LOGINShare
บทที่ 117
Last Updated:
2025-04-23 14:37:55
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 118
เมื่อไร้คนอื่นหยางเอ้อหลางเชยคางของภรรยาขึ้น เช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน“ท่านหยุดร้องไห้เถิด ข้าบอกรักท่านเหตุใดจึงร้องไห้ราวญาติผู้พี่เสียชีวิตเช่นนี้”“ข้าดีใจนี่นา”“ดีใจหรือ”“อืม เดิมทีข้าคิดว่าข้ามีใจให้ท่านฝ่ายเดียว แต่ตอนหลังมารู้ว่าท่านอาจมีข้าในหัวใจบ้างก็ดีใจ แต่วันนี้ท่านบอกข้าว่าท่านรักข้า ข้าจึงดีใจนอดร้องไม่ได้”นางกล่าวสะอึกสะอื้น“ท่านมีใจให้ข้าหรือ”“ข้ารักท่าน” นางยอมรับอย่างกล้าหาญ เมื่อไม่มีเรื่องพี่หญิงใหญ่มากวนใจองค์หญิงสิบสามไม่ปิดบังอีกต่อไปหยางเอ้อหลางกลับเก้อเขิน องค์หญิงสิบสามอารมณ์ขึ้นลง เมื่อวานขอหย่ากับเขานับครั้งไม่ถ้วน วันนี้กลับมาบอกรักเขา“หากท่านคิดว่าข้าช่วยท่านครานี้จึงต้องการตอบแทน ท่านก็อย่าเอ่ยออกมาเลย”“หยางเอ้อหลางเจ้าคนบื้อ ข้ารักท่านด้วยใจจริงท่านเหตุใดมองข้าเช่นนี้”“ท่านรักข้า ไม่ต้องการหย่าแล้วหรือ”“ไม่หย่าแล้ว ท่านรู้ตัวตนของข้าแล้วไม่ต้องคอยหลบซ่อนหรือเพราะแบบนี้ท่านจึงจะทอดทิ้งข้า”“เด็กโง่ ที่ผ่านมาเพราะกลัวข้ารู้ความจริงหรือจึงอยากหย่านัก แม้จะรู้แล้วอย่างไรผู้ใดจะทอดทิ้งท่านกัน ข้าหยางเอ้อหลางรักฮูหยินเพียงนี้”“ท่านแม่ทัพ”สองร
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 119
ในกระโจมของอาชิงองครักษ์ฝานค่อยๆ วางอาชิงลงบนฟูกนอนอย่างเบามือ ฉับพลันอาชิงฟื้นขึ้นมาครั้นเห็นว่ามีบุรุษผู้หนึ่งกำลังกอดร่างของตนเองอยู่พร้อมกับใบหน้าที่เรียกว่าแนบชิดติดกันกับใบหน้าตนเองเป็นอย่างยิ่งด้วยความตื่นกลัวอาชิงจึงฟาดฝ่ามือเข้าที่แก้มขององครักษ์ฝานอย่างแรง ก่อนที่นางจะตะโกนขอความช่วยเหลือก็ถูกองครักษ์ฝานใช้มือใหญ่ปิดปากของนางไว้เสียก่อนอาชิงดิ้นรนสุดแรงคิดว่ากำลังถูกองครักษ์ฝานหื่นกามผู้นี้ทำมิดีมิร้ายจึงได้ทุบเขา อีกทั้งทำร้ายจนองครักษ์ฝานน่วมไปทั้งตัว กว่าจะพูดคุยกันรู้เรื่ององครักษ์ฝานก็ปากแตกไปถึงสองแผล"เหตุใดไม่รีบบอกข้า""ข้าจะบอกเจ้าได้อย่างไร ในเมื่อเจ้าตีข้าเช่นนั้นไม่เปิดโอกาสให้อธิบายเลย""หาใช่ความผิดข้า ข้าไม่รู้คิดว่าถูกทำให้สลบแล้วเจ้าจะทำร้ายข้า"อาชิงกล่าวเสียงเบา นางรู้สึกผิดคิดว่าที่องครักษ์ฝานผู้มีวรยุทธ์แก่กล้าไม่ทำร้ายนางเป็นเพราะเขากลัวนางจะได้รับบาดเจ็บจึงได้แต่ยอมอยู่ฝ่ายเดียว"เฮะ ทำคุณบูชาโทษ" เขาแค่นเสียงออกมาอาชิงยิ้มแหยๆ ก่อนจะค่อยๆ ประคบผ้าลงบนแผลขององครักษ์ฝานอย่างเบามือ องครักษ์ฝานผู้ผ่านสนามรบมาร้องเสียงดังราวกับเจ็บปวดมากมาย อาชิงจำยอม
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 120
องค์หญิงใหญ่ถือโอกาสเดินเลี่ยงแม่ทัพหยางเข้ามาในกระโจม ภายใต้ผ้าโปร่งบางที่ปิดกั้นองค์หญิงสิบสามอยู่นั้นองค์หญิงใหญ่มองไม่ชัดนักนางเพียงแต่เห็นว่าองค์หญิงสิบสามมีผ้าห่มคลุมกายเพียงครึ่ง อีกครึ่งเปล่าเปลือยจนแทบจะมองเห็นทรวงอก องค์หญิงใหญ่หน้าแดงด้วยเห็นสภาพในกระโจมอีกทั้งแม่ทัพหยางก็แต่งกายไม่เรียบร้อยนัก สภาพขององค์หญิงสิบสามตอนนี้หาได้มีอาการบาดเจ็บที่ใด เมื่อมองสำรวจร่างน้องสาวอีกครั้งก็พบว่านางยังแข็งแรงยิ่ง ไม่มีอาการของคนที่เพิ่งผ่านความเป็นความตายมาแม้แต่น้อย หรือนักฆ่าผู้นั้นจะหลอกนางนางกำนัลที่ติดตามองค์หญิงใหญ่เห็นเช่นนั้นถึงกับก้าวไม่ออกด้วยความกระดากด้วยคิดว่าสองสามีภรรยาคงเพิ่งผ่านศึกภายในกระโจมกันมาจึงไม่อยากให้ผู้ใดรบกวน“เหตุใดจึงห่วงข้าเล่า”องค์หญิงสิบสามเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่างเหิน“วันนี้ที่พี่หญิงกับเจ้ามีนัดหมาย พี่หญิงในตอนนั้นไม่สบายจึงไม่อาจไปพบเจ้าได้ กลัวว่าเจ้าจะเข้าใจผิด”“เข้าใจผิดหรือ ด้วยเรื่องอันใดกันเล่าระหว่างเรามีเรื่องอันใดต้องเข้าใจผิด ท่านไม่มาตามนัดข้าก็หาได้ใส่ใจไม่มีเรื่องใดต้องห่วง”“หากเจ้าไม่มีเรื่องเข้าใจผิดพี่หญิงก็ช่างเถิด”เมื่อองค์หญิงใ
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 121
หยางเอ้อหลางที่ถูกภรรยาจู่โจมอย่างหื่นกระหาย ตอบสนองนางรวดเร็ว จวบจนองค์หญิงใหญ่ออกไปเขาที่รู้ว่านางต้องการเขาเพราะอยากให้องค์หญิงใหญ่เจ็บปวดแต่เพราะเขารักนางไม่ว่านางจะทำเรื่องอันใดเขาก็ให้ความร่วมมือ หยางเอ้อหลางจึงถอนจุมพิตออก กดศีรษะตนเองเข้ากับศีรษะเล็กของนางแล้วเอ่ยว่า“ท่านก็ทำให้คนเจ็บปวดเป็นเหมือนกัน”“ข้าไม่ยกท่านให้ผู้ใดแล้ว”องค์หญิงสิบสามเอ่ยกับเขาในขณะที่หยางเอ้อหลางซุกหน้าลงที่ซอกคอของตนเอง เขาสูดดมความหอมจนเต็มอก แล้วผลักนางออกห่างอีกทั้งยังช่วยจัดแจงอาภรณ์ให้นางเป็นอย่างดี ในขณะที่องค์หญิงสิบสามมึนงงกับการกระทำอ่อนโยนของเขา เขาไม่จุมพิตนางต่อนางจึงเป็นฝ่ายพยายามจุมพิตเขาแต่หยางเอ้อหลางกลับปัดป้องไม่ยินยอมจนในที่สุดองค์หญิงสิบสามต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้“ท่านวันนี้เหนื่อยมามากแล้ว อีกทั้งยังมีอาการบาดเจ็บ อย่าทำสิ่งใดที่มันกระทบกระเทือนเลย”หยางเอ้อหลางที่กำลังระงับความต้องการของตนเองเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบเครือยิ่ง“ท่านแม่ทัพ ข้าไม่เป็นไรท่านดูข้าสบายดี” นางจับใบหน้าของเขาเอาไว้อีกทั้งยังจุมพิตที่ริมฝีปากเขาเบาๆ หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางลวนลามเพียงแค่นั้นก็กอดนางเอาไว้แน่นร
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 122
องค์หญิงสิบสามลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ หลังหยางเอ้อหลางเตรียมอ่างอาบน้ำให้นางเรียบร้อย นางจึงหายเข้าไปในอ่างที่ตั้งอยู่หลังฉากกั้นในขณะที่ หยางเอ้อหลางออกมารอนางอยู่หน้าฉาก องค์หญิงสิบสามเห็นเงาของสามีที่ยืนอยู่ตรงนั้นจึงเอ่ยเสียงหวานออกมา"สามีท่านจะช่วยถูหลังให้ข้าได้หรือไม่"หยางเอ้อหลางพลันตัวแข็งลมหายใจติดขัดยิ่งนัก“ข้าจะไปเรียกนางกำนัล”“ข้าไม่ต้องการ ถ้าท่านเรียกพวกนางมาไม่ต้องคุยกับข้าอีก” องค์หญิงสิบสามย่นจมูก พลางตบมือลงที่น้ำด้วยความเจ็บใจที่เขาไม่ยอมทำตามจนสายน้ำกระจายเปียกไปรอบบริเวณ เมื่อให้ช่วยถูหลังไม่ได้ผลเช่นนี้ก็วิธีนี้แล้วกัน“สามีข้าคล้ายจะเจ็บข้อมือถูหลังไม่ได้ท่านจะช่วยข้าหน่อยได้หรือไม่ โอ๊ย เจ็บ เจ็บเป็นอย่างยิ่ง”“ข้า..”“สามี ข้าเจ็บจริงๆนะ” นางยังร้องโอดโอยบอกว่าตนเองไม่สามารถดูแลตนเองได้ หยางเอ้อหลางแม้จะรู้ว่าเป็นแผน แต่หัวใจของเขาแข็งแกร่งดั่งหินผา วันนี้อย่างไรเขาก็จะไม่ทำให้ปราณของนางอ่อนแอลงเป็นอันขาด เมื่อมั่นใจเช่นนั้นท่านแม่ทัพผู้ทรนงจึงเดินเข้าไปหลังฉากกั้น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเขาได้พบความงดงามราวนางปีศาจยั่วยวนที่อยู่ภายในอ่างอาบน้ำใบนั้นทำให้เขา
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 123
เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นนางเอาแต่จ้องรอยแผลบนร่างกายของตน รู้สึกว่าสายตาของนางช่างมองเขาประดุจสัตว์บาดเจ็บใกล้ตายที่ดูน่าเวทนาเป็นอย่างยิ่ง"รังเกียจสิ่งใดหรือ" คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นก่อนที่จะช้อนสายตาคู่งามมองมาที่เขา"แผลบนกายข้า" องค์หญิงสิบสามคิดว่าตนเองคงแปลกประหลาดไปแล้วที่นอกจากจะไม่รังเกียจแล้วยังชื่นชอบเป็นอันมากรอยแผลของเขาแต่ละรอยสามารถดึงดูดสายตาของนาง แน่นอนว่าหากวาดภาพออกมาคงช่วยเสริมความแข็งแกร่งในร่างกายของเทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางได้เป็นอย่างดี"ไม่รังเกียจเลยสักนิด ถึงท่านจะพรุนเช่นนี้" นางตอบด้วยรอยยิ้มอบอุ่นปลอบประโลมจิตใจผู้เป็นสามี เขาผู้นี้จะทำให้สตรีรังเกียจได้อย่างไร ใบหน้าหล่อเหลารูปร่างงดงามประดุจเทพเซียนอีกทั้งการปกป้องที่นางได้รับจากเขามากถึงเพียงนี้ หากนางกลายเป็นเทียนไของค์หญิงสิบสามคิดว่าบัดนี้ตนเองคงได้ละลายลงไปกองที่พื้นไปแล้ว“ข้าคงต้องขอบคุณท่าน” คำว่าพรุนของนางที่เอ่ยออกมาทำให้เขาถึงกับหัวเราะไม่ออกหยางเอ้อหลางขยับกายก่อนจะตวัดร่างอรชรให้นั่งลงบนตักของตนเอง เมื่อนั่งทาบทับกันในอ่างเช่นนี้สิ่งที่นางไม่ควรสัมผัสก็ได้สัมผัสทางด้านหลังอย่างชัดเจน อาวุธร
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 124
หยางเอ้อหลางถอนริมฝีปากออกหอบหายใจแรงยิ่งก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอระหง ก่อนจะลากปลายลิ้นชิมรสหอมหวานจากกายนาง เขากดจุมพิตร้อนๆ ลงมาตามลำคอที่แหงนเงยในขณะที่มือหนาลูบไล้ไปทั่วเต้าทรวง เขาฟอนเฟ้นอย่างเร่าร้อน องค์หญิงสิบสามยกมือโอบกอดลำคอของผู้เป็นสามี เปลือกตาของนางหนักอึ้งร่างกายขานรับการลูบโลมจากมือและปากของเขา"อื้อ หยางเอ้อหลาง"องค์หญิงสิบสามครางออกมาแผ่วเบาเมื่อมือของเขาเริ่มไม่หยุดอยู่ที่ปทุมถันคู่อวบของตนแล้วเมื่อเขาลูบต่ำลงไปเรื่อย ๆ มือของหยางเอ้อหลางสั่นระริกเมื่อลูบไล้ตามส่วนโค้งของสะโพกก่อนจะเลื่อนลงมาจับด้านในต้นขาอ่อน และเกาะกุมเนินเนื้อแห่งสตรีไว้จนเต็มมือ"อื้อ ท่านแม่ทัพ ตรงนี้ทำให้ข้ารู้สึกแปลก ๆ อ๊า อื้อ อ๊า"องค์หญิงสิบสามตกใจยิ่ง นางขยับกายหนีนิ้วเรียวที่สัมผัสตรงนั้นแต่กลับถูกมืออีกข้างของเขาตรึงนางให้อยู่กับที่ อ่างน้ำนี้แคบนักเพียงนางขยับก็ทำให้น้ำล้นออกมาแล้วเสียงดังของนางจะทำให้คนข้างนอกได้ยินหรือไม่ หากได้ยินนางคงได้อับอายแล้ว คิดได้เช่นนั้นจึงระวังตนมากขึ้นแต่เมื่อระวังตนกลับทำให้สามีล่วงเกินได้สะดวกยิ่งองค์หญิงสิบสามตัดใจแล้วอย่างไรเสียเมื่อเก
Last Updated : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 125
องค์หญิงสิบสามครางเมื่อได้ยินเสียงดูดของเขาอย่างชัดเจนความรู้สึกเสียวซาบซ่านพุ่งจากจุดปลายถันที่เขาสัมผัสไหลเรื่อยไปจนถึงปลายเท้า ก่อนที่เขาจะปล่อยถันอีกข้างแล้วผวาไปชิมอีกข้างด้วยความเสน่หาความชุ่มฉ่ำเกิดขึ้นที่ตรงกลางร่างกาย ในขณะที่หยางเอ้อหลางดูดกลืนปทุมถันของนางอย่างบ้าคลั่งอีกทั้งมือของเขาก็สำรวจร่างของนางแทบทุกตารางนิ้วปากของเขานิ้วของเขาพลันสัมผัสตรงจุดอ่อนไหวของนางอีกครั้ง ครานี้เขาทำให้สิ่งที่องค์หญิงสิบสามต้องตกใจเมื่อนิ้วร้อนของเขาค่อยๆ ดันเข้าไปในกายของตนเอง องค์หญิงสิบสามรู้สึกเสียวสะท้านจนต้องจิกเล็บลงไปที่แผ่นหลังของเขาเพื่อช่วยปลดปล่อยความรู้สึก“ท่านพร้อมสำหรับข้าแล้ว" เขายิ้มดวงตาฉ่ำหวาน ใบหน้าหาได้ดุดันดั่งเช่นที่ชอบกระทำ หยางเอ้อหลางในอารมณ์เช่นนี้ช่างงดงามนักนางชอบมองใบหน้าของเขาที่เป็นเช่นนี้ เห็นดังนั้นแล้วองค์หญิงสิบสามจึงคิดว่าจะชวนเขาทำสิ่งนี้บ่อยๆ เสียแล้วท่ามกลางความมัวเมาจากปากและลิ้นรวมถึงนิ้วร้อนของเขา องค์หญิงสิบสามถูกเขาแยกเข่าออกอย่างเชื่องช้า ท่าทางที่ทะนุถนอมทำให้นางเชื่อใจเขา ก่อนที่ความร้อนระอุบางอย่างจะเกิดขึ้น ตรงจุดนั้นของนางหยางเอ้อหลางก
Last Updated : 2025-04-23
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
