บทที่ 50

“คุยกันซะนะ” ตฤณว่าเสียงเข้ม

“อาก็แค่... อยากรู้คร่าวๆ”

“คร่าวๆ ก็ยังไม่มีครับคุณอา และถ้ายังไม่เข้าใจที่พูด ผมอาจจะตัดสินใจตอนนี้เลยก็ยังได้ จะฟังเลยไหมครับ” ตฤณเริ่มมีน้ำโหขึ้นเรื่อยๆ ปั้นหยาก็ไม่น่าจะช่วยได้

“เอ่อ อารอก็ได้ ไว้ค่อยๆ คิดมีเวลาอีกเยอะ” 

“ค่อยๆ คิดก็ได้นี่คะ มีเวลาพิจารณาตั้งหนึ่งอาทิตย์แน่ะ” ปั้นหยาแทรกขึ้นเบาๆ พลางเอามือแตะที่แขนเขาเล็กน้อย

“แล้วหยาคิดเห็นว่าไง” ตฤณลองหันมาถามความเห็นของเธอ ดูสิว่าจะถูกใจเขาหรือเปล่า

“หยาให้ความเห็นเรื่องนี้ไม่ได้หรอกค่ะ หยาไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูง แต่ถ้า... ท่าน เอ่อคุณตฤณจะฟัง แค่ทดลองก้อนแรกก็ไม่น่าจะมีปัญหานะคะ ถือว่าเป็นทุนสำรองให้คุณอาทิตย์หมุนเวียน เพราะถึงยังไงก็ดีลงานกับคุณป๊อบแล้ว ไม่มีเงินซื้อของมาให้คุณป๊อบงานของเราก็ไม่เดิน มันกระทบหมดไม่ใช่เหรอคะ”

“หึๆ บริษัทของเจ้าซันด์มีมูลค่าหลายร้อยล้านจ้ะ ต้องมีทุนสำรองอยู่แล้ว นี่เรียกว่าเงินกินเปล่า” 

“ใครบอกเฮียล่ะครับ ผมไม่ได้