
นิ่งเฟยหรง81 viewsสัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย
นามปากกาดาวเหนือ2.5K viewsภารกิจลับรักซ่อนร้าย
มนต์สิงหา504 viewsเพื่อนเรารักนาย (อัทธ์ เฟื่อง )
เค้กมัฟฟิ่นn148 views
