บทที่ 80

“ไม่คิดว่าจะมีวันนี้” ภาคีกดตรงหัวไหล่เปลือย ลิ้นร้อน ๆ แตะที่ผิวเธอ

“เค็มไหมคะ”

“เค็มเพราะน้ำทะเล หรือเค็มจากนิสัยเนี่ย” ภาคีเอ่ยแซว เขาชอบว่าเธอขี้งก

“เดี๋ยวตีเลย ชอบว่า” ลลิตาหันไปแหวคนที่ชอบว่าเธองก

“ก็จริง เดี๋ยวนี้เราประหยัดมากเลย ไม่เคยขอให้พี่ซื้ออะไรให้แล้ว ตอนเรียนนี่ใช้เงินเป็นใบไม้” ภาคีพูดถึงตอนเรียนที่เธอขอให้เขาซื้อกระเป๋าใบละหลายแสนให้ แถมกินหรูอยู่แพง

“ตอนนั้นเป็นคุณหนูใจแตก ใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง” ลลิตาพูดแล้วก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ คิดถึงตอนนั้น เธอเป็นคุณหนูเอาแต่ใจมาก ๆ แต่ภาคีก็ยังรักเธอ

“พูดไปเรื่อย หนูน่ารัก” ภาคีกอดกระชับร่างบอบบาง สำหรับเขา เธอน่ารักเสมอไม่ว่าเวลาไหน

“หลงนะเราเนี่ย” เธอพูดขึ้นพร้อมทั้งเอียงศีรษะไปรับจูบจากชายหนุ่ม เรียกเสียงหัวเราะจากเขา แต่เขาก็ไม่เถียง เพราะความจริงก็เป็นอย่างที่เธอว่า

“ลิตา พี่อยากมีลูกแล้ว แต่งงานกันไหม” เขาใช้ฝ่ามือหนาไล้วนหน้าท้องเรียบเนียนของเธอเบา ๆ คนโดนขอแต่งงานแบบไม่ได้เตรียมใจถึงกับทำตัวไม่ถูก

“เดี๋ยวนะ ทำไมขอตอนนี้” ลลิตาบ่น มาขออะไรตอนนี้ ทำไมไม่ขอตอนที่เธอใส่ชุดสวย ๆ แต่งหน้าจัด ๆ จะได้ถ่ายรูปลงอินสตาแกรม