Share

ตอนที่2

last update Last Updated: 2025-04-23 16:55:10

อาชวียกแก้วเหล้าสาดลงคอ ไม่รู้ทำไมวันนี้หงุดหงิดแปลกๆมองดูโทรศัพท์อยากจะโทรหาธารธาราแต่กลัวเสียฟอร์ม จึงได้แต่รอให้เธอโทรมาแต่ก็ไม่มีวี่แวว 

" มึงเป็นอะไรวะไอ้วี อัญกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมมึงดูไม่มีความสุขเลยวะ"

" นั่นสิ เห็นว่าที่กลับมาเพราะเลิกกับผัว ทีนี้ก็เป็นโอกาสของมึงแล้วนะเพื่อน มึงรอเสียบอยู่ไม่ใช่รึไง เขาก็กลับมาให้มึงเสียบแล้วก็จัดสิวะรอไร"

" แหมเล่นตัวอยู่นานตอนมึงสารภาพรักทำเป็นปฏิเสธ แล้วเป็นไงตอนนี้โดนผัวฝรั่งทิ้งรีบกลับมาซบอกไอ้วีอย่างไว"

" เห็นเธอลงไอจีว่าไปทำงานที่บริษัทมึงด้วยนี่ ใช่ไหม"

" อือ เธอขอให้กูหางานให้กูเลยให้ไปทำงานที่บริษัทกู"

" แล้วเด็กมึงหล่ะ น้องน้ำนมโตนั่น มึงไม่เอากูขอเอาต่อเอง แม่งโคตรน่ารักหุ่นอย่างกับนางเอกเอวี"

ปึก อาชวีวางแก้วเหล้าเสียงดังมองเจตพิพัฒน์ตาขวาง

" ก็น้องเขาน่ารักน่าเย่ขนาดนั้น จะทิ้งขว้างก็เสียดายของ มึงไม่เห็นค่าน้องเขากูเห็นค่าเอง มึงให้เขาเป็นเมียเก็บ แต่กูจะให้เป็นตัวจริง"

" ของของกู ถึงต่อให้กูทิ้งก็ยังเป็นของกู มึงไม่มีสิทธิ์"

" อ้าวไอ้นี่ ยังงี้แม่งหวงก้างนี่หว่า"

" พอๆไอ้พัฒน์ มึงก็ชอบไปยั่วโมโหมัน"

เจษพิพัฒน์ไม่สนใจ เขารู้ว่าอาชวีรักธารธาราแต่ไม่รู้ตัว ทำเป็นปากแข็ง ที่เขาพูดเมื่อกี้เขาพูดจริงๆ เขาเองก็สนใจธารธาราตั้งแต่แรกเห็น ติดตรงที่เธอเป็นผู้หญิงของเพื่อนนี่แหละ 

อาชวีนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนจนดึก เขาเมาจนแทบไม่ได้สติ

" เฮ้ยกูว่าโทรเรียกเด็กมันมารับกลับดีกว่าเมาไม่รู้เรื่องแล้ว"

" เอาโทรศัพท์มันมาดิ กูโทรเอง"

สักพักอัญญาอรก็เดินเข้ามา ทุกคนมองหน้ากัน

" ไอ้พัฒน์ ที่มึงโทรเรียกมึงเรียกอัญมาเหรอวะ กูก็คิดว่าเรียกน้ำ"

" ก็อัญไง จะเรียกน้ำมาทำไมหล่ะ พวกมึงก็รู้ว่าไอ้วีมันชอบอัญมาหลายปีแล้ว นี่เป็นโอกาสที่ดีมันจะได้ นั่นแหละ ฮ่าฮ่า เชื่อกู กูช่วยให้มันสมหวัง"

อัญญาอรแกะกระดุมเสื้ออาชวีออก มือลูบไล้แผงอก นิ้วเขี่ยหัวนมสีน้ำตาลแล้วใช้ลิ้นลากเลีย

" อืมน้ำ"

อัญญาอรหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมามองอาชวีที่นอนหลับตาพริ้ม

" น้ำเหรอ น้ำที่ไหนใครคือน้ำ วี วีตื่นขึ้นมาลืมตาดูซิว่าฉันเป็นใคร วี วี"

อาชวีปรือตาขึ้นมามอง เห็นภาพตรงหน้าคือธารธาราก็ลุกขึ้นคว้าตัวมากอด

" น้ำ"

อัญญาอรโมโหผลักอาชวีออก เธอไม่ยอมเป็นตัวแทนของใครทั้งนั้น

" ฉันชื่ออัญไม่ใช่น้ำ"

อาชวีสะบัดหัวพยายามเพ่งมองดูดีๆ ก็เห็นว่าคนตรงหน้าคืออัญญาอรไม่ใช่ธารธาราเขาก็รีบลุกขึ้นจากเตียง

" อัญ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

" เพื่อนคุณโทรมาหาฉัน ให้ไปรับคุณกลับบอกว่าคุณเมามาก ไม่คิดว่าคุณจะเมาจนจำคนผิดแบบนี้"

" ที่นี่ที่ไหน"

" ห้องของฉันเอง"

อาชวีเดินโซเซจะออกไป อัญญาอรรีบคว้าแขนเขาไว้

" คุณจะไปไหน"

" กลับ"

" กลับไปไหน"

" ก็คุณบอกว่าที่นี่เป็นห้องคุณ ผมก็ต้องกลับไปห้องผมสิ"

" แต่ แต่ข้างนอกฝนตกแรงมากแล้วคุณก็เมา"

" ผมจะโทรเรียกคนขับรถของผม"

" อย่าค่ะ"

เธอรีบจับมือเขาไม่ให้กดโทรศัพท์

" ดึกมากแล้วฝนก็ตกหนัก คุณนอนที่นี่เถอะค่ะพรุ่งนี้ค่อยกลับ "

" ไม่ดี"

" ทำไมถึงไม่ดีหล่ะ คุณไม่ใช่ว่าอยากได้ฉันมาตลอดเหรอ ตอนนั้นที่ฉันปฏิเสธคุณฉันคิดมาตลอดว่าฉันโง่มาก ตอนนี้ฉันต้องการคุณ คุณไม่ต้องการฉันเหรอ"

อาชวีมองดูอัญญาอรที่ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนเปลือยเปล่า ก่อนจะเข้ามาถอดเสื้อผ้าของเขาออก แล้วนั่งลงไปจับดุ้นของเขามาอมดูด อ็อกอ็อก

ฝนตกลงมาอย่างหนักไม่มีทีท่าว่าจะหยุดฟ้าร้องคำราม สายฟ้าแลบแปลบปลาบสว่างวาบเข้ามาในห้อง ธารธารานอนขดตัวกอดตัวเองอยู่บนเตียง ไม่อาจข่มตาให้นอนหลับได้ เธอกลัวเสียงฟ้าร้องทุกครั้งที่ฟ้าร้องจะมีอาชวีคอยกอดเธอไว้ แต่ตอนนี้และต่อไปไม่มีเขาอีกแล้ว

ตับ ตับ ตับ ตับ

อาชวีกระแทกถี่ๆเข้าออกรูก่อนปล่อยน้ำกามออกมา สวบ ตุ๊บ เขาถอดดุ้นออกมาจากถุงยางแล้วโยนถุงยางทิ้งถังขยะก่อนเดินโทงเทงเข้าห้องน้ำไป

โคตรหลวม โดนผัวฝรั่งเอาจนโบ๋แล้วแม่งไม่สุดเลย ทีเดียวพอ นี่เหรอวะผู้หญิงที่เขารอที่อยากเย่มาตลอด พอได้เย่แล้วก็งั้นๆ ข้างนอกดูสวยงามแต่พอถอดผ้าออกไม่น่าเอาเลย แบนไปหมดไม่เหมือนธารธาราที่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ยิ่งเอายิ่งมันส์เอาได้ไม่มีเบื่อ นึกถึงธารธาราขึ้นมาก็นึกได้ว่าตอนนี้ฝนตกหนัก เสียงฟ้าร้องทำให้เขาได้สติ เธอกลัวเสียงฟ้าร้องไม่มีเขากอดปลอบเธอจะทำยังไง เขารีบสวมเสื้อผ้าแล้วรีบออกไป แต่อัญญาอรก็เข้ามาสวมกอดเขาไว้จากด้านหลัง

" จะไปไหนคะ "

" ผมจะกลับ"

" ทำไมไม่ค้างที่นี่คะ เราพึ่งเอากันไปทีเดียวเองนะ "

อาชวีแกะมืออัญญาอรออก คิดในใจแค่ทีเดียวก็เกินพอแล้ว

" ฉันอมให้นะคะ"

ไม่รอให้เขาตอบ เธอก็รูดซิบงัดดุ้นใหญ่ยาวออกมาอมดูดอย่างเอร็ดอร่อย 

อ้าาา ซี้ดดดด 

ถึงจะเย่ไม่มันส์แต่ลีลาดูดอมก็ถือว่าใช้ได้ 

" คุณไม่อยากเข้ามาในตัวฉันเหรอ"

" ขี้เกียจ ถ้าอยากได้ก็ทำเอา"

เขาเดินไปนอนแผ่ลงบนเตียง อัญญาอรถอดผ้าออกตามขึ้นไปนั่งคร่อม จับดุ้นยักษ์ยัดเข้ารูแล้วจัดการขย่ม

ตับ ตับ ตับ ตับ

" อ๊ะ อ๊ะ เสียวจัง อาาา เสียวจังเลยค่ะวีขา "

บริษัทอาชวีโปรดักส์

" ในบริษัทเรามีคนชื่อน้ำไหม"

" มีค่ะ ชื่อน้ำอยู่แผนกเราด้วยนะคะ"

กุ้งนางหันซ้ายหันขวาแล้วป้องปากบอกอัญญาอร

" เมื่อก่อน ก่อนที่คุณอัญจะกลับมาเธอพยายามจะจับบอสค่ะ แต่บอสให้เธอเป็นแค่ของเล่นคั่นเวลาเท่านั้น ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าบอสรอคุณอัญมาตลอด ตอนนี้ตัวจริงอย่างคุณอัญกลับมาแล้ว เธอก็ถูกเขี่ยทิ้ง"

" ฉันอยากเห็นหน้าเธอชัดๆไปเรียกมาพบฉันหน่อย"

" ตอนนี้คงไม่ได้ค่ะเธอออกไปคุยงานกับลูกค้าสำคัญ"

" ลูกค้าสำคัญ เธอก็แค่พนักงานธรรมดาไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นลูกค้าคนสำคัญทำไมถึงไม่ให้ระดับหัวหน้าหรือผู้จัดการไป"

" ก็โครงการนี้เธอเป็นคนทำ เลยต้องออกไปคุยงานเอง ถ้าการเจรจาสำเร็จบริษัทได้เซ็นสัญญา บริษัทเราจะมีกำไรหลายพันล้านเลยทีเดียว ต้องยอมรับว่าเธอเก่งมากหลายโครงการของบริษัทที่ประสบผลสำเร็จสร้างกำไรให้บริษัท ก็ล้วนมาจากโครงการที่เธอทำ"

อัญญาอรรู้สึกอิจฉา ถ้าโครงการนี้สำเร็จ อาชวีก็จะยิ่งเห็นค่าธารธารามากขึ้นไปอีก ไม่ได้ เธอต้องแย่งโครงการนี้มาเป็นของเธอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ธารนางครวญ   ตอนที่44

    ทุกคนในแพมองหน้ากันเลิกลั่ก แพสองลำแข่งขันถ่อแพเร็วกันอยู่รึไง กิตติศักดิ์กับภาสกรและดุษฎีสลับกันเร่งความเร็วแพพยายามแซงแพอีกลำให้พ้น แต่เร่งยังไงก็แซงไม่พ้นสักที ขณะที่แพของอาโบพวกลูกน้องก็สลับกันถ่อ พวกเขามืออาชีพอยู่แล้วแถมยังเป็นนักรบชนเผ่า พวกกิตติศักดิ์สู้ไม่ได้อยู่แล้ว แถมยังส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้อีก สุดท้ายทั้งสามคนก็พากันนั่งเหนื่อยหอบ มูเล่ต้องมาถ่อแพแทน กิตติศักดิ์เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ ยิ่งเห็นธารธารากับอาโบส่งสายตาหวานเยิ้มให้กันก็ยิ่งหมดแรง" เธอกับผู้ชายคนนั้น"" หือ"" คนที่เป็นหัวหน้าฐานหน่ะยังไง"ดารินกระซิบถามธารธารา แล้วแอบมองไปที่อาโบ" ก็"" ใช่อย่างที่คิดใช่ไหม"ธารธารายิ้มพยักหน้า" ถึงว่าพวกเราตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ที่แท้ก็ถูกเขาพาไปอยู่ที่ฐานนี่เอง ว่าแต่แซ่บไหม"ธารธาราพยักหน้าแล้วพากันหัวเราะคิกคักกับดาริน ก่อนจะเล่าเรื่องที่พลัดหลงกันจนไปเจอกับอาโบให้ฟัง โมรีที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ตะวันบ่ายคล้อยอาโบมองธารธาราไม่ละสายตา เห็นเธอพูดคุยหัวเราะกับเพื่อนไม่หยุด พอเธอหันมาสบตา เขาก็ส่งสายตาพยักพเยิดหน้าให้มาหาเขา เธอลุกขึ้นโพโรโรกับจ่อจ่อ

  • ธารนางครวญ   ตอนที่43

    อาโบตรวจดูข้าวของที่จะเอาไปก่อนให้ลูกน้องขนลงแพ แล้วเดินไปรับธารธาราที่กระท่อม" อาโบ"พอเปิดประตู เธอก็พุ่งเข้ามากอดเขาไว้แน่นเขาถามเสียงอ่อนโยน" เตรียมตัวพร้อมรึยัง"เธอส่ายหน้า" หือ ไหนดูซิมีตรงไหนยังไม่พร้อมอีก"เขาสำรวจทั่วตัวของเธอ ก่อนนึกขึ้นมาได้ล้วงเอาสร้อยคอเขี้ยวเสือไฟ ที่เขาทำพิธีปลุกเสกด้วยตัวเองเมื่อหลายคืนก่อนออกมา แล้วสวมใส่ให้เธอ" อะไร"" เขี้ยวเสือไฟ ใส่เอาไว้ป้องกันอันตราย ฉันทำพิธีปลุกเสกทั้งคืนเลยนะ"" แล้วของนายหล่ะ"" ฉันมีคาถาอาคมอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใส่ของพวกนี้"" อาโบ"เธอกอดรัดเขาแน่นออดอ้อนไม่ยอมปล่อยอยากกอดเขาไว้นานอีกสักหน่อย อยู่กันสองคนแบบนี้ เพราะจากนี้ไปต้องมีคนอื่นอีกหลายคน คงไม่มีโมเม้นต์แบบนี้อีกนานเลยพอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ก็ถูกประกบจูบ เธออ้าปากแลบลิ้นออกมาพันเกี่ยวกับลิ้นของเขา ดูดดุนกันอยู่พักใหญ่ อาโบอุ้มเธอขึ้นไปบนแคร่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เธอก็ถอดของตัวเองออก เมื่อสองร่างเปลือยเปล่าก็กอดรัดโรมรันกัน สลับกันขึ้นบนลงล่างโยกกันเมามันส์จนลืมไปว่ามีใครอีกหลายคนรอพวกเขาอยู่โพโรโรกับจ่อจ่อยืนชะเง้อรออยู่นาน ก็ยังไม่มีวี่แววว่าอาโบกับธารธาราจะมา

  • ธารนางครวญ   ตอนที่42

    ก็ดี ก็ดี ในเมื่อเขาอยากให้เธอไปพ้นหูพ้นตาเขานัก เธอก็จะไปไม่กลับมาอีก ทำไมนะเวลารักใครต้องทุ่มให้หมดใจไม่เหลือเผื่อใจไว้เจ็บบ้าง คิดเอาไว้ซะดิบดีว่าตามหากล้วยไม้พบจะอยู่กับเขาที่ในป่า ยอมเป็นคนชนเผ่า คิดอะไรอยู่ เขาไม่เอาเธอแล้ว ที่ผ่านมาเธอมันก็แค่ที่บำบัดความใคร่เท่านั้นแหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจน้ำตารื้นขึ้นมา" ไม่ต้องลำบากนายหรอก ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องการอะไรเลย ไม่ต้องไปส่งฉันให้เสียเวลาด้วย พวกเขาอยู่ที่หมู่บ้านใช่ไหม เดี๋ยวฉันไปหาพวกเขาเอง"" ลำบากอะไร ทำไมถึงพูดแบบนั้น ฉันเต็มใจ"เขายื่นมือจะเช็ดน้ำตาให้ แต่เธอปัดออกขยับตัวลุกหนีไปนั่งอีกมุม อาโบมองตามด้วยใจที่เจ็บปวด เขาอธิบายไปหมดแล้วแต่ดูเหมือนเธอจะไม่เชื่อเขาเลย เขาต้องทำยังไง เขาเตรียมทุกอย่างเพื่อเดินทางไปกับเธอ เขาฝึกคนใหม่ให้ขึ้นมาแทนที่เขา เพราะตั้งใจว่าเขาจะตามเธอไปทุกที่ เขายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องการให้เขาไปด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็จะไปส่งเธอให้กับพวกของเธอ แล้วจะแอบตามเธอไปปกป้องเธออยู่ห่างๆ จนกว่าเธอจะได้เจอสิ่งที่เธอตามหาโพโรโรวิ่งตามจนทันนั่งเหนื่อยหอบอยู่ฝั่งตร

  • ธารนางครวญ   ตอนที่41

    อาโบดันตัวผู้หญิงที่โผเข้ากอดเขาออก อยู่ดีๆเธอก็เข้ามากอดเขา ก่อนหน้าพ่อของเธอได้มาหาเขาเพื่อเอาของที่เขาสั่งมาให้ เธอตามพ่อของเธอมาด้วย ส่วนพ่อของเธอพอคุยธุระและมอบของให้เขาเสร็จก็ขอไปคุยกับลูกชาย เขากำลังจะไปเธอก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้คุยอะไร เธอเอาแต่ยืนบิดไปบิดมายิ้มเขินอาย จะพูดอะไรก็ไม่พูด เขาเลยบอกว่าถ้าไม่มีอะไรเขาจะไปแล้ว เธอก็พุ่งมากอดเขาเลย " อย่าทำแบบนี้อีกฉันไม่ชอบ เธอก็รู้ว่าฉันมีเมียแล้ว ถ้าอยากมีผัวนักก็อดใจรอหน่อยอีกไม่กี่เดือนก็จะมีงานเลือกคู่ แต่ถ้ามันอดไม่ได้จริงๆ"อาโบมองไปที่ต้นมะเขือยาวแล้วเด็ดมายื่นให้" ให้ฉันทำไม"" แก้คัน"พูดจบก็เดินออกมา เธอมองดูมะเขือยาวในมือ เธอคันตรงไหน แล้วมะเขือยาวแก้คันได้ด้วยเหรออาโบรีบเดินกลับกระท่อม พอเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นธารธารา หรือว่าจะไปห้องน้ำนะ เขาวางของในมือลงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งรอเธอ หลายวันมานี้เขาเตรียมตัวสำหรับเดินทางไปกับเธอ จึงต้องให้คนเตรียมของหลายอย่าง ทั้งของป้องกันตัว อาหารแห้งและของใช้อื่นที่จำเป็น ที่สำคัญคือการฝึกคนใหม่มาแทนที่เขาในช่วงที่เขาไม่อยู่ เขาต้องสอนทักษะหลายๆอย่างให้ แล้วยังมีงาน

  • ธารนางครวญ   ตอนที่40

    กลับถึงกระท่อมอาโบมีท่าทีเงียบขรึมอย่างเห็นได้ชัด ธารธาราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรจึงเข้าไปกอดเขา จูบแก้มหนักๆไปหนึ่งที" มีเรื่องอะไรรึเปล่าหรือว่าพวกEUจะโจมตีอีก"" ไม่ใช่ น้ำ"" หือ"" กล้วยไม้นั่นยังไงก็ต้องตามให้ได้ใช่ไหม"" อือใช่ มันสำคัญมากต้องได้มันมาถ้างานวิจัยสำเร็จ เราจะช่วยคนที่เป็นโรคร้ายได้ยังมีอีกหลายชีวิตที่รอคอยอย่างมีความหวังว่าพวกเขาจะหาย มันเป็นงานสำคัญมากเลยนะ แล้วฉันก็ตั้งใจว่าจะต้องทำมันให้สำเร็จ"อาโบถอนหายใจ เขาไม่เคยคิดถึงวันที่ต้องจากเธอเลย เขาคิดแค่ว่าวันนี้ตอนนี้พรุ่งนี้เขาแค่มีเธอในอ้อมกอด ได้รักเธอดูแลเธอมีความสุขกับเธอในทุกๆวัน แต่เขาลืมคิดไปว่าเธอมาในป่าทำไม เธอมีสิ่งที่ต้องทำมีภารกิจหน้าที่ ไม่ใช่มาอยู่กับเขา เขาเองก็เช่นกันมีหน้าที่ต้องปกป้องดินแดน ตอนนี้สถานการณ์สู้รบยังสงบอยู่ แต่อนาคตไม่รุ้วันใดจะเกิดการปะทะกันขึ้นมาอีก เธอจะมาอยู่กับเขาที่นี่ไม่ได้ ไม่ปลอดภัย ไม่มีอนาคต ไม่ยุติธรรมกับเธอหากเขาจะรั้งให้เธออยู่ที่นี่ แต่เขารักเธอ รักมาก แม้เพียงระยะเวลาสั้นๆที่อยู่ด้วยกัน เขาก็ไม่อยากแยกจากเธอแม้สักสิบวินาทีเดียว แต่อนาคตของเราเขามองไม่เห็น เมื่อต่างคน

  • ธารนางครวญ   ตอนที่39

    " เสือที่มันอาละวาดเมื่อคืนมันมาจากไหนพรานรู้ไหม"กิตติศักดิ์ถามขึ้นมา" ไม่แน่ใจ แต่มันคือเสืออาคมแน่ๆแต่จะเป็นของใครอันนี้ก็ไม่รู้ "" แสดงว่าเจ้าของเสือคงจะใช้ให้เสือตัวนั้นเข้ามาทำร้ายคนในหมู่บ้านแน่ๆ"" งั้นก็แสดงว่าเจ้าของเสือต้องมีปัญหากับใครสักคนในหมู่บ้านหรือไม่ก็เป็นฝ่ายตรงข้ามที่พวกเขาเคยสู้รบกัน อ่าอันนี้ผมเดาเอานะ"ภาสกรพูด" ก็อาจเป็นไปได้ "" แต่ข้าคิดว่าน่าจะเป็นเสืออาคมของพวกเล่นของที่หลุดออกมา หรือไม่ก็ถูกปล่อยทิ้งเพราะขี้เกียจเลี้ยง หรือเจ้าของมีอันเป็นไปมันถึงได้ดุร้ายทำร้ายคนไม่เลือกหน้า ที่สำคัญเสือตัวนี้หัวหน้าฐานบอกว่าก่อนจะมาที่หมู่บ้านมันไปที่ฐานมาก่อน เมื่อเช้าข้าก็พึ่งรู้จากลูกชายว่าหลายวันก่อนที่ฐานอียูก็ถูกมันเข้าไปอาละวาดมา"ตาลิบอกทุกคน" ถ้าเป็นอย่างที่หัวหน้าหมู่บ้านเล่า งั้นข้อสงสัยที่ว่าฝั่งอียูจะใช้เสืออาคมมาเล่นงานเราก็ปัดตกไปได้เลย"ตาลิพยักหน้า " ตามแพลนเราต้องออกเดินทางวันนี้ แต่พรานมูเล่กับพรานเซโพบาดเจ็บ เรื่องไปหุบเขามรณะคงต้องยืดวันออกไปก่อน รอจนกว่าพวกพรานจะหายดี"กิตติศักดิ์บอกทุกคน โมรีทำหน้าเซ็งเดินฮึดฮัดกลับเข้ากระท่อมไป" อยู่ต่อก็ดี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status