ตอนที่3

" กุ้งนางบอกว่าคุณอยากพบฉัน"

" นั่งสิ"

อัญญาอรมองดูธารธาราตั้งแต่หัวจรดเท้ายอมรับว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอสวยจริงๆ

" เธอสวยจริงๆ สมแล้วที่วีให้เป็นของเล่นของเขามาหลายปี แต่ตอนนี้ของเล่นอย่างเธอถูกเขี่ยทิ้งซะแล้ว"

" ถ้าคุณไม่มีเรื่องงานจะพูดฉันขอตัว"

" เดี๋ยวก่อนสิ นั่งลง ฉันเป็นหัวหน้าเธอนะเธอต้องทำตามคำสั่งฉัน"

ธารธาราพยายามควบคุมอารมณ์แล้วนั่งลง

" เอาโครงการที่ทำอยู่มาให้ฉันดูทั้งหมดอธิบายมาอย่างละเอียด"

หลังจากอธิบายเรื่องโครงการเสร็จก็เดินออกไป อัญญาอรมองดูแผนงานโครงการในจอคอมแล้วแสยะยิ้ม

หลายวันต่อมาบริษัทจัดงานเซ็นสัญญา 

" โครงการนี้สำเร็จเพราะเพื่อนน้ำคนสวยอีกแล้ว โบนัสปีนี้ต้องได้เยอะแน่ๆเลย"

" ใช่ๆน้ำนี่ทั้งสวยทั้งเก่งเลยน้า"

พิชาภากับมานิตาชื่นชมธารธาราอยู่ข้างๆพนักงานคนอื่นๆในแผนกต่างก็เห็นด้วย

" น้ำเดี๋ยวเตรียมตัวขึ้นไปบนเวทีนะ เดี๋ยวฉันจะถ่ายรูปสวยๆให้หลายๆรูปเลย "

ธารธารายิ้มรับ ถือเอกสารโครงการเตรียมจะเดินขึ้นเวทีแต่ต้องหยุดชะงัก เมื่ออัญญาอรเดินขึ้นไปบนเวทีแล้วทำหน้าที่แทนเธอพูดอธิบายแผนงานโครงการแบบคร่าวๆ พูดจบทุกคนก็ปรบมือให้ อธิปประธานบริษัทจรดปากกาเซ็นสัญญา

" ขอบคุณมากค่ะกับการร่วมมือครั้งนี้บริษัทของเราต้องโกยกำไรมากกว่าพันล้านแน่ๆ"

" ฮ่าฮ่า ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วหล่ะครับโครงการแต่ละโครงการของอาชวีโปรดักส์ดีๆทั้งนั้น อิจฉาคุณอาชวีนะครับที่มีพนักงานทั้งเก่งทั้งสวยขนาดนี้"

" ฮ่าฮ่า คุณอธิปชมเกินไปแล้วค่ะ โครงการนี้เป็นผลงานแรกของฉันที่ทำงานกับบริษัทนี้ ฉันตั้งใจเขียนแผนงานทั้งวันทั้งคืนเลยนะคะ ดีใจจังค่ะที่คุณชื่นชอบยอมเซ็นสัญญาร่วมทุนด้วย "

ทุกถ้อยคำธารธาราได้ยินทั้งหมด โครงการนี้เป็นเธอที่ทำ เป็นเธอที่อดหลับอดนอนเขียนแผนงานขึ้นมา เป็นเธอที่ไปคุยงานกับผู้จัดการบริษัทอีซีซี จนได้เสนอแผนงานโครงการให้อธิปเจ้าของบริษัท ที่เข้าถึงยาก แต่พอวันเซ็นสัญญาคนที่ได้เครดิตไปกลับกลายเป็นอัญญาอร เธอมองหน้าอาชวีเขาไม่แม้แต่จะพูดสักคำว่าเธอต่างหากคือคนทำโครงการ เพียงเพื่อให้ผู้หญิงในใจของเขาได้หน้า เขายอมปิดปากเงียบ ที่เธอทุ่มเททำมามันสูญเปล่าจริงๆ วันก่อนที่อัญญาอรเรียกให้เธอไปพบให้เธออธิบายเรื่องโครงการ เธอคิดว่าอัญญาอรเป็นผู้จัดการแผนก เป็นหัวหน้าของเธอ จะรู้เรื่องรายละเอียดโครงการก็ไม่แปลก แต่ไม่คิดเลยว่าจะโดนชุบมือเปิบแบบนี้

" นี่มันหน้าด้านสุดๆ โครงการนี้เป็นน้ำที่ทำแท้ๆแต่ดันถูกขโมยผลงานไปหน้าด้านๆ พูดมาได้ไงว่าอดหลับอดนอนเขียนแผนงานทั้งคืน ทุเรศ"

" ใช่ๆ เป็นถึงผู้จัดการแต่ดิสเครดิตลูกน้องน่าไม่อาย"

" ช่างเถอะ ยังไงบริษัทก็ได้เซ็นสัญญาแล้ว "

" แต่มันไม่ยุติธรรมกับแกเลยนะน้ำ อุตส่าห์ลำบากทำแทบตาย"

" แล้วไงหล่ะ เขาเป็นผู้จัดการ เป็นหัวหน้าพวกเรานะ"

" บอสวีก็กระไร รู้ทั้งรู้ว่าโครงการเป็นแกที่ทำแต่ไม่ยอมพูดอะไรเลย"

"เขาไม่ผิดหรอก เขาก็ต้องช่วยคนรักให้ได้ผลงานสิ"

ธารธาราเดินออกมาจากงานด้วยความรู้สึกผิดหวัง พิชาภากับมานิตามองไปบนเวทีด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะรีบเดินตามธารธาราไป กุ้งนางเบะปากสมน้ำหน้า เธอหมั่นไส้ธารธารามานานแล้ว วันนี้ได้เห็นธารธาราถูกกระทำก็สะใจ

ตอนเย็นมีจัดเลี้ยงที่บริษัท ธารธารารู้สึกพะอืดพะอมคลื่นไส้จึงรีบไปเข้าห้องน้ำ ที่กินมาเมื่อครู่ก็ออกมาจนหมด บ้วนปากเสร็จเงยหน้าขึ้น ก็เห็นอัญญาอรยืนอยู่ข้างหลัง

" เธอคงไม่ได้ท้องหรอกใช่ไหม"

ธารธาราไม่ตอบเดินเลี่ยงออกมา แต่ถูกกุ้งนางขวางไว้

" หลีกไป"

" คุณอัญถามทำไมไม่ตอบ หรือว่าเธอท้องจริงๆ ว่าแต่ใครเป็นพ่อเด็กหล่ะ"

" ใครก็ช่าง แต่ต้องไม่ใช่วีของฉัน ฉันกับเขากำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ อย่าคิดว่าจะเอาเด็กมาผูกมัดเขาได้ เธอมันก็แค่ของเล่นชั่วคราวที่เขาเขี่ยทิ้งจำเอาไว้"

" ฉันจะเป็นยังไงก็ช่างไม่เกี่ยวกับคุณ เธอด้วยยัยกุ้งแห้งหลีกไป"

" อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ ฉันชื่อกุ้งนางย่ะ"

" หมาดีไม่ขวางทางจะหลีกไม่หลีก ไม่หลีกใช่ไหมได้"

ธารธาราผลักกุ้งนางออกไปจนกุ้งนางเซเกือบล้ม อัญญาอรกระชากผมธารธาราไว้ไม่ให้ไป อาการที่ธารธาราเป็นมีความเป็นได้ว่าน่าจะท้อง เธอไม่ยอมให้เด็กเกิดมาหรอก ถ้าอาชวีรู้ก็จะยิ่งตัดธารธาราไม่ขาด

ธารธาราไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว เอี้ยวตัวมาหยุมหัวอัญญาอร

" นังบ้ายืนเซ่ออยู่ได้มาช่วยฉันเร็วสิ จะรอให้มันจิกหัวฉันจนผมขาดหมดก่อนรึไง"

อัญญาอรตะคอกใส่กุ้งนางที่ยืนมองทำอะไรไม่ถูก กุ้งนางรีบเข้ามาช่วยแต่ถูกธารธาราถีบจนล้มลง จุกท้องจนลุกไม่ขึ้น

พิชาภากับมานิตามองหาธารธาราอยู่นานก็ไม่เห็นวี่แววจะกลับมา จึงไปตามที่ห้องน้ำเจอธารธารากำลังถูกกุ้งนางจับตัวไว้ให้อัญญาอรตบก็รีบเข้าไปช่วย พิชาภากระชากอัญญาอรออกมา ธารธาราสลัดกุ้งนางจนหลุดแล้วไปขึ้นคร่อมอัญญาอรตบคืน กุ้งนางจะเข้าไปช่วย แต่ถูกมานิตาชี้หน้าด่า

" อย่าเสือก "

เพี๊ยะ เพี๊ยะ ธารธาราตบซ้ายตบขวานับจำนวนครั้งที่อัญญาอรตบเธอเอาคืนให้ครบกำลังจะตบครั้งที่10ก็ถูกกระชากออกอย่างแรง เธอถูกเหวี่ยงไปชนอ่างล้างมือ ท้องกระแทกเต็มๆ จนต้องเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด มานิตากับพิชาภารีบเข้าไปประคอง

" เป็นบ้าอะไรห๊า ถึงได้มาตบตีกันในห้องน้ำ"

อาชวีตะคอกด้วยความโมโห จ้องมองธารธาราด้วยความไม่พอใจ อัญญาอรซบอาชวีแสร้งทำเป็นอ่อนแอ

" ฉันมาเข้าห้องน้ำอยู่ดีๆ เธอก็ตามมาต่อว่าฉันที่แย่งผลงานของเธอไป แล้วก็เข้ามาตบฉันแบบไม่ทันตั้งตัว ฉันพยายามจะอธิบายให้เธอฟังแต่เธอไม่ฟังฉันเลย ฉันเจ็บไปหมดเลยค่ะวี"

" ก็แค่เรื่องโครงการ แค่อัญขึ้นไปบนเวทีแทนเธอแค่นั้น ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย เรื่องแค่นี้ถึงขั้นต้องทำร้ายเธอเลยเหรอ ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้"

" ไม่ใช่อย่างงั้นนะคะบอส ยัยน้ำถูกคุณอัญกับกุ้งนางรุมตบก่อนเธอก็เลยเอาคืนบ้าง"

มานิตารีบอธิบาย

" แต่ที่ผมเห็นคือเธอกำลังตบอัญ"

" ใช่ค่ะบอส ฉันเป็นพยานได้พวกเนี่ยเป็นเพื่อนของน้ำก็ต้องเข้าข้างกัน เห็นๆอยู่ว่าคุณอัญถูกกระทำ"

" หุบปากไปเลย เธอก็เป็นหมาตามตูดคุณอัญก็เข้าข้างกันเหมือนกันนั่นแหละ"

พิชาภาต่อว่ากุ้งนาง

" พอแล้ว บริษัทไม่ต้องการพนักงานที่มีพฤติกรรมรุนแรงแบบนี้"

ธารธารามองดูอาชวีอุ้มอัญญาอรจากไปด้วยใจที่แตกสลาย อัญญาอรหันมายิ้มเยาะเย้ยให้

" โอ้ย "

" น้ำ แกเป็นอะไรเจ็บตรงไหน"

" เจ็บ เจ็บท้อง "

" ห๊า เลือด น้ำแกเลือดออก"

" เร็วรีบพาไปโรงพยาบาลเร็ว"