ตอนที่1

ธารธาราหยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาดูแล้วยิ้มกว้าง มองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ รอบอกข่าวดีกับเขา เขาจะดีใจเหมือนเธอไหมนะ

แกร็ก อาชวีเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาท่อนล่างมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว 

" จ้องผมแบบนี้หรือว่าอยากได้อีก "

เขาเดินเข้ามารวบเอวเธอเข้ามากอด จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอ มือบีบขยำเต้าอวบ

" พะ พอแล้วค่ะ "

ธารธาราผลักเขาออก พึ่งจะร่วมรักกันไปสามครั้งติดๆ เธอไม่อยากทำบ่อยเกินไปกลัวจะกระทบกับลูกในท้อง

" วีคะ"

" หือ"

"ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ"

" เรื่องอะไร"

เธอกำลังเอาที่ตรวจครรภ์ออกมา แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน เขาหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วยิ้มก่อนจะรีบกดรับ

" ฮัลโหล อืม ได้สิ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"

เขารีบสวมใส่เสื้อผ้าคว้ากุญแจรถหมุนตัวออกไปโดยไม่สนใจเธอเลย 

" วีคะ"

" มีอะไรรีบพูดมาผมรีบ"

" คุณไม่ไปไม่ได้เหรอ ฉัน ฉันไม่ค่อยสบาย อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อน"

เธอเข้าไปกอดแขนเขาไว้ เขาปัดมือเธอออก

" ไม่สบายก็ไปหายากินไม่ก็ไปหาหมอ ผมผมไม่ใช่หมอนะ บอกแล้วจะช่วยอะไรได้"

เขาพูดเสียงแข็งกร้าว แล้วรีบเดินออกไป ปิดประประตูกระแทกเสียงดัง ปัง

น้ำตาของเธอไหลรินออกมา ใช้มือลูบท้องที่ยังแบนราบ ไม่รู้ว่าเธอนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน ฟุบหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้สึกตัวขึ้นมาก็ปวดหัวมาก จะลุกก็ไม่มีแรง จึงโทรเรียกรถพยาบาล 

ตื่นมาตอนเช้าเธอโทรไปลางานวันครึ่ง พรุ่งนี้ช่วงบ่ายถึงจะเข้าไปทำงาน วันต่อมาพอน้ำเกลือหมดขวดก็ช่วงเที่ยงพอดี หมอบอกว่าเธอตั้งครรภ์ได้5สัปดาห์แล้ว ให้ดูแลตัวเองให้ดีและอย่าลืมมาฝากท้อง หลังจากทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลก็เรียกแท็กซี่ไปส่งที่บริษัท

ระหว่างเดินผ่านพนักงานกลุ่มหนึ่งก็ได้ยินบทสนทนา

" ผู้หญิงคนนั้นในห้องบอสสวยมากเลยแกว่าไหม คนอะไรทั้งสวยทั้งขาวหุ่นก็ดี"

" หุ่นอย่างกับนางแบบ โอ๊ยฉันอิจฉาจัง คนอะไรโคตรเพอร์เฟคเลย"

" พวกแกไม่รู้อะไร เขาลือกันว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนรักของบอส เธอไปเรียนต่างประเทศพึ่งกลับมาเมื่อวาน บอสไปรับด้วยตัวเองที่สนามบินเลย นี่เห็นว่ากลับมาแล้วก็จะแต่งงงานกัน"

" จริงเหรอแก ตัวจริงกลับมาแล้วอย่างงี้ตัวสำรองก็หมดเวลาแล้วสิ"

ธารธาราหยุดชะงัก หันไปจ้องมองพนักงานสามคนที่พูด แล้วมองมาที่เธอด้วยสายตาเยาะเย้ยปนสมเพช 

" น้ำมาแล้วเหรอ ไปเถอะ อย่าไปสนใจเสียงหมาเห่าหอนแถวนี้เลย"

พิชาภาเดินมารับธารธารา ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เข้าทำงานที่นี่วันแรก

" แกว่าใครเป็นหมา"

" ฉันพูดลอยๆ ใครอยากรับก็คนนั้นแหละ"

ธารธาราวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานสีหน้าไม่สู้ดี พิชาภารับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนกับอาชวี จึงได้แต่ปลอบใจ

" น้ำอย่าคิดมากนะ ไม่ต้องไปฟังที่พวกนั้นพูดกัน บางทีอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้"

" ผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้อยู่กับเขาในห้องทำงานใช่ไหม"

พิชาภาพยักหน้า ธารธารากำมือแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ตัวเองเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาเพื่อดูหน้าผู้หญิงคนนั้น เมื่อวานที่เขารีบร้อนออกไปเพราะผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้วนี่เอง 

เคยมีคนเตือนเธอว่าอาชวีเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยแต่ถูกปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ยอมตัดใจ จนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นไปเรียนต่อต่างประเทศ ผ่านไปหลายปีเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน 

จนกระทั่งเธอได้เจอเขาที่ผับแล้วมีวันไนต์กัน เขาบอกว่าติดใจเธออยากขอให้เธอเป็นของเขาเรื่อยไป จนกว่าเราจะเบื่อกัน เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกเห็นเลยตอบตกลงตอนนั้นเธออยู่ปี4 หลังเรียนจบก็ไปสมัครทำงานที่บริษัทของเขา แม้ไม่ตรงสาขาที่เรียนมาแต่ก็ไม่มีปัญหาในการทำงาน ตั้งแต่นั้นมาเธอกับเขาก็มีความสัมพันธ์กันมาตลอด ในเวลางานเขาเป็นเจ้านาย เลิกงานเขาเป็นสามีของเธอ แม้เป็นความสัมพันธ์แบบลับๆไม่อาจเปิดเผยได้ แม้จะรู้ว่าเป็นแค่คนคั่นเวลาแก้เหงาให้เขา แต่เธอก็หวังว่าสักวันจะทำให้เขารักเธอได้ แต่เธอคงหวังมากไป ตอนนี้ตัวจริงเขากลับมาแล้ว เธอต้องไปใช่ไหม ความรู้สึกน้อยใจตีตื้นขึ้นมาเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก ก้มมองท้องที่ยังแบนราบเผลอเอามือลูบเบาๆ

" น้ำ น้ำ"

" หือ"

" เป็นอะไรไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"

" อะ อ๋อ เปล่าไม่ได้เป็นอะไร"

" แน่นะ เห็นเอามือลูบท้องปวดท้องรึเปล่า "

" เปล่าไม่ได้ปวด ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ"

"เออแล้วนี่แกกินข้าวมารึยัง "

"กินมาแล้ว"

" แน่นะ ถ้าไม่สบายรีบบอกฉันหล่ะ ว่าแต่แกลางานไปทำอะไรมา"

" อ๋อ จะย้ายห้องหน่ะเลยไปหาดูห้องใหม่มา"

เธอไม่อยากบอกเรื่องที่ไม่สบายจนต้องเข้าร.พ รวมทั้งเรื่องที่เธอท้องด้วย ไม่อยากให้ใครต้องมาสงสารเธอ

" เหรอ แล้วได้ไหมฉันว่าห้องเก่าแกก็ดีนะใกล้บริษัทดีด้วย สะดวกดีออก ห้องก็หรู หรือว่า"

พิชาภารู้ว่าคนรักของอาชวีกลับมาแล้ว ธารธาราคงต้องเตรียมตัวย้ายออก เพราะคอนโดนั่นเป็นของอาชวี เธอได้แต่สงสารเพื่อน

" อย่างที่แกเข้าใจนั่นแหละ"

" ทุกคนบอสเรียกประชุมจ๊ะ รีบไปรวมกันที่ห้องประชุมเร็ว"

นาลินหัวหน้าแผนกเดินเข้ามาบอกทุกคน

" พี่นารู้ไหมว่าบอสมีเรื่องอะไร"

" ไปที่ห้องประชุมเดี๋ยวก็รู้เอง แต่พี่คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับแฟนของบอสที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศนะ เห็นว่าจะมาทำงานที่นี่"

พิชาภาเข้าไปกุมมือธารธาราพากันเดินไปที่ห้องประชุม

ห้องประชุม

" ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือ อัญญาอร ต่อไปเธอจะมาทำงานที่นี่ในฐานะผู้จัดการแผนกการตลาด"

" บอสคะแต่แผนกการตลาดมีพี่สุธีร์เป็นผู้จัดการอยู่แล้วนะคะ แล้วอย่างนี้"

" สุธีร์ก็ยังเป็นผู้จัดการเหมือนเดิม แค่เพิ่มอัญญาอรเข้าไปอีกคน แผนกการตลาดก็จะมีหัวหน้าทั้งหญิงและชายอย่างละคนช่วยกันทำงาน "

ธารธารามองดูผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างอาชวี เธอสวยสง่าสมกับที่ทุกคนพูดกันจริงๆ สูงโปร่งผิวขาว หุ่นเหมือนนางแบบ หน้าตาสวยไม่มีที่ติ เห็นอาชวียิ้มให้อัญญาอรอย่างอ่อนโยน ในใจก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา แต่เธอจะทำอะไรได้ เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแม้แต่สถานะก็ไม่มี ระหว่างเดินกลับไปโต๊ะทำงาน พนักงานคนอื่นๆพากันซุบซิบ

" พึ่งมาก็ได้เป็นหัวหน้าเลยแฮะ"

" ก็เธอเป็นแฟนบอส ตอนนี้เป็นแค่ผู้จัดการไปก่อน ต่อไปก็เป็นบอสอีกคน ทีนี้บริษัทเราก็มีบอสผู้ชายคน ผู้หญิงคนไง"

ธารธาราพยายามไม่สนใจในสิ่งที่ได้ยินกลับถึงโต๊ะทำงานก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียว

เลิกงานเธอเดินไปมุมหนึ่งของบริษัทอย่างเคยในทุกวัน เธอจะขึ้นรถคันเดียวกันกับอาชวีกลับห้องพักด้วยกัน แต่เดินเกือบถึงก็ต้องหยุดชะงัก เพราะคิดขึ้นมาได้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ขึ้นรถเขา ไม่มีสิทธิ์กลับพร้อมเขาอีกแล้ว ตัวจริงเขากลับมาแล้ว ตัวสำรองอย่างเธอก็หมดเวลา เธอหันหลังเดินออกไปรอรถเมล์ที่ป้ายรอรถหน้าบริษัท เดินยังไม่ทันถึงป้ายรอรถ ฝนก็เทลงมา

" คุณน้ำครับร่มครับ"

ธารธารามองดูร่มที่ดำรงคนขับรถของอาชวียื่นให้ ก่อนจะหันไปเห็นรถของอาชวีจอดอยู่ข้างทาง เขาคงอยู่ในรถและข้างๆเขาก็คงมีคนรักของเขาอยู่ด้วย เธอเมินเฉยแล้ววิ่งฝ่าสายฝนไปที่ป้ายรอรถเมล์ รถเบนซ์คันหนึ่งจอดตรงหน้าเธอ พิชาภาเปิดประตูรถถือร่มลงมา

" น้ำ กลับกับฉัน เดี๋ยวฉันให้พี่วิทย์ไปส่ง"

" ไม่เป็นไรเกรงใจพี่ชายแก ที่พักฉันกับแกอยู่คนละที่ ไปส่งแกแล้วยังต้องวนไปส่งฉันอีก พี่แกต้องรีบไปเข้าเวรที่โรงพยาบาลนะเดี๋ยวจะช้า ฝนตกแบบนี้รถต้องติดแน่"

ชาญวิทย์เลื่อนกระจกรถลง

" ไปเถอะครับไม่ต้องเกรงใจ ฝนตกแบบนี้รถยิ่งติด กว่ารถเมล์จะมาก็อีกนานเลย "

พิชาภาจูงมือธารธาราขึ้นรถไป อาชวีมองดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนสั่งให้ดำรงออกรถ