LOGINตอนนี้อ้ายปิงยังเล็กนักคงไม่สามารถออกไปส่งน้ำพลังปราณยังพื้นที่อื่นได้ แต่ขอเพียงที่ดินของบ้านหนี่ว์อุดมสมบูรณ์ ก็สามารถหาเงินได้มากอย่างแน่นอน
แต่จะปลูกเพียงผักเพื่อดองรอขายให้กองทัพคงไม่เหมาะนัก สงสัยนางต้องออกแนวคิดใหม่ให้ท่านแม่เสียแล้ว เพราะตอนนี้มีเพียงท่านแม่ที่มีอำนาจสั่งการในบ้าน
คิดแล้วก็ต้องเร่งลงมือ อ้ายปิงในวันนี้ไม่ได้เล่นกับพี่ชาย หลังอาหารเที่ยงนางก็เข้าไปเก็บเกี่ยวข้าวโพดอีกครั้ง ก่อนเอ่ยเสียงอ้อแอ้คุยกับมารดา
“อ้านแอ้ อ้านแอ้” ‘บัดซบ’ อ้ายปิงพบปัญหาใหญ่เสียแล้ว ตอนนี้นางยังเด็กเกินไปจริง ๆ จึงไม่อาจสนทนาและบอกความคิดของตนกับคนอื่นได้
เมื่อมารดาเห็นลูกสาวอยากคุยด้วยก็ก้มลงมาอุ้ม ก่อนพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ให้บุตรสาวฟัง จากนั้นก็หยิบสะดึงและเข็มปักผ้ามาจับมือสอนบุตรสาวช้า ๆ
ไม่นานอ้ายปิงก็ถูกเข็มปักผ้าดึงดูด บ่อยครั้งที่นางปักโดนมือตัวเองแต่ก็เพียงสะดุ้งเท่านั้น กลับรู้สึกว่าการปักผ้าก็เพลินดีเหมือนกันนะ
กว่าจะรู้ตัวนางก็กลับมานอนบนเตียงเพื่อเตรียมเข้านอนแล้ว อ้ายปิงเปิดหน้าจอขึ้นมาเก็บเกี่ยวข้าวโพดชุดสุดท้าย ก่อนถอนหายใจ
‘ไม่ได้เรื่องจริงๆ ยังเด็กเกินไปกระทั่งออกความเห็นก็ไม่ได้ คิดว่าถ้าเลี้ยงไก่ด้วยน้ำพลังปราณจะทำให้ไก่เติบโตได้ดีแท้ ๆ เสียดายจริงๆ’
[นายหญิงอย่าใจร้อน ตอนนี้ท่านยังเด็กนัก ยังมีเวลาอีกมาก]
‘ถ้างั้นขอสคิปส์เวลาเลยได้มั้ย หึหึ’ เด็กน้อยนอนบนเตียงโดยส่งเสียงหัวเราะชั่วร้าย หากมีคนมาได้ยินคงต้องแปลกใจแล้ว โชคดีที่รอบด้านไม่มีใครอยู่แม้สักคนเดียว
‘วันนี้มีเหรียญอยู่เท่าไหร่หลังขายข้าวโพด’
[สองร้อยห้าสิบเหรียญขอรับ]
‘โอ้ ดูเหมือนปลูกข้าวโพดจะคุ้มไม่น้อยเลย ลองปลูกมะเขือเทศดูดีมั้ย งั้นเลือกเมล็ดพันธุ์ที่ราคาไม่เกินหกสิบเหรียญและใช้เวลาสิบชั่วโมงขึ้นมาที’
[มีข้าวสาลีที่เหมาะสม ปลูกสิบชั่วโมงเก็บได้รอบเดียว ราคาห้าสิบเหรียญต่อช่อง]
‘งั้นซื้อช่องเพาะปลูกหนึ่งแล้วปลูกข้าวสาลีทั้งสามช่อง’
[รับทราบ นายหญิงต้องการหมุนวงล้อฟรีของวันนี้เลยหรือไม่ ยอดคงเหลือหนึ่งรอบ]
‘เก็บไว้ก่อนแล้วกัน’ คิดแค่นั้นดวงตาก็ค่อย ๆ หนักอึ้ง ก่อนจมดิ่งสู่ห้วงนิทราในทันที
[นายหญิงเช้าแล้ว ข้าวสาลีสามารถเก็บเกี่ยวได้แล้วขอรับ] อ้ายปิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างคุ้นชิน สิ่งแรกที่ทำคือเปิดหน้าจอเกมขึ้นมา
‘อืม ข้าวสาลีมีหน่วยเป็นกงจินหรอกหรือ เก็บหนึ่งหน่วยได้หนึ่งกงจินเชียว ข้าวอื่น ๆ จะเหมือนกันมั้ยนะ’
[มีทั้งเหมือนและไม่เหมือนขอรับ]
‘เก็บเกี่ยวให้หมด’ สิ้นคำก็มีตะกร้าลอยเหนือช่องปลูก ผลผลิตถูกเก็บเกี่ยวไปต้นข้าวสาลีที่เคยทอดรวงสีเหลืองทองก็แห้งเหี่ยวลงก่อนทอดกายเป็นปุ๋ยบำรุงช่องเพาะปลูกต่อไป
‘ถ้าเก็บพวกซากต้นพืชไว้ได้ก็ดีสิ’
[เก็บไว้ได้ขอรับ ยังสามารถนำมาใส่บ่อหมักปุ๋ยได้หากได้รับบ่อหมักปุ๋ยจากกงล้อโชคลาภในภายภาคหน้า หรือขายเป็นอาหารสัตว์ได้เมื่อมีจำนวนมากพอ]
‘โอ้ งั้นต่อไปเก็บเกี่ยวไว้ด้วยแล้วกัน’ อ้ายปิงเพิ่งรู้ว่าระบบทำอย่างนั้นได้ด้วย
[รับทราบขอรับ วันนี้จะปลูกอะไรดี มะเขือเทศเลยดีมั้ย]
ตอนนี้หลังจากขายข้าวสาลีไปในราคาหน่วยละร้อยเหรียญ ทำให้มีอยู่สามร้อยเหรียญในระบบและสามารถปลูกมะเขือเทศได้แล้วจริงๆ
‘ปลูกมะเขือเทศเลย แล้วอย่าลืมเตือนตอนมะเขือเทศสุกด้วยล่ะ’
[ขอรับนายหญิง ตอนนี้มีสิทธิ์หมุนวงล้อคงเหลือสองครั้ง ต้องการใช้งานเลยหรือไม่]
‘อืม…หมุนเลยแล้วกัน’ เพราะเมื่อวานยังมีของที่อยากได้ไม่มาก มีเพียงเครื่องเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวอัตโนมัติซึ่งน่าจะได้รับมายากพอควร จึงยังไม่ได้หมุน วันนี้เลยลองเสี่ยงดวงหน่อยแล้วกันเผื่อจะได้บ่อปุ๋ยหมักมาบ้าง
วงล้อยังคงหมุนไปเรื่อย ๆ ก่อนจะไปหยุดที่ช่องสีฟ้าเช่นเดียวกับที่ได้รับบ่อพลังปราน ทำเอาอ้ายปิงแอบกรีดร้องในใจ
[ได้รับเครื่องเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวอัตโนมัติ วิธีใช้เพียงต้องมีพลังงาน เช่น บ่อน้ำพลังปราณ หรือใช้เหรียญแปลงเป็นพลังงานวันละหนึ่งร้อย เนื่องจากในพื้นที่เกมมีบ่อน้ำพลังปราณเครื่องเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวจะทำงานโดยอัตโนมัติ]
[โดยจะทำการปลูกพืชชนิดเดิม จนกว่าจะได้รับคำสั่งใหม่]
‘เยี่ยม ถ้างั้นก็ปลูกมะเขือเทศไปก่อนแล้วกัน ถ้าได้แปลงปลูกมาเพิ่มค่อยคิดอีกที’ อ้ายปิงกลิ้งตัวไปทั่วเตียงด้วยความอารมณ์ดี ไม่คิดว่านางจะโชคดีขนาดนี้ อายุเพียงแค่นี้แต่ได้เครื่องเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวอัตโนมัติมาเหมือนทำให้นางติดปีกบินเลยทีเดียว
แม่นมเหลียนที่เพิ่งเข้ามาในห้องแปลกใจเมื่อเห็นคุณหนูของตนอารมณ์ดีอย่างยิ่งในวันนี้
อ้ายปิงถูกแม่นมเหลียนอุ้มไปที่ห้องหลัก นางยังมีแม่นมเหลียนคอยป้อนอาหารเด็กอ่อน ยังมีน้ำเต้าหู้ให้ดื่มทั้งเช้าและเย็น บ่งบอกว่าท่านแม่ใส่ใจสุขภาพของเด็ก ๆ อย่างมาก ทั้ง ๆ ที่ผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านล้วนมีรูปร่างผ่ายผอม บ่งบอกถึงความอดอยาก “ปิงเอ๋อร์ไม่ชอบกินเต้าหู้ แต่ชอบกินน้ำเต้าหู้ ต่อไปคงต้องหาอย่างอื่นมาให้นางกินนะแม่นมเหลียน” หลี่เอินผู้เป็นมารดาคอยสังเกตบุตรสาวหลายรอบแล้ว ดูเหมือนอ้ายปิงจะไม่ชอบกินเต้าหู้ หากวันใดมีเต้าหู้เป็นอาหารนางมักกินได้เพียงครึ่ง “เจ้าค่ะฮูหยิน บ่าวคิดว่าคุณหนูไม่เลือกกิน คงมีแต่เต้าหู้ที่กินได้ไม่มาก คงเพราะไม่ชื่นชอบจริงๆ” “ปิงเอ๋อร์กินผักง่ายกว่าอาหรงจริงๆ” หลี่เอินเห็นด้วยทันที อ้ายปิงได้ยินมารดาสนทนากับแม่นมก็อยากจะบอกว่านางไม่ชอบกินเต้าหู้แต่ไหนแต่ไรแล้ว ชอบกินผักผลไม้กับเนื้อสัตว์ อย่างที่มักจะกินตอนอยู่กับท่านเทพ เมื่อนึกถึงตรงนี้ดวงใจก็ปวดแปลบ คิดถึงท่านเทพเหลือเกิน ไม่รู้อีกนานแค่ไหนกว่าจะสามารถกลับไปได้ มีแต่ต้องรอให้หมดสิ้นอายุขัยเท่านั้น ซ้ำยังต้องรีบสั่งสมความอุดมสมบูรณ์เพื่อให้ภารกิจสำเร็จจึงจะกลับ
“มีเรื่องอะไรดีดีหรือเจ้าคะคุณหนู แต่น่าแปลกช่วงนี้เหมือนมีฝนปรอย ๆ ในตอนเช้า พื้นดินชุ่มฉ่ำไปหมด นายท่านกล่าวว่าปีนี้จะแล้งกว่าทุกปีแท้ๆ” “นมๆ อุ้มๆ” อ้ายปิงหันไปยิ้มยิงฟันให้แม่นมเหลียน ก่อนปล่อยให้นางช่วยแต่งตัว เสื้อผ้าที่สวมใส่ตอนนี้ก็เป็นฝีมือเย็บปักของท่านแม่ทั้งนั้น แม้เนื้อผ้าจะธรรมดาไปบ้าง แต่สีสันก็สวยงามเหมาะกับวัยเด็กจริง ๆ ตอนนี้ผมนางเริ่มยาวขึ้นมาบ้างแล้ว เนื่องจากแม่นมช่วยทาน้ำมันอะไรสักอย่างบำรุงทุกวันตั้งแต่เกิด ผมจึงดกดำดีเหลือเกิน เมื่อหันมองร่างอวบในคันฉ่องจนพอใจถึงปล่อยให้แม่นมเหลียนอุ้มไปหาท่านแม่เหมือนทุกวัน เนื่องจากเด็ก ๆ ในบ้านยังเล็ก จึงยังไปกินอาหารที่เรือนหลักทุกมื้อ กระทั่งพี่ชายอ้ายหรงซึ่งต้องไปเรียนและซ้อมวิชาต่อสู้ทุกวัน ยังต้องกลับมากินข้าวให้ทันเวลา วันนี้อ้ายปิงใช้ชีวิตอย่างสบายใจเพราะไม่ต้องคอยระแวงเพื่อเข้าไปเก็บเกี่ยวผลผลิตในเกมอีกแล้ว นางจึงตัดสินใจจะเข้าไปดูแค่ก่อนนอนเท่านั้น ลืมไปเสียสนิทว่ายังมีสิทธิ์หมุนวงล้อเหลืออยู่อีกอัน วันนี้พี่ชายได้กระรอกตัวน้อยกลับมาตัวหนึ่ง แต่เมื่อเขาปล่อ
ตอนนี้อ้ายปิงยังเล็กนักคงไม่สามารถออกไปส่งน้ำพลังปราณยังพื้นที่อื่นได้ แต่ขอเพียงที่ดินของบ้านหนี่ว์อุดมสมบูรณ์ ก็สามารถหาเงินได้มากอย่างแน่นอน แต่จะปลูกเพียงผักเพื่อดองรอขายให้กองทัพคงไม่เหมาะนัก สงสัยนางต้องออกแนวคิดใหม่ให้ท่านแม่เสียแล้ว เพราะตอนนี้มีเพียงท่านแม่ที่มีอำนาจสั่งการในบ้าน คิดแล้วก็ต้องเร่งลงมือ อ้ายปิงในวันนี้ไม่ได้เล่นกับพี่ชาย หลังอาหารเที่ยงนางก็เข้าไปเก็บเกี่ยวข้าวโพดอีกครั้ง ก่อนเอ่ยเสียงอ้อแอ้คุยกับมารดา “อ้านแอ้ อ้านแอ้” ‘บัดซบ’ อ้ายปิงพบปัญหาใหญ่เสียแล้ว ตอนนี้นางยังเด็กเกินไปจริง ๆ จึงไม่อาจสนทนาและบอกความคิดของตนกับคนอื่นได้ เมื่อมารดาเห็นลูกสาวอยากคุยด้วยก็ก้มลงมาอุ้ม ก่อนพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ให้บุตรสาวฟัง จากนั้นก็หยิบสะดึงและเข็มปักผ้ามาจับมือสอนบุตรสาวช้า ๆ ไม่นานอ้ายปิงก็ถูกเข็มปักผ้าดึงดูด บ่อยครั้งที่นางปักโดนมือตัวเองแต่ก็เพียงสะดุ้งเท่านั้น กลับรู้สึกว่าการปักผ้าก็เพลินดีเหมือนกันนะ กว่าจะรู้ตัวนางก็กลับมานอนบนเตียงเพื่อเตรียมเข้านอนแล้ว อ้ายปิงเปิดหน้าจอขึ้นมาเก็บเกี่ยวข้าวโพดชุดสุดท้าย ก่อน
‘หมุนอีกรอบ’ นางสั่งในทันทีเพราะเริ่มหมดความอดทนแล้ว อีกทั้งยังเลิกคาดหวังเพราะอย่างไรก็ได้ของดีอย่างแหวนมิติมาแล้วชิ้นหนึ่ง แต่จะใช้ยังไงหรือให้ใครใช้ก็ค่อยคิดอีกทีหนึ่งเช่นกัน แต่คราวนี้กลับผิดคาด หัวลูกศรค่อย ๆ หยุดลงในพื้นที่สีฟ้าซึ่งนางไม่เคยได้มาก่อน ทำให้อ้ายปิงลุ้นอยู่บ้างว่าจะได้รับอะไรในรอบนี้ [ยินดีด้วยได้รับ บ่อ‘น้ำพลังปราณ’ ซึ่งสามารถนำออกไปใช้นอกพื้นที่เพื่อปรับปรุงดินให้เหมาะกับการเพาะปลูกได้ หากพื้นดินแห้งแล้งได้รับการบำรุงด้วยน้ำพลังปราณเจือจางครบร้อยวัน จะกลายเป็นดินที่อุดมสมบูรณ์นับร้อยปี] คราวนี้ของที่ได้ทำอ้ายปิงอ้าปากค้างอย่างแท้จริง นี่ใช่มั้ยวิธีการหาเงินและเก็บเกี่ยวความอุดมสมบูรณ์ของนาง ‘ท่านเทพ ข้ามีวิธีกลับไปหาท่านแล้ว รอข้าอีกสักนิดนะเจ้าคะ’ ชีวิตเรียบง่ายของเทพน้อยตกสวรรค์อย่างอ้ายปิงก็เพียงใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์แรกเกิดไปวัน ๆ เท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งนางก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วตนเองยังมีบางสิ่งติดมาด้วย สิ่งที่เรียกตนเองว่าระบบปลูกผักทำฟาร์มขั้นเทพ ตอนแรกนางคาดเดาไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าระบบสามารถทำอะไรได้
แต่ว่าผลผลิตจากในเกมนั้นไม่สามารถนำออกมาด้านนอกได้ แต่สามารถขายในร้านค้าของระบบเพื่อขยายฐานการผลิตแล้วจึงจะสามารถนำเหรียญในเกมที่ได้รับมาหมุนวงล้อเพื่อสุ่มของใช้ออกมาใช้ในโลกจริงได้เท่านั้น กล่าวคือเล่นเกมเพื่อเอาเหรียญในเกม จากนั้นก็นำไปแลกกับสิทธิ์หมุนวงล้อสุ่มของวิเศษ ถึงจะนำของวิเศษออกมาใช้นอกเกมได้ [ตอนนี้มีการสุ่มวงล้อฟรีหนึ่งครั้งต่อวัน ยอดคงเหลือสี่ครั้ง เจ้านายต้องการหมุนวงล้อเลยหรือไม่] ‘ยังก่อน’ ตอนนี้อ้ายปิงให้ความสนใจกับฟาร์มอยู่ นางมองช่องที่ระบบมอบให้เริ่มต้น มีเพียงหนึ่งช่องเท่านั้น หากต้องการขยายช่องก็ต้องใช้เหรียญ หากต้องการปลูกพืชก็ต้องใช้เหรียญ ช่างเป็นระบบเกมหน้าเลือดเสียจริง ความจริงเกมที่นางสร้างขึ้นก็มีความคล้ายคลึงกัน เพียงแต่ในเกมจะใช้เหรียญเพื่อสุ่มของวิเศษและของตกแต่งฟาร์มเท่านั้น ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่มันเป็นตัวกำหนดชีวิตของนางไปเสียแล้ว หญิงสาวดูเมล็ดพันธุ์ในร้านค้าระบบ มันมีราคาซื้อและราคาขายต่อหน่วยบอกเอาไว้ มีตั้งแต่พืชธรรมดาจนถึงพืชวิเศษ [ระบบเชื่อมต่อกับร้านค้าในแดนต่างๆและส่งสินค้าอ
เมื่อต้องติดตามท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศมาชายแดนทางเหนือ พวกเขาก็ตัดสินใจใช้เงินที่ขนมาจากเมืองหลวงซื้อที่ดินปลูกจวนนอกเมือง แทนที่จะซื้อจวนขนาดกลางในเมือง จวนสกุลหนี่ว์ไม่ได้ไกลจากในเมืองมากนัก ซ้ำยังเป็นทางไปยังค่ายทหาร อยู่ตรงข้ามกับหน้าด่าน ทำให้รู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย แต่จวนแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก ด้านหน้ามีเรือนหลัก ด้านข้างมีเรือนรับรอง เรือนสี่ประสานของจวน ด้านตะวันออกเป็นเรือนของบุตรชาย ด้านตะวันตกเป็นของบุตรสาว ขณะที่เรือนหลักเป็นที่พำนักของนายท่านและหนี่ว์ฮูหยิน ทุกวันหนี่ว์อ้ายปิงมักถูกพาไปยังห้องอาหารในเรือนหลัก ก่อนถูกมารดาพากลับไปยังห้องนอนของมารดา วันนี้บรรยากาศในห้องอาหารคึกคัก นับตั้งแต่บิดาอย่างหนี่ว์ซวงกลับมา หนี่ว์อ้ายหรงก็ดูร่าเริงขึ้นมาก แม้จะเห็นว่ามีรอยช้ำบนร่างกายมากขึ้น แต่เขากลับมีรอยยิ้มอยู่เสมอ “น้องสาวเจ้ามาแล้ว” หนี่ว์อ้ายหรงเดินไปต้อนรับน้องสาวด้วยท่าทางยินดี อ้ายปิงทำเพียงแปะๆ มือให้เขาพอเป็นพิธี ประมาณว่าขอบคุณที่มาต้อนรับนาง ไม่นานท่านพ่อก็เริ่มกินอาหาร บนโต๊ะอาหารเงียบสนิท กระทั่งถ้วยจานเปล่าถูก







